LOGINCASSANDRA
Nang matapos kami sa pagkain ay 10:00 pm na ngunit malakas pa rin ang ulan.
“Ano ba yan! Badtrip!” asik niya habang tinitignan ang sama ng panahon ngunit kailangan na naming makauwi dahil maaga pa kami bukas.
“Ano? Uwi na tayo? Kaya mo ba?” tanong niya sa akin.
“Opo Ninong, okay lang ho sakin.”
“Sige, mag-iingat nalang ako sa pagda-drive.”
“Okay.” iyon lang ang sinabi ko at akmang susugod na sa ulan ngunit bigla niyang hinigit ang braso ko.
“Wait!” saad niya na kaagad na hinubad ang suot niyang coat at itinabon sa aming dalawa upang magsilbing pandong.
“Okay, go!” mabilis naman kaming sumakay sa kotse, una niyang binuksan ang passenger seat para makapasok na ako sa loob at saka naman siya umikot at sumakay sa driver's seat.
Ang totoo ay nangangatog na ako sa lamig dahil kanina pa basa ang damit ko, hindi ko lang sinasabi.
“Are you okay?” tanong niya sa akin.
Siguro ay napapansin niya na ang panginginig ng katawan ko. Pinatay niya naman na ang aircon ng kotse ngunit malamig pa rin.
“Yeah, I’m okay, just drive safe.” saad ko sa kanya.
Mabilis ngunit maingat siyang nagmaneho. Buong byahe ay nakatingin lang ako sa kanya at pinagmamasdan siya habang siya naman ay seryoso lang na nagda-drive.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung anong mararamdaman ko sa ginawa niya kanina. I should be mad but I can’t. It’s my dream, ang pagpantasyahan niya ako dahil gusto ko rin siya ngunit nakakaramdam din ako ng hindi ko maipaliwanag na takot. Paano kapag nalaman niyang alam ko na ang ginagawa niya? Baka mailang siya at lumayo siya sa akin but I do wonder kung ganito rin ba ang iniisip niya. Does he feel the same way that I do?
Maybe he’s just scared because I’m just twenty-two while he is in his thirties already at alam niyang bawal dahil inaanak niya ako.
“Why are you staring at?” tanong niya.
“Po? Uhm, hindi po ako nakatingin sa inyo, Ninong, natutulala lang ako kasi pagod at antok na ako.” palusot ko ngunit hinawakan niya ang tuhod ko.
“Hang-on there,natatanaw ko na ang hacienda Del Riego, malapit na tayo.”
“Opo, malapit na.” (malapit ko ng ibuka ang mga hita ko para sayo, Ninong Jonas) hays! Erase! Erase! Ano ba yung naiisip ko?!
Simula ng nakita ko talaga iyon ay hindi na ako napalagay. Nakakatakot na nakakasabik! Sa gwapo ba naman ni Ninong Jonas halos lahat ng babae ay pumipila para lang masilayan siya sa opisina niya ngunit sa tingin ko ay ako ang pinaka-maswerte sa lahat.
Hindi ko maiwasang wag kiligin pero parang hindi na normal itong mga naiisip ko. He’s my legal guardian. More like a father-figure kaya hindi. Hindi pwede.
Nang malapit na nga kami ay nagkunwari akong tulog.
“Cassandra, Case. Baba na.” saad niya habang niyuyugyog ako ngunit hindi ko siya pinansin at nakapikit lang ako.
Unti-unti ko namang naramdaman na lumapit siya sa akin, marahil ay napansin niya na tulog na ako kuno.
“Damn it Cassandra, you’re such a heavy sleeper but you’re so fucking beautiful. Bagay na bagay ka sa kama ko. Sa akin ka lang, sa’kin lang.” saad niya na mala-bedroom voice na ang boses.
Naramdaman ko ang malamig niyang daliri na humahaplos sa aking pisngi habang sinisikap kong pigilan ang sarili ko upang hindi niya ako mabuko na nagtutulog-tulugan lang ngunit nagulat ako nang maramdaman ko ang labi niya na dumampi ng marahan sa labi ko.
Fuck! Muntik na akong mapadilat sa ginawa niya. That was my first kiss! Si Ninong Jonas ang unang lalaking nakahalik sa akin at pakiramdam ko ay nag-iinit na ang katawan ko ngunit naramdaman ko naman ang malalakas niyang bisig na binubuhat ako papasok ng mansyon.
“Yaya! Yaya Miling!” sigaw ni Ninong Jonas sa buong kabahayan.
“Sir, andyan na ho pala kayo! Susmaryosep! Basang-basa ho kayo!” gulat na saad ni yaya Miling.
Si Yaya Miling ay matagal ng naninilbihan dito sa Hacienda De Riego. Siya ay yaya na ni ninong Jonas simula pa nung bata ito.
“Sorry Yaya alam kong late na pero makikisuyo sana ako baka pwedeng paki-bihisan si Cassandra. Nakatulog kasi eh basang-basa yung damit namin.”
“Sumugod ho kayo sa ulan?”
“Opo. Paki-check nalang din po kung lalagnatin siya.”
“Sige po Sir.”
Nang mailapag ako ni ninong sa kama ko ay totoong inaantok na ako at wala ng lakas pa kung kaya’t tino-too ko na ang pagtulog ko. Hinayaan ko nalang si Yaya Miling na asikasuhin ako.
***
Hindi ko alam kung nasaan ako. Ang nakikita ko lang ay isang bulubunduking lugar. Parang yung malawak na bukirin ng mga Del Riego ngunit parang ito nga iyon. Paano ako napunta dito?
“Cassandra, Cassandra!” napalingon ako sa tumawag sa akin at pagtingin ko ay si daddy.
“Daddy?” saad ko na kaagad na tumakbo sa kanya at niyakap ko siya ng mahigpit.
“Be a good girl okay? Wag kang pasaway sa mommy mo.” saad niya na nakangiti sa akin na para bang nagpapaalam.
Ang mga katagang iyon. Iyon ang malimit niyang sabihin sa akin noong bata palang ako kapag nagpapaalam siya sa akin papasok sa trabaho.
“Pero daddy, wala na si mommy.”
“At wala na rin ako.” saad niya at kasabay nun ay biglang dumilim ang paligid.
“Daddy, bakit ka nagpakamatay? Bakit mo ako iniwan?” tanong ko, napansin ko namang humahagulgol na ako ng iyak.
Maya-maya ay nakita kong may hawak na siyang baril at itinutok iyon sa sintido niya.
“Magtago ka, Cassandra! You’re a good girl. You know where to hide.” pagkasabi niya non ay kasabay ang pagkalabit niya ng gatilyo ng baril.
“Daddy! Daddy! Daddy!” sigaw ko.
“Cassandra! Cassandra! Wake up!” nang magdilat ako ng mga mata ay bumungad sa akin si Ninong Jonas.
Pinagpapawisan ako at hinahabol ko ang hininga ko. Niyakap niya naman ako ng mahigpit at napasubsob na ako sa kanyang dibdib habang humahagulgol ng iyak.
“Daddy… daddy…” saad ko habang patuloy sa pag-iyak.
“Sshh.. you’re alright Cassandra. I’m here now damn it, ang init mo. Ito na nga ba ang sinasabi ko, nilalagnat ka na. Sandali, kukuha ako ng gamot.” saad niya ngunit hinigit ko siya sa braso at halos ayaw ko siyang pakawalan.
“Ninong, wag mo akong iwan please, natatakot ako.” pakiusap ko sa kanya dahil natatakot pa rin ako kapag naalala ko kung paano pinatay ni daddy ang sarili niya.
“Okay, I’m staying. Bad dream again, mukhang napapadalas na yan ah. Guess this isn’t working anymore.” saad niya na pinigtas ang dream catcher na sinabit ko sa headboard ng kama ko.
“Do you want to seek some professional help?” tanong niya sa akin na alalang-alala, ang hindi niya alam ay yakap niya lang ay ayos na para mapawi ang lahat ng takot ko.
“Okay lang po ako, Ninong.”
“Are you fucking sure, Cassandra?! This is getting worse!”
“Yes! I’m fine, Ninong.”
“Wag kang mag-alala, you’re safe with me. Hanggat nandito ka sa poder ko walang mangyayaring masama sayo, nandito lang ako palagi.”
Iyon ang pinakamalambing na mga katagang sinabi niya sa akin.
REESE It was a garden wedding here at Casa Joaquin. Pinagbihis na nila kami kaagad dahil naghihintay na ang judge na magkakasal sa amin. At dahil pinlano ko nga ito ay naka-ready na ang lahat at kami na lang ni Paco ang kulang. agad na siyang pumwesto sa gilid sa harap ng altar habang ako naman ay nasa entrance na kasama si daddy. “Reese, anak, basta ah, pag sinaktan ka ng lokong yan, magsabi ka lang sa akin, may kalalagyan yan!” “Dad naman eh… akala ko ba boto ka kay Paco?” “Eh paano ba naman, wala sa usapan namin na buntisin ka niya, nagulat na lang ako nang sabihin sa akin ni Jonas.” “Sorry daddy, basta biglaan lang talaga nangyari eh… are you disappointed?” “Hindi naman… nasa tamang edad ka naman na eh at saka… ganyan lang din kami nagsimula ng mommy mo, bigla lang kayong dumating sa buhay namin kaya lang itong si Paco, seventeen ka pa lang non, nagpaalam na yan sa akin… eh akala ko biro-biro lang dahil mga bata pa kayo noon eh… tototohanin pala niya at.. sa tingin
PACO Nang makarating kami ng Maynila ay tila hindi na mapakali si Reese. Hindi ko naman masabi na excited siya pero parang may problema siya. Parang kinakabahan na ewan. “Paco, sa Casa Joaquin tayo ah…” “Casa Joaquin? diba hindi naman kayo doon nakatira sa lolo mo?” “Oo, pero gusto ko doon mo ako ihatid at saka… nakausap ko na si daddy, nandoon sila.” “Okay,” Sinunod ko ang sinabi niya at doon kami sa Casa Joaquin pumunta. Inihinto ko na ang kotse sa tapat. Damn, I miss this place. Medyo malawak din ang kalsada doon kung kaya't kailangan pa naming tumawid para makapunta sa Hacienda. Napakalaki at napakalawak. “Nandito na tayo.” “Sige, bababa na ako.” “Teka, wala ka man lang bang sasabihin sa akin?” tanong ko. “Meron… marami pero… gusto ko malayo ka sa akin kaya pwede bang ako lang muna ang tatawid?” “Huh? bakit pa gusto mo malayo ako? nandito na nga ako, magkalapit na nga tayo eh, paano ko maririnig iyon kung malayo ako?” “Maririnig mo yan kasi… sisigaw ako.”
REESE “Paco, naiihi ako ulit…” saad ko na kinalabit siya ng mahina. “Huh? eh nakadaan na tayo ng stop-over eh, hindi ka ba umihi doon?” “Umihi…” “Oh, eh bakit naiihi ka na naman?” “Eh anong gagawin ko? binabalisawsaw ako at saka… nahihilo ako.” “Eh damuhan ulit dito eh..” “Ihinto mo ulit…” saad ko at ginawa niya naman. Paglabas ko ng kotse ay hindi ko na napigilang wag masuka. Hinagod-hagod naman ni Paco ang likod ko at napatingin ako sa hawak niya, may naka-ready siyang mineral water at inabot niya sa akin. “Hindi ka naman sukahin sa byahe ah, bakit nagsusuka ka ngayon? normal ba yan?” “Oo…” (sa buntis) natuwa ako sa isiping iyon ngunit masama talaga ang pakiramdam ko. This must be morning sickness. Hindi ko naman pwedeng sabihin pa kay Paco ngayon dahil baka hindi kami makabalik ng Maynila. Kailangan ko munang tiisin sa ngayon, at saka dapat ay humarap muna siya sa pamilya ko bago ko siya pakasalanan. Binuntis niya na ako eh… wala naman ‘to sa plano eh pero dumat
PACO Nagising ako na ako na lang mag-isa ang nasa kama at pagtingin ko ay nakabihis na si Reese. She was wearing a white maxi dress. Ang ganda niya, damn it! pero… parang napakabigat bumangon dahil aalis na siya. Naihanda niya na ang mga maleta at gamit niya. “Good morning.” bati niya na may matamis na ngiti. Napakamot naman ako ng ulo dahil mukhang good mood siya ngayon. Dahil ba ihahatid ko na siya sa Maynila? Bagama't malungkot at hirap ay bumangon ako at nagbihis para sa kanya. Babalik na naman ako ng Maynila pagkatapos ng sampung taon. Ano ba ‘to? parang maisip ko pa lang ay ayoko na kaagad. Pagkatapos kong maligo ay nag shave ako ng balbas at inayos ang buhok ko. Nagsuot ako ng business suit dahil gusto ko naman na maayos ako kapag haharap ako kay Mr. Dela Vega kung kaya't nagbihis talaga ako. Habang nag-aayos ako ng buhok ko at naglalagay ng wax ay napatingin ako doon sa engagement ring na binigay ko kay Reese na ibinalik niya. “Paco, okay ka na? tara na!” masayan
PACO TWO WEEKS LATER… Gumaling na ang binti ni Reese at nakakalakad na talaga siya. Sinulit niya ang tatlong araw sa paglilibot sa Hacienda Del Riego kasama ako ngunit hindi na ako umaasang magkakabalikan pa kami. Okay na ako. Natanggap ko na. May mga bagay talaga na kailangan mong pakawalan para hindi ka na masaktan at para hindi ka na rin makasakit pa. Kausap ko ngayon sa phone si Daddy. Gabi na dito sa Mansyon at umaga naman doon sa US. “Ano? Ang labo mo naman, akala ko ikakasal ka na, bakit biglang hindi natuloy? Ano bang problema ninyo ni Reese?” “Ayaw na ngani, magpakasal ngani, ano gagawin ko, Dad? Pilitin ko ba?” “Bakit ayaw? Baka naman kasi may ginawa kang damuho ka!” “Wala ah, ang bait bait ko eh, hayaan na lang natin kung ayaw at saka diba ang turo mo sa akin pakawalan ko, pag sayo edi sayo, pag hindi edi hindi.” “Gago! oo sinabi ko nga iyon pero hindi ko sinabi na sukuan mo kaagad! loko! kung sinukuan ko kaagad ang mommy mo naku, sigurado ako wala ka! ah basta,
REESE Simula nang ma-injured ako ay wala na akong magawa kundi umiyak lang ng umiyak. Masakit ang katawan ko, lalo na ang paa ko ngunit ang tingin sa akin ni Paco ay alagain at hindi na bisita sa Mansyon ng mga Del Riego. Hindi siya umaalis sa tabi ko ngunit ramdam ko rin ang tahimik niyang pang-uuyam. Halatang ayaw niya akong alagaan, at parang unti-unting hindi niya na ako mahal. Wala na ang kislap ng mga mata niya tuwing titignan ko siya. Hindi na ako espesyal sa kanya katulad ng dati. Inaasikaso niya lang ako dahil kailangan parang robot na walang pakiramdam. Isang araw ay nagmadali akong sumampa sa wheelchair dahil ihing-ihi na ako. Kanina ko pa pinapatunog ang bell na binigay niya sa akin ngunit walang kahit sinong pumupunta kung kaya't sinikap kong makarating sa wheelchair. Maya-maya ay dumating na si Paco. “Oh, anong gagawin mo?” natatarantang tanong niya at humarap sa akin. “CR lang…” saad ko ngunit naramdaman ko ng hindi na ako umabot sa bathroom kung kaya't naiya







