ตอนที่ 7 ปิดจ๊อบ

ซามูเอลเอาควายมาจากเจ้าของ เหมือนมันจะรู้จะต้องจากบ้านของมัน และชีวิตของมันก็อาจจบในวันนี้ มันน้ำตาไหล และพยายามขัดขืนแต่ซามูเอลยังพยายามกระชากมัน เจ้าควายเริ่มร้องโหยหวนตาไม่อาจทนดูได้อีกเพราะควายตัวนี้เธอ เห็นมันมาตั้งแต่เธอยังเล็ก

            “อย่าเอามันไป อย่าเอามันไป ข้าขอร้องล่ะ” ตาคุกเข่าเอาหัวโขกพื้น แต่ซามูเอลหาได้สนใจไม่ ยังพยายามจูงควายไป

            “เราตกลงกันแล้วนะ ข้าทำในส่วนของข้าแล้ว พวกเอลฟ์ก็ถูกกำจัดไปแล้ว” ซามูเอลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เขาคลุมหน้าเอาไว้ เลยไม่มีใครรู้เลยว่าเขาทำหน้าแบบไหน แต่จากสายตาตอนนี้มันช่างว่างเปล่า ไร้ความเห็นใจ อาต๊ะทนดูไม่ได้อีกเลยร้องไปว่า

            “เฮ้ย ! ไม่มากไปหน่อยเหรอ ไอ้นินจา เด็กขอร้องแล้วนะ”

ซามูเอลหันควับไปแล้วพูดว่า

            “ถ้าเห็นว่ามันมากไป ! เจ้าก็เอาเงินมาจ่ายสิ 5,000 เหรียญทอง ! นี่ข้ายอมขาดทุนเลยนะ ถ้าขายโรงฆ่าสัตว์ข้าได้เป็นหมื่นนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เหล่าชาวบ้านเริ่มเถียงกัน ตอนนี้หมู่บ้านเพิ่งฟื้นฟูจากโดนโจมตี ไม่มีใครมีเงินมากขนาดนี้ หรือถึงมีก็คงจะไม่มีใครอยากจะเอามาช่วยเหลือคนอื่นหรอก เพราะตัวเองยังเอาตัวแทบไม่รอด

            “จะไปหาจากไหน”

            “จะช่วยทำไม พวกนี้พามันมาเอง”

            “สมกับที่เล่าลือจริง ๆ นินจาหน้าเลือด”

ครอบครัวของเด็ก ๆ พยายามขอร้องแต่ก็ไม่มีใครแสดงท่าทางอยากช่วยเลย ซามูเอลได้ยินก็ส่ายหน้า หันไปมองอาต๊ะแล้วพูดว่า

            “รีบหลบไปดีกว่านะ นี่มันสิทธิ์ของข้า ถ้าคิดขวางเจ้ารู้ดีนะว่าจะเจอกับอะไร”  

อาต๊ะกัดฟันกร่อย ๆ ด้วยความโกรธ เขารู้ดีว่าขวางซามูเอลมีแต่จะเจ็บตัวเปล่า ๆ เลยต้องหลีกทางให้

            “เดี๋ยวก่อน” มิก้าตะโกน ซามูเอลหันมา แล้วถามว่า

            “อะไร”

            “ข้าขอท้าดวลกันเจ้า มีควายตัวนั้นเป็นเดิมพัน” มิก้าประกาศ ซามูเอลหัวเราะแล้วตอบกลับไปว่า

            “เอาจริงดิ ! ถ้าข้าชนะแล้วจะได้อะไรล่ะ ควายตัวนี้มันของข้าอยู่แล้วนะ ทำไมต้องมาดวลกับเจ้าด้วย”

มิก้าเลยเอาขวานให้ดู

            “ถ้าเจ้าชนะ ก็เอาขวานข้าไป”

ซามูเอลพิจารณาขวานของมิก้า มันทำจากโลหะของโดวาฟ  นั่นทำให้เป็นอาวุธที่แข็งแกร่ง ซึ่งน่าจะขายต่อได้ในราคาสูง

            “ก็ได้ข้ารับคำท้า” ซามูเอลพูดจบก็ปลดอาวุธออก มิก้าแปลกใจมาก ซามูเอลเหมือนจะรู้ใจ เขาเลยบอกว่า           

“แค่การดวลกันข้าไม่ต้องใช้อาวุธหรอก”

ซามูเอลตั้งท่ามวย ที่แปลกประหลาด มันเหมือนกับตั๊กแตนตำข้าว มิก้าขว้างขวานลงไปที่พื้น เธอก็ไม่อยากใช้อาวุธเช่นกัน เธอรีบวิ่งไปหมายจะชกเขาให้กระเด็น แต่ซามูเอล หลบได้และโจมตีสวนไปถึงมันจะเป็นจิ้มด้วยนิ้วเพียงสองนิ้วเท่านั้นแต่มิก้า ก็รู้สึกเจ็บไม่น้อย เธอรีบตั้งตัว

            “อึดเหมือนกันนะเนี่ย” ซามูเอลพูด

มิก้าวิ่งไปหมายจะกระแทกร่างของซามูเอล  แต่เขาตีลังกาหลบและออกหมัดสวนไป มิก้าพยายามใช้มือปัดป้องแต่การโจมตีมันเร็วมากจากเธอมองไม่ทันโดนซามูเอลกระหน่ำโจมตีที่ไหล่และจนเธอปวดไหล่แทบจะยกแขนไม่ขึ้น

            “นี่มันวิชาอะไรเนี่ ใช้แค่สองนิ้วจิ้มแต่กลับทำให้เราเจ็บได้ขนาดนี้” มิก้าพูดกับตัวเอง

            “หมัดตั๊กแตน ที่นี้รู้ผลแล้วนะ” ซามูเอลพูดขึ้นมา

มิก้ามองไปที่ครอบครัวของตากับจางแล้วก็คิดว่าเธอแพ้ไม่ได้เด็ดขาด เพราะหากเธอแพ้ล่ะก็ ครอบครัวนี้ได้ลำบากไม่รู้กี่เท่าจากที่เป็นอยู่ มิก้าแข็งใจรวมพลังทั้งหมดวิ่งและกระโดดถีบขาคู่ ซามูเอลหลบไม่ทันโดนไปเต็ม ๆ ล้มลงไป มิก้ารีบจับขาทั้งสองข้างของซามูเอล

            “จะทำอะไร !” ซามูเอลตกใจพยายามจะสลัดขาออกมาแต่ทำไม่ได้ มิก้าจับร่างของซามูเอลหมุนเขาร้องเสียงหลง

“อย่า !”

หลังจากนั้นร่างก็ถูกเหวี่ยงกระเด็นไป ไปกระแทกกับต้นไม้อย่างจัง ซามูเอลนิ่งไปแล้ว มิก้าไปสะกิดเขา        แต่นินจาสลบไปแล้ว

            “ข้าชนะแล้ว !” มิก้าประกาศลั่น ทุกคนต่างส่งเสียงเฮ ด้วยความดีใจ พ่อของตากับจางเดินมาหามิก้าและน้ำตาไหลออกมาแล้วพูดว่า

            “ขอบคุณท่านจริง ๆ ที่ชาวพวกเรา โปรดรับการคาราวะด้วย” ทั้งครอบครัวจะคาราวะมิก้า แต่นางรีบห้ามไว้

            “ไม่เป็นไรหรอก วันเลวร้ายผ่านไปแล้วนะ ต่อไปจะมีแต่เรื่องดี ๆ นะ”

                             

            อาต๊ะเห็นซามูเอลที่นอนแน่นนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาก็เดินไปหมายจะไปเล่นงานซามูเอลให้หายแค้น แต่ว่าซามูเอลลุกพรวดขึ้นมา ทุกคนใจหายวาบ เพราะถ้าซามูเอลลุกขึ้นมาแบบนี้ อาจต้องต่อสู้กันอีกยาว ซามูเอลมองไปรอบ ๆ เดินไปหยิบอาวุธของเขา

“เฮ้ย ! คิดจะทำอะไร” อาต๊ะทำใจสู้เสือ

“หลบไป !” ซามูเอลตะโกนใส่หน้าเขา แม้จะเพิ่งแพ้มาแต่ก็ใช่ว่าความน่ากลัวของเขาจะลดลงไป

อาต๊ะเลยหลบให้ เขาหันไปเห็นมิก้าตั้งท่าเตรียมพร้อม และเห็นมีชาวบ้านหลายคนเริ่มไปเอาอาวุธมาแล้ว ทำให้รู้ว่าขืนสู้ต่อ เขาได้สู้กับคนเป็นสิบแน่ ซามูเอลเอาลูกระเบิดออกมา  มิก้าเห็นก็พูดว่า

            “นี่เจ้าคิดจะใช้ระเบิด ไม่รู้แพ้ รู้ชนะเลยหรือไง”

            “ไม่ได้จะใช้ทำร้ายใครหรอก เทคนิคระเบิดเหินฟ้า !” เกิดแรงระเบิดขึ้น ร่างของซามูเอลหายไปจากตรงนั้นแล้ว ทุกคนมองหน้ากันอย่างประหลาดใจ มิก้าพอจะเข้าใจแล้ว ระเบิดเมื่อกี้อัดพลังเวทย์ธาตุลมเอาไว้ มันไม่ได้มีไว้ทำร้ายใครแต่มีไว้สำหรับการหนี