Chapter 5 – Ang Bunga ng Isang Gabi

‎Lumilipas ang mga linggo, ngunit hindi matahimik si Ava. Pilit niyang iniiwasan ang mga tanong ni Liam at ang mapanuring mga titig ni Kaiden. Ngunit sa bawat umaga, mas lalo niyang nararamdaman ang bigat ng kanyang sikreto; isang sikreto na hindi kayang itago ng katawan.

‎Madaling mapagod, madalas na pagsusuka, at ang hindi na dumadating na buwanang dalaw. Hanggang sa isang gabi, mag-isa siyang nakaupo sa banyo ng kanyang maliit na condo hawak ang pregnancy test. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang pinapanood ang guhit na unti-unting lumilinaw. Dalawa.

‎Positive.

Dahil sa panginginig ay ‎nalaglag ang test kit sa sahig, sabay pagbagsak ng kanyang luha. Hindi na ito maitatanggi, nagdadalang-tao siya.

‎Ang ama? Ang lalaking ayaw niyang maalala ngunit hindi rin niya kayang kalimutan—Kaiden Alcaraz.

‎Halos hindi siya makapagtrabaho nang maayos. Sa bawat pagpikit niya’y bumabalik ang gabing iyon, ang init ng katawan ni Kaiden, ang marahas na halik, ang halinghing na tinangka niyang itago. Bunga ng lahat ng iyon, isang bagong buhay ang umuusbong. Isang bagong buhay sa kaniyang sinampupunan na hindi niya alam kung paano papalakihin ng tanging siya lang.

‎“Hey,” bulong ng isang pamilyar na tinig habang wala itong kaalam-alam na nakatitig siya sa pader nang halos isang oras.

‎Napatigil siya nang makita si Liam, nakatayo sa tabi ng kaniyang mesa at may hawak na kape.

‎“You look pale. Have you been eating right?” tanong nito, puno ng malasakit na parang walang nangyaring kasalanan noon. “Ava, I know I messed up. But if you’ll let me… I want to take care of you.”

‎Napalunok si Ava, pinilit ngumiti, ngunit ang mga mata’y nag-iiwas. Hindi niya alam kung paano tatanggapin ang mga salitang iyon, lalo na ngayong may hawak siyang mas mabigat na katotohanan.

Wala pa man din ay ‎doon niya naramdaman ang biglaang lamig sa paligid.

‎Kaiden.

‎Nakatayo ito sa di-kalayuan, nakahalukipkip, nakamasid sa kanila. Ang titig nito’y parang mga talim ng kutsilyo, matalim, mapanganib. Isang kilos lang ay tiyak na masusugat si Liam.

‎“Ava,” malamig nitong tawag, hindi man lang tinitingnan si Liam. “In my office. Now.”

‎Pagkapasok pa lamang, agad niyang naramdaman ang bigat ng presensya nito. Nakasara ang blinds, at silang dalawa lang ang nasa loob.

‎Kaiden walked closer, mabagal ngunit puno ng pwersa. “Do you enjoy making me jealous?”

‎“What? No, I—”

‎“Then why the hell are you letting him talk to you like that?” mariin nitong bulong, halos nakadikit ang mukha sa kanya.

‎Ramdam niya ang init ng hininga nito, ang tensyon sa bawat galaw. Napatras siya, ngunit bigla nitong dinakma ang kaniyang baywang.

‎“Kaiden…” mahina nitong bulong, pilit pinipigilan ang sarili. Ngunit ang kanyang puso ay kumakabog, hindi lamang dahil sa takot, kundi dahil sa katotohanang dala niya ngayon.

‎Isang bagong buhay.

‎Alam niyang hindi magtatagal ay mabubunyag din ang lahat at natatakot siya sa isang bagay; paano na lamang kung hindi tanggapin ni Kaiden ang kaniyang sariling anak?

‎Lumayo ang babae, mabilis na tinipon ang lakas ng loob kahit pa sa mga oras na iyon ay bumibigay ang kaniyang mga kalamnan. “I need space,” kaniyang sambit, tinatakpan ang sarili, para bang may pinoprotektahan.

‎Kaiden narrowed his eyes, studying her. “Something’s off with you. And I will find out what it is.”

‎Paglabas niya ng opisina, napahawak siya sa kanyang tiyan, tahimik na nagdasal na sana’y hindi pa ngayon ang araw. Hindi pa siya handa sa mga posibleng mangyari sa kaniya at sa kaniyang magiging anak. Hindi pa niya alam kung paano haharapin si Kaiden—ang lalaking may hawak ng kanyang puso, ng kanyang katawan… at ngayon, ng kanyang kinabukasan.