Chapter 02

GULAT NA GULAT si Saskia sa sinabi sa kanya ng estrangherong lalaki. Hindi tuloy niya maiwasang titigan ito nang maigi habang nakakunot ang kanyang noo. Kanina pa man din siya nagtataka kung paano siya nakilala ng lalaki, kaya naguguluhan siya at pilit na inaalala kung nagkita na ba sila noon.

Ngunit habang tumatagal ang pagkakatitig niya rito, para siyang nawawala sa kanyang sarili, na para bang nahihipnotismo. Napakagwapo pala nito at parang wala man lang kapintasan sa hitsura. Perkpektong-perpekto sa kanyang paningin ang pagkakahulma sa bawat bahagi ng pigura nito na para bang inukit ng isang magaling na manlililok.

Hindi rin nakaligtas sa kanyang mga mata ang malaki at maskulado nitong katawan na hindi kayang itago ng suot nitong makapal na jacket. Pakiramdam niya’y nakita na niya ito dahil naging pamilyar sa kanya ang mukha nito matapos niya itong titigan.

Nagbalik lang siya sa reyalidad nang tumikhim ito.

“Hmmm, may problema ba sa mukha ko at ganoon ka na lang makatitig sa ‘kin?” tila may halong pang-aasar sa tono nito.

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ng lalaki. Gaano ba siya katagal tumitig sa mukha nito? Lihim niyang kinastigo ang sarili dahil sa kahihiyang naramdaman. Alam niyang namumula na rin ang kanyang mga pisngi dahil ramdam niya ang pag-iinit nito.

Hindi tuloy niya malaman kung paano magsisimulang magsalita. Ilang sandaling katahimikan ang namayani sa pagitan nila nang sa wakas, ito na ang bumasag sa katahimikan.

“I’m serious about what I told you earlier, Saskia. That we should get married. Let’s say, kapag tinanggap mo ang alok ko, pareho naman tayong makikinabang doon. First, makakaganti ka na sa ex-boyfriend mong nagloko, and second, makakalaya na ako sa babaeng walang ibang ginawa sa araw-araw kundi ang bumuntot sa ‘kin na parang aso. Iyon ang dahilan kung bakit ako naririto, you know, tumakas sa nakakarinding kakulitan. Hindi na nga siya ang tipo ko, ipinipilit pa ng parents ko na pakasalan ko siya. Ang saklap, ‘di ba? Nasaan ang hustisya ng damdamin ko roon?” mahaba nitong litanya, kasabay ng mapaklang pagtawa.

“P-pepero, imposible naman kasi ang gusto mong mangyari. At saka, ngayon lang tayo nagkita, ni hindi ko nga alam ang pangalan mo, eh.” Kandautal na tugon niya.

“Oh, sorry, I forgot to introduce myself. I’m Weston Del Flores, the CEO and owner of Del Flores Winery,” pagpapakilala nito sa sarili.

Nabigla siya sa binaggit nitong pangalan. Ito lang naman ang iniidolo ng kanyang mga magulang pagdating sa larangan ng negosyo. Hindi siya makapaniwala na nasa harapan na niya ito, at inaalok pa siya ng kasal. Madalas ay sa TV at sa mga magazine niya lang ito nakikita. Kaya pala pamilyar na ito sa kanya, hindi niya lang maalala.

Napausod siya sa kinauupuan nang tumayo ito. Pagkatapos ay nagsalita.

“Gusto kong pag-isipan mo ang inaalok kong kasal sa ‘yo. Hindi kita mamadaliin, pero hindi rin ako tumatanggap ng sagot na hindi. Tandaan mo ‘yan, Saskia. Una pa lang kitang nakita, alam ko sa sarili kong magiging akin ka pagdating ng araw. Malas lang ng nobyo mo at niloko ka lang niya sa kabila ng pagiging perpekto mong babae,” sambit nito sa seryosong tinig.

“Pe-pero,” hindi na niya naituloy ang sasabihin dahil agad itong sumabat.

“As I’ve said, hindi ako tatanggap ng sagot na hindi. Tawagan mo na lang ako kapag nakapagdesisyon ka nang magpakasal sa ‘kin,” sambit nito at inilapag sa tabi niya ang isang maliit na calling card. Pagkatapos ay lumabas na ito ng cottage at dire-diretsong umalis.

Napabuntong-hininga na lang siya at wala sa sariling dinampot ang calling card na iniwan nito at isinilid iyon sa bulsa ng kanyang pantalon. Nawala tuloy ang nararamdaman niyang lungkot at pagkasawi dahil sa lalaki. Pagkatapos ay naglakad na rin siya para pumunta sa silid na ookupahin niya habang naroroon siya sa nasabing resort.

MALAPAD ang pagkakangiti ni Weston habang inaalala ang magandang mukha ng dalaga, at kung paano siya nito titigan ng may paghanga. Malakas ang pakiramdam niyang tatanggapin nito ang inaalok niyang kasal.

Sa uri ng mga tinging ipinupukol nito sa kanya, alam niyang mahihirapan itong tanggihan siya. Naalala pa niya kung kailan niya unang nasilayan ang kagandahan nito na siyang nagpagising sa natutulog niyang puso.

May ginanap noon na business gathering na kung saan ay imbitado ang pamilya niya at pamilya nito. Disi-otso pa lang ito at siya naman ay nasa trenta’y tres na. Nalaman niya ang edad at buong pangalan nito dahil ipinagtanong niya sa mga naroroong kakilala ng dalaga. Aksidente kasi nitong natapunan ng juice ang suot niyang suit, kaya nabaling ang atensyon sa kanya ng karamihan sa mga bisita.

Samantalang ang dalaga ay iniwan lang siya at hindi man lang humingi ng pasensiya. Pero sa ilang segundong pagtitig niya sa maamo at maganda nitong inosenteng mukha, nakaukit na agad iyon sa kanyang isipan. Nagmarka ito sa kanyang puso, kaya nangako siyang hahanapin ito balang araw, para maging kabiyak niya. At ngayon nga, nalalapit na sa katotohanan ang dati’y pangarap lang niya.

***

Hindi nga siya nagkamali, dahil makalipas ang isang linggo, nakatanggap siya ng tawag mula sa dalaga.

“Ano, nakapagdesisyon ka na ba?” agad na bungad niya pagkatapos sagutin ang tawag.

“O-oo. Saan ba tayo pwedeng magkita?” tanong nito.

“Sa dati, kung saan una tayong nag-usap.”

“Okay,”

Pagkatapos, pinutol na nito ang linya. Agad siyang nag-ayos ng sarili at hindi nakalimutang dalhin ang isang bagay na halos buong linggo niyang pinagkaabalahang pagtuunan ng pansin.

Malayo pa lang siya ay tanaw na niya ang dalaga, nakatalikod ito sa kanyang direksyon. Habang papalapit siya sa kinaroroonan nito, lumalakas din ang pagkabog ng kanyang dibdib.

“Saskia!” tawag niya rito upang kunin ang atensyon nito.

Nang bumaling ito sa kanya, parang bumagal ang takbo ng oras. Anong ganda nito sa mga mata niya!

“Tara sa loob, doon tayo mag-usap!” yakag niya sa dalaga at itinuro ang loob ng cottage.

Agad naman itong tumalima kaya sumunod na siya. Pagkaupo nila, hindi na siya nagpaligoy-ligoy pa, agad na niyang inumpisahan ang usapan.

“Alam kong tumawag ka dahil pumapayag ka na sa alok ko, tama ba?” paninigurado niya.

“Yes, Mr. Del Flores!” sambit nito sa pinasiglang tinig. Ngunit hindi maitatago ang kaba sa reaksyon nito.

“Alright, here is the contract! Read it and sign it, it contains the things we should and should not do once we are married,” sambit niya at marahang inilapat ang brown envelope na naglalaman ng kontrata sa harapan ng dalaga.

“Ma-may kontrata?” gulat na tanong nito.

“Kailangan natin ‘yan para maiwasan nating labagin ang karapatan ng isa ‘t isa,” kalmadong tugon niya.