Chapter 1: Set up

Nanlambot na ang dalawa kong tuhod. Napuno ng maraming katanungan ang isipan ko kahit na alam kong sa mga sandaling iyon ay wala akong sagot na makukuha. Bantulot at bagsak ang magkabilang balikat akong sumunod sa kanya. Pigil ang hinga, at pinagpapawisan ng malamig.

Kung siya ang ina ni Sir, meaning ay siya rin ang future mother in law ko. Iisipin ko na lang sa mas positibong paraan ang pagkikita naming ito. Dapat akong sumunod sa mga gusto niya at magpabango ng pangalan sa kanya para sa malayo pang hinaharap ay gustuhin niya sa anak. Ayokong mamuhay na magulo sa mga in laws. What I mean is maraming conflicts sa side nila. Ngayon pa lang ay dapat makuha ko na ang loob ng ina ng future husband ko. Tama, ganito dapat.

“Have a seat.”

Malamig pa rin ang tono ng boses niyang utos sa akin. Kung gaano kalambing si Niccolo, siya namang lamig ng nanay siya dito. Dinala niya ako sa table niya na may mga pagkain ng nakahain. Halata na pinaghandaan niya ang pagdating ko.

“Thank you po.” malumanay at sobrang lambing na sagot ko, nakakailang pero kailang kayanin ko.

Naupo na ako. Sinigurado na magiging pino ang galaw sa harapan niya. Ayokong makagawa ng kahit kaunting ikasasama ng imahe ko sa kanya.

“Kumain muna tayo bago mag-usap.”

Walang reklamo na sinunod ko iyon kahit na parang lalabas na ang puso ko sa loob ng aking lalamunang nagsimula ng manuyo. Kabang-kaba na ako. Ganito pala ang feeling kapag na-meet mo ang isa sa parents ng taong mahal mo. Medyo awkward pero kaya ko namang pagtiyagaan dahil wala naman akong ibang choice. Pamilya sila eh.

“Salamat po sa pagkain.”

Habang kumakain kami ay madalas ang nakaw na mga sulyap ko sa kanya. Pinag-aaralan ang hitsura niya. Hindi naman siya mukhang masungit pero iba ang aura niya. Nag-uumapaw iyon ng authority na ngayon ko lang nakita. Galing naman ako sa mayamang pamilya pero iba pa rin ang dating sa akin ng hilatsa ng mukha niya. Hindi ko alam kung ako lang ba ang napra-praning pero hindi maganda ang nararamdamang kutob ko. Ni hindi kasi siya ngumingiti kahit na isang beses.

Ang damot niya naman. Mukha namang mabait ako. At saka alam ko ang etiquette ng mayaman.

Sino ang hindi magiging paranoid doon?

Ipinaparamdam niya sa akin ang pagkadisgusto. Hindi ko alam kung ako lang din pero parang masyadong seryoso ang mukha niya. Ano kaya ang tunay niyang agenda? Masama kaya iyon? Tumindi pa ang tibok ng aking puso ng dahil dito.

“Ilang taon ka na?”

Napaayos ako ng upo sa muli niyang katanungan. Binitawan ko ang utensils at pinunasan muna ng tissue ang gilid ng labi bago malapad na ngumiti upang sagutin ang kanyang katanungan sa akin.

“Pa-eighteen pa lang po ako sa—”

“Consider ka pa ‘ring minor.”

Itinikom ko ang bibig. Kanina niya pa pinuputol ang mga sagot ko pero I don't mind naman. Baka ganun lang talaga siya. Nababasa niya agad ang sagot na gusto niyang makuha. Ganunpaman ay alam kong hindi na ito maganda. May mali na sa paraan ng pakikipag-usap niya sa akin ngayon.

“Ilang buwan na lang naman po at—”

Sinubukan ko pa ‘ring mag-explain pero muli niya lang pinutol ang sasabihin ko. Nanigas na ako.

“Menor de edad ka pa rin.”

Itinikom ko ang bibig. Naiiyak na roon. Ano ba ang gusto niyang palabasin at sabihin sa akin? Ang lahat ay naging malinaw sa sunod niyang tanong.

“Anong grade mo noong magkaroon kayo ng relasyong dalawa ni Niccolo?”

Napaka-direct to the point naman nitong si mother ni Sir. Dapat na ba akong kabahan?

“Nasa 9th grade po ako noon.”

Dismayado itong umiling. Halata na hindi gusto ang sagot ko sa maganda niyang mukha. Inilapag na ang utensils sa plato, matapos ibaba ang ginamit pampunas ng tissue ay tumitig na sa akin. Sa ginawa niya ay para akong matutunaw. Hindi ako nagbawi ng tingin o di kaya ay yumuko. Wala akong planong itago ang mukha ko. Sinalubong ko ang mga titig niyang parang nag-aapoy na.

“Bata ka pa noon. Alam mo ba ang maaaring mangyari oras na malaman ng marami ang relasyon niyo ng anak ko? Hindi lang basta siya mawawalan ng lisensya bilang guro at trabaho. Masisira siya sa lahat at ang pangalan niya ay bibigyan ng label ng isang groomer at pedophile. Hindi mo man lang ba naisip ito?”

Napalunok na ako ng laway. Natatakot na sa kanya. Masyado akong inosente para maisip ang bagay na iyon. Ang tanging alam ko lang ay gusto ko si Sir. Mahal ko siya at masaya akong kasama siya. Ano bang mali sa nararamdaman kong ito?

“Hindi pa huli ang lahat hija.” lumambot ang boses niya, parang nakikiusap sa akin. “Break up with him. Hiwalayan mo ang anak ko. Tapusin mo na ang relasyon niyo. Ikaw na ang gumawa noon.”

“Po?!”

Napatayo na ako sa sobrang gulat.

“Hindi pa totoong pagmamahal iyan. Marami ka pang makikilalang lalake. Iyong ka-edad mo rin.”

Umiling ako. Nang titigan niya ako ay muli akong naupo. Nahihiyang humingi ng depensa sa mga taong nagulat ko sa mga kalapit table namin.

Tama ba ang narinig ko? Hinihiling niya na makipaghiwalay ako kay Sir Niccolo? Bakit? Ang babawa naman ng dahilan na bata ako dito.

“Hija, hindi ka naman siguro bingi o mapurol ang ulo para hindi mo agad maintindihan ang aking kahilingan.”

Ang sama naman ng ugali niya. Kung hindi lang siya ina ng boyfriend ko ay baka pabalagbag ko na siyang nasagot. Oo na, hindi niya ako gusto para sa anak pero hindi tama na ang nag-iisang rason na dahil sa bata pa ako. Ang babaw noon.

“Bakit ko naman po iyon gagawin? Wala naman po kaming problema. At saka wala rin po kaming masamang ginagawa. Iginagalang po ako ni—”

“Wala nga kayong problema pero hindi rin kayo bagay sa bawat isa. Sundin mo na lang ang gusto ko para hindi ka masaktan sa bandang dulo.”

Hindi ako nagsalita. Ang bigat-bigat na ng dibdib ko. Gulantang ang buong katauhan ko sa hiling niya. Akala ko pa naman iba ang sadya niya rito.

“Huwag mo akong piliting magsalita ng masama at mas masakit. Maayos akong nakikiusap sa'yo.”

Umiling ulit ako. Hindi pwede itong ginagawa niya sa akin. Hindi ako papayag na diktahan niya ako. Ang linaw na blina-blackmail niya ako. Hindi naman ako mahirap gaya ng ibang babae na bibigyan ng pera para lang hiwalayan ang anak nila. Marami rin kami noon. Hindi iyon ang habol ko kay Niccolo kaya nakipag-relasyon dito. Bakit hindi niya iyon maintindihan? Ang tanging kasalanan ko lang ay mas late akong ipinanganak ng taon sa taon na dumating sa mundo si Niccolo.

“Pasensiya na po pero hindi ko po kayang gawin ang hinihiling niyo. Sobrang mahal ko po siya.”

Nagkukumahog na akong tumayo. Hindi ko na maitago ang panginginig ng kamay ng sakbatin ko ang sling bag na dala. Kailangan kalmado ako. Hindi pwedeng ipakita sa kanya ang kahinaan.

“Anyway, salamat po pala sa pagkain. Huwag po kayong mag-alala. Hindi ko po ipaparating sa kanya na nagkita tayo ngayon. Iisipin ko na lang po na wala akong narinig na utos mula sa inyo.”

Isang yukod pa at tumalikod na ako. Bago ko pa magawang ihakbang ang paa palayo sa kanya ay natigilan na ako sa mga sunod niyang sinabi. Hindi basta iyon dahil saglit itong nagpatigil ng tibok ng puso ko at nagpaguho ng mundo ko.

“Niccolo is getting married to his first love bago magsimula ang parating na bakasyon. Ayokong masaktan ka ng sobra kaya sinasabi ko ito sa'yo. Hija, iniiwas lang kita sa mas nakakapanlumong heartbreak na paniguradong sasapitin mo rito.”

Napasinghap ako matapos na pigilin ng ilang segundo ang paghinga. Ngunit hindi ko pa rin siya nilingon. Sa halip na gawin iyon at magpatuloy na makipag-usap sa kanya ay patakbo na akong lumabas ng restong iyon. Ilang beses pa akong muntik na madapa dahil sa nanlalabong paningin na balot na balot na ng aking mga luha. Nagawa ko pa ‘ring pigilin ang ragasa ng emosyon ko hanggang sa tuluyang makalabas ako ng resto.

Hindi iyon totoo! Kasinungalingan lang ang lahat ng narinig ko. Walang totoo sa mga sinabi niya! Gusto niya lang hiwalayan ko ang anak niya kaya naman gumagawa siya ng maling kwento dito.

Nang makalabas ng resto ay kinuha ko na ang cellphone sa bag gamit ang nanginginig kong kamay at dinial na roon ang number ni Niccolo.

Kailangan ko siyang makausap. Kailangan kong malaman ang lahat. Magpapakasal siya sa first love niya? Paano ako? Bigla na lang bibitawan?

“Please, magpakontak ka sa akin ngayon!”

Malakas na akong pumalahaw doon ng iyak at napaupo sa may parking nang hindi ko siya makontak. Out of coverage ang phone number niya na ilang beses kong sinubukang tawagan. Isinubsob ko na ang mukha sa aking mga tuhod. Naramdaman ko na ang pagbaba ng mga luha.

“Nasaan ka, Sir?” malakas na hagulhol ko.

Sa mga sandaling iyon ay ang sakit na ng puso ko. Para iyong pinipiga kahit na hindi pa naman ako sure kung totoo ba ang sinasabi ng ina niya sa akin.

“Bakit hindi kita matawagan kung kailan sobra kitang kailangan?! Mag-explain ka sa akin, Niccolo! Sabihin mong hindi ito totoo para maging okay na ako. Papaniwalaan ko ang lahat ng sasabihin mo sa akin at hindi magpapaapekto sa mga salitang binitawan ng sarili mong ina.”