บทที่6.One Night Stand

ทันทีที่ประตูปิดลงเสียงดัง ปัง!

เขาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่อดทนรอวันซัดกระแทกฝั่ง ลมหายใจร้อนผ่าวไล้เฉียดแก้ม ก่อนที่ริมฝีปากหยัก จะทาบลงมาอย่างดุดัน ราวกับเสือที่ตะครุบเหยื่อ

ฉันสะดุ้งกับแรงจูบที่ไม่เปิดโอกาสให้ตั้งตัว ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามา ล้ำลึก รุนแรงแฝงไปด้วยความหิวกระหายที่หวานเกินต้าน

มือฉันกำชายเสื้อเขาแน่น ราวกับเป็นสิ่งเดียวที่ฉันยึดเหนี่ยวได้ในวินาทีนั้นมือหนาเลื่อนลงมาทาบมือฉันไว้ แล้วดึงมันขึ้น...พาชายเสื้อหลุดพ้นตัวอย่างง่ายดาย

“นี่คือครั้งแรกของฉัน…”

เสียงในใจตะโกนขึ้นมาเบา ๆ

ฉันควรทำอะไรต่อ? ต้องตอบสนองแบบไหน? ฉันไม่เคยรู้ ไม่เคยเรียนรู้…

แต่ท่ามกลางความวูบไหวและความไม่แน่ใจนั้น

ร่างกายฉันกลับ ไม่ต่อต้าน

นิ้วเรียวสัมผัสผิวอกแน่นกระชับเหมือนผ่านการดูแลมาอย่างดี

ปลายนิ้วหนาเลื่อนต่ำลง..โลกทั้งใบหยุดนิ่ง เหลือเพียงเสียงหัวใจฉัน…ที่เต้นแรงจนน่ากลัว

ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงยอม

แต่รู้แค่ว่า…

คืนนี้ ฉัน เลือกเอง

แล้วชุดเดรสของฉันร่วงไปกองกับพื้นชั่วพริบตา

ท่ามกลางแสงสลัวในสวีทรูม  แสงไฟจากตึกระฟ้าสะท้อนผ่านม่านบางระบียงสาดทาบบนผิวเปลือยของฉันเหมือนแสงไฟที่แทะเล็มร่าง แววตานิ่งแต่กลับลุกวาบราวกับเปลวไฟเพิ่งจุด จ้องราวกับกำลังจะขย้ำฉัน ช้า ๆ...และฉัน...ถูกดูดเข้าไปโดยไม่ทันตั้งตัว เหมือนหล่นลงกลางพายุ

ฉันควรจะประหม่า...แต่กลับไม่รู้สึกเลยสักนิด นิ้วหนาค่อย ๆ เคลื่อนสัมผัสไปทั่วร่างบางที่ไม่เคยผ่านมือชาย  กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ ผสมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงทำให้ฉันสั่นรัวไปทุกตานิ้วปลายลิ้นอุ่นแตะเนินอกฉันอย่างแผ่วเบา  แต่ละสัมผัสกลับเจาะลึกถึงจุดที่ทำให้ใจฉันสั่นไหว แล้วเลื่อนลงไปที่เนินสาวที่ฉันไม่เคยรู้สึกว่ามันมีเสน่ห์มาก่อนเลย

“คุณนี่ซ่อนรูปนะ...ของดีมีอยู่ด้วย”

เขาพึมพำเสียงแผ่วเบา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เล่นอยู่บนริมฝีปาก

“ผมชอบแบบนี้...”

ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ จะต้องตอบสนองยังไง

แต่ถึงอย่างนั้น...ฉันก็ไหลลื่นไปกับมันอย่างแนบเนียน ถึงจะรู้ดีว่าเขาเห็นออกทุกจังหวะที่ฉันยังไม่ชำนาญ

เขาเลื่อนริมฝีปากมาที่ข้างหูฉัน กระซิบเสียงเบาเหมือนกลัวจะทำให้ฉันตกใจ

“บอกซิ...ผมคือคนแรกของคุณใช่ไหม ลินลี่?”

หัวใจฉันเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา

เสียงตอบในหัวดังก้องว่า “ใช่...” แต่ปากก็ยังสั่นพร่อนไม่กล้าพูดชัด

“ใช่ค่ะ...คุณคือคนแรก”

ทันใดนั้น ร่างกายฉันถูกเติมเต็มด้วยความอึดอัดแปลกใหม่  แน่น เหมือนมีอะไรบีบรัดจนแทบหายใจไม่ออก

ความรู้สึกนั้นทั้งเจ็บแปลบและแปลกประหลาดจนทำให้ฉันเกร็งตัว

ในใจยังสับสนระหว่าง ‘กลัว’ กับ ‘อยากลอง’

แต่สุดท้าย ฉันก็ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามจังหวะนั้น

เขาขยับร่าง ขึ้นลงอย่างเบามือ เคลื่อนไหวอย่างระวัง เหมือนกลัวจะทำร้ายฉันทั้งที่ใจร้อนอยากกอดฉันไว้แน่น ๆ

แล้วฉันก็ปล่อยไปตามจังหวะหัวใจ จนความรู้สึกดีแทรกเข้ามาแทนที่ กล้าๆกลัวๆ จนฉันสัมผัสถึง คำ ว่า เซ็กซ์ กับผู้ชายที่ถูกใจเป็นคนแรก 

“ผมชอบแบบนี้...ลินลี่”

เขากระซิบข้างใบหู เสียงนุ่มต่ำจนทำให้ฉันขนลุก

จังหวะของเราร้อนแรงขึ้นโดยไม่ต้องเร่งรีบ

ฉันหลุดเสียงครางอย่างไม่ตั้งใจ ราวกับร่างกายตอบสนองก่อนสมองจะรู้ตัว

และในไม่กี่วินาทีถัดมา— เราก็ปล่อยตัว ปล่อยใจ ไปถึงจุดหมาย...พร้อมกัน

พายุทิ้งตัวลงข้างฉันอย่างเงียบ ๆ

เสียงลมหายใจของเขาสม่ำเสมอ ร่างเปลือยภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ส่งไออุ่นผ่านมาจนฉันเผลอหลับตา

แขนของเขาสอดเข้ามากอดฉันไว้แน่น..แน่นพอให้รู้สึกว่าฉันไม่ใช่คนแปลกหน้าในค่ำคืนนี้

ไฟห้องสลัว ราวกับทั้งโลกจงใจลดแสงให้เรา

ในความเงียบที่ได้ยินแค่จังหวะเต้นของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกเหมือนเสียงภายในมันกำลังตะโกน

“นี่เราทำอะไรลงไป…”

แต่ประโยคต่อมาคือ… “แล้วทำไมต้องเสียใจ?”

ฉันควรจะสับสน หรือรู้สึกผิดไหม?

แต่เปล่าเลย

ฉันกลับรู้สึกเป็นตัวเองที่สุดในรอบหลายปี

ไม่ใช่ลูกสาวคนดีของบ้าน ไม่ใช่สาวบัญชีที่จืดจนแทบกลืนหายไปกับฉากหลังชีวิตใครต่อใคร

คืนนี้ฉันคือ ลินลี่ คนที่กล้าปล่อยหัวใจให้ลื่นไหลไปตามความรู้สึก ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องหาคำตอบ

แขนของเขายังกอดฉันไว้แน่น

และฉันก็ยอมให้ตัวเองนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องนิยาม ไม่ต้องคาดหวัง

แค่ปล่อยให้ คืนนี้ เป็นแค่คืนหนึ่ง...ที่หัวใจได้พัก จากทุกความกลัว