ログインเพราะคนถูกถามเขาคิดจริง..
“...”
“เหม็นบุหรี่จัง เดี๋ยวเราไปเอาหมากฝรั่งมาให้เคี้ยวนะ” ว่าเสร็จร่างบางก็วิ่งหายเข้าไปข้างใน ทิ้งให้อีกคนมองตามด้วยความสับสนงุนงง
เรื่องคืนนั้นว่าน่าตกใจแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้น่าตกใจยิ่งกว่า
อะไรวะเนี่ย?
“หมากฝรั่งค่ะ” ยืนงงไม่ทันหาย หมากฝรั่งเม็ดสีขาวถูกยื่นจ่อปาก ไนท์จึงอ้าปากรับมันเข้าในปากแล้วเคี้ยวด้วยอาการติดงุนงง
“หวาน”
“ปกติหมากฝรั่งก็หวานหนิคะ”
“ไม่ใช่ รสสตอเบอร์รี่หวานไปสำหรับผู้ชาย”
ฟืดๆ
นานิยื่นหน้าขึ้นไปดมใกล้ๆ ปากเรียวที่ขยับเคี้ยวมันฝรั่ง ทำเอาคนโดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกลับนิ่งงันไปชั่วขณะ
นานิขยับตัวออกแล้วหันหน้าไปยืนเกาะราวระเบียง ไนท์จึงขยับไปยกแขนเท้ากับราวระเบียงหันหลังให้กับวิวข้างหลัง เอียงหัวเล็กน้อยมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังชื่นชมวิวหน้า
“เราว่าไม่นะ เหมาะกับพี่ออก ละมุนดี” ท้ายประโยคนานิหันมามาสบตาไนท์แล้วบอกด้วยรอยยิ้มบาง
“ถามจริง?” หน้าตาดุดันอย่างเขานะเหรอ เหมาะกับคำว่า ‘ละมุน’
“จริงค่ะ หน้าตาอาจจะไม่ละมุน แต่ตัวตนที่แท้จริงพี่ละมุนมากนะ”
ไนท์เป็นคนที่มีนิสัยขัดกับลุคมาก ช่วงที่ไนท์คบกับไอญดา เขาปฏิบัติกับเพื่อนเธอดีแค่ไหน เขาคือผู้ชายแสนดีคนหนึ่งที่ไม่ควรปล่อยหลุดมือไป ทว่า...ความรักเป็นสิ่งเข้าใจยาก มันซับซ้อน ซ่อนเงื่อนมากกว่าที่จะอธิบายได้ ผู้ชายแสนดีตรงหน้าคนนี้เลยถูกเลือกให้ผิดหวัง
ไนท์ไม่โต้ตอบกลับแม้จะไม่เห็นด้วยกับนานิที่บอกว่าผู้ชายตัวโตอกสามศอกอย่างเขา ‘ละมุน’ เขาทำเพียงแค่โครงหัวแล้วยืดตัวตรงหมุนตัวหันไปออกนอกระเบียง มือสองข้างล้วงเข้ากางเกง สายตาคมทอดยาวออกไปตรงหน้า
“พี่”
“ฮึ?” ไนท์ตอบรับโดยที่ยังทอดสายตามองวิวข้างหน้าเหมือนกับคนที่เรียกเขา
“ข้อเสนอคืนนั้น..ถ้าเราตอบตกลงตอนนี้ยังทันอยู่ไหม” ประโยคนี้ทำไนท์ละสายตาจากวิวข้างหน้าหันขวับมามองนานิอย่างอึ้ง
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ ตกใจ สับสน งงงวย ตอนนี้มีหลายความรู้สึกมากจนไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังรู้สึกยังไง
“นานิ คือพี่..” ‘ไม่ได้ตั้งใจ คืนนั้นแค่เมา’ ประโยคที่ควรพูดให้จบแต่กลับหยุดไว้แค่นั้น ไม่รู้ทำไม แต่เขาไม่อยากพูดมันออกไป
“พี่ไม่อยากทำแบบนี้กับเรา เรายังต้องเจอกัน วันไนต์กันแล้วจะมองหน้ากันติดยังไง”
“งั้นใช้เราลืมไอไหม”
ไนท์สตั้นไปชั่วขณะ อยู่ๆ ในหัวก็ขาวโผลน มันว่างเปล่าเหมือนคิดอะไรไม่ออก
“ใช้เราลืมไอ” นานิย้ำความต้องการของตัวเองอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงและสายตาที่แน่วแน่มั่นใจ
“….อย่าเลย อย่าทำเพียงเพราะเราแค่สงสารพี่”
“เรายอมรับ ว่าเราสงสารพี่จริง แต่มันก็ไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด” เธอรู้สึกดีกับคนตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูกและไม่เข้าใจด้วยการกระทำของตัวเองด้วย รู้แค่ว่าอยากทำแบบนี้
ความรู้สึกคนเรามันช่างซับซ้อน ก็คงจะจริง..
“เราก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าการทำให้ใครสักคนลืมคนเก่ามันไม่ได้ง่าย จำสภาพพี่วันนั้นไม่ได้เหรอ มันไม่คุ้มนะ” ทฤษฎีนี้ไม่ได้ผลในเคสเขากับไอญดา เธอเองก็เห็นและรับรู้มาตลอดแล้วทำไมถึงอยากทำแบบนี้ เขาไม่เข้าใจตรงหน้าเลย
“เรารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้หนิคะ อีกอย่างมันไม่เหมือนกันนะคะ ไอตอนนั้นมีพี่เดย์รออยู่ แต่พี่ตอนนี้ไม่มีใคร แล้วก็กลับไปหาไอไม่ได้อีกแล้ว” เธอไม่ได้จะตรอกย้ำ แค่เปรียบเทียบให้ไนท์เห็นข้อแตกต่าง
“แล้วเราจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ทำแล้วไปแล้วเราได้อะไร” ไม่เห็นเธอจะได้อะไรจากเรื่องนี้เลย ทำไมต้องเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวพันกับเขาด้วย สู้เอาเวลาไปหาผู้ชายที่พร้อมรักเธอไม่ดีกว่าเหรอ
“ได้พี่ไง
เดินมาถึงหน้าตึกก็ต้องตกใจเมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ไอญดา เดย์ ชิน เรนจิ เอิงเอย คิม และลูกพีช อยู่กันครบขนาดนี้คงเตี๊ยมกันมาแล้ว“โว้ มีเดินมาส่งด้วย” “ให้เกียร์ให้ใจ”“อุ๊ย! สร้อยข้อมือสวย”“ประกาศตัวผ่านโซเซียลฉ่ำ”“รูปคู่ก็มา”“เปลี่ยนรูปโปรไฟล์คู่”“My night”ชินเป็นคนแรกที่เปิดแซว จากนั้นคนอื่นก็แซวตามๆ กันมา ไนท์โคลงหัวอมยิ้มขำ มันก็เขินนิดๆ ที่เพื่อนแซว ต่างจากนานิที่โดนแซวจนเขินไม่ไหวหนีมาหลบข้างหลังไนท์ทุกคนลุ้นคู่ไนท์กับนานิมาพักใหญ่แล้ว ว่าเมื่อไหร่ทั้งสองจะเปิดตัวสักที แล้วในวันนี้ก็มาถึงเลยขอแซวหน่อย อีกอย่างไนท์สร้างซีนไว้เสียใหญ่โตเมื่อวาน“เมื่อวาน เล่นไว้ซะใหญ่เลยนะมึง” เหตุการณ์เมื่อวานเป็นที่กล่าวถึงกันมากในโซเซียล มีทั้งรูปและวิดีโอของไนท์กับนานิและก็มิลล์ เพจดังของมหาลัยก็เอาไปใส่สีตีไข่ว่าเกิดศึกแย่งหญิงระหว่างหนุ่มฮอตวิศวะกับหนุ่มตีว่าที่คุณหมอ มีคนมาคอมเมนต์มากมาย บ้างก็บอกว่ากินกันไม่ลงเพราะหล่อกันคนละแบบ จนเกิด #ทีมหมอมิลล์ #ทีมไนท์ แต่หลังจากที่ไนท์กับนานิแชร์สถานะใหม่บนโซเซียล พร้อมกับเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ที่เป็นรูปคู่ของทั้งสองพร้อมกันและเป็นรูป
กริ๊งๆ เสียงนาฬิกาปลุกยามเช้าตรู่ นานิคว้าโทรศัพท์มาปิดนาฬิกาปลุก ในช่วงที่เธอขยับตัวไปเอื้อมโทรศัพท์ก็ทำให้ร่างหนาที่กอดรัดอยู่ด้านหลังขยับตัวตื่นตามไนท์ส่งเสียงอู้อี้ในคออย่างขัดใจนิดหน่อย เนื่องจากเขายังอยากนอนกอดร่างนุ่มนิ่มนี้ต่อ ปกติเขาไม่ใช่คนขี้เซาหรือตื่นสาย แต่ไม่รู้ทำไมตั้งแต่มีนานิมานอนด้วยเขาก็ไม่อยากลุกจากที่นอนเลย บวกกับไม่ได้กอดเธอตั้งหลายคืนแล้ว วันนี้เขาเลยไม่อยากลุกจากที่นอนเลย“ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีเรียนเช้ากันนะ”“อืม” ไนท์ตอบกลับเสียงอืมเบาๆ ในลำคอ แล้วซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอด้านหลังนานิ จมูกโด่งกดหอมไปทั่วจนถึงลาดไหล่ กดริมฝีปากขบเม้มตามผิวเนื้อเนียนในขณะที่ตาสองข้างยังปิดสนิทอยู่“พี่ ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวไปเรียนสาย” นานิย่นคอหนีจมูกปากและลิ้นที่เริ่มไล้เลียไปยังใบหู เมื่อคืนหลังจากให้เกียร์ให้ใจไนท์ก็ให้ตัวเขามาแบบรัวๆ จนเธอแทบจะสลบเหมือดคาเตียง ตื่นเช้ามายังหื่นใส่อีก“พอแล้วค่ะ” เอ่ยเตือนอีกครั้งเพราะเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่มันเริ่มขยายตัวถูไถอยู่ตรงก้นของเธอ ไนท์เป็นคนเครื่องติดง่ายเธอรู้ดี ถ้าห้ามได้ให้รีบห้ามไม่งั้นยาว ปกติเธอก็ไม่ใช่คนเล่นตัวอะไรแต่ตอ
“ยกเลิกตั้งนานแล้วทำไมยังเก็บเอกสารไว้อีกล่ะคะ”“ลืม ลืมจริงๆ เพราะพอยกเลิกก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอีก”“โห แบบนี้เราก็ร้องไห้ฟรีสิ” เสียน้ำตาไปเป็นปี๊บ แต่จะว่าร้องไห้ฟรีก็ไม่ใช่เพราะพอเกิดเรื่องนี้เธอกับเขาเลยได้เคลียร์ใจกันเหมือนตอนนั้น ไม่งั้นไม่รู้ว่าเธอจะได้มีโอกาสคุยกันตรงไปตรงมาแบบนี้ไหม“แล้วเราไปรู้ได้ยังไง รู้ตอนไหน” เมื่อกี้ถามไปแล้วแต่ยังไม่ได้คำตอบ“ตอนที่เราหาเอกสารที่ฝากพี่ปรินต์ไง เราหาบนโต๊ะไม่เจอเลยลองค้นในลิ้นชักที่โต๊ะทำงานดู”“งั้นก็วันเดียวกับที่เดย์เจอ” “พี่เดย์ก็พึ่งรู้เหรอคะ?”“อืม เรื่องเรียนตอนพี่ไม่ได้บอกใครเลย พ่อกับแม่ก็ไม่ได้บอก”“โห ใจร้าย ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าคนรอบข้างจะเสียใจตอนรู้ว่าพี่จะไปเรียนต่อ”“คิดสิ แต่ไม่คิดว่าทุกคนจะเสียใจขนาดนี้” เพราะเขาแค่จะไปเรียน เรียนจบก็กลับมาแล้ว ไม่ได้ไปแล้วไปลับเสียหน่อย“ที่พี่ตัดสินใจไปเรียนต่อเพราะไอใช่ไหม”“อืม มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ตอนนั้นคิดแค่ว่าคงอยู่เห็นเดย์กับไอรักกันไม่ได้ เลยอยากหนีไปไกลๆ “ “พี่คงรักไอมาก” “เคย..แค่เคยรัก” ตอนนี้แค่เคยรักเท่านั้นและไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นต่อไอญดาอีกต่อไป ไม่มีเลย เพราะ
ไนท์พานานิขึ้นมาคุยต่อบนห้องเนื่องจากมีอีกหลายเรื่องเลยที่เขาอยากอธิบาย“คุยกันบนเตียงได้ไหม อยากนอนกอดเรา คิดถึง” พอบอกไปแบบนั้นนานิก็มองด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ “แค่นอนคุยกันจริงๆ “ พอไนท์ยืนยันแบบนั้นนานิก็ยอมนอนลงในอ้อมแขนแกร่งแล้วหนุนศีรษะไว้ที่อกแข็งๆ ของไนท์ไนท์กดจมูกบนเรือนผมยาวสลวยสูดดมกลิ่นแชมพู กลิ่นครีมอาบน้ำ กลิ่นน้ำหอมกลิ่นคาราเมล เขาโคตรคิดถึงเธอเลย ตอนนี้เหมือนหัวใจเขากลับมาเต้นอีกครั้ง เขาเหมือนต้นไม้ที่ใกล้ตาย ใบแห้งเหี่ยวเฉ่า ทว่าอยู่ๆ ก็มีคนมารดน้ำช่วยชีวิตมันไว้“คิดถึง” ตั้งแต่วันที่เธอขอยุติความสัมพันธ์ เขาก็นอนไม่หลับ อาลัยอาวรณ์ถึงแต่เธอ ร่างนุ่มนิ่ม กลิ่นหอมละมุนที่คุ้นจมูกที่ได้สูดดมแล้วรู้สึกสบายใจ เธอเป็นเซฟโซนของเขา “เราก็คิดถึงพี่” นานิว่าแล้วกระชับเรียวแขนที่กอดรัดร่างหนาเอาไว้“แล้วรักพี่ไหมครับ?”“รักค่ะ” นานิตอบเสียงเบาและก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปสบตาไนท์ตอนพูด ก่อนหน้านี้เธอตะโกนคำว่ารักใส่เขาด้วยความโกรธแต่พอตอนนี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้นอีกแล้ว แล้วเขาก็มาถามกันตรงๆ มันก็เกิดขัดเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไนท์ยกยิ้มบางทอดสายตามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดด้วยความร
ไนท์ขับมอเตอร์ไซค์พานานิกลับและเพื่อความปลอดภัยของผู้หญิงที่เขารัก ไนท์ก็เสียสละหมวกกันน็อกให้นานิ ระหว่างทางก็ได้ยินเสียงสะอื้นดังขึ้นครั้งคราวจากข้างหลัง บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้ จะหยุดรถกลางรถปลอบก็ไม่ได้ จะขับเร็วขึ้นก็ห่วงความปลอดภัยของเธอ ตลอดทางไนท์ขับมอเตอร์ไซค์ด้วยความวุ่นวายใจ โชคดีที่คอนโดตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่ และในที่สุดเขาก็พาเธอมาก็ถึงจุดหมายพอมอเตอร์ไซค์หยุดนิ่งนานิก็รีบลงทันที เธอซ้อนคันนี้มาหลายครั้งแล้วเลยรู้วิธีลงอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็ปลดล็อกถอดหมวกกันน็อกยื่นคืนให้ไนท์แล้วทำท่าจะไป เห็นแบบนั้นไนท์ก็รีบคว้าตัวนานิไว้แล้วใช้อ้อมแขนแกร่งกอดรัดเธอไว้ในอ้อมกอด “จะไปไหน ไม่ให้ไป”ตุ้บ!กำปั้นเล็กทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งในขณะที่สองแก้มยังอาบไปด้วยน้ำตา เธอร้องไห้ด้วยดวงตาแดงก่ำ ใต้ตาบวมแป่ง ใบหน้าเลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำตา ร้องไห้จนหยุดสะอื้นไม่ได้ตุ้บๆๆๆ!!เสียงทุบจากกำปั้นเล็กดังต่อเนื่อง ซึ่งไนท์ก็นิ่งให้คนในอ้อมกอดระบายจนพอใจ เขาไม่แน่ใจว่าเธอโกรธเรื่องอะไร แต่รู้ว่าโกรธมากเพราะกำปั้นน้อยทั้งสองข้างทุบมาอย่างไม่ออมแรง“อย่ามาทำเหมือนรัก ถ้าไม่คิดจะรั
แววตาเจ็บปวดแสนเศร้าของนานิเมื่อครู่นี้ทำให้ไนท์สับสนบวกกับคำพูดหลายอย่างทีคุยกับเพื่อนเมื่อเช้าด้วย ‘อย่ามาทำเป็นพระรองแสนดีอีก มึงก็รู้ว่าเป็นพระรองมันเจ็บ เป็นพระเอกกับเขาบ้างสิวะ’‘เขาเป็นของมึงท่องไว้ ถ้ามันอยากได้ก็สู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งเลย’ถ้าเราหัวใจตรงกันแล้วทำไมเขาต้องยอมเสียเธอไปให้คนอื่นด้วยวะ รักแรกแล้วไง ใครกลัว รอบนี้เขาจะสู้ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง ถ้าเรื่องนี้เธอเป็นนางเอกเขาก็จะเป็นพระเอกไนท์วนรถกลับเข้ามาอีกครั้งทั้งที่ขับออกไปเกือบถึงทางออกหน้ามหาลัยแล้ว แต่พอขับเข้ามาก็เห็นนานิกำลังขึ้นรถเบนซ์คันสีดำที่เขารู้ดีว่ามันคือรถของใครมึงอีกแล้วเหรอ?ไนท์ดับเครื่องมอเตอร์ไซค์ถอดหมวกกันน็อกออกด้วยความรีบร้อน ในใจเดือดปุดๆ ที่เห็นมิลล์มารับนานิ ก้าวตรงไปที่รถของมิลล์แล้วพอเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วเห็นมิลล์โน้มตัวมาหานานิ ท่าทางเหมือนทั้งสองกำลังจูบกัน วินาทีนั้นความโกรธก็พุ่งปรี๊ด ไนท์โกรธเลือดขึ้นหน้ากระชากประตูฝั่งข้างคนขับออกด้วยความโมโห“ทำบ้าอะไรกัน” กระชากประตูเปิดออกก็ลากร่างบางออกมาแล้วตะโกนถามโดยไม่สนนักศึกษาหลายคนที่อยู่แถวนั้นทุกคนต่างพากันมาเมียงมองอย่างให้ความสน







