ตอนที่6 การต่อสู้

“ตูม !” ซามูเอลพูด ยังไม่ทันไรก็เกิดระเบิดขึ้นมา เพราะซามูเอลยัดระเบิดไว้ตามรอยแตก บนตัวของโทรลที่เขาทุบไป มันเป็นระเบิดที่สั่งการด้วยคำว่า ตูม ร่างของซามูเอลกระเด็น ส่วนเจ้าโทรลกลายเป็น  ชิ้น ๆ ซามูเอลไอแค๊ก ๆ แล้วพูดว่า

“ใส่ดินระเบิดมากไปล่ะมั้งเนี่ย”

            พิซองมองเห็นการต่อสู้ มันรู้ได้ทันทีเลยว่า จะจัดการสองคนนี้คงไม่ง่าย เลยสั่งให้พลธนูเตรียมพร้อม และลูกธนูถูกยิงออกมาราวกับห่าฝน ซามูเอลปัดลูกธนู แต่มีลูกหนึ่งพุ่งไปทางมิก้า ซามูเอลรีบไปคว้าเอาไว้ทันและขว้างสวนไปทางพิซอง แต่มันเอาหอกยาวมาปัด มันโกรธจัดเลยควบม้าไปทันที ซามูเอลวิ่งเข้าใส่และเหวี่ยงเคียวไปยังเป้าหมาย ไม่ใช่พิซองแต่เป็นหัวของม้า หัวม้าถูกฟันขาดกระเด็น พิซองรีบกระโดดลงก่อนที่ ม้าจะล้มลง มันตั้งท่าเตรียมพร้อม ต่อสู้แล้ว

            ทูนูซันเห็นท่าไม่ดีแล้วเลยสั่งให้ลูกน้องไปร่วมการต่อสู้ด้วย มิก้ายืนถือขวานขว้างหน้าพวกมันเอาไว้ พวกเอลฟ์เห็นนางฆ่านางโทรลแล้วก็ชักหวั่น ๆ ทูนูซันชูคฑาขึ้นปล่อยแสงออกมาอาบร่างของเอลฟ์ พวกมันวิ่งเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่มิก้าก็รับมือได้ ทุกขวานที่ฟาดไปต้องเอาชีวิตของเอลฟ์ได้หนึ่งตนเสมอ ทำให้ไม่มีเอลฟ์รบกวนการต่อสู้ได้อีก

            พิซองกับซามูเอล เข้าต่อสู้กัน เสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่นทั้งสองต่างผลัดกับรุกผลัดกันรับกันได้ตลอด แต่ทำให้แทบจะไม่มีใครทำอะไรกันได้ ซามูเอลเห็นท่าไม่ดีแล้วเพราะเขาเป็นมนุษย์ด้านกำลังกายน้อยกว่าเอลฟ์อยู่แล้ว ในที่สุด พิซองก็ได้จังหวะแทงอาวุธมาคราวนี้ซามูเอลพลาดโดนเข้าที่ไหล่เป็นแผลลึกเขารีบถอยออกมา และเริ่มรู้สึกหน้ามืดตาลาย เข่าอ่อน

            “คิดผิดแล้วมั้ง ! ที่มีรับหอกของเอลฟ์ฟอร์แคร์ พวกเราน่ะมีพิษอาบที่อาวุธเสมอนั่นล่ะ” พิซองเย้ย เป็นการเปิดช่องว่าง ซามูเอลซัดมีดออกไปปักเข้าที่แขนของมัน ทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงแผลเล็ก ๆ แต่กลับสร้างความเจ็บปวดจนพิซองต้องร้องโหยหวน ซามูเอลลุกขึ้นมาและทำท่าหาว

            “เอาจริงดิ !ใช้พิษได้กระจอกมากเลยวะ ของจริงมันต้องที่แกเจอนี่ล่ะ เสียดายนะที่ข้าขว้างพลาด แกเลยต้องเจ็บหน่อย”

            “ทำไมแกไม่เป็นอะไร” พิซองพูดกัดฟันพูดด้วยความเจ็บปวด

            “ก็ง่าย ๆ นะ คนที่เขาใช้พิษเนี่ยไม่ตายเพราะพิษหรอก ข้าน่ะเคยใช้ยาพิษมาเป็นร้อยชนิดกับตัวเอง เฟ้ย !” ซามูเอลพูด นินจาแทบทุกสำนักนั้นจะสร้างภูมิคุ้มกันพิษให้กับตัวเองโดยการค่อย ๆ กินยาพิษไปสารพัดชนิดจนร่างกายมีภูมิ จัดว่าเสี่ยงมาก บางคนถึงตายเลยก็มี

            ทูนูซันยิงลำแสงมาใส่ร่างของพิซอง มันหายเจ็บเป็นปลิดทิ้ง จึงลุกขึ้นมายืนและแทงหอกมาอีก        ซามูเอลหลบแต่เขารู้สึกถึงพลังของหอกเพิ่มขึ้น ไอ้แสงเมื่อกี้ไม่เพียงรักษาพิษได้ ยังเพิ่มพลังให้อีกด้วย เวทย์มนตร์แบบนี้เอลฟ์ฟอร์แคร์ไม่มีแน่

            มิก้าเห็นทูนูซันทำเช่นนั้น เธอตัดสินใจขว้างขวานออกไป ทูนูซันเลยยิงลูกไฟไปสกัดขวานเอาไว้ แต่คิดไม่ถึงว่า มิก้ากระโดดมาตะครุบร่างของทูนูซันตกจากหลังม้า ทูนุซันตัวเล็กกว่ามิก้ามาก เลยทำให้นางเจ็บหนัก มิก้าใช้จังหวะที่ทูนูซันลุกแทบไม่ขึ้น คว้าคฑามา ทุนุซันพยายามแย้งคืนแต่ถูกมิก้าชกเข้าที่หน้า ความเจ็บทำให้นางปล่อยมือ มิก้าหักมันทิ้ง เธอกำลังจะมาจัดการทูนูซัน แต่มันร่ายมนตร์ทำเกิดแรงกระแทก ร่างของมิก้ากระเด็น ทุนุซันรีบลุกขึ้นมา เธอคล้ำหน้าตัวเองและกัดฟันด้วยความโกรธ

            “คิดข้าต้องใช้เศษไม้นั่นงั้นเหรอ ! แกเตรียมตัวตายได้แล้ว” นางร่ายมนตร์ และยิงไฟสีดำออกมา มิก้าต้องรีบหลบ เวทย์ถูกยิงออกมาเป็นชุด ทำให้มิก้าเข้าใกล้ไม่ได้

            “หลบเก่งแต่ว่า ดูสิจะหลบพวกนี้ได้มั้ย” ทุนุซันร่ายมนตร์อีก ซากของพวกเอลฟ์ระเบิด กลายเป็นนักรบโครงกระดูกเข้ามาโจมตีมิก้าทันที ซามูเอลหันมาเห็นพอดี

            “นางไม่ใช่เอลฟ์ฟอร์แคร์ แต่เป็นเอลฟ์รานุน !” ซามูเอลพูด เขาไม่ทันระวังปลายหอกเกือบแทงคอเขายังดีที่เขาหลบได้อย่างหวุดหวิด

            “มองไปทางไหน คู่ต่อสู้ของแกคือข้าเว้ย !” พิซองตะโกนเสียงดังลั่น

            ทางด้านของมิก้าพวกกองทัพกระดูกนั้น ไม่ว่าจะทำลายไปมากขนาดไหน ทุนุซันก็ร่ายมนตร์ ให้มันกลับมารวมตัวกันได้อีกเสมอ มิก้าเลยทำสัญลักษ์ไว้บนใบขวานของเธอ ไอเย็นแผ่ออกมา เธอฟาดขวานอีกครั้งคราวนี้ร่างของพวกโครงกระดูกกลายเป็นน้ำแข็ง ทำให้มนตร์ของทุนุซันไม่ได้ผล มิก้าขว้างขวานไป                ทุนุซันรีบใช้พลังปัดไปอีกทาง มิก้าใช้จังหวะนี้เข้าประชิดตัวชกนางเข้าที่ดั้งจมูกเต็ม ๆ เลือดไหลอาบหน้าและจับร่างทุนุซันยกขึ้นและทุ่มนางลงกับพื้นอย่างแรง  แต่ความเจ็บปวดยังไม่หมด มิก้าเหยียบซ้ำไปที่ขา ทุนุซันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด นางลุกไม่ได้อีก

 มิก้าเดินไปหยิบขวาน ทุนุซันต้องทำอะไรซักอย่างไม่งั้นนางตายแน่ เหลือบไปเห็นร่างไร้หัวของนางโทรล จึงรีบคลานไปที่ร่างนั้น ร่ายมนตร์เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมา ทุนุซันรวมร่างกับนางโทรลโดยร่างกายเป็นของนางโทรล แต่หัวยังเป็นทุนุซัน

“เจ้าทำให้ให้ต้องสละความงาม ! ข้าจะทุบแกให้แหลกเลย” เมื่อพูดจบมันเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ขึ้น    เรื่อย ๆ มิก้าฟาดขวานไปเต็มแรง แต่อีกฝ่ายไม่ได้แสดงออกเลยว่าเจ็บปวด นางชกมิก้ากระเด็น มิก้ารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว แต่ก็แข็งใจยืนขึ้นมา ทุนุซันชกมาอีก มิก้าเหวี่ยงขวานสวนไป ขวานปะทะกับหมัดของมันเต็ม ๆ กลายเป็นนิ้วทุกนิ้วของทุนุซันขาดมันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

“แค่เอาร่างของศพที่ ข้าจัดการไปแล้วมาใช้เนี่ยคิดว่าจะจัดการข้าได้เหรอ” มิก้ากระโดดสูงและฟาดขวานไปเต็ม ๆ หัวของทุนุซันถูกผ่าแยกเป็นสองซีกคราวนี้นางตายสนิท

ซามูเอลสู้กับพิซองอยู่พักใหญ่ เขารู้สึกเลยว่า ยิ่งสู้เขายิ่งเหนื่อยขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้เขาเองนี่ล่ะที่จะแย่เอง เลยตัดสินรวมพลังตั้งท่าเตรียมพร้อมนี่จะเป็นการตัดสินครั้งสุดแล้ว

“คาไมทาจิ !”

ซามูเอลเคลื่อนไหวด้วยความเร็วจนมองแทบไม่ทัน พิซองพยายามแทงหอกแต่พลาด มันโดยเคียวฟันไปหลายแผล ความเจ็บแผ่ไปทั่วร่าง จนกระทั่งมันไม่รู้สึกอีกแล้วซามูเอลหยุดการโจมตี และร่างของพิซองก็ขาดเป็น ๆ ชิ้น ๆ เหล่าเอลฟ์ที่เหลือเห็นนายถูกฆ่า และคนของตัวเองก็เหลือแค่ไม่กี่คนก็วิ่งหนีไปดื้อ ๆ 

            หลังเหตุการณ์จบชาวบ้านก็ส่งเสียงร้องด้วยความดีใจ ความทุกข์ทั้งหมดได้หายไป แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

            “จ่ายค่าจ้างข้ามา” ซามูเอลพูดขึ้นมา ทุกคนตะลึง ผู้ใหญ่หันมาทางมิก้า

            “ไหนบอกเจ้าช่วยฟรี”

มิก้ายังไม่ทันได้ตอบอะไร ซามูเอลก็พูดว่า

            “ข้าไม่ใช่พวกเดียวกับนางอีกอย่างมีการตกลงค่าจ้างกันไว้แล้ว กับเด็กสองคนที่ไปตามข้ามา”  เมื่อได้ยินเช่นพ่อกับแม่ก็รีบหันมองตากับจาง ทั้งสองหน้าเสีย

            “เจ้าตกลงอะไรกับมัน” พ่อถาม

            “คะ ค่า จะ จ้าง คือ ควายของเรา” จางตอบเสียงสั่น

คนเป็นพ่อหน้าเสีย การคิดจะเบี้ยวค่าจ้างนินจานั้นไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดเลย แต่ว่าถ้าไม่มีควายตัวนี้ ครอบครัวเดือดร้อนแน่อาจถึงขั้นคนต้องไถนาแทนควาย

            “คือท่านข้า...” ยังไม่ทันได้พูดอะไรซามูเอลก็ชี้เคียวใส่หน้า

            “อย่าคิดเบี้ยวข้า !” น้ำเสียงแบบนี้ทำให้เขาสะดุ้ง ได้แต่พาซามูเอลไปที่คอกควาย ในนั้นมีควายอยู่ตัวหนึ่ง รูปร่างอ้วน  ซึ่งซามูเอลดูแล้วน่าจะราคาดี เขาเลยให้เจ้าของไปจูงออกมา