Ika-Sampu na Kabanata - Kasalukuyan

“Morning sleepyhead,” narinig kong malambing na bulong sa akin na ikinakunot-noo ko. Bakit naririnig ko ang boses ni Daiki. “Get up, sleepyhead. Oras na para magbreakfast.”

“Daiki?” ungol ko. Inaatok pa ako.

“Yes. Wa.ta.shi.da (It’s me)” bulong niya sa akin.

“Ha?” Napadilat ako ng wala sa oras.

Mabilis ko siyang hinahanap sa kwarto ko pero hindi ko siya makita. Saka ko naunawaan na nasa cellphone pala nanggagaling ang boses niya nang marinig ko ang tawa niya. Inaantok kong nasapo ang noo ko. Humihikab kong pinulot ang cellphone ko. Hindi ko namalayan na nakaligtaan kong patayin kaninang gabi.

“Ohayo, Daiki-kun,” inaantok kong bati sa kanya bago ako bumangon at tinungo ako kusina.

“Magandang umaga, hija,” bati sa akin ni Tiya Pepa. “Maghilamos kana para makakain kana.”

“Opo,” sagot ko sa kanya. “Natulog ka ba?” baling ko kay Daiki na nasa kabilang linya.

“Matutulog pa lang.”

“Okay. Oyasumi, Daiki-kun,” paalam ko sa kanya.

“Hai,” bulong niya. Bago pa humaba ang usapan namin ay