Kabanata 3

Third . . .

Napangiti ako kasabay ng pagpatak ng aking luha. Siya na ba iyan? Hindi ako makapaniwala. If I'm daydreaming right now, can someone pinch me? Can someone wake me up? Because I don't want to stay in this illusion. I might drown.

But for second thought, I'd rather think that everything is just a dream, because if it is the reality, then it's clearly not mine. Because Third is my sister's. He was never mine, and never will be.

Umangat ang palad niya para punasan ang mga luhang tumulo sa aking pisngi. He doesn't know the reasons behind these tears, but he can make me smile so easily.

"I am sorry. I'm so sorry." Paulit-ulit niya iyong sinabi na para bang ikamamatay niya ang nangyari. Hindi niya siguro pa kailanman nakitang dinumog si Shiyuri nang ganoon dahil lagi itong may bodyguard kaya sobra na lang ang pag-aalala niya.

Well, it happened because I am too unlucky. Ako si Sarina, ang paborito ng kamalasan.

I held his hand and looked deep into his eyes. Instead of answering his apology, I said, "I missed you."

It's not a part of the acting that I said it. I really missed him. It's been two years since we met, but I don't think he even remembers me, nor he's aware of my existence as his girlfriend's twin sister.

But after all, it has a benefit. Kung alam niya lang na may kakambal ang girlfriend niya, baka hindi ako makakapagpanggap nang ganito.

He stared at me using those eyes as if they were longing. After a couple of seconds, he smiles. A smile that could vanish all the pain that I had been through. A smile that I wish was meant for me.

"I miss you too."

Para akong hinaplos sa puso. 'Yung nararamdaman ko, hindi nagbago. Lagi siyang may parte sa puso ko, at mukhang mananatili siya rito hanggang nabubuhay ako.

Gusto ko lang siyang titigan sa ngayon. Gusto ko lang pagmasdan kung paano siya kumurap, kung paano kumibot ang kanyang labi, at kung paano gumalaw ang panga niya nang hindi niya namamalayan.

Ngunit nawala ako sa pokus nang bigla siyang ngumisi. Napakurap ako. He bite his lower lip as he look at mine. Why does he always look sexy? And why do I feel heated by a mere lip bite?

Ipinilig ko ang aking ulo. Boyfriend siya ng kapatid ko, hindi ito p'wede.

"It's been, uh, days, I guess . . . when we, uh . . . " Nagkamot siya ng batok saka tumingin sa akin, samahan pa ng pagdila niya nang bahagya sa kanyang pang-ibabang labi na natural na yatang mapula.

Lihim akong napalunok. "What?" I curiously raised my eyebrows.

"I just really really," huminga siya nang malalim na parang pinipigilan ang sarili, "want to taste your lips badly."

Literal na nanigas ako sa kinauupuan ko. Ramdam ko iyon. No. He's not going to kiss me! No way- oh freak.

I was stunned as he claimed my lips fully without waiting for my approval. Every corner, every flesh, the whole lips of mine was nibbled by his own expert fleshy folds. Parang nayanig ang aking bahay-bata habang unti-unting bumibilis ang paggalaw ng kaniyang mga labi. Hindi ko siya masabayan at mas lalong hindi ko siya kayang pigilan.

No, I should stop this! Why am I letting my twin's boyfriend kiss me? I feel like a traitor.

I was about to push him when he held my back closer to him. Our body grinded with each other, I feel his strong chest slightly brushing against my breast.

Hindi na ito normal! Pakiramdam ko ay paglalapastangan na ito sa aking kapatid. But, is it? Nagpanggap akong Shiyuri. Ibig sabihin, lahat ng normal na ginagawa nila ni Third ay kailangan ko ring pakisabayan. Ang lahat ng galaw ng kapatid ko ay dapat kong gayahin, ang mga dapat niyang gawi'y kailangan kong gampanan, at isa na ito sa mga 'yon-to let her boyfriend kiss me, and to let myself kiss him back.

Kaso, wala akong ideya sa ginagawa ko. Ni hindi ko alam kung paano ako magpapanggap na eksperto gayong first time ko ito. Fish tea. Now that I realized it, I let my first kiss be taken away by someone else's boyfriend! 

Parang estatwa lang sa una ang mga labi ko. Then, I remembered my stories, all the detailes that I had been writing during the kissing scenes. Right! How did I even write those things without having any idea how to do 'it'? At paano ko mapapatunayan sa sarili ko na tama ang mga nilalaman nito kung hindi ko susubukan mismo?

Sa bagay, hindi kailangan ng experience para makapagsulat ng mga eksenang misteryo sa akin, bagaman iba pa rin talaga kapag naranasan na mismo ito ng manunulat.

All my hesitations were thrown away as he deepened our kiss. Ang lambot ng labi niya. Hindi masyadong madulas pero hindi rin naman malagkit. Tamang-tama lang para masabi kong . . . masarap.

Oo, masarap pala. Ganito pala ang pakiramdam lalo na 'pag ipikit ko ang mga mata ko at namnamin ang kaniyang walang-lasang labi pero tumatamis habang tumatagal.

Kusang gumalaw ang aking mga kamay at ipinulupot sila sa kanyang leeg. Consequently, it deepened our kiss even more. He tasted everything-nibbled it, nipped it, and sipped it eventually.

Because of that, I groaned. He's teasing me! He knows that I'm starting to move with him so he took it slow. Gross, Third!

"Kiss me more!" As much as I wanted to demand it with a little bit angry voice, I failed. It sounded like a moan instead. He then chuckled and separated our lips. He made a devilish grin.

Natikom ko tuloy ang bibig ko. What was my action about? Nakakahiya ang pagiging agresibo ko.

I was about to fix my blouse when he grabbed my waist again and kissed me one more time. Hawak-hawak niya nang mariin ang baywang ko at malalalim ang h***k na iginawad sa akin.

Malayong-malayo ito sa Third na nakita ko noon. Lalo ko tuloy naramdaman kung gaano kaikli ang panahong iyon para makilala ko siya. I never knew this sexy side of him. Thinking that he has been kissing my sister like this really breaks my heart, even if I have no right to feel so.

Napokus ulit ako sa sensayong dala niya sa aking sistema. Palalim nang palalim ang mga h***k niya at pabilis nang pabilis ang galaw ng labi niya. I almost gasped when he entered his tounge inside my lips and played with mine.

Napasabunot ako sa buhok niya dahil sa sobrang pagkalasing. His hands are moving up and down on my waist. Naghahatid ito ng kakaibang pakiramdam sa aking baywang na siyang nagpapaigtad sa akin tuwing nasasagi niya ang senstibong parte nito.

"Third!" Napalakas ang pagtawag ko sa pangalan niya nang maibaon niya ang kanyang daliri dito. "May kiliti ako riyan," sabi ko. Natawa siya at ipinagpatuloy ang ginagawa.

Go with the flow. That's what I did. Iginalaw ko ang aking mga labi at sinabayan ang masarap na h***k niya sa aking minsan ko lang malasap.

Damn innocence. Damn ignorance. Damn sister. Damn everything. Just damn. For the very first time, ako naman.

***

"City tour tayo bukas."

Napatingin ako kay Third nang pinulot niya ang kanyang tuwalya sa ibabaw ng kama at pumasok sa banyo. Hindi ko lubos maisip na kasama ko siya ngayon. Pero mas lalong 'di kapani-paniwala na sa iisang kuwarto kami matutulog habang narito kami.

Sabi niya ay nakiusap daw siya sa professor namin na sa iisang hotel kami tumuloy, pero magkaibang kuwarto. Tapos ngayon, heto ang makikita ko? Scammer siyang masyado. Buti na lang ay hindi si Shiyuri ang narito, e. This is not good.

But at least, we're not going to share a bed. Kung sa iisang kama pa kami matutulog ay hindi ko na talaga mapapahintulutan. Kung ang kambal ko ang narito ay ayos lang siguro sa kanya, pero iba ako.

Because of my sudden thoughts, an image suddenly flashed in my mind. This question has started to bug me since the time that I saw them kiss each other. Are they . . . ?

Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa naisip. What if . . . what if... oh no. Did they already have sex?! Kung oo, paano na kung bigla akong yayain ni Third ngayon? Mahabaging Ama! Hindi maaari!

Dahil sa kakalatan ng aking isip ay halos napatalon ako nang mag-ring ang phone ko at nakita ang naka-rehistrong pangalan dito.

Sissy Shi

Tumingin muna ako sa pintuan ng banyo na ngayo'y kasalukuyang naririnig ang lagaslas ng tubig buhat sa naliligong si Third bago ko ito sinagot.

I gulped before pressing the answer button.

"How is everything going, my sister?" Isang masiglang boses ang bumungad sa aking pandinig.

"Detailed?" I asked, referring to what had happened.

"Up to you," sagot niya, halata ang excitement sa boses.

I told her the recap of everything happened this day. Mula sa kaibigan niyang hindi ko kanina makilala, sa stewardess na nasukahan ko, at ang pagdumog ng mga tao sa akin kanina sa airport na halos ikawalan ko ng malay. I'll keep the kissing thingy as a secret. There's no way I'm going to tell it. At least, not that part. It just sounds indecent considering the situation.

Expected from my sister, isang malutong na halakhak ang natanggap ko sa kanya mula sa kabilang linya. Hindi ko mawari kung natatawa ba siya o talagang natutuwa siya sa nangyari. I hope it's the former.

"New epic experiences. O 'di ba, masaya riyan? Ikaw lang naman itong pabebe kasi, e."

Napamaang ako sa sinabi niya. Epic? I am already as good as dead, and she calls everything epic? Very insensitive sister.

"By the way, where is he now?"

Tinapunan ko ng tingin ang nakasarang pinto ng banyo. "Naliligo. This is really a trouble, Shi." Umiling-iling ako na para bang nakikita niya ako.

"Sorry. But I assure you, the time that Third kisses you, all the regrets that you have will vanish," she said naughtily and cracked a lustful laugh.

Gulat ang aking naging reaksiyon. Wala ba siyang pakialam na halikan ako ng boyfriend niya at parang masaya pa siyang sabihin sa akin iyon? Besides, he already kissed me. And she's right. His kiss could vanish everything. Even my dignity.

Pagkalipas ng ilang minuto ay narinig ko ang pagbukas ng pinto sa banyo. Awtomatiko namang napatay ko ang tawag namin ni Shiyuri.

I looked at Third and he's wearing a bathrobe, his chest is showing as he tied it untight. Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. Darn with those muscles and abs.

Dumiretso ako sa munting terrace ng hotel at napangiti habang pinagmamasdan ang eroplanong pababa na sa lupa. Malayo ang airport dito pero nakikita ko ang mga mag-la-land nang planes mula rito. Sunod-sunod ang mga nagdadatingan dahil maraming turista. 'Di tuloy ako makapaghintay para bukas.

"Shi!" Lumingon ako kay Third at bahagya akong nagulat nang nakatutok na ang camera niya sa akin. "Smile, Honey." Honey . . . 

As if a cue, I gave the camera a genuine smile. Pagkatapos niyon ay bigla siyang natahimik. Bahagyang nangunot ang noo niya habang nakatingin sa camera, pero kapagkuwan ay ngumiti rin.

"I love your smile," may sinseridad na komento niya. "I'd love to see that smile. Always."

I stilled like a statue. My smile . . . is far different from my sister's.

***

"Whoa. Harry Potter." Parang gutom sa pagkain na nanubig ang bagang ko habang nakahawak sa isa sa mga pinakapaborito kong nobela.

Matipid ang aking ngiti na bumaling kay Third para ipakita ang libro. But the time that I saw him intently looking at me, my smile disappeared. My heart beats faster than the usual, like I am caught in a crime.

Sa halip na ipakita ko sa kanya ang libro ay ibinalik ko na lang ito sa kinalalagyan nito. Wala nga pala akong dinalang maraming pera. Baka maubusan ako sa kalagitnaan ng estrangherong siyudad na ito. Isa pa, gusto ko munang umiwas sa kanya. Kakaiba kasi ang tingin na ibinibigay niya sa akin, parang naninibago. O baka naman hindi, paranoid lang ako.

"Bakit mo ibinalik?" tanong niya kapagkuwan.

"Walang budget," tipid kong sagot.

Tiningnan naman niya ako na parang na-wi-wirduhan. "Seriously, Shi? Is that you?" Mahina siyang natawa at nagmistulang musika iyon sa aking pandinig.

Bigla niyang kinuha ang libro at inilagay iyon sa kanyang braso. "Get as many as you want," natatawa pa ring sabi niya.

Nangunot ang noo ko. Manlilibre ba siya? Am I hallucinating things again? Let's see if I am.

Naglakad ako papalapit sa set ng 'Diary of a Wimpy Kid', 'Fallen', 'Maze Runner', 'The Fault in our Stars', 'All the Bright Places', at "Hunger Games" 'tsaka isa-isa silang kinuha mula sa shelf. Tiningnan ko rin ang mga akda ni James Patterson at Nicholas Sparks at kumuha ng tig-dalawa sa mga ito.

Nanatiling nakamasid lang si Third ma sa tingin ko'y nanlalaki na ang mga mata sa gulat. Palihim naman akong natawa. If it's his downfall, it's my success. Life is like that.

Nang wala na akong makitang interesanteng libro ay dumiretso na kami sa counter. Nang siya na ang nasa unahan ay tumalikod ako at mariing napapikit, lalo na noong maulunigan ko pa ang presyo ng mga libro na halos sampung libo. Hindi 'yun imposible. Sa dami ba naman ng librong hindi ko pinalampas sa bawat shelf ay siguradong maghahalaga ng libo-libong pera.

Well, Third insisted so it's definitely not my fault. Ginusto niya kaya panindigan niya. Isa pa, may credit card naman siya.

"Grabe," narinig kong bulong niya sa likod ko habang sumusunod. Bitbit niya ang malaking supot ng department store na pinaglagyan ng aking mga libro na binili niya.

Lumingon ako sa kanya at akmang kukunin na ang mga ito nang inilayo niya at sinabing, "Mabigat. Hindi mo kaya."

"Nahihirapan ka," naaawa kong sabi. Ako na nga ang nagpalibre, siya pa ang nagbuhat. I'm not this evil to just let him handle them alone.

Tiningnan niya ako, bahagyang nakataas ang isang kilay. "Is that you?"

Nanigas ako sa kinatatayuan. Bakit bigla niyang natanong?

"W-what do you mean?" I can't help but to stutter. This is faster than what I imagined. Hanggang dito na lang ba ang pagpapanggap ko?

"Mukha nga'ng mas matured na ang honey ko. Gusto nang magbuhat." Malutong na tawa ang pinakawalan niya at nagpatuloy sa paglalakad.

Napamaang ako, halos hindi makagalaw agad. Muntik na ako roon! I have similarities with Shiyuri but we have more differences. Bentang-benta talaga ang kapahamakan sa akin.

"I have a heart, you know." I flipped my hair like what my sister usually do. Nakitaan ko siya ng ngiti sa labi. Ganyan nga, hindi siya dapat magduda.

"Let's go home."

Lulan ng tricycle ay nag-kuwentuhan kami sa daan. Ang saya niyang kasama, just like before. What a bother, memories are really ripping every sheet of my soul. At ang laman ng mga alaalang iyon ay katabi ko mismo ngayon. Ang masaklap, ako lang ang nakakaalala sa mga iyon.

"So, ayun nga. We had an argument back there in the Writer's Cabin," aniya habang pinupunasan ang mukha gamit ang panyo.

Nagmistulang napakaliit ang tricycle dahil sa tangkad niya. Additional pogi points for my writer boyfriend. Borrowed boyfriend, rather.

"What did you do next?"

"I left. If they cannot help me improve my writing skills, then no way I'll let them pull me down. My works are my works. Their opinions doesn't even worth it. Ang lalaking 'yun ang ikalawang tao na humusga sa first person's point of view na style ko, samantalang lahat sila roon ay third POV ang forte." Mahina siyang humalakhak pero bakas ang iritasyon doon.

"First person's point of view is one of my expertise. Maganda. The other character's inner thoughts will remain unraveled that'll make the story a li'l bit mysterious-unless magiging transparent masyado ang other characters." Nagkibit ako ng balikat. "Sa bagay, hindi minsan maiwasan ang mga ganyang sagutan, lalo na kung mayayabang sila at maraming time para makipag-argumento sa mga hindi naman big deal. But seriously, what's the matter? I don't find POV as a problem."

Nag-angat ng tingin si Third sa akin. Tingin na may pagtataka. Nagtaas-kilay naman ako pabalik. Did I say something wrong? Again?

"You said, siya 'yung ikalawang nanghusga sa'yo," I added upon remembering his last statement. "Who's the first one?" I asked to divert his attention to another. Pero lalo naman niya akong tinitigan.

"Ikaw, honey. Ikaw ang unang humusga sa'kin noon. Ikaw. How come did you forget it?"

My eyes widened. What? But . . . Just, what the fudge? Ako? I mean, si Shi? Ano ang problema n'on at nanghuhusga ng writing style e hindi nga siya marunong mag-compose ni simpleng essay? Para ba magmukha siyang may alam at nagtataglay ng unique na estilo? Naman, Shi! Mapapahamak talaga ako sa kanya.

"Sorry," awkward kong hingi ng paumanhin, nayuyuko. "I realized . . . being yourself is the best style you could do in writing. Honestly, first person's point of view rin ang ginamit ko sa latest novelette ko."

He looked at me with amusement. "Really? Akala ko ay puro ikatlong panauhan ang gamit mo. And as much as I wanted to support you, I couldn't. Busy tayo both sa school and writing, plus, I am not really a fan of third POV," he express. "Bakit ngayon mo lang sinabi? Babasahin ko ang recent mong isinulat."

Tumawa ako. "Hindi pa naman posted sa w*****d. Actually, it is still written in my notebook."

He shrugged. "Give me your notebook then."

Nanlaki ang mata ko. "Seriously?! You'll bear with my messy handwriting?"

Ayaw ko lang na ibigay ito sa kanya dahil mas maganda kung published na as a hardcopy kapag binasa niya, o di kaya'y sa elektronikong kopya. Furthermore, it needs corrections kasi hindi pa nag-undergo ng proofreading ito. Hindi pa siya pinal kaya kung lang p'wede ay huwag muna niyang tingnan.

But regarding on the handwriting, it will never be messy. Every stroke of my pen is like a designed calligraphy.

Bigla niyang pinisil ang pisngi ko. "I know, Honey. Don't need to tell it. So come on. Show me so I can give some insights."

Bumuntonghininga ako. Mukhang hindi ko siya matatanggihan. Kinuha ko ang notebook sa bag at inabot sa kanya. Sinuri niya ito at halatang nabigla sa nakita.

"Is it yours?" gulat niyang tanong. "Bakit iba ang sulat-kamay? Why is it so . . . beautiful?"

Oh jezz, I forgot. Pangit nga pala ang sulat-kamay ni Shiyuri!

"What's this?" He looked at me with a total confusion.

"PERSONAL PROPERTY OF SARINA CRUZ?"

No way.

"Who's she, Honey?"

PATAY!