ตอนที่32 ช่วยเหลือเท่าที่ช่วยได้

กรรณิกากลับมาจากซื้อของสดในช่วงเช้าตรู่เธอก็เห็นชายสูงวัยรูปร่างซูบผอมผิวหน้าดำคล้ำมีกระเป๋าเป้สะพายหลังสีดำหนึ่งใบกำลังล้มทั้งยืนอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ จึงรีบลงจากรถมอเตอร์ไซค์แล้วเข้าไปช่วยพยุง

“คุณลุงคะ ไหวไหมคะ”

“ลุงไม่มีแรงเลย ไม่ได้กินอะไรมาสามสี่วันแล้ว”

“เข้ามานั่งในร้านฉันก่อนค่ะ” สาวเจ้าพยุงร่างชายสูงวัยเข้ามานั่งที่เก้าอี้หน้าร้านอาหารของตัวเอง จากนั้นจึงรีบหาน้ำหาท่ามาให้ชายสูงวัยได้ดื่ม

“ขอบใจมากนะหนู”

“แล้วบ้านคุณลุงอยู่ที่ไหน มาทำอะไรที่นี่คะ”

“ลุงไม่มีบ้านแล้วล่ะ ลุงเดินมาที่นี่ก็เพราะจะเอาพระที่เก็บสะสมเอาไว้มาปล่อยแถวนี้”

“ถ้าอย่างงั้นคุณลุงนั่งพักที่นี่ก่อนนะคะ เดี่ยวฉันจะทำอาหารให้ค่ะ”

“แต่ลุงไม่มีเงินจ่ายนะหนู”

“หนูให้ฟรีค่ะ ถือว่าช่วยกันนะคะ”

“เจริญๆ นะหนูนะ”

กรรณิการีบไปเอาของที่ซื้อมาจากตลาดสดมาเก็บเอาไว้ในตู้แช่อาหารหลังร้าน จากนั้นก็เร่งมือทำอาหารง่ายๆ ให้กับชายสูง