Chapter 4

The designer immediately set to work on me. After an hour, I barely recognized myself. Naka-suot ako ng isang puting damit na dinisenyo upang maging sentro ng atensyon, ang laylayan ay nasa itaas ng aking hita upang magbigay ng maximum na epekto. Ang tela ay perpektong kumakapit sa aking pigura at nagpapakita ng hugis na pinaghirapan kong panatilihin. Ang aking buhok ay malambot, makintab, at nakabuhaghang kulot sa aking likod, at ang aking makeup ay flawless ngunit sapat upang makilala ako ni Giovanni.

By the time they were done, I looked stunning.

Hindi nagtagal, nagtungo ako sa club kung saan kinumpirma ng aming intel na dumating na si Giovanni.

Sa sandaling pumasok ako, nilamon ako ng malakas na tunog ng bass, na nag-vibrate sa sahig at sa aking dibdib. Dim lights bathed the crowd in a warm, pulsing glow, and bodies moved in every direction, swaying with the beat.

Ilang mga curious na tingin ang tumama sa akin, ngunit hindi ko sila pinansin at naglakad ako patungo sa bar.

“Vodka, please,” kaswal kong sabi sa bartender habang nakasandal sa counter at ini-scan ang silid.

At pagkatapos ay nakita ko siya. Si Giovanni. Nakatayo sa kanang balkonahe, seryosong nakikipag-usap, may hawak na isang baso ng wine.

Kinuha ko ang aking inumin mula sa bartender, humigop ako, at isang ligaw na ideya ang pumasok sa isip ko. Maaaring maging dahilan ito upang sipain ako palabas ng club, pero kailangan kong subukan.

Without thinking twice, I let the music take control. Ang aking mga balakang ay gumalaw sa ritmo, ang aking katawan ay dumadaloy sa beat. Sa una, ilang tao lang ang nakapansin, pero habang patuloy akong sumasayaw, mas marami pang mata ang bumaling sa akin. Naramdaman ko ang pagbabago sa ere, ang energy ng karamihan ay pumapasok sa akin.

Mas lalo pa akong sumayaw, mas may kumpiyansa, at hinayaan ko ang sarili ko. My movements became fluid, sensual, magnetic.

Di nagtagal, isang maliit na grupo ang nagtipon sa paligid ko. Isang lalaki, matangkad at kahanga-hanga, ang lumapit, ang kanyang tingin ay nakatutok sa akin.

May mapaglarong ngiti, yumuko ako patungo sa kanya at bumulong. “Puwede mo ba akong buhatin sa mesa na ‘yan?”

Lumaki ang ngiti niya, mayroong excitement sa kanyang mga mata. “Oo naman.”

Binuhat niya ako sa kanyang mga balikat, inilagay ako sa ibabaw ng mesa, at naghiyawan ang karamihan.

Up there, I became the center of attention. The music throbbed through me, and when I glanced up, I found Giovanni's eyes fixed on me.

Hinawakan ko ang kanyang tingin at sinadya kong iling ang aking balakang, sinasamantala ang bawat sandali. Mabilis ang tibok ng puso ko, pero hindi ko inalis ang tingin ko.

Nakita ko siyang yumuko patungo sa isang security guard, may binubulong nang hindi binabasag ang eye contact. Ngumiti ako nang may pagmamalaki, sigurado akong nakuha ko na ang atensyon niya ngayon. Pagkaraan ng ilang sandali, lumitaw ang guard sa tabi ko.

“Gusto ka raw makausap ng boss ko sa itaas,” mariin niyang sabi.

Yumuko ako, inilapit ang aking mga labi sa kanyang tenga, at bumulong. “Kung gusto niya ako, sabihin mo sa kanyang puntahan niya ako mismo.”

Lumaki ang kanyang mga mata, nagulat sa aking kabastusan, ngunit tumango siya bago umalis.

Mula sa kabilang dulo ng silid, pinanood ko kung paano i-relay ng guard ang aking mga salita kay Giovanni. His amusement melted into something darker. Anger.

Ibinagsak niya ang kanyang baso, binasag ito sa kanyang kamay, at nagmamadaling lumabas sa balkonahe.

Napatigil ang tibok ng puso ko.

I smiled. He was coming for me.

Ang musika ay tila naglaho habang papalapit si Giovanni, at ang karamihan ay kusa nang humawi. Huminto ako sa pagsasayaw at nagbigay ng isang malandi na ngiti habang papalapit siya.

Without a word, he grabbed me, threw me over his shoulder, and marched upstairs while the crowd gasped.

I giggled, my hair swinging wildly, my legs kicking slightly in the air. Despite everything, I was enjoying this.

“When I tell you to do something, you do it!” he growled, smacking my ass lightly.

Mahina akong tumawa, nagugustuhan ang paraan ng pagpapainit ko sa kanyang ulo.

Hindi nagtagal, nasa loob na kami ng isang pribadong opisina. Ibababa niya ako nang marahas, ngunit sa halip na manatili kung nasaan ako, inalis ko ang aking takong at tumakbo ako diretso sa kanyang silya.

Nagulat ang mga lalaki sa paligid namin nang umupo ako at umikot nang dahan-dahan. Wala akong pakialam. It was a risk, but I had nothing left to lose.

“Woman,” he growled, his voice low and dangerous.

Inilig ko ang aking ulo at ngumiti na may pang-aakit. “Na-miss mo ba ako?” pang-aasar ko sa kanya.