ตอนที่86 ไถ่โทษ

“หายดีเถิดเจ้า หากข้ามิละเลยเจ้าคงจักมิเป็นเช่นนี้” มือหนาลูบไล้พวงแก้มนวลที่ซีดเซียวเบามือ ดวงตาคมที่เคยดุดันบัดนี้ไหววูบเพราะสงสารชายาตนจับใจ เพียงเพราะต้องการช่วยผู้อื่นจึงยอมแลกกับความเจ็บปวดปานนี้

ปักษิณสิงขรโน้มตัวลงพรมจูบหน้าผากมนด้วยความหวงแหนและห่วงใย เขาค่อยๆ ไล่ริมฝีปากมายังพวงแก้มนวล หากเขาเจ็บแทนเงือกสาวในตอนนี้ได้คงทำไปแล้ว นึกแล้วก็โมโหอสูรนิลดำไม่หายที่อยากได้อยากมีสิ่งที่ไม่ใช่ของตน

ภาพความรักควาหวังดีที่ปักษิณสิงขรกำลังกระทำกับชายาตนอยู่ในสายตาของสิงโตสาวทั้งหมด สุมารียังคงแอบดูทั้งสองเงียบๆ ครู่หนึ่งก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

ที่มาที่นี่เพียงเพราะอยากเยี่ยมไข้ของมนตรามัจฉา ทว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว

“มิคิดมีรักให้ผู้ใดอื่นจริงๆ หนา” สุมารีเทวีเอ่ยพึมพำขณะเดินมาถึงหลังตำหนักของตัวเอง ดวงตาคู่สวยทอดมองไปยังผืนป่าอันกว้างใหญ่ ตอนนี้เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วจริงๆ ว่าไม่ว่าอย่างไรปักษิณสิงขรก็ไม่คิดปันใจรักสตรีผู้ใดเพิ่มเติมนอกจากพระชายาตัวเองเป็นแน่แท้ นั่นเป็นข้อที่เธอต้องทำใจยอมรับให้ได้เสียตอนนี้

“ชายาข้าเป็นอันใดร้ายแรง ข้าจักทำให้ป่าของเจ้าหายสาบสูญเสียให้ได้คอ