LOGINShare
ตอนที่34 มาเยี่ยม
Last Updated:
2025-09-02 19:00:12ทางด้านเคี้ยงหลังจากออกจากบ้านมาได้พักใหญ่ จนกระทั่งถึงโรงพยาบาลหล่อนก็เดินถือปิ่นโตเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยรวมอย่างคุ้นเคย กลิ่นยาจาง ๆ ยังคงลอยอบอวลเหมือนทุกครั้ง หล่อนกวาดตามองหาเตียงของสามีซึ่งอยู่มุมด้านในติดหน้าต่างและแล้วก็ต้องแปลกใจระคนดีใจ
เมื่อเห็นว่าที่ข้างเตียงนั้นไม่ได้ว่างเปล่า แต่มีร่างสูงของ ชัยบุตรชายคนโตยืนก้มหน้ามองดูผู้เป็นพ่ออยู่ก่อนแล้ว แผ่นหลังของชัยดูนิ่งขรึมเหมือนเคยแต่แววตาที่ทอดมองไปยังร่างของบิดาที่นอนอยู่บนเตียงนั้นฉายแววกังวลออกมาอย่างชัดเจนจนปิดไม่มิด
"อาชัย..." เคี้ยงเอ่ยเรียกเสียงเบาพลางก้าวเท้าเข้าไปใกล้
ชัยสะดุ้งเล็กน้อยหันมาตามเสียงเรียก พอเห็นว่าเป็นแม่ เขาก็รีบยกมือไหว้ทันที "ม๊า... มาแล้วเหรอครับ"
"อื้อ... แล้วนี่ลื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" เคี้ยงถามพลางวางปิ่นโตลงบนโต๊ะข้างเตียง รู้สึกดีใจที่เห็นลูกชายคนโตยังคงห่วงใยพ่อ ไม่ได้ทอดทิ้งครอบครัวไปอย่างที่เคยแอบกังวล
"ผมเพิ่งมาถึงเมื่อสักครู่นี้เองครับม๊า" ชัยตอบ "พอดีวันนี้ทางที่ทำงานเขาให้หยุดครึ่งวัน ผมก็เลยรีบมาเยี่ยมป๊าก่อนเลย" เขาหันไปมองพ่อที่นอนอยู่บนเตียง "อ
Latest chapter
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่60 วันแรก
"หา! วันที่ 15 อย่างนั้นรึ!" ลุงคนที่ถามเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย "อืม... อีกไม่กี่วันเองนี่หว่า! ดี ๆ ถ้าอย่างนั้นข้าไม่พลาดแน่!" ลุงพยักหน้าอย่างหมายมั่นก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยถึงสิ่งที่ทูนเพิ่งพูด"แต่... ไอ้ที่ว่า ไปสามจ่ายสอง ไปสี่จ่ายสามน่ะ มันเป็นยังไงวะไอ้หนู ข้ายังไม่ค่อยเข้าใจ"ไม้ที่ยืนนิ่งอยู่นานก็รีบก้าวออกมาข้างหน้า พูดอธิบายด้วยน้ำเสียงฉะฉานอย่างที่ได้เตรียมมา "มันคือแบบนี้ครับลุง""โปรโมชั่น ไปสามจ่ายสอง หมายความว่า... สมมุติว่าลุงมากันสามคนใช่ไหมครับ แล้วสั่งชุดเล็กที่ราคาชุดละ 5 บาท ถ้าสั่งสามชุดปกติก็ต้องจ่ายสิบห้าบาทใช่ไหมครับ แต่ในวันเปิดร้านถ้ามาสามคนสั่งสามชุดเล็กเราคิดเงินแค่สองชุดครับ คือจ่ายแค่สิบบาทเท่านั้นเอง! ลุงประหยัดไปตั้งห้าบาทเลยนะครับ!""โห!" เสียงฮือฮาดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้านที่ยืนฟังอยู่"แต่ถ้าหากมาสามคน แล้วอยากจะลองชุดกลางที่ราคาปกติชุดละ 8 บาทสำหรับกินสองคน" ไม้กล่าวต่อตามที่หลินอธิบายให้ฟังถึงส่วนลดพิเศษ "ทางร้านเราก็ลดราคาชุดกลางนั้นให้เหลือแค่ 5 บาทครับ!""หา! ชุดแปดบาท เ
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่57 ปลด
พอเธอจัดการเรื่องเมืองจำลองวิญญาณเรียบร้อยหลินก็ชวนเกสรกับยุ่งขึ้นรถกอล์ฟที่เรียกออกมาเพื่อไปต่อยังบ้านของประทีปเกสรเลิกคิ้วเล็กน้อยมองรถประหลาดนั้นอย่างพิจารณา แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจเหมือนครั้งแรก ๆ ที่เห็นหลินเรียกของออกมาอีกแล้ว เพราะนางเริ่มจะคุ้นชินกับความเป็นผู้วิเศษของเด็กหญิงคนนี้นั่นเอง ส่วนยุ่งนั้นตาโตมองรถคันเล็กนั้นอย่างสนอกสนใจเป็นที่สุด"ขึ้นมาเลยค่ะ!" หลินเชื้อเชิญอย่างร่าเริง ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งคนขับอย่างคล่องแคล่ว ยุ่งเองก็ก้าวเท้าขึ้นไปเช่นกันแม้ว่าจะเก้ ๆ กัง ๆ ไปบ้างทว่าก็ผ่านไปด้วยดีหลินค่อย ๆ บังคับรถกอล์ฟให้เคลื่อนตัวไปตามทางเดินดินที่บัดนี้ดูจะกว้างขึ้นและเรียบเนียนขึ้น รถแล่นลัดเลาะผ่านดงไม้ใหญ่ที่ดูหนาทึบและร่มรื่นกว่าส่วนอื่น ๆ ของที่ดิน แสงแดดยามสายส่องลอดลงมาเป็นลำ ทำให้บรรยากาศดูสงบและลึกลับในคราวเดียวกัน(โชคดีจริง ๆ ที่ที่ดินแปลงนี้กว้างกว่าห้าไร่) หลินคิดในใจขณะขับรถ (ถึงบึงบัวจะกินพื้นที่ไปเกือบครึ่งแต่ก็ยังมีที่เหลือเฟือพอจะสร้างบ้านให้คุณอาประทีปในมุมสงบและเป็นส่วนตัวแบบนี้ได้ อย่างที่คุณยายแรมต้องการให้ลู
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่51 เชื่อหัวหนูเถอะจ้ะ
เมื่อกลุ่มของเคี้ยงเดินทางมาถึงโรงพยาบาลประจำอำเภอในช่วงสายของวัน บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยรวมก็ยังคงมีผู้คนเดินขวักไขว่และกลิ่นยาจาง ๆ เหมือนเช่นเคยแม้ว่าจะเป็นวันอาทิตย์ก็ตามเคี้ยงเดินตรงไปยังเตียงที่พักของประทีปซึ่งอยู่มุมเดิม ทันทีที่เลี้ยวพ้นม่านกั้นเตียง หล่อนก็เห็นภาพที่ทำให้หัวใจของคนเป็นแม่อบอุ่นขึ้นมาทันทีตี๋เล็กลูกชายคนเล็กของตนกำลังช่วยพยุงร่างอันผ่ายผอมของประทีปที่พยายามจะขยับตัวบนเตียงอย่างช้า ๆ ที่แขนข้างหนึ่งของประทีปนั้นมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยางลงมาจากเสาข้างเตียง ปลายเข็มถูกติดเทปไว้กับหลังมือซีด ๆ ของเขา แสดงให้เห็นว่าร่างกายของเขายังคงอ่อนแอและต้องการสารอาหารทางสายเลือดอยู่"ค่อย ๆ นะครับคุณอา เดี๋ยวผมช่วยจับ" เสียงของใช้ดังขึ้นท่าทางของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความระมัดระวัง"อ้าว ม๊า! อาหมวย พี่เกสร อายุ่ง มากันแล้วเหรอครับ" ใช้เหลือบมาเห็นพวกแม่พอดีจึงเอ่ยทัก สีหน้าของเขาดูจะอดนอนเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีแววอิดโรยแต่อย่างใดเคี้ยงพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มให้ลูกชายและรีบเดินเข้าไปใกล้ วางปิ่นโตที่ถือมาลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียงถามด้วยค
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่54 ลุ้น!!!
ค่ำคืนนั้นทุกคนต่างก็เข้านอนไปด้วยความคิดและความหวังของตัวเอง เช้าวันที่ 1 กันยายน ซึ่งเป็นวันที่สลากกินแบ่งรัฐบาลจะออกรางวัลและเป็นวันที่หลินรอคอยอย่างใจจดใจจ่อมาตลอดร้านข้าวแกงของเคี้ยงยังคงเปิดขายตั้งแต่เช้ามืดเหมือนเช่นทุกวัน บรรยากาศคึกคักด้วยลูกค้าทั้งขาประจำและขาจร ตงก็ออกมานั่งช่วยดูแลร้านด้วยใบหน้าที่สดใสขึ้นมากจากเดิมหลินช่วยงานอาม่าอย่างแข็งขันแต่ในใจนั้นนับถอยหลังรอเวลาบ่ายอย่างเดียว เธอลอบมองนาฬิกาแขวนผนังเป็น ระยะ ๆเมื่อใกล้ถึงเวลาออกรางวัลในช่วงบ่ายแก่ ๆ ร้านข้าวแกงของเคี้ยงก็เริ่มมีผู้คนทยอยเข้ามาจับจองที่นั่งกันหนาตาเป็นพิเศษกว่าทุกวันซึ่งวันนี้ลูกค้าเมื่อเช้าได้บอกกับหล่อนเอาไว้แล้วว่าช่วงบ่ายจะขอมานั่งที่ร้านและจะอุดหนุนเครื่องดื่มเพื่อจะขอมาลุ้นหวย ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็คือชาวบ้านร้านตลาดที่รู้ว่าบ้านนี้มีวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องใหญ่นั่นเองดังนั้นวันนี้เคี้ยงจึงไม่ได้ปิดบ้านเหมือนทุกวัน แต่ว่าเรื่องของประทีปจะไม่ไปดูก็ไม่ได้"อาหมวย ม่าจะไปดูคุณประทีป ลื้อคอยดูแ
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่59 น้ำขึ้นให้รีบตัก
เช้าวันต่อมา หลังจากที่เคี้ยงได้ตกลงกับลูกชายและหลานสาวเรื่องแผนการเปิดร้านหมูกระทะและจ้างพวกทูนมาช่วยงานแล้ว การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น ณ ที่ดินรกร้างอาถรรพ์ริมบึงบัวผืนนั้นผู้คนที่ต้องสัญจรผ่านเส้นทางนั้นเป็นประจำเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติและรู้สึกแปลกตาขึ้นเรื่อย ๆ จากที่ดินที่เคยเป็นป่าหญ้ารกชัฏสูงท่วมหัวบดบังทัศนียภาพจนดูน่าสะพรึงกลัว บัดนี้บริเวณด้านหน้าของที่ดินซึ่งติดอยู่ทางสัญจรหลักได้มองเห็นทิวทัศน์บึงบัวอันงดงามอย่างชัดเจนข่าวเรื่องนี้แพร่สะพัดไปในหมู่ชาวบ้านร้านตลาดอย่างรวดเร็วกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่โจษจันกันให้แซ่ดไปทั่วแทบจะทั้งอำเภอ ถึงเรื่องที่มีคนใจกล้าหรืออาจจะบ้าบิ่นเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับที่ดินซึ่งร่ำลือกันนักหนาว่าเป็นสุสานเก่าและมีอาถรรพ์แรงกล้าสิ่งที่พวกเขาเห็นคือบริเวณด้านหน้าของที่ดินผืนนั้นบัดนี้กลายเป็นลานกว้างที่ดูสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบเรียบร้อยผิดหูผิดตา พงหญ้าและวัชพืชที่เคยขึ้นสูงถูกถางออกไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงพื้นดินที่ถูกปรับให้ค่อนข้างเรียบเสมอกัน มีการโรยกรวดแม่น้ำสีอ่อน ในบางส่วนทำเป็นทางเดินและแบ่งสัดส่วนพื้นที
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่56 แลนด์มาร์ค?
ช่วงสายของวันถัดมาหลังจากขายข้าวแกงตอนเช้าหมดลง เคี้ยงก็จูงมือหลินเดินทางออกจากบ้านในตลาดมุ่งหน้าไปยังท่ารถโดยสารประจำทางที่จะเข้ากรุงเทพฯในมือของหลินยังคงกำถุงแดงโดราเอมอนของตนที่ใส่สลากฯ ใบนั้นไว้อย่างแน่นหนา หัวใจยังคงเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้นไม่หายรถโดยสารคันเก่าแล่นไปตามถนนลูกรังที่ขรุขระบ้างในบางช่วงก่อนจะเข้าสู่ถนนลาดยางที่มุ่งตรงสู่เมืองหลวง คนทั้งคู่นั่งรถประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ในที่สุดรถก็แล่นเข้ามาถึงเขตพระนครเมืองหลวงของประเทศหลินมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความสนใจใคร่รู้ (เร็วมากเลยแฮะ แค่ชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว) เธอคิดในใจ เพราะถ้าเป็นยุคของเธอการเดินทางจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯ ในระยะทางเท่านี้ อาจจะต้องเผื่อเวลาสำหรับรถติดอีกไม่น้อยภาพที่เห็นสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนไป ตึกรามบ้านช่องดูหนาแน่นและสูงใหญ่กว่าที่ตลาดบ้านของเธอหลายเท่า ถนนหนทางกว้างขวาง มีรถยนต์ส่วนตัว รถแท็กซี่สีสันต่าง ๆ และรถเมล์คันใหญ่แล่นกันขวักไขว่ เสียงแตรรถและเสียงเครื่องยนต์ดังผสมปนเปกันไปหมดขึ้นชื่อว่าเมืองหลวงไม่ว่าจะยุคสมัยไหนผู้คนและรถราก็ดูจะคึกคักและหนาแน่นก
You may also like
ให้ชะตากรรมนำทาง
Sanassetong 6.2K viewsทะลุยุคพร้อมมิติห้างระดับโลก ภาค 1
อตวสัตถา1.3K viewsเมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย
มูมูมิ817 viewsเจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์
primพริมโรส11.1K viewsรักร้ายสาปอสูร
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา583 viewsShe’s manaic | หมาบ้าของท่านประธาน
Zicx317 viewsพระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน566 viewsภรรยาข้าคือนางร้าย
malinee462 views
