LOGINBiglang uminit ang ulo ko sa galit at napabalikwas ako sa upuan. Tinitigan ko si Blaire nang masama, parang gusto kong butasan ang kaluluwa niya.
"What the hell is wrong with you?" sigaw ko sabay hampas ng kamao sa desk. "Do you have any idea who I am? I'm the CEO of this company!" Tumaas lamang ang kilay niya, at ramdam na ramdam mo ang sarkasmo sa boses niya. "Ay, sorry naman, hindi ko kasi napansin. Siguro bulag lang ang hindi makakakita sa napakalaking karatula sa pinto na nakasulat na 'CEO's Office' sa malalaking letra." "Good. Dahil alam mo na ako ang may-ari ng kompanyang 'to at ako ang boss mo. I expect some respect from you!" My voice echoed with authority. Pero nagulat ako nang biglang nawala ang tapang ni Blaire, napalitan ng pagiging maamo. "Opo, sir. Pasensya na po," nakayukong sabi niya. Napakunot ako ng noo. Where was the feisty, sharp-tongued Blaire I had come to expect? "That was easier than I thought," I muttered to myself, a smile of satisfaction creeping onto my face. Pero nang magsisimula pa lang akong magtanong, nagbago na naman ang kanyang ugali. "Jerk!" she spat, shattering the fleeting illusion of submission. Muntik nang lumuwa ang mga mata ko. May bipolar disorder ba ang babaeng 'to? My face darkened, my voice low and menacing. "Did you... what did you just call me?" Tumayo ako sa upuan. "Hanggang ngayon nagkakaproblema ka pa rin sa pandinig mo," nakangising sabi niya. "You're not fit to be my secretary, Blaire Balde. You're fired. Get out of my office, now." Itinuro ko ang pintuan ng opisina. Humakbang siya papalapit sa akin hanggang isang hakbang na lamang ang pagitan namin. "Una, ang pangalan ko ay Blaire Vilarde, hindi Balde. Pangalawa, hindi mo pa ako binabayaran ng aking sahod, kaya hindi mo ako maaaring sisantehin." The fvck? Bahagyang umawang ang labi ko. Hindi pa nga nagsisumulang magtrabaho, nanghihingi na nang sahod? My face twisted in anger. "You think you deserve payment without lifting a finger? Such audacity!" "I've invested time and energy in this conversation, haven't I? So don't you think I deserve payment?" She smiled sweetly, folding her arms. I snorted, glaring daggers at her. "You're unbelievable." Naiiling na binuksan ko ang isang kahon, at kumuha ng cash. At inabot sa kanya. "Here's your salary, in full. This covers your salary, transportation, and compensation. Take it and leave." Nanlaki ang kanyang mga mata habang tinitingnan ang pera sa kamay ko. Isang malapad na ngiti ang lumitaw sa mukha niya. "Oh my goodness! I adore money!" Hinablot ni Blaire ang pera at binilang. Pero bigla siyang natigilan. Muli na namang nagbago ang kanyang ekspresyon. "Gusto ko ng pera, pero ayaw ko ng libre. Mas gusto kong paghirapan ito." Saglit akong natulala nang ibalik niya ang pera sa kamay ko. "I don't want it," she smiled, and I knew that smile. Napanganga ako. Her knowing smile only deepened my shock. "It's nice meeting you again, Drakula Fortalejo. After all these years, I'm looking forward to working for you," sabi niya na puno ng panunuya ang tono. With a parting smile. Umalis siya sa opisina at naiwan akong tulala at hindi makapagsalita. The moment she vanished from sight, I regained my voice. "Raki!" I bellowed, screaming for my assistant. Raki entered my office in less than two minutes, and was met with my full rage. "I asked for a secretary, not a déath wish! Anong espiritu ang sumanib sa 'yo at nag-hire ka ng baliw na babae?!" sigaw ko, umaalingawngaw ang boses ko sa buong opisina. "I-I'm sorry, sir. I—" he trembled, attempting to apologize, but my fury cut him off. "Get out! Get the hell out of my office!" Raki bowed respectfully before exiting the office, leaving me to my turmoil. "Why did I fire Lea? Bakit ko ba ginawa 'yon?!" I lamented in frustration. "Blaire is the devil incarnate!" I said, and began to frantically rumple my hair, but then caught myself, realizing the disarray I was causing. Napabuntong-hininga ako, at inayos ang buhok ko pabalik sa ayos. "I'm doomed," I declared, my voice laced with desperation. Napapalamig ako ng ulo nang biglang pumasok ang dalawa kong kaibigan na sina Rhyd at Sevi. "Have you both forgotten how to knock?" Sinamaan ko sila ng tingin. Pero biglang may maliit na bolang tumama sa noo ko. Rhyd was the culprit. "Are you insane?" I asked, but he just rolled his eyes and threw another one. "Pvssy Lord, since when did we start knocking before entering?" tanong ni Rhyd, dumiretso ito sa aking desk at umupo sa harap ko, sabay patong sa binti nito sa aking mesa. "Lumayas kayo sa opisina ko. Marami pa akong trabaho na gagawin. At wala ba kayong mga trabaho?" tanong ko. "Is that even a question?" patanong na sagot ni Sevi, kaya napabuntong-hininga ako sa inis. "Why are you in my office? You're supposed to be working in yours," I asked them both, but they gave no reply. "Hey, bro! May nakita kaming chick sa Secretary's office. Who's she? Bagong secretary mo?" Rhyd blew a large bubble with his gum, his eyes sparkling with curiosity. "That bítch?" I spat out. Biglang sumama ang ekspresyon ko. Muling bumalik sa alaala ko ang mga sandali ng pagkikita namin ni Blaire. Nagtawanan sina Rhyd at Sevi, kahit wala naman silang ideya kung ano ang nakakatawa. "Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit kayo tumatawa." Dumilim ang paningin ko. "Sorry," they both said, zipping their mouths. "Well, who is she?" Rhyd asked, his curiosity getting the better of him. "Huwag niyong sabihing hindi niyo nakilala si Blaire. You've got to be kidding me." I pick up my pen as if to dismiss the conversation. "Blaire? Who is Blaire?" magkasabay na tanong ng dalawa. "Tigilan niyo na nga ang pang-iinis sa akin, mga gago! It's Blaire Vilarde. The same one you knew in high school, that annoying girl," I said, throwing my hands up in frustration. They immediately sprang to their feet, looked at each other, and burst out laughing. "Wait, Blaire Vilarde for real? She looks totally different. So much that we didn't recognize her. We didn't quite see her well, though." Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Rhyd sa pagkabigla. Matagal na rin mula nang magtapos kami sa high school. Talagang nakakagulat. And to think they aren't just meeting her anywhere else but my office. Okay, this was going to be crazy, really crazy. "It's not true, let's go confirm, bro!" hinila ni Sevi si Rhyd, at sabay silang lumabas agad. "Siya nga talaga. Damn! She's hotter than before," sabi ni Rhyd, habang dinidilaan ang ibabang labi pagbalik nila sa opisina. "Super hot!" Sevi added. "But wait, why did you employ her when you know you both hàte each other so much? You two have never gotten along," he asked, shrugging. "I did not employ her, Rakid did. At sinubukan ko siyang tanggalin kanina pero tumanggi siyang umalis. That witch!" I couldn't believe I was saying that, sounding defeated by someone of all people, si Blaire pa talaga. Walang naglalakas-loob na magsalita matapos kong tanggalin sa trabaho. Why was hers different? At ang isipin na wala akong magawa ay nakakabaliw. "Ano?!" Nagkatinginan sina Rhyd at Sevi at bumulalas ng tawa na parang dalawang baliw na walang trabaho. "Bro, lagot ka. Ilalagay ka niya sa isa sa mga bote ng alak at tatakpan," Sevi mocked, leaving Rhyd breathless with laughter. "Bro, magkano kaya ang isang kabaong? 'Yong napakaganda at designated. Alam mo naman kung gaano kahilig si Drake sa mga designer, 'di ba?" tanong ni Rhyd kay Sevi, sinusubukang inisin ako. "Let me check online," Rhyd replied. Kinuha niya ang phone para tignan, pero bigla ko itong inagaw sa kanya at agad na inilagay sa aking bulsa. "You're both insane, fôols!" I shouted, and they burst out laughing.Huminto ang kotse sa mismong harap ng gate ng bahay ng aking ama. The guard opened it the moment Anjo called, and he drove in carefully, parking straight into the garage.Pagbaba ko, napansin kong may mga workers at maids na nag-uusap habang palihim na sumusulyap sa akin. I ignored their greetings. Wala ako sa mood makipag-small talk. I just wanted to get this over with.“Brother! Sweetest brother in the whole world!”Bumungad ang boses ni Astraea bago pa man ako makarating sa pinto. Ilang segundo lang, halos bumalandra na siya sa akin para yakapin ako. My ever-dramatic younger sister.“What do you want?” I asked, cold and flat.She rolled her eyes. “Is it now a crime to be happy to see your brother?”“You’re only this sweet when you want something,” I shot back.Humaba ang kanyang nguso. “I only missed my sweet brother. I’m happy to see you, that’s all.” She flashed an exaggerated smile.“Okay. Then out of my way.”“Kuya, wait!” mariing sabi ni Astraea dahilan para mapatigil ako sa p
“Sa susunod, hindi ka basta-basta magsisisante ng mga tao nang walang sapat na dahilan,” sabi ni Sevi, halata ang tinutukoy ay si Lea. Ang secretary na sinisante ko. “I’ll show her who’s boss. I’m the CEO of this company,” I said with full confidence. Sumandal ako at ipinatong ang baba sa kamay ko. Rhyd and Sevi exchanged amused glances. “Oh, right, you’re already making a strong impression. You’ve lost weight in just a few hours. That’s impressive,” panunukso ni Rhyd, sabay tawa. I shot him a glare, and for a moment, they actually went quiet. “I’m asking her out. Right now,” Rhyd added, grinning. “Should I start catching air and frying it?” I hissed. “Kung papayag siyang makipag-date sa 'yo, I’ll fight you for her. Pero sa totoo lang, baka buhusan ka pa niya ng asido kapag nagtanong ka pa lang,” sabi ni Sevi, na kumikislap ang mga mata sa amusement. They burst into laughter. “Maghahanda ako ng full protective gear at goggles. I can’t have people asking why I suddenly have aci
Biglang uminit ang ulo ko sa galit at napabalikwas ako sa upuan. Tinitigan ko si Blaire nang masama, parang gusto kong butasan ang kaluluwa niya. "What the hell is wrong with you?" sigaw ko sabay hampas ng kamao sa desk. "Do you have any idea who I am? I'm the CEO of this company!" Tumaas lamang ang kilay niya, at ramdam na ramdam mo ang sarkasmo sa boses niya. "Ay, sorry naman, hindi ko kasi napansin. Siguro bulag lang ang hindi makakakita sa napakalaking karatula sa pinto na nakasulat na 'CEO's Office' sa malalaking letra." "Good. Dahil alam mo na ako ang may-ari ng kompanyang 'to at ako ang boss mo. I expect some respect from you!" My voice echoed with authority. Pero nagulat ako nang biglang nawala ang tapang ni Blaire, napalitan ng pagiging maamo. "Opo, sir. Pasensya na po," nakayukong sabi niya. Napakunot ako ng noo. Where was the feisty, sharp-tongued Blaire I had come to expect? "That was easier than I thought," I muttered to myself, a smile of satisfaction creeping
“Tangina, ang sakit ng ulo ko,” I groaned, sitting up with a start. Hinilot ko ang sentido, sinusubukang pagaanin ang bigat na nararamdaman ko. Actually, I had a lot of fun last night, fvcking a bítch senselessly. And waking up this morning. I was welcomed by a pounding headache. Inaantok pa ako nang sinubukang ibaba ang mga paa sa kama, pero natigilan ako nang may marahan pero mahigpit na kamay na pumulupot sa aking baywang, pinipigilan ako. Biglang akong dumilat at napamura nang malakas. “What the hell?!” Biglang nawala ang antok ko, napalitan ng gulat. “Get out!” sigaw ko at padabog na hinila ang puting kumot mula sa katawan ng babaeng hindi ko kilala. “Huh?” she murmured, slowly opening her sleepy eyes. “Get out of my room. Now! Or I'll make you leave. And you really don't want me to.” Nanatiling malamig ang ekspresyon ko at walang bahid ng emosyon ang boses ko. Dahan-dahang bumaba sa kama ang babae. Mabagal ang galaw nito na para bang sinasadya. Wala itong saplot. Her eye







