CHAPTER 44

SA KAUNA-UNAHANG PAGKAKATAON ay ngayon lang muli nakaramdam ng ganitong klaseng takot si Genis. “Bibili lang sila ng gamot, wala kasing botika ditto sa ospital, pero gabi na hindi pa sila dumarating. Kanina ko pa tinatawagan ang mga cellphone nila pero parehong nakapatay,” Nag-aalalang sabi ng nanay ni Amanda kay Genis, “Masama talaga ang kutob ko. Hinanap na sila ni Efren. . .”

Nagmamadali niyang tinawagan ang kanyang Ninong Ben, “Nasaan si Amanda?” Yamot na tanong niya rito.

Tumawa ng malakas ang ninong niya, “Bata, mas mabilis pa rin naman pala ako kesa saiyo,” tila nang-aasar na sabi nito sa kanya, “Ako pa rin ang hari, ako ang nagmentor saiyo, hindi ba? Sa palagay mo, mas matalino ka pa sa iyong master? Iniisip mo pa lang, ginagawa ko na!” mayabang na sabi nito sabay tawa na naman ng malakas.

Hindi na niya pinatapos pa ang ibang sinasabi nito. Nagmamadaling pinatay niya ang telepono at bumalik sa pinagpaparkingan ng kanyang big bike. Nah