เซบาสเตียนทำความสะอาดบ้านจนตอนนี้ฟ้าเริ่มมืด เขาเก็บกวาดเองทั้งหมดดั่งปากกล่าวจริงๆ จนตอนนี้ทุกอย่างสะอาดเข้าที่เข้าทาง วิเวียนที่นั่งมองยังไม่อยากเชื่อสายตา ว่าสามีผู้เป็นคุณชายมาแต่เกิดจะจัดการเกี่ยวกับงานบ้านได้ขนาดนี้
“สามีเมื่อยมั้ยคะ” “เมื่อยสิครับ เมื่อยมากเลยเมียจ๋า” พอได้ทีก็เอาใหญ่ รีบเดินตะล่อนเข้ามาอ้อนภรรยาที่นั่งอยู่บนโซฟา ล้มตัวนอนลงบนตักนุ่มพร้อมซุกหน้าเข้าหน้าท้องแบนราบ มือหนากอดรัดเอวบางไว้แน่น “วิไม่คิดเลยนะคะ ว่าคุณจะทำงานบ้านได้เยอะขนาดนี้” “งานบ้านว่าเก่งแล้ว แต่การบ้านเก่งกว่าอีก ลองตอนนี้เลยมั้ยครับเมีย” “ทะลึ่ง” เซบาสเตียนไม่เถียง แต่อยู่ๆก็ลุกพรวดจากที่นอนอยู่ก่อนจะซ้อนตัววิเวียนขึ้นอุ้มให้เธอนั่งอยู่บนแขนใหญ่ ทำเอาหญิงสาวตกใจรีบคล้องลำคอหนามองหน้าสามีตาแป๋ว “จ..จะพาวิไปไหนคะ” “มาทะเลทั้งที ก็ควรเล่นนํ้าหน่อยไม่ใช่หรอครับ” “ต..แต่นี่มันมืดแล้วนะคะ เล่นนํ้าทะเลตอนกลางคืนจะเป็นอันตรายรึเปล่า” “ที่รักกลัวอะไรครับ มีผัวอยู่ทั้งคน” ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็อุ้มพาเธอเลี้ยวกลับขึ้นไปด้านบนจากที่กำลังเดินไปทะเล แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่พ้นจากนํ้าอยู่ดี เมื่อเขาอุ้มพาเธอเดินมายันสระนํ้าขนาดมหึมาที่อยู่ระเบียงของชั้นบน วิเวียนรีบกอดคอเซบาสเตียนไว้แน่นเมื่ออยู่ๆเขาก็พาเธอเดินลงสระสีฟ้าครามใสที่เห็นถึงไต้พื้นว่าลึกขนาดไหน เธอกลัวจนเกร็งไปทั่วทั้งร่างแต่เขากลับเดินลึกลงไปเรื่อยๆจนวิเวียนต้องร้องบอกเสียงสั่น “ว..วิว่ายนํ้าไม่เป็น” แววตาสั่นไหวมองหน้าสามีอย่างเป็นกังวล แต่แทนที่เขาจะรีบพาเธอออกจากนํ้า กลับเผยยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ขึ้นเฉย “ผมรู้ ถึงได้พาคุณมาไงครับทูลหัว” วิเวียนถึงกับขนลูกซู่ไปทั่วร่าง เมื่อรู้ถึงจุดประสงค์ที่ชัดเจนผ่านม่านตาของสามี เขามันตัวอันตรายชัดๆ “เมียต้องกอดผัวไว้แน่นๆนะครับ ห้ามปล่อยเด็ดขาด เผลอที่รักปล่อยแล้วสามีช่วยไม่ทัน…” เรียวแขนเล็กรีบกอดรัดลำคอเขาเอาไว้แน่น ขาสองข้างรีบสวมรัดเอวหนาตามเขาบอก เป็นอันพึงพอใจสำหรับคนเจ้าแผนการอย่างมากเลยแหละ “อย่าเผลอปล่อยเชียวนะครับทูลหัว” “ข..ขึ้นเถอะค่ะ วิไม่อยากเล่นนํ้า” “แต่ผัวอยากเล่นกับเมียนี่” ไม่พูดเปล่า เขาพาเธอลงไปในที่ลึกกว่าเดิมจนเธอต้องเกาะเขาไว้เป็นปลิง “ซ..เซบาสเตียน” “ไม่ต้องกลัวครับทูบหัว ผัวอุ้มอยู่ทั้งคน ไม่ปล่อยให้เมียตัวเองจมนํ้าตายหรอกน่า” แม้คำพูดเขาจะทำหัวใจเธอวูบไหวไม่น้อย แต่ความกลัวนํ้าในยามฟ้ามืดของเธอก็ยังไม่หายอยู่ดี ดวงตาคู่สวยเหลือบมองซ้ายมองขวาด้วยความระแวง ก่อนจะหันกลับมาอ้อนคนอุ้มให้พาเธอขึ้นเหมือนเดิม “ต..แต่วิว่าเราขึ้น—-อุ๊ป!” คนโตกว่าไม่เถียงต่อ ประกบปากแนบชิดจู่โจมปิดปากคนพูดมากให้มันรู้แล้วรู้รอด “อื้มม” แม้ใจอยากจะขัดขืนแต่ด้วยสถานการณ์ที่บังคับ เธอไม่สามารถปล่อยมือที่กอดรัดเขาออกได้ บวกกับร่างกายที่เริ่มตอบสนองสัมผัสร้อนรุ่มที่เขามอบให้ มือหนาที่รองก้นเธออยู่เปลี่ยนมาบีบเคร้นก้นงอนมันส์มือยิ่งเพิ่มความหวาดเสียวให้กับหญิงสาวที่ถูกเขาเล้าโลมปลุกอารมณ์ ปากหยักกระแทกจูบเข้าหาเรียวปากนุ่มหนักๆพร้อมทั้งสอดลิ้นร้อนเข้าไปตักตวงควานหาความหวานภายในโพรงปากอุ่นอย่างโหยหา ดั่งว่าไปอดอยากมาจากไหนทั้งๆที่เพิ่งจะจัดหนักจัดเต็มกับเธอไปเมื่อคืนนี้เอง “อ่าส์ ไม่ไหวแล้วที่รัก” เซบาสเตียนกระซิบกระซาบอยู่ในระยะประชิดเธอเสียงแผ่ว หลังจากที่ปล่อยปากนุ่มให้เป็นอิสระ แววตาสองคู่หวานเยิ้มมองหน้ากันอย่างเต็มไปด้วยความต้องการ วิเวียนหอบหายใจเบาแผ่วสูดเอาอากาศที่ขาดไปเข้าปอด ยิ่งรู้สึกถึงบางสิ่งแข็งๆที่กำลังดุนดันอยู่ตรงก้นเธอก็ยิ่งทำเอาร่างเล็กอ่อนระทวยตอบสนองสัมผัสเขาจนที่ตรงนั้นเธอเองเริ่มหยาดเยิ้มแฉะเต็มไปด้วยนํ้าหวาน เซบาสเตียนตั้งท่าจะจู่โจมเธออีกครั้งโดยซุกหน้าเข้าซอกคอขาวคลอเคลียร์ซุกไซร้อย่างกระหาย “อ..อื้ออ ข…ขึ้นไปทำบนห้อง” วิเวียนร้องขอเสียงสั่นแผ่วเบา แต่ประโยคเธอกลับทำเอาคนที่ดื้อดึงจะพาเธอมาเอาในสระยอมพาเดินขึ้นจากนํ้าไปยันห้องนอนแต่โดยดี เมื่อเห็นว่าเมียจ๋าของเขาสมยอมแถมยังมีความต้องการเขาสูงมากด้วย เขามองออก เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด~ เสียงหัวเตียงกระแทกกับผนังห้องดังสนั่นไปทั่ว เมื่อมันไม่อาจต้านรับแรงกระแทกกระทั้นจากศึกสงครามเร่าร้อนของสองคนบนเตียงได้ “อ่าาาส์ อ๊าาาอ๊ะะะ อ๊าาาส์” ร่างเล็กสูดปากครางร้องเสียงหลง ในขณะที่มือน้อยสองข้างเกาะหัวเตียงไว้แน่น เธอกำลังอยู่ในท่าคลานเข่า ช่วงล่างถูกเอวสอบกระแทกเข้าออกถี่รัวและเน้นทุกดอกจนความเสียวซ่านพุ่งทะยานไปทั่วทั้งร่างกาย “อ่าาส์ ซี๊ดดดด แม่ง เอามันส์ชิบหาย” ความคับแน่นของร่องสวาทที่กำลังตอดรัดความเป็นชายที่ผลุดเข้าออกในร่องเธอทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มครั่งจนไม่อาจเบาแรงได้ ตอนนี้เขาไม่ต่างจากเสือครั่งที่ยืนชันเข่ากระแทกเอวสอบยัดเยียดความเป็นชายเข้าใส่ตัวภรรยาอย่างเดือลดาล อย่าว่าแต่เธอที่ครางจนเสียงหลง เขาเองยังไม่อาจห้ามเสียงคำรามได้เมื่อทั้งคู่ร่วมสร้างความเสียวซ่านไปด้วยกันจนสมองขาวโพลน นัยน์ตาคู่สวยเหลือกขึ้นจนเห็นตาขาว พั่บ พั่บ พั่บ! “อ่าาส์ อ๊า ทูลหัว” ชายหนุ่งสูดปากครางเรียกคนไต้ร่างเสียงกระเส่า ยิ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงในกายหญิงสาวจนตอนนี้ร่องที่คับแน่นยิ่งตอดรัดกายเขาตุบๆ มองเห็นจุดสุดยอดที่เขากำลังจะพาเธอขึ้นไป ก่อนร่างเล็กจะกระตุกแรงๆหลั่งนํ้าหวานที่ล้นทะลักออกมาในขณะที่กายสาวยังถูกผัวกระแทกเข้าออกรัวเร็วขึ้นทวีคุณ ตับ ตับ ตับ! ปั่ก ปั่ก ปั่ก! ก่อนเขาจะเกร็งกระตุกตามเธอมาติดๆ แผ่วแรงกระแทกลงเป็นเชื่องช้าขึ้นเรื่อยๆจนหยุดคาแท่งเนื้อร้อนไว้ในรูสวาทไม่ยอมถอดออก ปล่อยให้นํ้ารักสีขาวหยาดเยิ้มออกมาขณะที่ยังเชื่อมคากันไว้อยู่อย่างนั้นเช้าของวันถัดมา ในบ้านดูเงียบขรึมทว่าในคลัวกลับวุ่นวายเต็มไปด้วยเหล่าสาวใช้ที่กำลังเตรียมมื้ออาหารให้กับเจ้านาย “มื้อเช้าวันนี้เตรียมแค่สำหรับนายใหญ่นะ“ ป้าแม่บ้านผู้เป็นหัวหน้าเหล่าสาวใช้กล่าวขึ้นในขณะที่มือจัดเตรียมนำผักไปล้างนุ่นนี่ ก่อนเสียงจากสาวใช้คนใหม่สวนถามขึ้นมาทันที ”แล้วคุณชายกับผู้หญิงคนนั้นล่ะคะ“ ”ต๊าย! ไปเรียกนายหญิงแบบนั้นได้ยังไงยัยเบตตี้“ หัวหน้าแม่บ้านรีบหันมาตำหนิเสียงดุ เมื่อสาวใช้ผู้มาใหม่ทำทีเหมือนจะไม่เคารพนายหญิงของคฤหาสน์ จนเบตตี้ต้องก้มหน้าขอโทษเสียงแผ่ว ”ขอโทษค่ะ…“ ”อย่าให้ได้ยินอีกล่ะ ขืนไปเข้าหูคุณชายหรือนายใหญ่เข้า แกจะโดนเฉดหัวออกจากที่นี่โดยไม่รู้ตัวเอา“ “ค่ะ…“ ”ท่านทั้งสองออกไปทำงานแต่เช้าแล้วเหลือก็แต่นายใหญ่ เอ้ารีบๆทำเข้าล่ะ จะถึงเวลามื้ออาหารแล้ว“ หัวหน้าแม่บ้านวัยกลางคนแม้จะดูเหมือนดุหน่อยแต่ก็ยอมอธิบาย แต่ดูเหมือนสาวใช้คนใหม่จะแส่รู้กว่าที่ตนคิด เมื่อเธอเริ่มที่จะชักคำถามต่อๆมาไม่หยุด ”แล้วคุณชายจะกลับมาเมื่อไหร่หรอจ้ะ“ ”ก็น่าจะหัวคํ่าแบบทุกวันนั่นแหละ หยุดถามเรื่องไม่เป็นเรื่องและรีบๆทำงานแกไปได้ละ แล้วฉันก็ขอเตือนไว
“อย่าไปตอแยมันเลยครับคนสวย เพื่อนผมมันรักเมีย คนชอบผิดศีลธรรมอย่างคุณ เหมาะกับขุมนรกอย่างผมมากกว่านะครับ” เป็นโอทิสที่เข้ามาแทรกพร้อมชูแก้วเหล้าเป็นการชวนหญิงสาวให้มาเล่นกับเขาแทน เมื่อเห็นหน้าเซบาสเตียนมันแล้วนึกสงสารหรอกนะ เพราะเห็นว่าเมียรออยู่ที่บ้านก็เลยยื่นมือเข้ามาช่วย “งั้นกูกลับก่อนละ” กล่าวเสร็จรีบหยัดกายลุกขึ้นจนสองแขนที่เกาะอยู่บนแขนเขาหลุดออก ก็รีบหันหลังเดินหนีออกไปอย่างไว ไม่สนเสียงเรียกที่ดังตามหลัง เพราะตอนนี้เจ้าแท่งเนื้อมันคิดทรยศคำสั่งเขาและเกิดตั้งชูชันขึ้นมาอย่างต้องการน่ะสิ . . . . แกร๊ก…. ”อ้าว สามีกลับมาแล้ว—-อุ๊บ!“ ดวงตากลมเบิ่กกว้างเมื่ออยู่ๆเขาก็พุ่งเข้ามาจับข้อมือเธอทาบลงกับเตียงพร้อมทั้งกระโจนจูบปิดปากเธอจนต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงคอ เรียวปากเล็กถูกเขาจู่โจมอย่างหนักหน่วงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนนี้เซบาสเตียนเหมือนสติขาดหลุดลุ่ย สองข้อมือบางถูกเขากดทาบกับเตียงแน่นทำไม่ได้แม้แต่จะขยับหนี ทั้งร่างกายเธอก็ถูกเขาทาบทับไว้ด้วยลำตัวหนาจนไม่สามารถดิ้นได้ นี่เขาไปโดนอะไรมาถึงได้ครั่งแบบนี้ “อ..อื้ออ สามี ย..หยุดก่อน” วิเวียนรีบกล่าวห้ามเส
“สามีว่าที่รักอย่าไปเลยดีกว่านะครับ ที่แบบนั้นไม่เหมาะกับเทพธิดาของผมหรอก” เซบาสเตียนคิดอยู่สักพักใหญ่เขาก็เลือกที่จะปฏิเสธภรรยาออกไป ไม่สามารถทำใจให้เธอไปเหยียบในที่แบบนั้นได้เลยจริงๆ “ทีสามียังไป” วิเวียนย้อน แววตาจับผิดจ้องอยู่บนใบหน้าคนที่พยายามอธิบายเพื่อจะห้ามปรามเธออย่างสุดฤทธิ์ “มันไม่เหมือนกันครับทูลหัว ที่ผมไปได้น่ะ เพราะว่าผมมัน…” “มัน? คุณมันอะไรคะ” วิเวียนย้อนถามอย่างจับผิด เมื่ออยู่ๆเขาก็หยุดพูดกลางคัน “เปล่าครับ เอาเป็นว่าเมียนอนมาร์คหน้าอยู่บ้านสบายๆรอผัวดีกว่า เดี๋ยวผัวกลับมานอนกอด ไม่กลับดึกแน่นอน” คนถูกจ้องจับผิดรีบบ่ายเบี่ยงบทสนทนา ตัดจบด้วยการตัดสินใจของเขาเอง ยังไงเขาก็ไม่มีทางยอมให้เมียตัวน้อยไปในที่นั้นเด็ดขาด พูดเสร็จก็รีบโน้มหน้าหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่ด้วยรอยยิ้มกลบเกลื่อนสายตาจับผิดของวิเวียน “สัญญาว่าจะกลับก่อนเที่ยงคืนแน่นอนครับ” “ก็ได้ค่ะ” “เมียใครน่ารักที่สุด” ฟอด! พอเมียอนุญาตก็รีบก้มหน้าฟัดแก้มเนียนรัวๆด้วยความหมั่นเขี้ยวจนฝ่ามือเล็กต้องดันห้าม “อื้ออ พอแล้วว” . . . . . “กรี๊ดดดดด แกรรรรหล่ออ่าาา” พอได้ก้าวเท้า
“ป๊า!! ไอ้รอย!! หายไปไหนกันหมดวะ“ เซบาสเตียนตะโกนลั่นบ้านจนผู้เป็นบิดาที่นั่งอยู่สวนหลังบ้านต้องยอมเดินเข้ามาหาพร้อมทั้งสถบด่าไปด้วยอย่างหงุดหงิด “โว๊ะ ตะโกนหาพ่อแกรึไง“ “ก็ตะโกนหาพ่อจริงๆนะครับ” รอยที่ก้าวตามหลังมาสมทบอย่างไม่นึกคิด จนโดนนายใหญ่หันมาจ้องเขม็งจึงต้องรีบปิดปากเงียบ “มีอะไรของแก” เบรย์เดนหันมาสถบถามลูกชายเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์ แต่แล้วดูไอ้ลูกเวรทำหน้าเข้า มันมีกับเขาบ้างรึเปล่าไอ้คำว่าสามัญสำนึกเนี่ย เซบาสเตียนเหยียดยิ้มภูมิใจไม่สนสี่สนห้าสนว่าพ่อจะรำคาญเขารึเปล่า แต่สิ่งที่อยากทำตอนนี้คืออวดดอกไม้ที่เมียให้‘ นึกแล้วก็ชูดอกไม้ที่หอบไว้ในอ้อมแขนโชว์หราทั้งพ่อและลูกน้องที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความภาคภูมิใจ “ก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกนะครับ แต่ดูสิ เนี่ย! มีใครได้แบบผมบ้างรึเปล่าล่ะครับ เมียทำมาง้อด้วยตัวเอง ไม่ต้องอิจฉากันเอานะครับ“ ทั้งพูดก็ทั้งยิ้มจนทำเอาคนให้ดอกไม้อย่างวิเวียนยิ้มแหยตาม นี่สามีเธออาการหนักถึงขนาดนี้เชียว ส่วนเบรย์เดนก็ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้ลูกเวรนี่แล้ว “สรุปแกเรียกฉันมาเพื่อสิ่งนี้?” “น
“บอส….” “บอสคะ…” เสียงจากคิร่าเลขาสาวดังเข้ามาในโสทประสาทเรียกสติคนที่กำลังเหม่อลอยกลับคืน เซบาสเตียนรีบกลืนนํ้าลายลงคอก่อนจะเมินหน้าหนีจากสิ่งล่อตาตรงหน้าที่โผล่พ้นมาให้เห็นสองร่องชัดเจน เหี้ยไรวะเนี่ย…. “บอสเป็นอะไรรึเปล่าคะ” คิร่าแสร้งถามเสียงอ่อย ทั้งที่ในใจกำลังเป็นสุขอยู่กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอเห็นถึงสายตาของเขาที่เหม่อลอยอยู่ตรงหน้าอกเธอเมื่อครู่เต็มสองตาเลยล่ะ แม้จะเพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานแต่ข่าวลือที่ว่าเจ้านายเป็นเสือตัวพ่อผู้ชอบมีเหยื่อสวยๆมาขยํ้าเล่นบนเตียงนั้นเธอได้ยินมันบ่อยครั้ง ยิ่งเห็นเขาเผลอมองเธอแบบนี้ยิ่งมั่นใจว่าแผนเธอสำเร็จไปเกือบครึ่งแล้ว… “แฮ่ม… คุณออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวเซ็นเสร็จแล้วผมเรียก” “แต่ว่า…“ “ผมไม่ชอบพูดซํ้า” เสียงทุ้มตํ่าสถบขึ้นอย่างเด็ดขาด ทำเอาคนได้ยินเสียวสันหลังวาบ จนต้องกุมมือสองข้างแน่นจำใจทำตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่าย ”งั้นก็ได้ค่ะ งั้นคิร่าจะไปรอข้างนอกนะคะ“ สายตาคมกริบมองตามแผ่นหลังที่ก้าวพ้นบานประตูออกไป ก่อนจะตั้งสติแล้วส่ายหน้ารัวๆปัดป่ายความคิดชั่วๆออกจากหัว “เหี้ยไรวะแม่งไอ้เซบาสเตียน! จะความรู้สึกไวเกินไป
“สามีอย่านะ!” “เหอะ.. ไม่เจอกันนานอารมณ์การควบคุมตัวเองแย่ลงนะครับ” แมกซ์ตันที่อยู่ในท่าถูกเขากระชากคอเสื้ออยู่สถบขำออกมาอย่างยียวน ก่อนเซบาสเตียนจะยอมวางหมัดลงแล้วสบัดมือออกจากคอเสื้อจนอีกคนเซไปข้างหลัง “มึงมาทำไม!” “สามีใจเย็นๆ… คุณแมกซ์ตันเค้าแค่มาซื้อดอกไม้แล้วก็บอกลาเฉยๆ เพราะเค้ากำลังจะย้ายสาขาที่ทำงานไปต่างประเทศอาทิตย์หน้าแล้ว” วิเวียนอธิบายเสียงอ่อนให้กับคนหัวร้อนฟังเพื่อให้เขาใจเย็นลง ขืนปล่อยให้แมกซ์ตันเป็นคนตอบคงได้ต่อยกันเข้าจริงๆ สองคนยืนผสานสายตากันอย่างเดือดดาลไม่มีใครยอมใคร แต่ก็ดีกว่าใช้กำลังสู้กันนั่นแหละ “แหม่… ใจร้อนจังเลยนะครับ” “ลาเสร็จแล้วก็กลับไปได้ละ แล้วก็อย่าเสือกมาจับมือเมียกูอีก” ไม่พูดเปล่า มือหนาจับไหล่บางดันร่างอรชรเข้ามาแนบชิดตัวเอง ในขณะที่สายตาไม่ได้ละเลือนออกจากหน้าอีกคนที่กำลังเหยียดยิ้มกวนเขาอยู่ “สามี….” “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณวิ ผมเข้าใจครับ คนใจร้อนก็มักจะชอบใช้กำลังแก้ปัญหาแบบนี้แหละครับ” แมกซ์ตันแขวะกลับด้วยถ้อยเสียงสุภาพต่างจากคำพูดลิบลับ แม่ง ไอ้เหี้ยนี่มันวอนโดนตีนชัดๆ ถ้าไม่ใช่ว่าเชื่อฟังคำพูดเมียนะ หน้ามันได้เละ