One more Chance with Sir Niccolo

Makailang beses akong umikot-ikot at malapad na ngumiti sa harapan ng whole body na salamin. Ilang minuto na ang lumipas mula ng tumayo ako dito. Masusing inayos ang clip sa medyo humaba ng bangs. Sinigurado kong babagay sa akin ang suot na damit. Kailangang maging maganda ako sa paningin ng aking boyfriend. Bagama't halata sa mata ang puyat kagabi ay hindi nito nabawasan ang pagiging charming ng mukha ko. A-uno pa lamang ngayon. Literal na kakatapos pa lang ng New Year. Akala ko nga ay hindi ako lalabas at mabuburo lang maghapon sa bahay. Pero syempre, buong akala ko lang iyon. Hindi ko matitiis ang boyfriend ko na nag-request na magkita kami sa labas kahit saglit lang. Sakto namang ika-tatlong taon ng anniversary namin ang araw na ito kaya walang choice kung hindi ang magkita kami kahit na saglit lang iyon. “Akala ko ba sa pasukan na lang kami babawi at magkikita?” nguso kong pinalamlam na ang mata, pinagsalikop ko pa ang dalawang palad. Ang mamula-mula kong magkabilang pisngi ay

Mababakas na agad sa mukha ni Shanael ang labis na pagkabahala pagkababa pa lang ng taxi at makita ang kalunos-lunos na lagay ng hitsura ko. Nasa may gilid na ako. Tumabi na. Kanina ay nasa may gitnang bahagi ako malapit sa mga kotseng nakaparada. Hindi niya man tahasang sabihin ay sure akong kumalat na ang make up na suot ko sa buong mukha. Bahang-baha ba naman ang luha ko. Baka nga iyon ang ikinagulat niya dahil naiiling siya na medyo natatawa pa. “Ano bang nangyari sa'yo, Glyzel?!” lahad nito agad ng isang kamay sa akin para tulungan akong tumayo. Nakaupo kasi ako doon. “Jusko naman! Bakit mukha kang sobrang kawawa? Ano ba kasing ginagawa mo dito?” magkasunod na tanong niya na may pandidilat na ng mga mata.Humikbi na ako ng makita ang concern sa mga mata niya. Maya-maya ay malakas na akong humagulhol ng iyak. Gusto kong sabihin ang lahat sa kanya ngunit hindi ko alam saan magsisimula. “Sa halip na nasa bahay ka ngayon at nagsasaya kasama ng iyong pamilya ay narito ka. Mag-isa. N

Napaayos na ako ng upo nang matagalan siyang sumagot. Binawi ang tingin sa kanya. Pasimpleng kumawala ako sa mga yakap niya. Dismayado na. Hindi naman mahirap ang tanong ko pero ang tagal niyang sumagot na para bang kailangan pa na pag-isipang mabuti. Nakakasama na ng loob. Hindi naman siya nagtaka sa ginawa kong pag-alis sa loob mismo ng kanyang mga bisig. Mukhang totoo nga ang about sa first love niya. Tanungin ko na kaya? Kaso baka magalit. Ilang minuto pa siyang natahimik. Iyong saya na naramdaman ko kanina ay mabilis na lang kinain ng lungkot. Napawi. Naglaho na parang bula. “Pwede ba kong magtanong?” hindi ko na napigilang isatinig ang anumang iniisip ko.“Hmmn, tungkol saan?” lingon niya sa akin. Sa tatlong taong iyon, never kaming nag-usap about his ex girlfriends. Para kasi sa akin ay privacy niya ito. At saka ayoko rin magkaroon ng insecurities about her or them. Kumbaga baka ikumpara ko ang sarili sa kanila. Hindi maaalis sa akin lalo kapag nakilala ko kung sino sila.

Hindi ko nagawang makatulog nang maayos ng gabing iyon dahil sa kung anu-ano pang sinabi ni Shanael. Madaling araw na lang at lahat ay dilat na dilat pa rin ang mga mata ko. Kung anu-ano kasi ang mga ipinasok niyang salita sa aking utak. "Girl, tandaang palaging nasa huli ang pagsisisi at wala sa unahan. Sabagay, ikaw ang mahihirapan at hindi naman ako o kaming mga kaibigan mo." Idagdag pa na hindi na nag-text si Sir. Iyong sabi niyang magte-text siya ay hindi niya ginawa. Todo kumbinsi pa akong baka bigla siyang nakatulog at nakalimutan niya lang na mag-text. Pero iba eh, ngayon niya lang din ginawa ito in three years. Di pa siya pumapalya ni isang beses sa akin na mag-chat o mag-text bago siya matulog. Never."Hays, ano ba naman itong nangyayari? Ang sakit sa utak! Nakalimutan niya ba iyon o sinadya niya?" parang sirang plakang tanong ko, di makahinga. Nakailang beses na akong compose ng message para sa kanya pero agad ko rin namang binubura. Wala akong lakas ng loob na ipabasa s