บทที่ 6 คนทำจำไม่ได้ คนถูกกระทำจำไม่ลืม

“พี่”

“..”

“…ขอวันไนต์กับเรา”

แค่กๆ แค่กๆ

ไนท์สำลักเบียร์ที่กำลังดื่มเข้าไปทันทีที่ได้ยินประโยคที่ไม่คาดคิดเลยแม้แต่นิด จากนั้นก็กรนด่าตัวเองในใจรัวๆ

ฉิบหาย! ไอ้เหี้ยไนท์! เมาแล้วเสี้ยน แถมเสี้ยนไม่เลือกคนด้วย!

ถามวันไนต์สแตนกับคนรู้จักเนี่ยนะ? แม่ง! ทำอะไรลงไปวะเนี่ย ดีเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่โกรธ ไม่ด่า ตอนเจอหน้ากัน ตรงกันข้ามเธอกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ คืนนั้นพี่เมา” ไม่มีคำแก้ตัวอื่นเลย นอกจากคำขอโทษและโทษความเมา

“พี่จำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ เหรอคะ”

“....” ไนท์ส่ายหัวแทนคำตอบด้วยสายตาว่างเปล่า

พรึ่บ!

“งั้นยืนขึ้นหน่อยค่ะ” ตอนแรกเธอตั้งใจไว้ว่าจะเก็บมันไว้ลับเพราะกลัวเธอกับไนท์จะมองหน้ากันไม่ติด แต่พอโดนไนท์กดดันเธอก็ทนแรงกดดันไม่ไหว

ความจริงเก็บไว้คนเดียวมันก็อึดอัด เธอทำตัวไม่ถูกเวลาเจอไนท์ แม้เขาจะจำไม่ได้ แต่เธอจำได้ไง จำได้ขึ้นใจเลย ทุกครั้งที่มองหน้าเขาเหตุการณ์เมื่อคืนนั้นก็แวบเข้ามาในหัวตลอด

ในเมื่อเขาอยากรู้นัก ก็ควรรับรู้ให้หมดถึงการกระทำที่ไม่เหมาะสมในตอนเมาของตัวเองเช่นกัน

ไนท์เลิกคิ้วสูงขึ้นเมื่ออยู่ๆ คนตัวเล็กก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าแถมยังออกคำสั่งให้เขายืนขึ้น แม้จะงงงวยไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังทำอะไรอยู่ แต่ไนท์ก็ลุกขึ้นตามคำบอกกล่าว

นานิเงยหน้าสบตาสายตาคมเขย่งยืนด้วยปลายเท้าจนริมฝีปากของเธออยู่ห่างริมฝีปากของไนท์เพียงไม่กี่เซ็น

“เมื่อกี้นี้พี่บอกว่าท่านี้พี่คุ้นใช่ไหม” ถามด้วยน้ำเสียงสั่นนิดๆ ด้วยความประหม่าเมื่อสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่ปัดเป่าแถวปลายจมูกแต่พยายามเก็บอาการไว้

“อืม คุ้น” เอ่ยออกไปเหมือนคนละเมอเพราะในหัวกำลังพยายามนึกถึงเหตุการณคืนนั้นอยู่ ความจริงเขารู้สึกว่าคุ้นตั้งแต่ที่เกือบเดินชนกันเมื่อครู่นี้แล้ว เหมือนเคยเห็นใบหน้าสวยหวานนี้ในระยะประชิดมาก่อน

“แล้วจำได้ไหมคะ ว่าหลังนี้เราทำอะไรกัน”

“....” ถึงจำไม่ได้แต่ก็มีคำตอบในใจแล้ว ท่านี้จะทำอะไรถ้าไม่ใช่…. แล้วจะให้กล้าตอบออกไปได้ยังไง

เมื่อถามแล้วเขาไม่ตอบ เธอก็จะทบทวนความจำให้เอง คนทำจำไม่ได้ แต่คนถูกกระทำกลับจำได้แล้วต้องว้าวุ่นอยู่คนเดียว

มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่นะ!

นานิยื่นหน้าขึ้นไปกดจูบไนท์บดคลึงริมฝีบางเหมือนที่เขาทำกลับเธอคืนนั้น ไม่ใช่สิ คืนนั้นเขาทำมากกว่านี้อีก แต่เธอทำกับเขาได้แค่นี้เพราะไม่ได้เก่งกาจเหมือนอีกฝ่าย เขาน่ะช่ำชองกว่าเธอหลายเท่า

‘เคยวันไนต์ไหม?’

‘มะ..ไม่เคยค่ะ’

‘แล้วอยากลองไหม?’

เชี่ย!!!

ไนท์สบถในใจหลังจากความจำฉากนี้ในคืนนั้นแวบเข้ามาในหัว แม้จะไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็มากพอที่ทำให้เขารู้ว่าคืนนั้นเขาทำเหี้ยอะไรลงไป

“นานิ พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ” ไนท์ระรักระร่ำคำขอโทษออกมาด้วยน้ำเสียงและสายตาที่รู้สึกผิดและอยากให้คนตรงหน้ารับรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำแบบนี้กับเธอจริงๆ

“เพราะเราคล้ายไอใช่ไหม”

“ไม่ใช่แบบนั้น” เขาแค่ชอบไทป์นี้ ตัวเล็ก น่ารัก ไซต์หมากระเป๋าสเป็คเลย

“คืนนั้น พี่ก็แค่….เมาแล้วเสี้ยน” ตอนนี้ถ้าเธอด่าเขาเหี้ย ก็จะไม่โกรธ แม่งเสี้ยนไม่เลือกหน้าเอง สมควรโดนด่า

“แล้วพี่อยากวันไนต์กับเราเหรอ?”

“เฮ้ย! มันไม่ใช่ คืนนั้นแค่เมาไง”

“..”

“เพราะเมาเลยพูดอะไรออกไม่คิด พี่ไม่ได้อยากทำแบบนั้นกับเราจริงๆ ” ตอนนั้นคงอยาก ก็ของขาดมาหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ที่มีไอญดาก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหน ความจริงก็เสี้ยนจัด คืนนั้นเมาด้วยเลยเก็บทรงไม่อยู่

เลยเสี้ยนไม่เลือกหน้า!

“วันหลังถ้าเมาก็อย่าไปถามใครแบบนี้อีกนะคะ….เพราะคนถูกถามเขาคิดจริง”