ВойтиShare
บทที่ 47 คิดถึงเป็นบ้า
Последнее обновление:
2025-07-29 09:24:44
Latest chapter
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 53 ปมลึกในหัวใจ
“ค…ความจริง? ความจริงอะไรคะป๊า ฮึกก” เสียงสั่นพร่าถามผู้มีพระคุณด้วยแววตาสั่นไหว มันหมายความว่ายังไง ยังมีเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้อีก “ฮึกก… ป๊าขอโทษลูก นัญป๊าขอโทษฮึกก ความจริง… นัญไม่ใช่ลูกบุณธรรม แต่เป็น ลูกจริงๆของป๊า…” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไปถึงตาตุ่ม ร่างกายเธอชาวูบเหมือนถูกสาบให้ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะขยับ นํ้าสีใสไหลก้องลงอาบสองพวงแก้มล่วงหล่นใส่มือผู้เป็นพ่อที่กุมหน้าเธอไว้ ลัญชนาชะงักกึกอยู่แบบนั้นพักใหญ่ คำถามและความสับสนมากมายแทรกเข้ามาในโพรงประสาทจนปวดหัว นี่มัน… เรื่องอะไรกัน “ป…ป๊าพูดว่า ยังไงนะคะ…” เธอถามยํ้าเสียงสั่นพร่า แววตาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน มองดูคนเป็นพ่อตอนนี้ที่ใบหน้าผอมซูบเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดกัดกิน “ฮึกก นัญ… เป็นลูกสาวของป๊ากับผู้หญิงอีกคน… แม่ของลูกกับป๊าเคยคบกันแต่ต้องเลิกราไปเพราะเหตุบางอย่าง…” “ล…แล้วแม่หนู เป็นใคร…?” คิ้วบางขมวดเป็นปม ทุกอย่างมันสับสนไปหมด แล้วถ้าแบบนี้เธอเป็นใครกันแน่ แล้วแม่ล่ะ แม่เป็นใครชื่ออะไร แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่เติบโตมาในบ้านที่ไม่แม้แต่จะเคยยอมรับว่าเธอเป็นลูกในสายเลือด “แม่ของลูก…ฮึกก ชื่อสิริธร ตอน
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 52 ความจริงอะไร
“นัญจะเข้าไปคุยกับป๊าเองค่ะ นัญอยากสู้ อยากพยายามเพื่อความสัมพันธ์ของเราบ้าง นัญไม่อยากเอาแต่หลบอยู่หลังเฮียคิลแล้วให้เฮียเป็นคนยอมจำนนทุกอย่างอีกแล้ว” เสียงเธอแผ่วเบาทว่าชัดถ้อยชัดคำ บ่งบอกถึงความชัดเจนที่มาจากใจจริง แต่หัวใจคนฟังกลับสั่นไหวยามที่เธอบอกจะเข้าไปคุยกับผู้เป็นพ่อเอง แบบนั้นก็เท่ากับว่าเธอจะรู้ทุกอย่าง แล้วถ้าหากเธอรับไม่ได้ล่ะ ถ้าหากเธอเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ ความสับสนและกังวลโลดแล่นเข้ามาในโพรงประสาท คิเลียนรีบกระชับกอดตัวเล็กแน่น “อย่าเลยนัญ ให้เฮียจัดการเองเถอะนะครับ แค่นี้เฮียจัดการเพื่อเราได้ เฮียจะพยายามคุยกับป๊าเอง นัญไม่ต้องไปหรอกนะ นัญแค่ไม่ไปไหน อยู่ตรงนี้กับเฮียก็พอ อยู่เป็นแสงสว่างให้เฮียในขณะที่ทุกอย่างมันมืดแปดด้าน อยู่เป็นสมบัตรลํ้าค่าให้เฮียได้ทะนุถนอมรักษา เฮียไม่ต้องการเห็นผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องมามีบาดแผลหรอกนะ” “เฮีย—-” “นะครับ… เฮียขอนะ ทำเพื่อเฮียได้มั้ย เฮียขอแค่นี้…” นํ้าเสียงของเขาเว้าวอนและขอร้องเธอจนลัญชนาปฏิเสธไม่ออก เธอเงียบไม่ตอบอะไรอีก แล้วกลับมานอนซุกหน้าเข้าแผงอกอบอุ่นอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบ ต่างคนต่างตกอยู่ในภวังค
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 51 เจ็บปวดห่วงใย
เกร๊ก… เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ ร่างเล็กบนโซฟาที่นั่งเป็นกระวนกระวายรีบดีดตัวลุกขึ้นแทบจะทันที ก็เห็นเอมพยุงคิเลียนที่สภาพโซซัดโซเซเข้ามาเต็มสองตา เสื้อผ้าเปรอะเปื้อนด้วยเลือด ใบหน้าซีดเผือดจนแทบไม่เหลือเค้าความแข็งกร้าวอย่างที่เธอเคยคุ้น ลัญชนารีบถลันเข้าหาเขาด้วยหัวใจร้อนรนสุดขีด “เฮีย—” หมับ!! ยังไม่ทันที่เสียงของเธอจะสิ้น ร่างหนาก็ดึงเธอเข้าไปกอดแน่นดั่งต้องการดูดซับความอบอุ่นจากเธอ ลัญชนาไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา มือเล็กค่อยๆยกขึ้นกอดตอบแผ่วเบา กลัวว่าจะไปแตะโดนแผลที่เต็มแผ่นหลัง มือไม้ของเธอสั่นระริกด้วยความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาในหัว เขาต้องไปเจอกับอะไรมากันแน่ ถึงได้กลับมาในสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ “ฮ…เฮียเจ็บมากมั้ยคะ… ไปโรงพยาบาลกันเถอะนะคะ ไปทำแผลนะ” เสียงเล็กสั่นพร่า ขณะที่อีกฝ่ายยังคงโอบกอดเธอไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปตรงหน้า “เฮียไม่เป็นอะไรครับ… ขอแค่มีนัญ เฮียทนได้…” น้ำเสียงแผ่วเบาแทบเป็นเสียงกระซิบ มันแทงเข้าไปถึงกลางหัวใจของเธอจนแทบหายใจไม่ออก เขาเจ็บแทบตายขนาดนี้ แต่สิ่งเดียวที่เขาคิดถึงก็ยังคงเป็นเธอ… “เฮีย… ฮึกก ไม่ต้องพูดแล้ว ให้นัญทำแผลให้นะคะ…” น้ำ
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 50 ความจริงที่เจ็บยิ่งกว่าโดนแส้ฟาด
“ไปเอาแส้มา! ฉันจะฟาดมันจนกว่าจะยอมฟังฉัน!” เสียงแข็งกร้าวของชายวัยกลางสนั่น แต่นั่นไม่ได้ทำให้คิเลียนสะท้านเลยสักนิด จะตีจะเขี้ยนจะฆ่าเขาให้ตายก็ไม่มีทางที่จะมีอะไรมาเปลี่ยนใจเขาได้ทั้งนั้น เพี๊ยะ! เปี๊ยะ! เปี๊ยะ!! เสียงแซ่ฟาดลงกลางแผ่นหลังหนาซํ้าแล้วซํ้าเล่าอย่าไม่ออมแรง จนเสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ยเลือดชํ้าเต็มจนเริ่มไหล ทว่ากลับไม่มีแม้แต่เสียงครวญครางแห่งความทรมานเล็ดลอดออกมา มีแต่เสียงหายใจแผ่วๆบางคราเมื่อต้านรับความเจ็บไม่ไหว เขากัดฟันแน่น อดทนขั้นสุดไม่มีทางยอมพ่อเด็ดขาด เปี๊ยะ!! แรงเฮือกครั้งสุดท้ายก่อนที่คิเลียนจะทรุดลงคุกเข่าด้วยความเจ็บ ทว่าเขายังคงไม่ยอมปริปากยอมผู้เป็นพ่อออกมาสักคำ หรือแม้กระทั่งคำขอร้องไดๆทั้งสิ้น จนชายวัยกลางมือไม้สั่น ยกแซ่ขึ้นจะฟาดลงอีกครั้งด้วยหยาดนํ้าตาเอ่อคลอเต็มเบ้า “สรุปแกจะไม่ยอมฉันใช่มั้ย คิเลียน!!” มือที่ถือแซ่ค้างกลางอากาศ ท่องถามลูกชายด้วยหัวใจที่กระตุกวูบ “ฮึกก… ผมจะไม่มีทางยอม ต่อให้ป๊าจะเขี้ยนผมให้ตายคาตรงนี้ก็ตาม” แม้ตอนนี้ร่างกายจะอ่อนฮวบเลือดท้วมตัว แผลถลอกเต็ม กับเสื้อผ้าเนื้อดีที่ขาดหลุดลุ่ยไม่เหลือสภาพ แต่เขายังคงยืนกรานหนักแน
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 49 ศึกสงครามพ่อลูก
“…เฮียช่วยเล่นเพลง A Thousand Years ให้หน่อยได้มั้ยคะ” ฉันเอ่ยขึ้นแผ่วๆโดยไม่ได้ตอบคำถามของเขา และเฮียคิเลียนก็เพียงแค่พยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเริ่มดีดกีตาร์บรรเลงเพลงที่ฉันขอ ตลอดเวลานั้น สายตาของเราสองคนก็ยังคงประสานกันอยู่ ไม่ละแม้แต่วินาทีเดียว เสมือนว่าต่างคนต่างอยากจดจำทุกภาพ ทุกความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกันเอาไว้ให้ชัดเจนที่สุด “Darling, don’t be afraid I have loved you…” (ที่รัก ไม่ต้องกลัว ฉันน่ะรักเธอ) “For a thousand years…” (มาเป็นพันปีแล้ว) “I’ll love you for a thousand more…” (และฉันจะรักเธอไปอีกพันกว่าปีเลย) เสียงเพลงยังคงไหลเวียน พร้อมหัวใจของเราสองคนที่เหมือนจะเชื่อมถึงกันโดยไม่ต้องใช้คำพูดใดๆเป็นสิ่งประสาน ฉันร้องเพลงคลอตามท่วงทำนองของดนตรีอย่างแผ่วเบา จนกระทั่งเสียงดีดกีตาร์สุดท้ายของเขาจางหายไปในความเงียบ “นัญก็รักเฮียนะคะ… แล้วก็อยากขอร้องเฮียเหมือนกัน ขอร้องให้เฮียรักตัวเองให้มากๆ ในทุกๆวัน…” เสียงของฉันเอ่ยออกมาแผ่วเบา พร้อมแววตาที่เว้าวอนอย่างจริงใจ ขอเพียงแค่เขาดูแลและรักตัวเองให้มากขึ้นในทุกๆวัน ไม่ว่าในท้ายที่สุด เราจะยังคงได้ยืนเคียงข้างกันอยู
My sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด บทที่ 48 เหตุผลที่ค้ำคอ
“เอามือมาค่ะ” ฉันแบมือข้างหนึ่งออกไป แล้วเขาก็ยื่นมือมาให้ทันที พูดตรงๆตอนนี้เฮียคิลเหมือนลูกหมาเลยล่ะ ฉันเองก็เพิ่งเคยเห็นมุมแบบนี้ของเขาเป็นครั้งแรกในชีวิตเหมือนกัน ฉันละสายตาจากเขา แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำแผลให้เบามือที่สุด ท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงสายตาเฮียคิล ที่จ้องฉันไม่วางตาแม้แต่วินาทีเดียว จ้องจนฉันสัมผัสได้ แม้จะก้มหน้าก้มตาอยู่ก็ตาม หมับ! พอทำแผลเสร็จ ฉันก็ทำท่าจะลุกกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเอง มือหนาของเขากลับรีบคว้าเอวบางฉันไว้แน่น แล้วดึงให้นั่งลงที่เดิม แถมเขายังขยับเก้าอี้ของตัวเองเข้ามาแนบชิดจนเกือบจะสิงร่างฉันได้อยู่แล้ว แล้วกระชับกอดเอวฉันไว้แน่นขึ้น ไม่ยอมปล่อยให้ฉันได้ขยับไปไหน “เฮียปล่อย นัญอึดอัด” ฉันบอกเสียงแข็ง พอพูดแบบนั้นเขาก็ยอมคลายกอดลงนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่ปล่อยมือลงอยู่ดี พอฉันชำเลืองมองหน้าเขา สายตาเขาเหมือนจะแอบน้อยใจ สีหน้าเศร้าสร้อยจนฉันแทบจะสำนึกผิดไม่ทัน จากคุณชายอารมณ์ร้อน กลายเป็นคุณชายที่มีหัวใจอ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน… “มาครับ เฮียป้อน” “นัญกินเองได้ค่ะ” ฉันทำท่าจะตักข้าวในชามกินเอง แล้วเมินเฮียที่ตอนนี้กำลังตักกับข้าวขึ้นมาเตรียมจะป
Вам тоже понравятся
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.3K Кол-во прочтенийประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่193.5K Кол-во прочтенийจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์25.5K Кол-во прочтенийเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์27.9K Кол-во прочтенийวิศวะคลั่งรัก
กวีสวาท235 Кол-во прочтенийStumble Love รักสะดุดใจ
คุณธิดา242 Кол-во прочтенийทาสบำเรอราชนิกุล
สาริศา149 Кол-во прочтенийคลั่งรักหมอสูติ CRAZY LOVE DOCTOR
SakuraShan~ซากุระซัง1.2K Кол-во прочтений
