Chapter 4

The ice clinked in my glass as I poured another shot. Whisky this time, his whisky.

Ang lasa ay mapait, mainit, at sapat para pansamantalang kalimutan ang mga bulungan sa press conference kanina.

“Cheers to the woman they all hate,” bulong ko sabay inisang lagok ang laman ng shot glass.

Pangatlong baso ko na nang marinig kong bumukas ang pinto ng study room.

“Alianna.”

Ang boses ni Theo, mababa pero may halong babala.

“Don’t start,” sabi ko at sabay tagay ulit. “I’m celebrating.”

“Celebrating what? Being reckless?”

Lumapit siya at kinuha ang bote sa kamay ko. “You’ve had enough.”

Hinablot ko iyon pabalik, pero mas mabilis siya. “Give it back, Theo!”

“Ohh calling me Theo now?” Tinitigan niya ako. Those gray eyes that always saw through me.

“I need this,” sabi ko. “Just for tonight. Let me forget.”

He exhaled slowly and then stepped closer, so close na naramdaman ko ang init ng hininga niya sa pisngi ko.

“Whisky won’t make you forget,” sabi niya. “It’ll only remind you of what you lost.”

“Then why do you care?” mahina kong tanong, sabay tingala sa kanya.

“Because watching you destroy yourself hurts me,” sagot niya na halos pabulong.

Katahimikan.

Ang tanging naririnig ko ay ang pagtibok ng puso ko at ang mahinang tunog ng ulan sa labas. Hindi ko alam kung dahil sa alak o sa presensya niya, pero biglang uminit ang paligid.

“Let me go,” sabi ko pero mahina na ang boses ko.

He didn’t. Instead, his hand brushed a strand of hair from my face, gentle but deliberate.

“Alianna,” bulong niya, halos paos. “You should rest.”

“Why? So I can dream about everything I lost?”

Napapikit ako nang maramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko. Hindi marahas, kung hindi parang sinasalo ang bigat na hindi ko na kayang buhatin.

“Come on,” sabi niya na mas malambing na ngayon. “Let me take you upstairs.”

"But..." sabi ko pa habang nakatingin sa mga labi niya. It was as if calling me to touch it. So I did.

"Shit..." Narinig kong napamura siya.

"Can you kiss me?" wala sa sariling nasabi ko.

Walang pagdadalawang isip niya akong hinalikan. It was gentle at first. Pero lumalim kalaunan.

"I'll bring you upstairs, you're too drunk now," sabi niya habang hinihingal, halatang pinipigilan ang sarili.

Hindi na ako lumaban.

Sa pagitan ng amoy ng alak, ng lamig ng gabi, at ng init ng pagkakahawak niya, alam kong may mangyayaring magbabago sa pagitan naming dalawa, pero hindi ko na pinigilan.

Pagpasok namin sa kwarto ay iginiya niya ako papunta sa kama. Inalalayang makahiga. Inayos niya ang kumot sa katawan ko at aksidenteng lumapat ang kamay niya sa dibdib ko.

Hindi ko alam pero parang naging hudyat iyon na kailangan naming tawirin ang pagitang humahadlang sa mga damdamin namin.

Kaagad na lumapat ang mga labi niya sa akin at sabik ko naman iyong tinugon. Parang may sariling pag-iisip ang mga kamay ko dahil kusa na lang iyong yumakap sa kanya.

Sa isang iglap ay naalis ang kumot na kanina lang inayos niya sa ibabaw ko. Mas lalong nag-alab ang katawan ko dahil sa paglapat ng dibdibi niya sa akin.

Isa-isang nahubad ang saplot sa katawan ko habang abala pa rin ang mga labi namin sa paghahalikan, parang matagal na nawalay sa isa't isa at ngayong nagkasama nang muli ay sabik na sabik na parang wala ng bukas.

Ang kamay niya ang abala sa pagmamasahe sa mga dibdib ko. Bumaba ang halik niya sa leeg ko hanggang sa sinakop niya na rin ang tuktok ng dibdib ko.

"Ahhh..." Napaliyad ako sa kakaibang emosyong umuusbong mula sa kaloob-looban ko.

Bumaba ang halik niya sa tiyan ko habang ang mga kamay niya ay abala sa pagsaulo sa bawat kurba ng katawan ko. Hanggang sa mahanap ng mga labi niya ang paraisong pagmamay-ari ko.

Ibinuka niya ang mga hita ko at tuluyang sinakop ang pagkababae ko.

"Ahhh... hmmm." Nakakabaliw ang pakiramdam na hindi ko alam kung saan hahawak.

Habang nilalaro ng kanyang dila ang perlas na nasa gitna ay pinasok niya nang dahan-dahan ang daliri niya sa loob ng kweba ko.

Napaliyad na naman ako na halos hindi na lumalapat sa kutson ang likod ko. Mas lalo ko pang ibinuka ang mga hita ko.

Natigil siya sandali at kunot-noong napatingin ako sa kanya. Nakita kong naghuhubad siya at napangisi. "Chill, I'm not going anywhere.

Pakiramdam ko ay nag-init ang mukha ko kaya umiwas ako ng tingin sa mga mata niya. Bumaba ang tingin ko sa katawan niya.

Pababa.

Hanggang sa matunton ng mga mata ko ang naghaharing kaibigan niya. Napalunok-laway pa ako dahil sa sobrang tayog niyon.

"Satisfied of the view?"

Kaagad akong napaiwas ng tingin.

"You can still change your mind..."

"No..." Parang may sariling isip ang bibig ko at sumasagot na lang nang hindi ko namamalayan.

"Are you sure about this?" May halong paniniguro sa boses niya.

"I just want to feel that I'm not alone..."

"You will never be alone, anymore."

With that he brushed his lips onto mine.

Nagliyab pang lalo ang apoy na sinindihan.

"Ahhh..."

He was getting wilder and I was getting excited.

Dahan-dahan niyang ipinasok ang nagmamayabang niyang hari sa loob ng pagkababae ko.

"You're a—"

Kaagad kong idinampi ang mga labi ko sa mga labi niya. "Shhh, just continue..."

Napakagat-labi ako nang pumapasok na ang hari sa tronong sinasakop nito. Pakiramdam ko ay may napunit doon at muntik ko nang masabing tumigil na lang siya. Pero tiniis ko ang sakit. I want us to get there.

Dahan-dahan ang mga galaw niya. Parang sumasayaw sa isang matamis at mabagal na melodiya.

Hanggang sa ang mabagal ay bumilis.

At ang masakit ay sumarap.

Nakikisabay na ang beywang ko sa bawat paggalaw niya.

Pabilis nang pabilis.

Palalim nang palalim.

Hanggang sa ang bawat sulok ng kwartong ito ay napuno ng mga ungol namin. Hanggang sa matawid namin ang kaligayahan.