MasukShare
บทที่8 พี่ชายหวง
Terakhir Diperbarui:
2025-08-31 14:29:36@มหาลัย
ครืดด ครืดด “ฮัลโหลครับพี่ออโต้” “ออสตินทำไมนายให้เจ้าน้อยนั่งมอเตอร์ไซค์” “อะไรกันยัยเด็กดำ ไปฟ้องพี่งั้นเหรอ” “เปล่า เพ็บเป็นคนบอกพี่ แล้วก็เลิกเรียกเจ้าน้อยว่ายัยเด็กดำได้แล้วนะ น้องโตแล้ว” “อะไรวะ แค่แหย่เล่น แค่นี้ก็ไม่ได้” “ห้ามพาน้องนั่งมอเตอร์ไซค์อีกนะออสติน” “ก็เจ้าน้อยชอบ ถ้าขอนั่งเองผมไม่ผิดนะ” “มันไม่ปลอดภัยออสติน นายคิดถึงข้อนี้ด้วย” “เข้าใจแล้วครับ พี่มีอะไรอีกไหมผมจะเข้าเรียนแล้ว” “ไม่มีแล้วแค่นี้แหละ” ".....” “เป็นอะไรมึง” มาร์วินหันมาถามเพื่อน เพราะเห็นออสตินนั่งหน้าบอกบุญไม่รับตั้งแต่วางโทรศัพท์แล้ว “พี่ออโต้โทรมาบ่นกูเรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่พาเจ้าน้อยนั่งมอเตอร์ไซค์ เป็นเรื่องจนได้” “เฮ้ย! แต่มึงไม่ควรพาน้องนั่งมอเตอร์ไซค์รึเปล่า พี่ออโต้ก็พูดถูก แล้วเจ้าน้อยเป็นคนไปฟ้องพี่ออโต้เหรอ” “เปล่า เพ็บเป็นคนบอก” “พี่เพ็บที่สวยๆ ที่มึงตามจีบอ่ะนะ” “เออไง” “แล้วตกลงมึงจีบติดยัง” “ยัง” “กูว่าเขาไม่ได้ชอบมึงนะ เขาชอบพี่ออโต้” “กูรู้ แต่พี่ออโต้ไม่ได้ชอบเพ็บหรอก พี่เขาชอบเด็กๆ” “หึ! มึงก็ไม่ได้ชอบรุ่นพี่หรอกออสติน มึงก็ชอบเด็ก” มาร์วินหัวเราะและพูดตามที่ตัวเองรู้จักเพื่อนดี “เพ็บสวยดีกูชอบ” “มึงแค่ชอบความสวยของเขาเฉยๆ ออสติน แต่ไม่ได้ถึงขั้นมากจนทุ่มสุดตัว ถ้ามึงชอบพี่เพ็บมากขนาดนั้น มึงไม่ปล่อยเวลาผ่านมาจนถึงทุกวันนี้หรอก” “รู้จักกูดีเชียวนะมึง ไอ้เวรมาร์วิน” “กูเพื่อนมึงไง” มาร์วินยักคิ้วให้เขา “คืนนี้ไปแทงสนุกกันไหม กินเหล้าด้วย ร้านพี่ออโต้ก็ได้” มาร์วินชวน “ได้ มึงชวนพวกมันด้วยล่ะ ถามเคเดนก่อนเผื่อมันต้องขออนุญาตเมีย แต่ตอนนี้กูต้องไปรับเจ้าน้อยก่อนเดี๋ยวพี่ออโต้บ่นกูอีก” ออสตินพูดยิ้มๆ ครืดด ครืดด เจ้าน้อยโทรเข้ามาพอดี ออสตินกดรับสาย “ฮัลโหล” “พี่ออสตินคะ วันนี้พี่ไม่ต้องมารับน้อยนะคะ พอดีน้อยจะไปทานข้าวกับเพื่อน แล้วก็จะกลับเองนะคะ” “เพื่อนที่ไหน?” “เพื่อนที่เรียนด้วยกันค่ะ เขานัดกันไปทานข้าว น้อยอยากไปด้วยค่ะ” “แล้วไปที่ไหนกัน จะกลับกี่โมง” “กำลังตกลงเรื่องสถานที่ค่ะ น้อยจะLineไปบอกอีกทีนะคะ ส่วนเวลากลับยังไม่แน่ใจค่ะ” “ยังไงก็lineมา เสร็จแล้วโทรมาก็ได้พี่จะไปรับ” “น้อยค่อยlineบอกนะคะ” “อืม” "....” หลังเลิกเรียนออสตินกลับมาที่เพนต์เฮาส์ “เจ้าน้อยหายเงียบไปเลย จะกลับกี่โมงก็ไม่บอก ตัวปัญหาจริงๆ” ออสตินบ่นกับตัวเอง แล้วก็ทักข้อความไปหา ออสติน : เจ้าน้อยจะกลับรึยัง เจ้าน้อย : ยังค่ะ น้อยกลับเองได้ค่ะพี่ออสตินไม่ต้องเป็นห่วง เขาอ่านข้อความแล้วก็ออกไปหาเพื่อนตามที่นัดกันไว้ ที่ร้านของพี่ ออโต้ @ ร้าน H to O “ออสตินมาแล้วเหรอ เมื่อกี้พี่ออโต้เข้ามาที่ร้านแล้วเดินมาทักพวกเรา” แม็กซ์เวลพูด ออสตินพยักหน้า รับแก้วเครื่องดื่มจากเพื่อน หันไปพยักหน้าให้เคเดนกับมาร์วินที่ เล่นสนุกเกอร์กันอยู่ และเดลล่ากับนามิก็นั่งอยู่ด้วย ออสตินยิ้มทักทายทั้งคู่ สักพัก เพ็บเดินเข้ามากับออโต้ “สวัสดีค่ะทุกคน” “สวัสดีครับพี่เพ็บ” แม็กซ์เวล มาร์วิน เคเดน เอ่ยทักทายเธอกลับ “พี่เพ็บนี้เดลล่าแฟนผมครับ แล้วก็น้องนามิเพื่อนเดลล่าครับ สองคนนี้พี่เพ็บนะ เพื่อนของพี่ออโต้” เคเดนแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักพี่เพ็บ “สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะ” เดลล่านามิทักทายพี่เพ็บ “สวัสดีจ้ะ พี่มาทักทายเฉยๆ นะพอดีออโต้บอกว่าทุกคนอยู่ที่นี่ แล้วยังไงนี่ ออสตินไม่คิดจะทักทายกันบ้างเลย” เขาพยักหน้าทักทายเธอ “เป็นอะไรไม่พูด” เพ็บมองหน้าคนตัวโตที่ทักทายเธอแค่นั้น “ก็เพ็บมาหาพี่ออโต้ไม่ใช่เหรอ ตามสบายเลย” “เปล่านะ เพ็บมากับเพื่อนต่างหาก แค่ไม่รู้จะนัดกันที่ไหนก็เลยมาที่ร้านออโต้กันแค่นั้น ใช่ไหมออโต้” “อืม” “แล้วน้องเจ้าน้อยไปไหนคะ” เพ็บหันมาถามออโต้ “เออน้องไปไหนละออสติน” ออโต้หันมาถามออสติน “ไปกินข้างกับเพื่อน บอกว่าจะกลับเอง” “ที่ไหนถามน้องรึยัง แล้วนี่ก็ดึกมากแล้ว ยังไม่กลับอีกเหรอ” ออโต้พูดจบก็กดโทรหาเจ้าน้อยด้วยสีหน้าที่กังวล “…..” ครืดด ครืดด “ฮัลโหลเจ้าน้อย กลับรึยัง” “ยังค่ะ แต่ใกล้จะกลับแล้วค่ะพี่ออโต้” “แล้วเราอยู่ที่ไหน จะกลับยังไง” “เดี๋ยวน้อยเรียกรถกลับเองค่ะ” “ไม่ได้สินี่มันดึกแล้ว เจ้าน้อยส่งโลเคชั่นมา เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปรับ…ไม่สิพี่ลืมไปคนขับรถพี่กลับไปเอาเอกสาร งั้นให้พี่ออสตินไปรับดีกว่า นะเจ้าน้อย” “ค่ะพี่ออโต้” ติ้ง เสียงข้อความเจ้าน้อยส่งโลเคชั่นมา ออโต้ส่งให้ออสติน “นายไปรับน้องเลยนะออสติน” “แต่ผมขับมอเตอร์ไซค์มานะ พี่จะให้เจ้าน้อยซ้อนมอเตอร์ไซค์เหรอ” ว่าจบก็กดดูโลเคชั่นที่เจ้าน้อยส่งมา แถวนั้นรถติดซะด้วย “เอามอเตอร์ไซค์ไปรับก็ได้เดี๋ยวเจ้าน้อยรองนานถ้าเอารถยนต์ไป แต่อย่าขับเร็วนะออสติน” มิวายสั่งกำชับอีกรอบด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง จนเพ็บหันมามอง “ออโต้เป็นห่วงเจ้าน้อยเกินไปรึเปล่าค่ะ น้องโตแล้ว ที่จริงก็น่าจะไปไหนมาไหนเองได้แล้วนะคะ” นามิที่นั่งมองอยู่ตลอด ตั้งใจฟังสองคนคุยกันด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง “ให้ออสตินไปรับแหละดีแล้ว” เขาพูดจบก็เดินออกจากห้องไปเลย “…..” ออสตินไปถึงหน้าร้านโทรหา เจ้าน้อย คนตัวเล็กเดินออกมากับเพื่อนๆ “เจ้าน้อยแฟนมารับเหรอ หล่อจังเลย” เพื่อนเธอเอ่ยแซว “เปล่าไม่ใช่แฟน พี่ชายน่ะ ขอตัวก่อนนะทุกคน” ออสตินจับแขนเจ้าน้อยให้เข้ามาใกล้ๆ หยิบหมวกมาสวมให้ มองหน้าคนตัวเล็กด้วยสีหน้าไม่พอใจ ทำหน้าแบบนั้น จะดุอะไรฉันอีกรึเปล่านะ ฉันละแอบหวั่นใจ “จะกลับบ้านรึจะไปร้านพี่ออโต้” ออสตินถามคนตัวเล็กเสียงเรียบ “เออ ทำไมไปร้านพี่ออโต้คะ” “พี่ออโต้อยู่ร้าน เพ็บก็อยู่ อยากไปไหม ถ้าไม่ก็จะไปส่งคอนโด” “แล้วเมื่อกี้พี่ออสตินอยู่ที่นั่นเหรอคะ” “อืม ก็กินเหล้าอยู่กับเพื่อน” “น้อยขอโทษนะคะ เมื่อกี้น้อยบอกพี่ออโต้แล้วว่าน้อยกลับเองได้ ลำบากพี่ออสตินเลย กำลังสนุกอยู่กับเพื่อนแท้ๆ พี่กลับไปหาเพื่อนเถอะค่ะน้อยจะกลับเอง น้อยไม่บอกพี่ออโต้หรอกค่ะ” เจ้าน้อยทำท่าจะถอดหมวกกันน็อกคืนเขา “ไม่ต้องถอด ขึ้นรถ” คนตัวโตพูดเสียงห้วนดุ เจ้าน้อยถึงกับเม้มปาก พี่เขาคงอารมณ์เสียมากเลยที่ต้องมารับฉัน คนตัวโตออกรถเมื่อเห็นว่าเธอนั่งเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ได้ขับเร็วมาก เขาพาเธอมาที่คลับของพี่ออโต้ “เจ้าน้อย” ทุกคนเอ่ยทักทาย “สวัสดีค่ะพี่ๆ” “เจ้าน้อย พี่ออสตินขับรถเร็วรึเปล่า” ออโต้เดินเข้ามานั่งลงใกล้ๆ “พี่เพ็บ” คนตัวเล็กเอ่ยทักยิ้มหวานให้ทันที “เจ้าน้อย พี่ขอนั่งด้วยคนนะ พอดีเพื่อนๆ พี่เขากลับกันแล้ว ทุกคนพี่ขอมาแจมด้วยนะคะ” เพ็บหันไปบอกเพื่อนๆ ของออสติน “ได้เลยครับพี่เพ็บ” มาร์วินตอบ เดลล่ากับนามิ ยิ้มให้พี่เพ็บ ออสตินเดินไปจับไม้คิวสนุกเกอร์ ไปแข่งกับมาร์วินไม่ได้สนใจใครอีก “เจ้าน้อย วันนี้ไปกับเพื่อนที่อบรมด้วยกันเหรอ” ออโต้เอ่ยถาม “ค่ะ น้อยเกรงใจ เขาชวนกันหลายรอบแล้ว รอบนี้เลยไม่กล้าปฏิเสธค่ะพี่ออโต้” “อืม ไม่เป็นไร แต่ยังไงก็ให้พี่ออสตินไปรับ ห้ามกลับเอง” “ค่ะ” “แหม! พี่ออโต้ของเจ้าน้อย คุมเข้มจังเลยนะคะ แบบนี้ใครจะกล้าเข้ามาจีบน้องกันละคะ” เพ็บเอ่ยแซว “เจ้าน้อยยังเด็ก จะรีบมีแฟนทำไม” ออโต้ตอบสีหน้าเรียบนิ่ง “ถามน้องรึยัง” เพ็บพูดติดตลก “ทำไมมีใครมาจีบแล้วเหรอ” ออสตินพูด มองมาที่เจ้าน้อย “ไม่มีค่ะ” คนตัวเล็กรีบตอบ “ดุอะไรขนาดนั้น ค่ะออสติน ถ้าเพ็บเป็นเจ้าน้อย มีพี่ชายดุกันขนาดนี้กลัวแย่เลย” “กลัวทำไมถ้าเป็นเพ็บผมไม่ดุหรอก” ออสตินส่งยิ้มมาให้เธอ น้ำเสียงรอยยิ้มผิดกับพี่พูดกับฉันมากเลยนะ เมื่อกี้ที่ดุฉันตอนไปรับก็คงไม่อยากไปเพราะพี่เพ็บอยู่ที่นี่ คงอยากอยู่ใกล้ๆ พี่เพ็บสินะ ถึงได้อารมณ์เสียทันทีที่เห็นหน้าฉัน เจ้าน้อยได้แต่คิดในใจ “เจ้าน้อย หิวไหม พี่สั่งอะไรมาให้ทานนะ เดลล่า นามิ ทานอะไรเพิ่มไหม สั่งเลยนะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” ออโต้พูด “แล้วเพ็บละคะ ออโต้ไม่เห็นถามเพ็บเลย” “เพ็บโตแล้วไม่ใช่เหรอ น่าจะสั่งเองได้” “ออโต้ไม่น่ารักเลย” “หึ! ก็ไม่เคยน่ารักนะ” ออโต้พูดแต่สายตามองจ้องมาที่นามิ ที่เอาแต่กดมือถือ พิมพ์อะไรยุกยิกอยู่ตลอดเวลา แล้วก็ยิ้มกับโทรศัพท์ “ใช่สิ ออโต้ไม่เคยน่ารักกับเพ็บ แต่น่ารักกับคนอื่นตลอด” ออโต้เงียบ ไม่ได้ตอบอะไร เรียกพนักงานมาสั่งอาหารให้สาวๆ
Bab terbaru
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่42 จบด้วยรัก มีความสุข
@เพนต์เฮาส์ออสตินเจ้าน้อยตามออสตินกลับมาด้วย เธองงเล็กน้อยเพราะที่ห้องออสตินมีแม่บ้านมาช่วยจัดของแล้วก็ทำความสะอาดกัน หลายคน “พี่ออสตินอะไรกันคะ ทำไมคนเยอะจัง”“พอดีวันก่อนพี่คืนห้องคุณลุงไปน่ะ พี่ไม่ได้บอกเจ้าน้อย”“ที่คุณป้าพูดน่ะเหรอคะ”“อืม พี่ขนของไปอยู่กับมาร์วิน คุณป้าให้คนตามไปขนกลับมาแล้วก็มาจัดทำความสะอาดให้น่ะ ท่านคงรู้สึกผิดจริงๆ”“ค่ะน้อยก็รู้สึกได้ค่ะ น้อยไม่ได้โกรธอะไรท่านแล้วนะคะ”“ที่พี่ไม่บอกเรื่องนี้เพราะกลัวว่าเราจะคิดมาก พี่ออโต้เป็นคนตัดสินใจ พี่ก็คิดว่าพี่ออโต้เขาคิดไตร่ตรองแล้ว และที่พี่เขาทำก็เพราะหวังดีกับเราทั้งคู่ เลยคืนของที่คุณลุงเคยให้ไปทั้งหมด”“น้อยเข้าใจค่ะ”“พรุ่งนี้คุณลุงกับคุณป้าชวนเราไปทานข้าวที่บ้านนะ เจ้าน้อยโอเคไหม”“ได้ค่ะ”“พรุ่งนี้พี่ไปเรียนเราจะทำอะไรบ้าง”“น้อยขอไปเที่ยว ช็อปปิ้งหน่อย ได้เข้ากรุงทั้งที่ ได้ไหมคะ”ออสตินหยิบกระเป๋าสตางค์ แล้วก็หยิบแบล็กการ์ดส่งให้เจ้าน้อย “พี่ให้ เอาไปใช้อยากได้อะไรก็ซื้อ”“พี่ใจดีจัง น้อยจะซื้ออะไรดีน๊า”“ตามใจเจ้าน้อยเลย อะไรที่ผู้หญิงต้องมีเราก็ซื้อได้เลย”เจ้าน้อยไหว้ “ขอบคุณนะคะ”ออสตินชี้มาที่หน้าอ
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่41 เจ้าหมาตัวโตNC🔥
“พี่ออโต้พี่กลับไปกับผมนะ” อาร์เดลพูด“ขอพี่พักผ่อนหน่อยไม่ได้เหรอ จะลากไปทำงานท่าเดียวเลย”“พี่จะอยู่ทำไม พี่ออสตินเขาเพิ่งจะเข้าหอกัน กลับพร้อมผมเถอะ”“เออๆ กลับก็กลับ น่ารำคาญจริงเลยแกน่ะ อาร์เดล” ออโต้ผลักไหล่น้องชายเบาๆ “คืนนี้ผมขอไปค้างบ้านพี่นะครับ”“ไม่ละ ฉันไม่อยากให้บ้านฉันรก”“ไม่อยากให้บ้านรกรึจะพาใครไปนอนรึเปล่า”“รู้มาก จะไปนอนก็ไป”“ออสตินพี่ต้องกลับพร้อมอาร์เดล มันตามไปช่วยงานอีกแล้ว นายกลับพรุ่งนี้ใช่ไหม”“ครับ กลับพรุ่งนี้เย็นๆ”“งั้นพี่ไปนะ เจ้าน้อยพี่กลับก่อนนะ”“ค่ะพี่ออโต้ ขอบคุณมากนะคะ คุณป้า อาร์เดลเดินทางปลอยภัยนะคะ” เจ้าน้อยพูดยิ้มแย้มกับทุกคน“ครับพี่สะใภ้” อาร์เดลตอบเจ้าน้อยแล้วหันไปยิ้มหน้าตาทะเล้นหยอกล้อออสติน “ป้ากลับละ จะมาอวยพรให้ทั้งคู่อีกครั้งตอนงานแต่งนะจ๊ะ” คุณพรรณนิภาเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มใจดีกับออสตินแล้วก็เจ้าน้อยเช่นกัน“ครับคุณป้า” ออสตินกอดเอวเจ้าน้อยเดินมาส่งทุกคนขึ้นรถ ยืนมองจนรถเคลื่อนออกจากบ้าน ออสตินโอบเอวบาง พากลับเข้ามาในบ้าน โฮ่งๆ โฮ่งๆ“ไงคะ เทอร์โบคนหล่อ อยากไปวิ่งเล่นเหรอ” เจ้าเทอร์โบแสนรู้กระดิกหากทันที “พี่ออสตินพาเทอร์โบไปเดิ
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่40 คำขอโทษ
หลังจากทำเรื่องเอกสารเรียบร้อย ออโต้ ออสติน อาร์เดล เดินออกมาที่รถด้วยกัน “พี่ออสติน พี่ออโต้ ผมขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะครับ”“ไม่เกี่ยวกับนาย อาร์เดล วันนี้ขอบใจนายด้วยนะที่ช่วยหาทางออกที่ลงตัวให้ทุกฝ่าย” ออสตินพูด “ก็บอกแล้วว่าวันนี้ผมขอเป็นพระเอก”“หึ! ไอ้บ้า แล้วหยุดหางานให้ฉันซะทีนะ” ออโต้พูด“ครับ รับทราบ”“ไปเถอะแยกย้ายพรุ่งนี้พี่จะไปขอเมียให้พี่ออสตินพี่ชายนาย”“ห๊ะ! พี่ออสตินจะมีเมียแล้วเหรอครับ” อาร์เดลมองออสตินตาโต“แล้วจะตกใจอะไรอาร์เดล ทำไมพี่จะมีเมียไม่ได้ ฉันหล่อขนาดนี้ แถมใหญ่กว่านาย”“เรื่องนี้ผมสู้ ผมไม่ยอมแน่ ตอนที่พี่เห็นมัน นั่นมันตอนเด็ก ครับพี่ออสติน ตอนนี้รับรองของผมไม่เล็กครับ” “เวรทั้งคู่ ไปเลยขึ้นรถกลับกันสักที” ออโต้พูดจบเดินนำน้องๆ ไปที่รถ @ไร่เจ้านาง เจ้าน้อยรู้สึกแปลกใจ ที่อยู่ๆ พี่ออโต้ก็มาด้วย และวันนี้ป้าแพรก็แปลกๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว พี่มะเหมี่ยวก็ลงมาจากไร่ชาอีก ทั้งคู่คะยั้นคะยอให้เธอแต่งตัวสวยๆ บอกว่าคุณออสตินมาเห็นแล้วจะได้ชื่นใจ “ทุกคนเรื่องอะไรกันคะเนี่ย พี่ออสตินบอกน้อยมานะคะ” เจ้าน้อยหันไปถามเขา ที่ทุกคนเอาแต่ยิ้ม ดูมีความสุขกันมาก โดยเฉพาะลุงม
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่39 เอาคืน
ด้านออโต้โทรหาออสตินให้ไปหาเขาที่บ้าน หลังเลิกเรียน @บ้านออโต้“พี่ออโต้ตามผมมามีอะไรรึเปล่าครับ”“นั่งก่อน”“นายมีทรัพย์สินอะไรที่รับมาจากคุณลุงบ้าง คืนเขาไปให้หมด”“เกิดอะไรเหรอครับ”ออโต้เปิดคลิป ที่คุณป้าไประรานเจ้าน้อยให้ออสตินดู ละเล่ารายละเอียดทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้น้องฟัง “เรื่องที่เรามีปัญหากับคุณลุง พี่ออโต้อย่าบอกเจ้าน้อยนะครับ เจ้าน้อยรู้เรื่องคงไม่สบายใจแล้วก็คิดมาก”ออโต้พยักหน้าเข้าใจ “แล้วพี่ตัดสินใจดีแล้วเหรอครับ พวกเราทำแบบนี้ คุณลุงจะยิ่งโกรธรึเปล่า”“ถ้าไม่ทำแบบนี้ นายก็ไม่มีวันมีชีวิตเป็นของตัวเองหรอกออสติน”“แต่พี่จะไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”“พี่ไม่เป็นไรหรอก นายก็ด้วย แต่คนอื่นสิ จะแย่ตกลงนายต้องคืนอะไรบ้าง” “ก็มีเพนต์เฮาส์ที่คุณลุงซื้อให้เป็นของขวัญตอนผมอายุยี่สิบ”“อืมคืนเขาไป เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ออโต้ไม่ต้องซื้อหรอก เดี๋ยวผมเรียนจบก็ไปอยู่กับเจ้าน้อยแล้ว”“งั้นก็ตามนั้น ส่วนเรื่องนายกับเจ้าน้อย อาทิตย์นี้เดี๋ยวพี่ไปหาเจ้าน้อยกับนายด้วย ไม่ต้องรอนายเรียนจบ นายกับเจ้าน้อยหมั่นกันแล้วจดทะเบียนให้ถูกต้อง ส่วนเรื่องแต่ง เอาไว้นายค่อยคิดกับเจ้าน้อย อีกทีละก
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่38 จัดการปัญหา
เช้าวันต่อมา ออโต้โทรไปหาคุณลุงของเขา บอกว่าจะขอเข้าพบคุณลุงช่วงบ่าย เขามาถึงบ้านคุณลุง อาร์เดลขับรถเข้ามาจอดพร้อมๆ กับเขาพอดี “พี่มาหาคุณพ่อเหรอครับ”“อืม นายไปไหนมา”“ผมเพิ่งกลับมาจากสิงคโปร์ ไปครับเข้าบ้านกันพี่”“สองคนทำไมมาพร้อมกันได้” คุณอาเทอร์เอ่ยทักทั้งลูกชายแล้วก็หลานชาย “ผมเจอพี่ออโต้หน้าบ้านครับ”“เออ ออโต้มีธุระอะไรกับลุงรึเปล่า?”“ครับ”“งั้นไปคุยกันที่ห้องทำงานลุงไหม”“คุยตรงนี้ก็ได้ครับ อาร์เดลนายอยู่ด้วยก็ได้เรื่องที่พี่จะพูดเป็นเรื่องภายในครอบครัวเรานี่แหละ นายอยู่ฟังด้วยก็ดีแล้ว”“ว่ามาเลยออโต้ หลานมีอะไร”ออโต้เปิดคลิป ที่ป้าแพรส่งให้เขา ให้คุณลุงอาเทอร์แล้วก็อาร์เดลดู ทั้งคู่ดูคลิปจบ อาร์เดลมีสีหน้าตกใจ ส่วนคุณลุงสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คุณลุงเห็นด้วยกับเรื่องนี้เหรอครับ” ออโต้เอ่ยถามตรงๆ“แล้วมันมีอะไรเสียหายเหรอออโต้ ถ้าออสตินจะแต่งงานกับหนูเพ็บ ธุรกิจเราเชื่อมโยงกันอยู่หลายอย่าง คุณพ่อหนูเพ็บเขาก็ช่วยงานลุงได้ มีแต่ผลดีทั้งสองฝ่าย ลุงปล่อยพ่อเราไปคนหนึ่งแล้ว ลุงไม่อยากปล่อยให้ออสตินไปมีชีวิตแบบนั้นอีก” “ชีวิตแบบนั้นคือชีวิตแบบไหนครับ”“ช
MyDear วิศวะตัวร้าย บทที่37 ไม่เป็นมิตร
@ไร่เจ้านาง คุณพรรณนิภาเดินทางมาถึงไร่ แนะนำตัวเองกับป้าแพร และขอเจอเจ้าน้อย “คุณเจ้าน้อยไปโรงงานค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะโทรบอกคุณเจ้าน้อยให้นะคะว่าคุณมาขอพบ”“ขอบใจจ้ะ”คุณพรรณนิภาเดินดูบ้านเจ้าน้อย ระหว่างรอเจ้าของบ้าน ท่าทางมองเหยียดแบบเห็นได้ชัดเจน “บ้านๆ ดีนะ ออสตินจะมาอยู่แบบนี้ได้ยังไง อยู่เพนต์เฮาส์เป็นร้อยล้าน จะมาอยู่บ้านไร่บ้านนาแบบนี้ได้ยังไงกัน” เธอบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ผ่านไปสักพักเจ้าน้อยรีบกลับมาที่บ้าน เพราะป้าแพรโทรไปบอกว่าคุณพรรณนิภามาขอพบ และยังบอกกำชับเธออีกด้วยว่า “ท่าทางเธอดูไม่เป็นมิตรเลยนะคะ ถ้าคุณเจ้าน้อยอยากให้ป้าอยู่เป็นเพื่อนบอกป้านะคะ” ป้าแพรคงเป็นห่วงฉันมาก แต่เห็นด้วยกับป้าแพรแหละว่าคุณป้าพรรณนิภาคงมาแบบไม่เป็นมิตรแน่ๆ คงมาพูดเรื่องพี่เพ็บกับพี่ออสตินเหมือนเดิมแหละ เจ้าน้อยเปิดประตูเข้ามา คุณพรรณนิภานั่งรอเธออยู่ “สวัสดีค่ะ คุณป้า”“สวัสดีจ้ะหนูเจ้าน้อย”“คุณป้ามาหาน้อยที่นี่ มีธุระอะไรกับน้อยเหรอคะ”“ป้ามาคุยกับหนูเรื่องออสติน วันนั้นป้าคิดว่าหนูเข้าใจแล้ว แต่ก็คงไม่ชัดสินะ รึว่าป้าพูดไม่ชัดเจนพอ หนูเลยเข้าใจยากสินะ”“คุณลุงของออสติน เขามีหลานชายแค่สอ
Anda juga akan menyukai
ขย้ำรักเลขา NC-20
C226.4K Dibacaคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย33.2K Dibacaเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก66.7K Dibacaรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด297.6K Dibacaพันธะลวง
rasita_suin340 Dibacaพุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย
ฉันรัก50 Dibacaเพรงรักรอยฝัน
เตชิตา111 DibacaHot love เซ็ต..สุดเสียว
อักษรเติมฝัน114 Dibaca
