สองสาวพากันมาที่วัดที่กันต์พลนั้นบวชอยู่ ทว่ามาถึงกรรณิกาก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ได้เจอหลวงพี่ดั่งใจหมาย ด้วยเพราะพระหลวงพี่นั้นมีกิจนิมนต์ในหมู่บ้านอื่น ทั้งสองจึงได้แต่เข้าไปไหว้พระในโบสถ์ เสร็จแล้วจึงมานั่งให้อาหารปลาที่ศาลาริมคลอง“ฉันก็เพิ่งรู้เองนะพี่ชมพูว่าลุงบุญแกมีปมในใจเรื่องครอบครัว” กรรณิกาเปิดประเด็นพูดถึงบุญมีในขณะที่กำลังนั่งโปรยอาหารปลาข้างกับชมชีวัน“แกมีเรื่องอะไรในใจเหรอ”“ฉันคะยั้นคะยอถามแกว่าอะไรทำให้แกมั่นใจนักหนาว่าถ้าพี่กล้าเห็นฉันกับแม่ตายแล้วจะกลับตัวได้ แกก็เลยยอมเล่าให้ฟังว่าตอนที่เสียลูกกับเมียไปเพราะอยู่วงการการพนัน วินาทีนั้นแหละที่แกอยากจะย้อนเวลากลับไปเสียเหลือเกิน ถ้าแกย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ยุ่งกับการพนันแม้แต่อย่างเดียว ตอนนี้แม้กระทั่งหวยแกก็ยังไม่ซื้อเลยนะ แกบอกหาเงินด้วยหยาดเหงื่อแรงกายน่าภูมิใจกว่า”“อย่างนี้นี่เองแกถึงได้พูดนักหนาว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา” แม้นจะรู้ว่าชายสูงวัยเคยผ่านเรื่องราวอะไรมา ทว่ามนตรามัจฉาก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางถึงการกลับใจของบุญมี ที่แท้ชายสูงวัยอยากช่วยให้กันต์พลกลับใจได้เพราะกลัวว่าทุกอย่างมันจะสายเกินไปเหมือนเรื่องร
วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมสามเดือนกว่าที่ทุกคนได้ทำหน้าที่ตามแผนเพื่อทำให้กันต์พลได้กลับตัว กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ทุกคนก็เสียน้ำตากันมาไม่น้อย โดยเฉพาะกรรณิกา ตอนที่แม่ของเธอเพิ่งจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านก็มีพวกเจ้าหนี้ของกันต์พลที่ตามมาทวงหนี้ถึงบ้าน จนสุดท้ายกรรณิกาก็ต้องจำใจเล่าความลับที่ปกปิดกับคนเป็นแม่เอาไว้ให้แม่ของเธอได้ฟังจากสภาพร่างกายที่กำลังจะดีเป็นปกติและสภาพจิตใจที่ดีมากอยู่แล้ว เรื่องราววีรกรรมของกันต์พลก็ทำให้ลออต้องกลับเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ ยังดีที่ครั้งนี้กรรณิกามีเงินพอที่จะดูแลคนเป็นแม่ได้ ไม่เช่นนั้นเธอก็อาจจะต้องลำบากใจในการพาแม่เข้าโรงพยาบาลของอัคคีเมื่อลออเริ่มมีสภาพจิตใจที่เข้าแข็งขึ้นแล้ว เธอก็เป็นคนเอ่ยปากเองว่าอยากจะช่วยทุกคนทำให้ลูกของเธอกลับใจ คำพูดของลออเสมือนทางสว่างที่ทำให้บุญมีได้เอ่ยแผนสุดท้ายออกมา เพราะเขาคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าต้องการให้ลออและกรรณิกาเป็นตัวละครสุดท้ายที่จะทำให้กันต์พลกลับใจหลังจากที่บุญมีทำให้กันต์พลหมดตัวได้อีกครั้ง และเขาก็เฉลยความจริงให้กันต์พลได้รู้ว่าบ่อนการพนันมีกลโกงมากมายที่จะทำให้นักพนันเสียเงินจนหมดตัว จากนั้นเขาก็ให้โรมทำหน้
“ดูเหมือนของตลาดนัด มันมีดีอะไรที่แพทริคจะยอมจ่ายไม่อั้น” ศาสตรากำลังคิดว่าของชิ้นนี้มันน่าจะไม่ธรรมดาเหมือนกับรูปร่างของมันเสียแล้ว“คุณพ่อกำลังคิดอะไรอยู่ครับ” เมฆินหรือจะมองไม่ออกว่าคนเป็นพ่อต้องการรู้ความลับของของในรูปมากกว่านี้“ถ้ามันมีมูลค่าจนแพทริคอยากจ่ายไม่อั้น มันมีสรรพคุณอะไรกันแน่”“ผมเองก็คิดเหมือนคุณพ่อครับ”ขณะที่สองคนพ่อลูกกำลังง่วนกับการมองภาพในกระดาษ อาจารย์สินพร้อมกับลูกชายและเอี้ยงก็ได้เข้ามาในห้อง“นายครับ ของที่นายอยากได้ผมหามาให้แล้วครับ”“ไวดีนี่” ศาสตราวางกระดาษในมือและรับเครื่องประดับโบราณที่สั่งให้สมุนของเขาไปขุดตาเป็นประกาย เพราะของชิ้นนี้จะทำให้เขาได้เงินเข้ากระเป๋าอีกหลายล้าน เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่เสี่ยงเลี้ยงหมอผีเอาไว้“ตอบแทนที่นายให้ที่พวกผมอยู่ครับ ไม่ว่าจะงานยากงานง่ายพวกผมพร้อมทำให้นายได้ทุกอย่าง” อาจารย์สินพร้อมทำทุกอย่างเพื่อศาสตรา เพราะเขาและลูกชายพร้อมกับเอี้ยงรอดจากเงื้อมมือตำรวจได้ก็เพราะบารมีของศาสตรา อีกทั้งอยู่ที่นี่เขาก็ยังสุขสบาย เพียงแค่ต้องทำหน้าที่ให้โหงพรายไปตามหาของโบราณเอามาขายในตลาดมืดเท่านั้น“นั่นมัน” สายตาของเสือตอนนี้ไปบรรจบอย
มนตรามัจฉาในชุดนอนสีหวานนั่งส่งยิ้มให้อัคคีที่เพิ่งออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดนอน อยากจะถามความคืบหน้าของแผนการตั้งแต่เขากลับมาถึงแล้ว ทว่าก็อยากให้เขาได้อาบน้ำอาบท่าให้ชื่นใจเสียก่อน“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ”“ทุกอย่างเป็นไปตามแผนครับ”“แน่ใจใช่ไหมคะว่าพรุ่งนี้กล้าจะกลับมาที่โรงแรมอีก”“ผมเองก็ไม่มันใจครับ แต่ลุงบุญมั่นใจมาก แล้วผมก็เชื่อใจลุงบุญครับ คุณต้องเห็นตอนแกแจกไพ่ ล็อคให้คนไหนได้คนไหนเสียไม่มีพลาดเลยครับ” ถึงตอนนี้อัคคีก็ยังทึ่งกับฝีมือของบุญมีไม่หาย“ทุกอย่างได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้วค่ะว่าลุงบุญจะต้องได้ช่วยครอบครัวกระถิน”“รู้ได้ยังไงครับ” คนที่เพิ่งเข้าไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยสีหน้าฉงนหนัก เพราะจำได้ว่าไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน“ท่านสาลิกาบอกเอาไว้ไงคะ”“แล้วท่านสาลิกาบอกไหมครับว่าหลังจบเรื่องกระถินแล้วคุณจะต้องช่วยใครต่อไหม”“คงมีค่ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้”“ผมอยากสื่อสารกับท่านได้เหมือนคุณจังเลยครับ”“ทำไมคะ คุณอยากช่วยคนอื่นเหมือนฉันเหรอ” สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความอยากรู้ เพราะน้อยคนนักที่อยากจะสื่อสารกับสิ่งที่มองไม่เห็นได้ คนแรกที่เห็นก็คือน้องชายของเธอท
และแล้วก็มาถึงวันที่ทุกคนได้เริ่มแผนการในวันแรกหลังจากที่รู้ว่าตอนนี้กันต์พลไปฝังตัวอยู่ที่บ่อนไหน ทั้งที่ที่นี่เคยซ้อมชายหนุ่มเกือบตายเพราะไม่มีเงินไปใช้หนี้ ทว่าเขาก็ไม่เข็ดที่จะมาเล่นการพนันที่นี่ เพราะเชื่อมั่นในการพนันว่าจะทำให้เขารวยอย่างรวดเร็วขึ้นมาได้โชติรวีพาจิรวัตรเพื่อนสนิทของเขามาแสดงเป็นนักพนันด้วยกัน พวกเขาดักซุ่มอยู่ที่หลังบ่อนมาสักพักแล้วเพราะรู้ว่ากันต์พลจะต้องเดินกลับทางนี้ เมื่อโชติรวีเห็นเป้าหมายเดินคอตกกลับมาก็รีบสะกิดให้จิรวัตรทำตามแผนในทันที“มาแล้ว มึงเตรียมตัว”แล้วก็เป็นจิรวัตรหนุ่มหล่อร่างสูงใหญ่ที่ทำทีหัวเสียกำลังจะเดินกลับบ้านหลังจากเสียพนัน“แม่งเอ้ย มาบ่อนนี้ทีไรมือไม่ขึ้นทุกทีเลยว่ะ กูอยากเปลี่ยนบ่อนเล่น มึงรู้จักที่อื่นมั่งเปล่าวะ”“มีว่ะ บ่อนเพื่อนพี่เขยกูไง” โชติรวีเริ่มหยุดฝีเท้าเมื่อเห็นกันต์พลกำลังเข้ามาใกล้ ทั้งทำทีพูดกระซิบกระซาบกับจิรวัตรให้คนที่กำลังจะผ่านไปอยากรู้อยากเห็น“พี่เขยมึงที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลอะนะ”“เออ... ที่มึงเห็นเขามีรถหรูมีบ้านหลายหลังไม่ใช่เงินจากโรงพยาบาลนะโว้ย กูพอรู้มาว่าเขาเข้าบ่อนทีได้มาเป็นกอบเป็นกำ”“อ้าว แล้วมึงไม
สองหนุ่มสาวนั่งคุยสัพเพเหระระหว่างนั่งรับประทานอาหารกลางวันกันไปพลางๆ โดยที่กรรณิกาพยายามที่จะไม่เผยความไม่สบายใจให้กับโรมได้รับรู้ ผ่านพ้นเวลาไปร่วมชั่วโมงกว่าหญิงสาวก็ต้องขอตัวจากชายหนุ่มเพราะเธอจะต้องเอาเงินไปหลายหมื่นบาทไปฝากธนาคาร เธอจะไม่เก็บเงินเอาไว้กับตัวอีกแล้ว เพราะเงินส่วนนี้เป็นส่วนที่เธอจะต้องจ่ายให้กับพนักงานในร้าน หากถูกขโมยไปอีกเธอก็จะแย่ยิ่งกว่าเดิม ถึงแม่จะมีคนพร้อมช่วยเหลือเธอเรื่องเงิน ทว่าเธอก็ไม่อยากเอาปัญหาของตัวเองไปให้ใครอีกแล้ว“ขอบคุณที่อยู่กินข้าวเป็นเพื่อนผมนะครับ”“ค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ”โรมยังคงยืนพิงหน้าประตูห้องมองหญิงสาวจนเธอเดินหายเข้าไปในลิฟท์ เขามองออกว่ากรรณิกายังมีเรื่องเศร้าในใจที่ไม่ยอมพูดออกมา เพราะแววตาของเธอในวันนี้กับวันที่ร้านของเธอเริ่มมีลูกค้ามันต่างกันจนเห็นได้ชัด เขาจึงเอ่ยกับเธอว่ามีอะไรให้เขาช่วยก็บอกได้เลย ทว่าสาวเจ้าก็ดูท่าจะเกรงใจเขาอีกนั่นแหละถึงได้ไม่ยอมพูดอะไรออกมา“มือถือ...” เดินกลับเข้ามาในห้องก็เห็นโทรศัพท์มือถือสวมเคสสีหวานวางอยู่บนโต๊ะอาหารก็รีบเดินเข้าไปหยิบแล้วสาวเท้าออกจากห้องตามหญิงสาวไปในทันทีคิ้วหนาได้รูปขมวดมุ่นขึ