บทที่20 ดื้อนิดๆ เอาเรื่องหน่อยๆ

“เจ้าน้อยๆ ตื่นเถอะ ไปร้านพี่ออโต้กับพี่”ออสตินจุ๊บจมูกเล็กเบาๆ เป็นการปลุกคนตัวเล็กไปด้วย

“อื้อ! ไม่เอาค่ะ น้อยไม่อยากไป ขี้เกียจแต่งตัว”

“ไม่ไปเดี๋ยวสาวๆ มาลวนลามพี่เราโอเคงั้นเหรอ”

“ถ้าน้อยไป แล้วน้อยจะทำอะไรได้ละคะ”

“ไปแสดงความเป็นเจ้าของไง ทำไม่เป็นเหรอ อย่างเช่น แบบนี้”ว่าจบออสตินก็ถอดสร้อยเกียร์ที่คอของตัวเองมาสวมให้เจ้าน้อย

“พี่ออสตินจะมาสวมให้น้อยทำไมคะ มันไม่เหมาะกับผู้หญิง”

“เขาเรียกแสดงความเป็นเจ้าของไง ด้านหลังมีสลักชื่อพี่ด้วย สวมบ่อยๆ นะ อย่าทำหายละ”

“พี่มีกี่อันคะ สาวเยอะขนาดนั้นต้องทำสต๊อกไว้เยอะขนาดไหน?”

“มีอันเดียว” เขามองสบตาเธอเพื่อสื่อความหมายว่าเขาพูดจริง

“ถ้าของสำคัญพี่ออสตินเก็บไว้เถอะค่ะ น้อยกลัวทำหาย”

“ก็เก็บไว้ไง พี่เก็บไว้ที่เจ้าน้อย”

“….”

“ไปเถอะล้างหน้าตา แต่งตัวอะไรก็ได้ ไม่ต้องสวยมากหรอก พี่อยากให้เราไปด้วย”

“ก็ได้ค่ะ”

@ ร้าน H To O

“อ้าว! ไอ้เวรออสติน เรียนก็ไม่ไปเรียน แล้วมาร้านเหล้าเฉย” มาร์วินที่จอดรถใกล้ๆ ออสติน ลงมาจากรถก็ต่อว่าเขาทันที

“กูมาดูร้านให้พี่กู ไม่ได้มาแดกเหล้าเหมือนมึงหรอกมาร์วิน”

“อ่า เหรอ”

“เออไง”

“สองคนพอไหม เข้าไปด้านในได้ยัง”