Chapter 5

SAM

Mag limang minuto ko ng pinag-mamasdan ang aking itsura sa malaking salamin. Nagda-

dalawang isip akong lumabas dahil sa suot kong casual dress. Hindi kasi siya mukhang

pang-office attire. Denim yellow ang tela niya at see through naman ang puff sleeves na

hanggang siko ang haba. May belt siyang kulay white may butones pa sa gitna hanggang

sa ibaba. Hanggang gitnang hita ko ang haba nito. Hindi ko pa na-try na magsuot ng ganito

ka ma-mahaling damit, kaya parang hindi ako komportable. Kahit ang close shoes na kulay

puti ay mataas din ang takong na sa tingin ko ay three inches ang haba.

Ako ba talaga ito?

Hindi ko inaakala na may iga-ganda pa pala ako. Hindi ko maiwasan ang ngumiti dahil

bagay na bagay sa’kin ang kulay nito at hindi siya masakit sa mata. Kaya lang, do I really

deserve this? I mean, isa lang naman akong sekretarya ni Sir Bernard. Tama ba na

tanggapin ko ang lahat ng ito?

Masyado na akong nag-overthink, pero sana naman hindi na niya ako bigyan ulit ng mga

bagay na gaya nito o iba pang mamahalin na bagay. Malaki na ang nai-tulong niya sa’kin,

lalo na nang patirahin niya ako dito. At isa pa, mas ayokong bigyan ng malisya ang lahat ng

ipina-pakita niyang ka-baitan. Mahirap na, baka imbis na mawala ‘yung pag-hanga ko sa

kaniya ay mas lalo pang lumala. Ayokong mag-mahal ng lalaking kahit kailan ay hindi ako

magu-gustohan. Masakit ‘yun, kaya mabuti na’t ngayon pa lang ay dumistansya na ako sa

kaniya bago pa ako mahulog ng malalim sa kaniya.

Inilugay ko lang ang mahaba at kulay itim kong buhok na lagpas sa aking balikat. Nag-lagay

din ako ng manipis na make-up para naman hindi gaanong maputla ang kulay ko.

Huminga muna ako ng malalim baka sakali na maka-ipon ako ng confidence. Pagka-labas

ko ng pinto ay saktong lumabas din si Sir Bernard mula sa kaniyang silid. Bihis na bihis na

din ito at as usual napaka-guwapo niya pa rin. Saglit akong napatingin sa kaniya bago ko

isinara ang pinto.

Bigla akong nahiya!

Napagawi ang tingin ko sa kaniya nang maramdaman kong papa-lapit na siya sa’kin.

Sinuyod niya ako ng tingin mula ulo hangang paa. Kaya lalo akong nakaramdam ng pagka-

ilang.

“Mabuti naman at sinuot mo. See? Bagay sa’yo, hindi ka na mukhang sales lady sa mall.

May lunch meeting ako mamaya kay Mr. Morales di’ba? Sumama ka na sa’kin, and then

iha-hatid muna kita dito. May importante lang akong dadalawin. Dito ako mag di-dinner

kaya sarapan mo yung lulutoin mo. If need mo ng ibang ingredients, call me. Para

matawagan ko si Aling Cordia.” Mahabang bilin niya sa’kin. Pagkatapos ay nauna na siyang

lumakad palabas. Naka-ngiting sinundan ko siya ng tingin. Ang lapad kasi ng balikat niya at

bagay na bagay din ang suot niyang three-piece suit. Pero sa haba ng sinabi niyang ‘yun,

pinakaunang linya lang ang malinaw sa’kin. Which is bagay daw sa akin ang suot ko. Grabe

naman siya sa sales lady. Eh, mas maganda pa nga ang suot nila kaysa sa suot ko

kahapon.

“Hey! Hindi ka ba pa-pasok?” Tawag niya sa akin na ikinagulat ko kaya mabilis akong nag-

lakad tiyaka sumunod sa kanya.

Nang makarating kami sa opisina ay pumasok na agad siya sa loob. Ako naman ay

nagpunta na agad sa table ko. Abala ako sa pagti-tipa ng keyboard nang dumating si

Ma’am Trixie.

“Hi, Ma’am. Good morning!” Nakangiti kong pagbati sa kaniya. Pero tiningnan lang niya ako

na parang nagda-dalawang isip kung kaka-usapin niya ako.

“Wow! You look different from yesterday. Akala ko nga bago na ulit ang sekretarya, niya

pero ikaw pa rin pala. Nice dress, maganda ka rin pala.” Nang-uuyam niya akong sinuyod

ng tingin.

“Thank you, Ma’am Trixie. What can I do for you?” Ipinatong niya ang kanyang bag sa

ibabaw ng desk ko. At bahagyang lumapit sa akin.

“Bigay ba sa’yo ni Mr. Villegas ang damit mo?” Tanong niya na ikina-awang ng labi ko.

Hindi ko alam kung sa-sagutin ko ba ang tanong niya dahil baka magalit rin siya sa akin.

Pero hindi ko naman kayang magsinungaling sa kanya.

“Ah, eh—”

“I knew it! Huwag ka ng mag-paliwanag. Hindi lang naman ikaw ang unang babae na

binilhan niya ng damit. But I’m warning you. Limang babae na ang nasabunutan ko at

kinaladkad pababa ng building. Kaya kung ayaw mong magaya sa kanila, mabuti pang

isipin mo muna ng ilang libong beses. I’m his Fiancé and you’re just his secretary, the

moment na pumayag kang maging laruan ng boss mo. Siguraduhin mong mas pipiliin ka

niya, over me.” Nakataas ang kilay niyang pahayag sa akin. At pa-irap niya akong

tinalikuran. Bago niya kinuha ulit ang kaniyang mamahaling bag tiyaka nag-tungo sa pinto

ni Sir Bernard. Naiwan akong nakatayo at ina-absorb ang lahat ng sinabi niya. Ni minsan,

hindi ko inisip na agawin si Sir Bernard sa kanya. At mas lalong hindi ko pinangarap na

maging boyfriend siya. Lalo na ngayon unti-unti ko na siyang nakikilala. Hindi ako nagha-

hangad na tapunan niya ng espesyal na pagtingin. Ang akin lang naman ay ang makapag-

trabaho dito at makilala ang lalaking matagal ko ng hina-hangaan. Si Sir na mismo ang

nagsabi sa’kin na huwag ko siyang a-akitin dahil madali siyang ma-akit sa babae at wala

akong intensyon na gawin yun.

Padabog kong ibinagsak ang aking puwet sa upuan. Ngayon lang ako naka-encounter ng

babae na kagaya niya. Maganda at balingkinitan ang katawan, higit sa lahat ay halatang

mayaman pero hindi man lang kayang itago ang sama ng kanyang ugali.

“Ms. Briones, come here.” Narinig kong tunog sa intercom. Nagulat pa ako dahil malalim

nga ang iniisip ko dahil sa bruha na yun!

“Yes, Sir.” Sagot ko sa kaniya at inayos ang aking sarili bago ako pumasok sa loob. Pero

natigil ako sa paghakbang nang makita kong nakaupo pa si Ma’am Trixie sa kanyang hita at

nakapulupot pa ang kamay nito sa leeg niya samantalang siya naman ay nakahawak sa

manipis nitong beywang.

“Ah, ano po ‘yun Sir?” Nakayuko ‘kong tanong sa kaniya.

“Print me a copy of the agenda for today’s meeting. And please order me garlic and

cauliflower pasta and lemon juice in the restaurant for my girl—” Hindi na niya natuloy ang

sinabi niya dahil yumuko si Ma’am Trixie at inabot ang kanyang labi. Literal na nalaglag ang

panga ko dahil naghahalikan lang naman sila sa harapan ko.

“Y-Yes, Sir.” Kaagad akong tumalikod dahil ako pa mismo ang nakaramdam ng hiya sa

kanila. Dinig na dinig ko pa ang tunog ng halik nila. Nakagat ko ang aking ibabang labi

pagka-tapos maisara ang pinto at naiiling na nagtungo sa table ko at naupo.

Ano naman kung naghahalikan sila? Eh, mag-syota naman ang dalawang ‘yun. Pero tama

bang sa harap ng ibang tao nila ‘yun gawin? Pwede naman sila umakyat sa penthouse

kung gusto talaga nilang mag-sex. Bakit sa opisina pa? Alam kong hindi dapat ako

nangingi-alam pero kasi, hindi naman lahat ng tao ay okay lang maka-saksi o makarinig ng

ungol ng iba. Yes, I’m not a virgin. But I was also sensitive dahil babae din ako. Ako pa

‘yung nailang at nahiya sa nakita ko imbes na sila.

Makalipas ang isang oras ay dumating na din ang in-order kong pasta at drinks para sa

girlfriend ni Sir. At sa awa naman ng Diyos ay wala naman akong narinig na ungol mula

kanina. Pero nag-inform pa din ako kay Sir bago ako kumatok dahil nakakahiya naman

kung kumatok agad ako tapos mag u-umpisa palang pala sila?

Pagpasok ko ay nakaupo lang ang dalawa sa sofa. Nagti-tipa si Sir sa laptop niya habang

ang babae ay nakadikit at parang pusa na ikini-kiskis ang sarili sa katawan ni Sir Bernard.

Bahagyang dumistansya si Sir sa kaniya.

“N-Nandito na po ‘yung food.” Sabi ko sabay patong sa mesa ng dala kong pagkain.

Matalim ang tingin na ipinukol niya sa akin at tinaasan niya pa ako ng kilay kaya hindi ko na

lang pinansin.

“By the way, love. Nakausap ko ‘yung cousin mo, si Earon. Nagpapa-hanap ng bagong

girlfriend. Sinabi ko kasi sa kaniya na may maganda kang secretary. Kaya ayun da-dalawin

ka daw niya one of these days para ipakilala mo daw siya sa kaniya.” Nguso niya sa akin.

Napatigil ako sa pag-aalis ng pagkain sa paper bag at napatingin sa kanilang dalawa.

Napansin ko din na napatigil si Sir Bernard sa kaniyang ginagawa at lumingon sa kanya.

“What did you say?” Ulit niya dito. Sabay sulyap sa’kin.

“Hindi mo narinig? I said, nire-reto ko itong bago mong sekretary kay Earon.” Naka-ngiting

sagot niya dito. Pagka-tapos ay bumaling ulit sa’kin.

“That’s not what I mean, Trixie. Why did you do it?” Naka-kunot ang noo na tanong ni Sir

Bernard dito.

“Nothing, Love. I just wanted to help him. Why? Mukha naman na walang boyfriend si Ms.

Briones? Besides maganda naman talaga siya, di’ba? Lalo na ngayon suot niya ang

mamahaling damit na pinamili mo.”

“Stop it, Trixie.” Sita niya dito at pa-simple akong nilingon.

“Bumalik ka na sa table mo.” Utos niya sa akin na ikinatango ko.

“Why, love? Gusto mo ba muna siyang paglaruan kaya ayaw mong e-reto ko siya sa iba?”

Nakangisi niyang tanong kay Sir Bernard. Tinakasan ng kulay ang mukha ko dahil nakita

kong namumula na ang mukha ni Sir Bernard na humarap sa kanya.

“I said, stop it!” Nagmadali akong lumakad palabas sa pinto dahil hindi na ako komportable

sa mga nangyayare pero nagulat ako nang habulin at hablutin ako ni Ma’am Trixie pagka-

tapos ay bigla nalang niya akong sinabuyan ng drinks na pinabili niya sa akin.

“Trixie!”

Napasinghap ako. Nabasa ang buong mukha ko at tinamaan pa ako ng yelo sa mukha.

Ramdam ko pa ang lamig ng drinks dahil nabasa din nito ang damit ko.

“Kung gusto mo siya, make love to her. Right now! Gusto kong makita kung gaano siya

kagaling gumiling kaya bini-bigyan mo siya ng atensiyon! Oh, ayan hu-hubaran ko na siya

para sa’yo!” Galit na sabi niya sabay hawak sa damit ko.

“Trixie!” Hinablot niya ang braso ni Trixie kaya nahila niya ito kasabay ng marahas na

pagka-hila ng damit ko, nag-talsikan ang butones ng damit at lumitaw ang pang-loob kong

suot. Nagulat ako sa nangyari kaya mabilis akong lumabas ng pinto.

“Sam!” Narinig kong tawag niya sa akin pero labis na akong napahiya kaya mabilis akong

nagtungo sa hagdan upang pumanhik sa penthouse. Namalayan ko na lamang na tumutulo

na pala ang luha ko. Nakakahiya kay Sir Bernard, nakakahiya sa kanilang dalawa! Kahit

wala akong ginagawang masama pakiramdam ko may kasalanan ako sa kanila. Bakit

gano’n?

Pagka-pasok ko sa kuwarto ay kaagad kong ni-locked ang pinto. Ngayon lang ulit ako

umiyak ng ganito. Naka-tanggap ako ng masasakit na salita gayong wala naman akong

ginagawang masama. Ang sakit lang.

Pilit kong kinalma ang aking sarili kahit tuloy-tuloy ang pag-agos ng aking luha. Hindi ko

naman pwedeng ipag-tanggol ang aking sarili dahil wala naman ako sa kalingkingan ng

babaeng ‘yun. At isa pa, ayokong mag-away sila ni Sir Bernard dahil lang sa akin. Kaya

pinigilan ko na lang ang aking sarili na lumaban sa kanya. Natatakot din akong mawalan ng

trabaho kaya dapat lang ‘yung ginawa kong palayo sa kanila.

“Sam?”

Sunod-sunod na katok ang narinig ko mula sa pintuan ng aking silid. Medyo nagulat pa ako

dahil ngayon lang ako nakarinig ng tinawag ako sa aking pangalan. Lumunok muna ako

bago sumagot.

“Magbi-bihis lang po ako, Sir.” Sagot ko, nang hindi binubuksan ang pinto.

“Okay, let me talk to you after you get change.”

Nakahinga ako ng maluwag nang sabihin niya ‘yun. Nakaka-takot pala magalit ng girlfriend

niya at pati na rin siya. Hanggang ngayon ay nanginginig pa din ako. Naisip ko tuloy kung

alam niyang dito ako nakatira sa penthouse ni Sir. Baka kapag nalaman niya ay ihulog na

niya ako dito sa gusali dahil sa tindi ng galit niya sa akin.

Nagmadali akong naligo dahil nanla-lagkit na rin ang ulo at katawan ko dahil sa juice, nang

matapos ay nagbihis din ako agad ng damit. Mabuti na lamang at nilabahan ko pa rin ang

damit ko kahapon kaya ito muna ang sinuot ko dahil hindi naman gano’n ka-kapal ang

mukha ko para suotin pa rin ang mga bigay niya kahit galit na galit na si Ma’am Trexie.

Nang lumabas ako ay diretso agad ang tingin niya sa akin. Nakaupo siya sa sofa at

nakapatong ang siko sa kanyang tuhod.

“Bakit ganiyan ang suot mo? Bakit hindi ‘yung binigay ko ang suotin mo?” puno ng pagta-

taka niyang tanong sa’kin. Magka-salubong pa rin ang kilay niya pero hindi na namumula

ang mukha niya tulad kanina. Tahimik lang ako at hindi sinagot ang una niyang

katanungan.

“Umupo ka dito at mag-usap tayo.” Dagdag pa niya sa ma-awtoridad na tono. Sinunod ko

ang utos niya at umupo sa harapan niya. Napabuntong-hininga siya nang sulyapan niya

ako.

“I’m sorry, pinauwi ko na si Trixie dahil sa ginawa niya sa’yo. Ako na ang hi-hingi ng sorry.”

“P-Pero, Sir?”

“Wala kang kasalan, okay? Gano’n talaga siya kapag naga-galit, ilang beses na kaming

nag-hiwalay dahil sa ugali niya pero siya parin ang balik ng balik sa’kin. Ilang beses ko na

rin siyang itina-taboy, pero paulit-ulit niya akong kinu-kulit.”

“Sir? Di’ba fiancé niyo siya?”

“What?! Sinabi ba niya sa’yo ‘yun? Hindi ko siya Fiancé. Fuck buddy lang ang tingin ko sa

kanya. She’s one of my bed warmer. But don’t worry, hindi na niya magagawa ulit ‘yun

sa’yo.” Nagta-taka ko siyang tinignan.

“Bakit po?”

“Hindi ko na siya pinapa-punta dito. Hindi ko nagustohan ang pangba-bastos niya sa akin at

sa empleyado ko. Aside doon, wala ng ibang reasons. Kaya magbihis ka na ng damit para

maka-balik na tayo sa trabaho.” Pagkatapos niyang sabihin ‘yun ay tumayo na siya at

naunang lumabas.

Gustohin ko man siyang tanongin kung bakit niya yun ginawa, ayoko naman na ma-

misinterpret niya ako. Alam ko naman na hindi niya ako papatulan. At kaya niya lang

ginagawa ang lahat ng ito ay dahil mabait siya sa akin.

Baka magalit siya sa akin kapag hindi ko siya sinunod. Kaya napilitan akong pumasok ulit

ng kwarto at nagpalit ng damit. Naalala ko kasing may pu-puntahan pa kaming meeting

mamaya at kapag itong damit ang sinuot ko ay mapapahiya ko din siya. Wala akong choice.

He’s my boss and not Trixie. Ano man ang hindi nila pagkaka-unawaan ay labas na ako doon.