Home / โรแมนติก / My destiny ร่างนี้ของใคร / ตอนที่87 สมภารกินไก่วัด

Share

ตอนที่87 สมภารกินไก่วัด

last update Last Updated: 2025-08-26 16:33:28

สองอาทิตย์แล้วที่อัคคีและมนตรามัจฉาใช้ชีวิตด้วยกันอยู่ที่ญี่ปุ่น ตั้งแต่ล่วงรู้ความในใจว่าหญิงสาวรู้สึกเช่นไรกับตน ความสุขก็เต็มเปี่ยมแทบจะล้นออกมาจากหัวใจของชายหนุ่ม แม้นจะรู้ว่าวันหนึ่งอาจจะต้องจากกันกับคนที่รัก ทว่าเขาก็อยากทำทุกวันและทุกวินาทีให้มีความสุขเท่าที่จะทำได้

อัคคีพามนตรามัจฉาออกไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาแทบทุกวัน ทว่าก็ยังคงกลับมานอนที่บ้านหลังเดิมเมื่อมาถึง เพราะอยากให้หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขในบ้านหลังนี้เหมือนที่เขารู้สึก หากมีโอกาสมาที่นี่ด้วยกันอีกครั้งจะได้มีความทรงจำของความสุขที่มาด้วยกันครั้งก่อน

มนตรามัจฉาเองก็เช่นกัน ตั้งแต่ปรับความเข้าใจกับอัคคีได้ ใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้มแทบไม่เว้นว่างทุกเวลา การทำทุกอย่างตามใจที่อยากทำได้มันมีความสุขเช่นนี้นี่เอง ทุกๆ วันเธอจะตื่นมาทำหน้าที่ภรรยา ไม่ว่าจะเป็นการทำอาหารหรือแม้กระทั่งเตรียมเสื้อผ้า และบีบยาสีฟันเอาไว้ให้อัคคี

เช้าวันใหม่อันแสนสดใสของคู่รักข้าวใหม่ปลามัน อัคคีตื่นมาพร้อมรอยยิ้มแม้จะไม่เห็นหน้ามนตรามัจฉา ทว่าเขาก็พอจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เขาผุดลุกพร้อมเก็บที่หลับที่นอนเรียบร้อย จากนั้นก็ไปล้างหน้าแปรงฟันกับแปรงท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่101 ออกตามหา

    “ลูกข้า” พันพิภพรู้เรื่องบุตรีของตนถูกอสูรเปรตงูจับตัวไปก็ถึงกับลมจับ ดีที่เวราฬประคองเอาไว่ได้“ท่านพาท่านพันพิภพไปพักก่อนเถิด ทางนี้มิต้องห่วง ข้าจักหาวิธีช่วยสุมารีเทวีให้เร็วที่สุด”“ขอรับ”ปักษิณสิงขรยืนถอนหายใจเงียบๆ เขารู้ว่าพันพิภพเหนื่อยเครียดกินไม่ได้นอนไม่หลับกับบ้านเมืองตนนานแล้ว ยิ่งต้องมาเจอเรื่องสะเทือนใจเรื่องนี้อีก“ข้าจักไปสื่อสารกับเหล่าสัตว์น้ำว่าตอนนี้อสรนั่นพาท่านสุมารีไปที่ใด”“ข้าไปกับเจ้าด้วย” ชมชีวันเห็นด้วยกับความคิดสามน“มิได้หนา หากเจ้าไปข้าจักไปด้วย”“ท่านพี่อยู่ใต้น้ำได้ฤาเจ้าคะ”“เพียงชั่วพักชั่วครู่เท่านั้น”“แล้วจักไปทำไมเจ้าคะ ข้ากับสามนไปกันลำพังดีกว่าเจ้าค่ะ ได้ข่าวแล้วจักรับมาบอกเจ้าค่ะ”“แต่ข้าห่วงเจ้า กลัวเจ้าถูกจับไป”“เอาอย่างงี้ เกล็ดของเงือก คล้องคอเอาไว้จักได้อยู่ใต้น้ำได้นาน” อสูรนิลดำรีบล้วงเอาเกล็ดเงือกทั้งสองออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเอง เห็นทีเขาจะได้ใช้งานจริงก็ครั้งนี้ชมชีวันยิ้มออกเพราะเห็นว่ามีวิธีที่ปักษิณสิงขรจะไปกับเธอได้แล้ว “ใช่...มีประโยชน์สมกับที่ข้าเจ็บตัวจริงๆ”“ข้าจักรออยู่ที่นี่ขอรับ แลจักจัดหาเหล่าองครักษ์เฝ้ายามให้แน่

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่100 งานลอยโคม

    อสูรนิลดำฟื้นตัวตื่นมาในเวลาโพล้เพล้ฟ้าใกล้มืด เมื่อรู้ว่าตนจะพลาดพิธีลอยโคมจึงรีบลากสังขารมาหาสุมารียังหลังตำหนักของสิงโตสาว เมื่อมาถึงก็เห็นพานบายศรีตั้งอยู่สองพาน จึงแปลกใจไม่น้อยว่าสุมารีเทวีใช้บายศรีทำอะไร“บายศรีนี้เจ้าทำเอาไว้เพื่อสิ่งใดฤา”“ข้าทำเพื่อขอพรพระแม่คงคา มนตรามัจฉาก็ทำ นั่นของนาง” สิงโตสาวชี้ไปยังพานบายศรีของเงือกสาวขณะที่กำลังเตรียมหิ้วกรงหิ่งห้อย“ของเจ้างามกว่าของนางนัก”“ชมข้าเช่นนี้คิดว่าข้าจักอยากเป็นมิตรกับเจ้าฤา”“มิต้องเป็นมิตรก็ได้ แต่เป็นมากกว่ามิตรย่อมได้”“ปากเจ้าดีเช่นนี้มิใช่หายป่วยหายไข้ดีแล้วฤา”“เจ้าห่วงข้าด้วยฤา”“ข้ามิคุยกับเจ้าแล้ว ข้าจักไปลอยโคม”“ข้าไปด้วย”“เจ้ามีหิ่งห้อยฤา”อสูรหนุ่มควักหิ่งห้อยออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตน “นี่อย่างไร ท่านเวราฬให้ข้าเอาไว้ ต้องทำอย่างไรเล่า เจ้าสอนข้าได้ฤาไม่”“ยุ่งจริงๆ เลยเจ้าเนี่ย”“ก็ข้าทำมิเป็น”“ท่านเวราฬมิสอนฤา”“ข้าเห็นว่าท่านเวราฬรีบไปไหนก็มิรู้ได้ จึงมิได้ถาม”“ตามข้ามา” แล้วสิงโตสาวก็ต้องเดินหน้าหงึกหน้างอไปยังลานพิธี ด้วยจะปฏิเสธการช่วยเหลือก็ดูจะใจร้ายใจดำเกินไปเมื่อสิงโตสาวเดินนำหน้าอสูรหนุ่มมายั

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่99 เปรตงู

    พันพิภพรีบเข้ามายังตำหนักพักพิงของอสูรนิลดำ เพราะตอนนี้อสูรหนุ่มหมดสติเมื่อคราที่ใช้พลังเรียกป่ามาปกคลุมเขตแดนของเผ่าตนมากเกินไป“นิลดำเป็นเช่นไร” พันพิภพถามไถ่กับองครักษ์ที่นั่งเฝ้าอสูรหนุ่มที่นอนเป็นผักไม่ขยับเขยื้อน“อ่อนเพลียมากขอรับ หมอหลวงให้ยาบำรุงเอาไว้แล้ว แต่มิมีผลต่อร่างกายของนิลดำขอรับ” เวราฬรายงานตามปัจจุบันที่เห็น หากเป็นชาวเมืองป่านนี้ได้ตอบสนองต่อยาของหมอหลวง ทว่าผ่านมาหลายเวลาแต่อสูรหนุ่มก็ยังไม่มีท่าทีที่จะตื่นขึ้นมา“ผลไม้ที่ลูกข้าเอามาจากป่าม่านทิพย์อยู่ที่ตำหนักข้า ข้ายังกินมิหมด เจ้าลองเอามาใส่ในยาแลหากนิลดำตื่นขึ้นมาก็ปอกให้กิน ข้าว่าจักช่วยได้”“ขอรับ”“ตอนนี้ป่าม่านทิพย์ปกคลุมทั่วเขตแดนแล้วฤาไม่”“ยังขอรับ แต่เหลือเพียงรอบแม่น้ำเท่านั้นขอรับ”“อย่างนั้นฤา”“หากป่ายังล้อมมิหมด ข้าเกรงว่า...” เวราฬเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก เพราะเขาได้รับเรื่องที่น่ากังวลมาสักพักแล้ว“มีเรื่องอันใดที่ข้าต้องรู้เจ้าจงบอกมาเถิด”“เปรตงูขอรับ”“นาคที่ถูกเนรเทศฤา” พันพิภพหน้าเสียเมื่อได้ยินชื่ออสูรเปรตงู“ขอรับ ข้าได้ยินองครักษ์บางตนเกริ่นว่าเหมือนจักเห็น แต่ไม่แน่ใจขอรับว่าใช่ฤาไ

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่98 กล่อมนอน

    “เปล่าเจ้าค่ะ แล้วหิ่งห้อยตัวใหญ่แค่ไหนเจ้าคะ” เห็นทีจะต้องเปลี่ยนเรื่อง เพราะเธอไม่อยากจะอธิบายในสิ่งที่เธอกำลังคิด เดี๋ยวจะถูกตราหน้าว่ากร้านโลก เพียงแค่เป็นผู้ที่แปลกในสายตาผู้อื่นแค่นี้ก็พอแล้ว“อุ้มได้เต็มสองมือ”“โห แสดงว่าดวงไฟต้องใหญ่มากใช่ฤาไม่เจ้าคะ”“ใช่ แลงานลอยโคมต้องใช้ใยไหมคลุมตัวเจ้าหิ่งห้อยก่อนจักปล่อยขึ้นไป”“ข้าอยากเห็นเหลือเกินเจ้าค่ะ”“รู้ฤาไม่ว่าหากเราปล่อยเจ้าหิ่งห้อยแลพวกมันบินไปคู่กัน ทั้งสองผู้นั้นจักเป็นคู่กันตลอดไป”“จริงฤาเจ้าคะ”“ข้าตื่นเต้นกันวันพรุ่งเหมือนกัน หากหิ่งห้อยของข้าลอยไปพร้อมกับเจ้า นั่นก็เท่ากับว่าข้ากับเจ้าจักอยู่ด้วยกันตลอดไป” ครุฑหนุ่มเอ่ยด้วยความสุขใจจนล้นออกมาที่ใบหน้า“ท่านพี่อยากให้ข้าอยู่ที่นี่ตอลดไปฤาเจ้าคะ”“ใช่”“มิคิดว่ามนตรามัจฉาอยากกลับบ้านตน ฤาข้าอยากพบเจอพี่น้องข้าบ้างฤาเจ้าคะ”“ไม่ ข้าขอเห็นแก่ตัว”“ท่านพี่นี่ก็คลั่งรักมิเบานะเจ้าคะ”“คลั่งรัก ข้ามิเคยได้ยินคำนี้”“ก็มิเคยมีผู้ใดในที่นี้พูดนี่เจ้าคะ”“ให้ข้าเดาความหมาย สีของความรักใช่ฤาไม่”ชมชีวันนึกอยู่ครู่หนึ่งกับคำพูดของปักษิณสิงขร และแล้วก็ยิ้มออก ไม่วายครุฑหนุ่มคงจะนึก

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่97 รู้กันทุกผู้

    สุมารีเทวีและอสูรนิลดำอยู่ในป่าม่านทิพย์กันไม่นานมากนักก็ออกมาพร้อมผลไม้ชูกำลังเต็มตะกร้า ทั้งคู่เดินแจกผลไม้ที่ตำหนักของปักษิณสิงขรเรียบร้อยก็ตรงมายังตำหนักของบุหงาราตรี ด้วยได้ยินว่าผีเสื้อสาวก็อ่อนกำลังลงเพราะใช้พลังในการทำไหมเย็นให้กับมนตรามัจฉาอสูรนิลดำที่ถือตะกร้าเดินนำหน้าสุมารีเทวี มาถึงหน้าตำหนักก็เห็นรณจักรปักษานั่งอยู่ก่อนแล้ว “เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่” แม้จะพอรู้ว่าทำไมองครักษ์ของครุฑหนุ่มอยู่ที่นี่ ทว่าก็อยากจะลองเชิงว่าอีกฝ่ายจะตอบอย่างไร“ข้าก็มาดูแลบุหงาราตรีอย่างไรเล่า พวกเจ้ามีอันใดฤา”“ข้าเอาผลไม้มาให้บุหงาราตรี” สุมารีเทวีแบ่งผลไม้ยื่นให้กับรณจักรปักษา ก่อนจะมองซ้ายมองขวาหาเจ้าของตำหนักที่พัก“บุหงาราตรีอยู่ไหนล่ะเจ้าคะ”“กำลังพักผ่อน นางยังมิหายอ่อนเพลีย”“ท่านดูแลนางดีเสียจริง หลังจากงานอภิเษกแล้ว ท่านจักทำหน้าที่เป็นองครักษ์ให้กับท่านปักษิณสิงขรฤาไม่”อสูรหนุ่มขบเม้มริมฝีปาก ไม่คิดว่าสิงโตสาวจะเอ่ยถามรณจักรปักษาตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทั้งคำถามนั้นยังทำเอาองครักษ์หนุ่มหน้าเหวอ ท่าทางจะไม่คิดว่ามีผู้ใดรู้เรื่องนี้“หลังงานอภิเษก ทำไมพวกท่ารู้ว่าข้าจักอภิเษกกับบุหงาราตรี

  • My destiny ร่างนี้ของใคร   ตอนที่96 ข้าโกรธ

    “เจ้าก็มิได้ไปตอนนี้มิใช่ฤา ถึงวันที่เจ้าต้องจากก็ค่อยว่ากัน แลที่เจ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอยากจักบอกข้าว่ามิสามารถทำหน้าที่พระชายาให้ข้าได้ใช่ฤาไม่”“พูดตามตรง คือ... ถ้าหากข้ารักท่านสักนิดคงจักทำได้เจ้าค่ะ” เอ่ยจบก็ยิ้มแหย ว่าไปก็สงสารปักษิณสิงขรอยู่เหมือนกันที่นั่งทำหน้าเหมือนหมาหงอยเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้มีใจให้“ถ้าข้าจักบอกให้เจ้ารักข้าตอบได้ฤาไม่”“อย่างนี้ก็ได้ฤาเจ้าคะ”“ความรู้สึกมันเปลี่ยนได้มิใช่ฤา หากข้าดีกับเจ้ามากๆ เจ้าจักรักข้าฤาไม่”ชมชีวันได้แต่นั่งเงียบไม่กล้าสบตาครุฑหนุ่มที่เอ่ยความในใจอย่างตรงไปตรงมา“เจ้ามิต้องตอบข้าก็ได้ วันหน้าที่เจ้าอยากตอบเจ้าค่อยมาตอบกับข้า”“เจ้าค่ะ ขอคุณท่านพี่นะเจ้าคะที่มิบังคับข้า”“ข้าก็ต้องขอบใจเจ้าที่เล่าความจริงให้ข้าฟัง หากอยู่ที่นี่แล้วอึดอัดใจเรื่องใดจงมาบอกแก่ข้า ข้าจักเป็นที่พึ่งให้เจ้าได้ทุกเรื่อง”“ขอบใจเจ้าค่ะ มีอีกเรื่องที่ข้าอยากบอกท่านพี่”“เรื่องใด” เป็นอีกครั้งที่ปักษิณสิงขรรับฟังชายาตนอย่างตั้งใจ เพราะไม่รู้ว่ามีเรื่องเหนือสิ่งที่เขารู้ได้เรื่องอะไรอีกปักษิณสิงขรอุ้มชายาตนมายังหอดูดาวของเมือง จากนั้นจึงชี้ไปยังอสูรนิลดำท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status