ตอนที่ 2 - 2/3

'ก็ไหนแม่เขาบอกกลับดึกตีสองตีสาม นี่เพิ่งห้าทุ่มเอง' 

ไม่ได้ จะเผชิญหน้ากับเขาไม่ได้ หมอปราชไม่ใช่พวกประนีประนอม เขาน่ะเผด็จการขั้นสุด เธอซวยแน่

ไวเท่าความคิด หนึ่งนางเผ่นเผล็วกระโจนเข้าไปหลังกอต้นเข็มข้างสนามหน้าบ้าน ขืนช้าได้ถูกจับส่งตำรวจแน่ ตัวเธอเล็ก ถึงกระนั้นก็ยังต้องก้มลงจนเกือบจะหมอบกับพื้น

บ้าเอ้ย ! 

เธอคิดพลางเกาแขนยิก ๆ อาการคันเพิ่งดีขึ้น จะมาซวยโดนฆ่าทิ้งแล้วมั้ง ตอนชันสูตรศพจะซับซ้อนมั้ยล่ะ

"ใคร" เสียงปราชญาถาม เขาเหมือนเห็นเงาคนแวบ ๆ คิดว่าเด็กในบ้าน รอบกายมีแต่ความมืด แต่มองเข้าไปข้างในก็ไม่เห็นมีใคร 

แล้วใครวะ ? 

ปราชญาร้อนจนทนไม่ไหว เขาถอดเชิ๊ตสีขาวออกพ้นตัว แสงจันทร์สาดส่องเห็นเรือนร่างแน่นหนัดด้วยเกลียวกล้ามเนื้อ หน้าท้องซิกแพคเป็นลูกสวย

'โคตรล่ำ'

หนึ่งนางถึงกับซี้ดปาก อยากจะกรี๊ดให้ลิ้นไก่สั่น ผู้ชายที่มาถอดเสื้อตรงหน้าน่ะมี แต่หุ่นหมอดีสุดในบรรดาผู้ชายที่เคยผ่านสายตา อยากตายคาซิกแพค เอาจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าเขาเกลียดเธอจะกระโจนใส่เดี๋ยวนี้แหละ

โฮกกก (เสียงหนึ่งนางคำรามในใจ)

ปราชญาเดินมาใกล้กำล้งจะชะโงกไปตรงกอต้นเข็มแต่ความร้อนรุ่มดึงเขาไว้

มันเกืดอะไรขึ้น ! เขารู้สึกว่าความต้องการจะระเบิดออกมาเป็นชิ้น ๆ ร่างกายทุรนทุรายอย่างยากจะต้านทาน ถึงกับต้องกัดปากระงับความอยากอันพลุ่งพล่าน ฝืนตัวเดินเข้าไปบ้างในบ้านด้วยความยากลำบาก

หนึ่งนางเป่าปาก

โล่งอกไปที !

เธอควรจะรอดเพราะเขากำลังจะเข้าไปข้างในบ้านแล้ว ถ้าไม่มีเสียงอึ่งดังกังวาน

อึ่งงงง

"หืม"

หนึ่งนางชะงัก เหลียวหาที่มาของเสียง สายตาพลันสะดุดกับอึ่งอ่างยักษ์ตัวกลมอ้วนกำลังจ้องมาราวกับจะถามว่า 'ใครอ่ะ มาทำอะไร' 

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง  ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ วินาทีที่เห็นว่าอี่งอ่างยักษ์เหยียดขากระโจนเข้ามาหา หนึ่งนางก็เหยียดตัวพ้นกอต้นเข็มพุ่งออกไปข้างหน้า

อย่าเข้ามาาา

"กรี๊ด"

เธอหวีดร้องด้วยความขยะแขยง ปัดไม้ปัดมือไปทั่วตัวไม่ให้มันมีโอกาสมาแตะตัวได้ เดินถอยหลังหนีสัตว์น่าขนลุกขนพองด้วยความเผลอเรอ พลันหลังก็ชนปึงเข้ากับกำแพงยักษ์

ยักษ์ใหญ่หน้าถมึงทึง คิ้วขมวดแน่น ตาวาววับทีเดียวเชียว ยักษ์ตัวนี้ชื่อ 

'ปราชญา'