LOGINAng gabi ay binalot ng isang nakabibinging katahimikan matapos ang huling pagsabog na yumanig sa pundasyon ng Orion Estate. Ang dating naglalakihang mga haligi ng mansyon, na sumasalamin sa kapangyarihan at yaman ng pamilya De Salvo, ay isa na lamang kalansay ng itim na bakal at nagbabagang semento. Ang usok na pumapaibabaw sa langit ay tila isang itim na bandila, nagpapahayag sa buong underworld na ang hari at reyna ng Orion ay wala na.
Sa di-kalayuan, nakatayo ang isang maliit na pigura sa ilalim ng matandang puno ng akasya. Hawak ni Seraphina ang Black Ledger nang mahigpit sa kanyang dibdib, ang bawat kanto ng libro ay bumaon sa kanyang balat, ngunit hindi siya nakaramdam ng sakit. Ang tanging nararamdaman niya ay ang malamig na hangin na humahaplos sa kanyang mukhang puno ng abo. Ang kanyang mga mata, na dati ay may bakas pa ng pagkabata, ay naging kasing-lamig na ng mga dyamanteng madalas isuot ni Paola.
"Father... Momma...
Ang hangin sa loob ng mansyon ng mga De Salvo ay tila may halong lasa ng kalawang at luma nang dugo. Hindi ito ang amoy ng kamatayan, kundi ang amoy ng isang imperyong unti-unting kinakain ng sarili nitong kasalanan. Sa gitna ng malawak na sala, nakatayo si Kristoff—hindi na bilang ang binatang Ortega na may pangarap, kundi bilang ang lalaking De Salvo na ang bawat hakbang ay nag-iiwan ng lamat sa sahig.Huminga siya nang malalim, ang usok mula sa kanyang mamahaling sigarilyo ay tila sumasayaw sa paligid ng kanyang mukha, tinatakpan ang mga mata niyang wala nang natitirang emosyon kundi ang nag-aalab na poot."Kristoff..." Ang boses na iyon ay marahan, halos isang bulong, ngunit sapat na upang patigilin ang tibok ng mundo para sa kanya.Lumingon siya. Nakatayo sa tapat ng hagdanan si Paola. Ang kanyang asawa.
Ang gabi ay binalot ng isang nakabibinging katahimikan matapos ang huling pagsabog na yumanig sa pundasyon ng Orion Estate. Ang dating naglalakihang mga haligi ng mansyon, na sumasalamin sa kapangyarihan at yaman ng pamilya De Salvo, ay isa na lamang kalansay ng itim na bakal at nagbabagang semento. Ang usok na pumapaibabaw sa langit ay tila isang itim na bandila, nagpapahayag sa buong underworld na ang hari at reyna ng Orion ay wala na.Sa di-kalayuan, nakatayo ang isang maliit na pigura sa ilalim ng matandang puno ng akasya. Hawak ni Seraphina ang Black Ledger nang mahigpit sa kanyang dibdib, ang bawat kanto ng libro ay bumaon sa kanyang balat, ngunit hindi siya nakaramdam ng sakit. Ang tanging nararamdaman niya ay ang malamig na hangin na humahaplos sa kanyang mukhang puno ng abo. Ang kanyang mga mata, na dati ay may bakas pa ng pagkabata, ay naging kasing-lamig na ng mga dyamanteng madalas isuot ni Paola."Father... Momma...
Ang Orion Estate ay hindi lamang isang tirahan; ito ay isang kuta ng kasalanan na itinayo sa ibabaw ng mga buto ng mga kaaway ng pamilya De Salvo. Sa loob ng tatlumpung taon, ang mansyong ito ang naging sentro ng bawat transaksyon ng droga, bawat planadong pagpaslang, at bawat sikretong ibinaon sa limot. Ngayong gabi, ang hangin sa loob ng library ay hindi na amoy lumang libro at mamahaling leather. Ang nananaig ay ang masangsang na amoy ng pulbura, ang matamis na halimuyak ng dugong dumanak sa Persian rug, at ang init ng apoy na nagsisimulang kumapit sa mga dambuhalang kurtina.Sa gitna ng kaguluhan, nakatayo si Kristoff. Ang kanyang tuxedo, na dating simbolo ng kanyang pagiging elite enforcer, ay basahan na lamang. May sugat siya sa kanyang kaliwang panga, at ang dugong umaagos mula rito ay pumatak sa sahig—isang ritmo ng kamatayan na tila sumasabay sa pintig ng kanyang puso.Sa harap niya, nakaupo si Paola De Salvo sa kanyang
Ang Operation Center ng Orion ay tila isang katedral ng pagkawasak. Ang amoy ng ozone mula sa mga sunog na circuits ay humahalo sa malansang amoy ng dugo ni General Marcus na dahan-dahang namumuo sa sahig. Sa gitna ng kaguluhang ito, ang katahimikan sa pagitan nina Kristoff at Paola ay mas nakakabingi kaysa sa anumang pagsabog.Itinulak ni Kristoff si Paola sa ibabaw ng malapad na console table. Ang mga holographic interface na kanina lang ay nagpapakita ng mga estratehikong mapa ay nag-flicker at namatay sa ilalim ng bigat ng kanilang mga katawan."Tumingin ka sa akin, Paola," ang boses ni Kristoff ay isang paos na utos. Hinablot niya ang magkabilang kamay ng babae at itinalon ito sa itaas ng ulo nito, ang kanyang mga daliri ay tila mga bakal na posas. "Sabihin mo sa akin... ito ba ang dulo ng iyong script? Ang mamatay sa ilalim ko habang ang mundong binuo mo
Ang hangin sa loob ng Operation Center ng Orion ay lasa ng bakal at pulbura. Ang bawat sulok ng silid na dating simbolo ng kapangyarihan ni General Marcus ay isa na ngayong sementeryo ng mga pangarap at ambisyon. Ang mga monitor na nagpapakita ng mga biometric data ay nagkikislapan, naglalabas ng mga huling hininga ng kuryente bago ang tuluyang pagbagsak.Sa gitna ng kaguluhang ito, nakaluhod si General Marcus. Ang kanyang unipormeng puno ng mga medalya ay nabahiran na ng sarili niyang dugo. Sa harap niya, nakatayo ang isang halimaw na siya mismo ang tumulong na likhain—si Kristoff.Hinihingal si Kristoff, ang kanyang mga kamao ay basag at puno ng laman ng mga guwardiyang kailanman ay hindi nagkaroon ng pagkakataong lumaban nang patas. Ang kanyang mga mata ay hindi na sa isang tao; sila ay mga uling na nagbabaga sa galit."Tapusin mo na ako, Kristoff," nauubo si Marcus, may kasamang dugo ang bawat salita. "Gawin mo na
Ang pagbagsak ni Kristoff mula sa balcony ay hindi naging mabilis. Sa bawat segundong lumilipas habang hinihiwa ng kanyang katawan ang mahalumigmig na hangin ng gabi, tila huminto ang oras. Ang lahat ng alaala—ang unang tawa ni Seraphina, ang matamis na pangako ni Paola, ang mga gabi ng pakikipaglaban kasama si Marcus—ay nagmistulang mga abo na tinatangay ng hangin.Isang malakas na kalabog ang yumanig sa masukal na bahagi ng kagubatan sa ibaba ng mansyon.Bumagsak si Kristoff sa isang tumpok ng mga nabubulok na dahon at putik, ngunit ang lakas ng impact ay sapat na para mabali ang ilan pa niyang tadyang. Nanatili siyang nakahandusay, ang kanyang paningin ay malabo at tanging ang pulang liwanag ng kidlat ang nagbibigay ng aninag sa paligid."Diyos ko..." bulong niya, ngunit agad niyang binawi ang salitan







