My dad will be gone for two weeks. Nagising ako kanina dahil sa tawag niya. Wala naman pagbabago kung narito man siya o wala. Palaging trabaho lang ang kaniyang kaharap. Mga papeles at ang kaniyang laptop. Last time, I asked him to swim with me sa pool para naman kahit papaano ay makapagpahinga mula sa trabaho ngunit tumanggi lang siya. Mas gugustuhin niya pang mangisda!
It was Wednesday morning. Napagdesisyunan kong magbabad sa pool. Magbabad lang, hindi lumangoy. Kanina ay naisip kong sa dagat na lang maligo ngunit nagbago ang isip ko. Dito na lang sa pool tutal ay magbababad lang naman.
"Manang, please prepare me a fresh apple juice? Sa pool lang po ako," bilin ko kay Manang Lusing na naabutan kong palakad-lakad sa living room.
"Iyon lang ba, Ma'am?" Aniya na tinanguan ko.
I was wearing an olive green two piece swimsuit. Pinatungan ko ito ng black lace cover up. Sa dining area ako dumaan dahil mas malapit doon ang pool area. Pagbukas mo ng sliding door, nandoon na.
Pinatong ko ang aking cover up sa sun lounger bago magtungo sa pool. Inuna kong ibabad ang mga paa ko. Dinamdam ko muna ang tubig at dahan-dahang nilubog ang katawan. Sinubukan kong lumangoy. Ginalaw ang mga paa at kamay. I'm not even sure kung tama ba ang ginagawa ko. I'm trying!
Akala ko ay kahit papaano nakalayo ako sa pwesto ko kanina ngunit nang tignan ko, ni hindi man ako nakaalis! Habol ko pa ang aking hininga at napailing na lang sa sarili habang natatawa.
Hindi ako lumayo sa kabilang parte ng pool dahil malalim na sa parteng iyon. Dito lang ako sa limang talampakan. Paulit-ulit kong sinubukan ang sariling lumangoy ngunit hindi ko nagugustuhan ang resulta. Hinampas ko ang tubig sa sobrang irita.
"Why can't I do it?!" Nanggigigil kong sinabi.
Iritado kong hinilamos ang aking mukha upang tanggalin ang tubig. Napalingon ako kay Manang Lusing na may bitbit na baso. Binalewala ko siya at muling sinubukang lumangoy. Sinubukan ko pa ang back float ngunit nasinghot ko lang ang tubig nang lumubog ako. Mabilis kong inahon ang aking ulo. Agresibo ang bawat pag-ubo ko. Why am I even trying?
"Ma'am! Jusko! Fely! Si Ma'am! Nalulunod!" Dinig kong natatarantang sigaw ni Manang Lusing. Nagtatatalon na siya at sapo ang kaniyang dibdib.
I glared at her while coughing. I'm not drowning! Nasinghot ko lang ang tubig! Umahon na ako sa pool upang makita niyang ayos lang ako. Mabilis akong nilapitan ni Manang Lusing at inabutan ako ng puting tuwalya.
"Lusing! Ano ka ba! Jusko! Ninenerbyusan ako sa'yo!" Dumating si Manang Fely at bakas din sakaniya ang takot at pag-aalala. Nagtungo siya sa akin at sinuri ako.
"Ayos lang po kayo, Ma'am? Dapat hindi kayo lumalangoy nang walang kasama," pangaral sa akin ni Manang Lusing habang kinukusot ko ang aking buhok.
"I'm fine, Manang. Hindi ako nalunod. Stop worrying. Pumasok na kayo roon," wika ko at naglakad patungo sa sun lounger at naupo. Kinuha ko ang apple juice sa gilid.
"Akala ko kasi nalulunod! Ang tindi ng ubo mo, eh," si Manang Lusing.
"Gusto mo bang tawagin ko si Nabrel para maturuan ka niyang lumangoy? Nasa hardin, nagtatanggal ng damo."
Nag-angat ako ng tingin kay Manang Fely. Ngumuso ako at bahagyang nag-isip.
"He's here?" May diin sa tono ko bago nilapag ang juice sa gilid.
Bakit hindi man lang siya nagpakita sa akin? Nasa hardin lang pala! Nakaramdam ako ng iritasyon. Siya pa mismo ang nagsabi kagabi na ituloy namin ang pagpunta sa isla ni Dad! Pero ni hindi man lang magpakita!
"Oo. Teka lang. Pero baka hindi pa siya tapos sa ginagawa."
"Tapos man o hindi, he needs to be here. Sabihin niyo sakaniya iyan." Tumayo na ako at nagtungo sa pool. Nagbabad muli ako habang hinihintay ang pagdating ni Nabrel. Mayamaya lang ay natanaw ko na siyang lumabas mula sa sliding doors.
Kunot ang kaniyang noo, tila ba wala sa mood. I rolled my eyes and turned my back on him. Palakad-lakad lang ako sa pool habang bahagyang hinahampas ang mga kamay.
"Bakit mo ako pinatawag, Senyorita? Marami pang damong naghihintay sa akin," bungad niya sa malamig na boses kaya ako napalingon.
Suot niya ang isang berdeng t-shirt. The same color of my swimsuit. Ngumuso ako upang pigilan ang pagngiti.
Nanatili lamang siyang nakatayo sa gilid ng pool.
"I want to learn how to swim at tuturuan mo ako. And don't worry, I'm gonna pay you." Matamis akong ngumiti dahil hindi ko na talaga mapigilan. Habang tinatanaw ko ang damit niya, ramdam ko ang kung ano sa tiyan ko.
Umawang ang kaniyang labi. He licked his lips before nodding.
"Walang problema," seryoso niyang sinabi.
"Then come here! Ano pang tinatayo-tayo mo riyan?" Malakas kong hinampas ang tubig upang umabot sakaniya. Pumalatak siya at lumayo nang bahagya. I giggled.
"Wala akong dalang extrang damit, Talianna. Biglaan ang desisyon mo," aniya.
"I'll give you clothes! May mga damit dito sa Dad. Halika na, Nabrel!" I said stubbornly.
Hinaplos niya ang kaniyang buhok at kitang-kita ko ang pagbagsak ng kaniyang dibdib dahil sa pagbuga ng hangin.
Tumalikod siya at sa isang galaw, hinubad niya mula sakaniyang likod ang kaniyang t-shirt. Uminit ang pisngi ko kasabay ng panlalaki ng mga mata ko nang makita ang kaniyang hubad na likod. His back broadened with muscle layers and his neck appeared wider at the base. He was like a seasoned warrior. Damn this fisherman!
I gritted my teeth in annoyance.
Nilapag niya ang kaniyang damit sa sun lounger pagkatapos ay naglakad na patungo sa pool. Tanging ang kaniyang black shorts na lang ang suot. Umupo lang siya sa gilid ng pool habang ang mga paa ay nakababad sa tubig. Tinukod niya ang mga kamay sa kaniyang magkabilang gilid bilang suporta at magarbo akong tinitigan.
His fucking broad chest was greeting me. He smirked at me.
Matalim ko siyang tinitigan. "Anong ginagawa mo riyan? Ang sabi ko, turuan mo akong lumangoy! Hindi ang maupo lang at panoorin ako," iritado kong sinabi upang pagtakpan ang pagkamangha sakaniyang katawan.
He bit his lower lip and raised an eyebrow. "Gusto mong turuan kita ng ganiyan lang ang suot mo? Nananadya ka ba?" Nanliit ang kaniyang mga mata.
"And what about it? Problema mo sa suot ko?" Maarte kong sinabi. Ang tubig sa parteng ito ay umaabot lang hanggang sa aking dibdib.
Ngumuso siya at ilang sandali akong seryosong tinitigan bago tuluyang bumagsak sa pool.
Dahan-dahan akong nagpakawala ng malalim na paghinga. Napakurap ako nang matantong palapit siya sa akin. Huminto siya nang halos magkalapit na kami. Hindi ko magawang humakbang paatras.
"Anong gusto mong una nating gawin?" Ang boses niya ay tila walang lakas.
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin.
"I-I don't know. Ikaw ang maalam dito." I unconsciously bit my lip.
"Doon muna tayo sa pinakamadali at simpleng paglangoy, Talianna."
I looked at him and creased my forehead. "Hindi ko nga alam kung paano."
Nagbuga siya ng hangin at umiling.
"Kaya nga kita tuturuan. Kaya nga ako narito."
"And how will you teach me?" Nag-taas ako ng kilay.
"Tss. Hindi ba't ikaw ang nagsabing turuan kita? Bakit parang nagdududa ka?"
Umirap ako. "Huwag na huwag mo 'kong susubukang lunurin, Nabrel. I'm telling you! Tsaka huwag kang mag-alala. Hindi masasayang ang oras mo dahil babayaran kita. Kahit magkano pa."
"Salamat sa kabayaran kung ganoon. Magsimula na tayo," aniya sa tonong sarkastiko.
"Fine! You're so annoying talaga, Nabrel!" Hinampas ko sakaniya ang tubig. Pumikit siya nang mariin at hinilamos ang kaniyang mukha. I bit my lip to suppress my laugh.
"Huwag ka nang magulo, Talianna," aniya nang sunud-sunod ko siyang hinampas ng tubig. Mukhang napipikon na dahil paulit-ulit siyang pumapalatak. Hindi siya gumaganti kaya mas natutuwa ako.
"Okay! I'll stop! Hindi ka naman kasi kumikilos!" I giggled.
Pinakita niya sa akin ang tamang paggalaw ng mga kamay at paa. Matiyaga siyang nagpapaliwanag ng bawat detalye. Tumatango lang ako sakaniya kahit ang totoo ay wala akong maintindihan. I was just looking at him. Ang buhok niyang basang-basa na. Sa bawat haplos niya roon, tumatalsik ang tubig. Ang tubig sakaniyang buhok ay madramang rumaragasa pababa sakaniyang panga at dibdib.
"Gawin mo ngayon ang sinabi ko," mariin niyang utos.
I rolled my eyes. "Ayoko na, Nabrel. Nakakapagod pala."
Nalaglag ang panga niya.
"Nanonood ka lang, Talianna. Anong nakakapagod doon? Akala ko ba gusto mong matuto?"
"Sa nakikita ko sa'yo, nakakapagod. At ayokong mapagod, Nabrel. Iba nalang." Ngumuso ako.
Pumikit siya nang mariin na tila ba hirap na hirap na sa akin.
Kinagat ko ang aking labi. He looked frustrated now. Gustung-gusto ko talaga kapag naiirita na siya sa akin.
"Anong gusto mong gawin, kung ganoon? Hindi pa tapos ang trabaho ko sa hardin, Talianna."
"I want to try it pero kailangan i-guide mo ako," malamig kong sinabi.
"Walang problema," aniya habang mariin akong tinitignan.
I smiled at him. Naglakad ako palapit sakaniya. Kumunot ang kaniyang noo, tila nagtataka sa aking paglapit.
Mabilis kong pinulupot ang aking mga braso sakaniyang leeg. Naramdaman kong siya'y natigilan. Mas lalong nagsalubong ang kaniyang kilay nang tingalain ko siya.
"Anong ginagawa mo, Talianna?" Mariin at mahina ang kaniyang boses.
His hair was midnight black. His green eyes were framed by graceful brows. My heart beats faster than its design specs should allow.
"You're gonna do a back float while I'm on top of you. So you can guide me," I whispered.
Matalim ang kaniyang mga mata sa akin. Nanginig ang aking tuhod nang pumulupot ang kaniyang mga braso sa aking baywang at biglang binagssk ang likod sa tubig.
"Nabrel!" Hinampas ko ang kaniyang dibdib habang siya'y walang kahirap-hirap na nagba-back bloat habang ako'y nasa kaniyang itaas.
"Ideya mo ito, 'di ba?" Bulong niya. Ramdam ko ang kaniyang hininga sa aking tainga. Ang isang braso niya ay nasa aking baywang at ang isa naman ay siyang ginagamit niya upang makausad kami sa tubig.
Ramdam na ramdam ko ang kaniyang katawan sa akin. A bit hard and soft. Uminit nang husto ang aking pisngi. I felt like I'm gonna lost my consciousness any minute now. May kung anong mga nagkakagulo sa tiyan ko. My stomach was bubbling as I could feel the inside of it being tickled. Those weren't butterflies. I'm sure of it. Hindi kayang gawin ito ng mga paru-paro. Mas higit pa roon ang nararamdaman ko.
Hindi ko maintindihan ngunit... gusto ko ang pakiramdam na iyon.
"Paano ka matututo kung ako lang ang gumagalaw dito? Gusto mo lang bang makalapit sa'kin, Talianna? Ganoon ba?" Napapaos ang kaniyang boses.
Nanlaki ang mga mata ko at muling hinampas ang kaniyang dibdib. Pumikit siya ngunit nakangisi.
"Ang kapal mo," mahina kong sinabi at kinagat ang aking labi.
"Masarap ba akong yakapin, Talianna?" Bulong niya sa akin.
"No," sagot ko sa maliit na tono.
But... honestly. I like the feeling of his skin against mine. I felt comfortable. I felt at peace. Is that even possible? Oh god... am I cheating on my boyfriend? Sa isipang iyon, tila doon lang ako nagbalik sa reyalidad.
"N-Nabrel, let me go. Ayaw ko na," sambit ko at bumitaw sakaniyang leeg ngunit nanatili ang kaniyang braso sa akin. Nilingon ko siya at nahuli ang pagkunot ng kaniyang noo. Tumuwid siya at tumigil sa paglangoy. Napakapit muli ako sakaniyang leeg nang hindi ko naramdaman ang tiles! Shit! Bumilis ang paghinga ko dahil sa kaba.
Napansin ko na nakarating na kami sa malalim na parte ng pool. Nanatili lamang ang mga braso ko sa leeg niya. Naisip ko na baka bigla niya nalang akong bitawan dito at hayaang malunod. Siraulo 'to, e!
"Nabrel! Ibalik mo na ako roon sa mababaw na parte!" Tumaas na ang tono ko.
He lazily rolled his eyes. "Mamaya na," balewala niyang sinabi at mabagal na lumangoy. Mas lalo akong kumapit sa leeg niya. Halos bugahan ko na siya ng apoy ngayon.
"Nabrel!" Sigaw ko at hinila ang kaniyang buhok gamit ang isang kamay.
Humalakhak siya at mas lalo lang akong nairita. Matalim ko siyang tinignan. Kinagat niya ang kaniyang labi habang ang kaniyang berdeng mga mata ay namumungay na nakatitig sa akin.
"May boyfriend ka, Talianna?" He whispered suddenly.
Umawang ang labi ko dahil sakaniyang tanong. Napakurap ako at sinubukang pakalmahin ang sarili.
"Y-Yes."
"Bakit?"
Kinunotan ko siya ng noo. "Anong bakit?" Medyo iritado ang naging tono ko.
"Wala lang. Iniisip ko lang kung paano ka niya natitiis. E, napakaarte at napakataray mo," he whispered huskily.
Hindi ko magawang ibuka ang bibig ko nang naramdaman ko ang kaniyang haplos sa batok ko. Inayos niya ang aking buhok. Kitang-kita ko ang pagbaba ng tingin niya sa aking leeg. Umigting ang kaniyang panga bago nag-iwas ng tingin.
"Umahon na tayo," malamig niyang sinabi.
Hindi ko na siya magawang hawakan at tuluyang lumuhod sa aking harapan. "Patawarin mo ako, Nabrel. Anak... patawad. Sobrang natakot ako para sa amin ng pamilya ko. Alam ng lahat na kilala ang pamilya ng mga De Loughrey bilang makapangyarihan. Gusto ko lang protektahan sina Sandro. Pero walang araw na hindi ako ginugulo ng konsensya ko, Nabrel. Sobrang hirap... hindi ko na kayang manahimik." Nang mga oras na iyon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. May halong galit, pangamba, lungkot at iba pang mga bagay na hindi ko mapangalanan. Nabanggit ng matanda ang video na kaniyang nakunan. Buong gabi kong pinanood ang dalawampu't walong segundong video. Paulit-ulit hanggang sa hindi ko na mabilang. Sampung taon na ang video ngunit klaro pa rin ang laman nun. "Iningatan ko 'yan. 'Yan ang bukod tanging iningatan ko sa buong buhay ko, Nabrel. Dahil alam ko na
"Naku, toy. Mahirap iyong ganiyan. Kahit sabihin mo pang mahal ka ng babaeng 'yan, maghahanap at maghahanap 'yan ng iba sa labas. Dahil tayong mga narito sa loob, kinakalimutan.""Tama! 'Yong asawa ko, ayun! Buntis na sa ibang lalaki. At alam mo kung anong mas masaklap, toy? Kumpare ko ang nakabuntis. Putangina niyo Corazon at Manoy! Putangina niyong lahat!"Hindi madali ang buhay sa loob. Hindi ko lubos maisip na mararanasan ko ang ganitong klase ng hirap. Inalis ako sa seldang 'yon matapos ang ilang buwan. Noong una ay hindi ko alam kung bakit kailangan ang ganoon. Ngunit unti-unti ko ring nakuha ang dahilan.Malalaking tao ang kasama ko sa nilipatan na selda, punung-puno ng tattoo ang mga katawan. Pagdating ko roon, mainit kaagad ang ulo nila sa akin.Tangina. Alam ko na ang ganito.Hindi ako nagkamali. Halos araw-araw kong tiniis ang hagupit ng kanilang mga kamao. Umabo
"Sabihin mo... hindi talaga kayo naghiwalay, 'di ba? Kayo pa rin hanggang ngayon. At kung anuman ang mayroon sa atin... laro lang para sa'yo. Nainip ka at ginusto mong maghanap ng mapaglilibangan habang malayo ka sakaniya.""Ang sama mo! How dare you think of me that way?! How dare you, huh?! Ganiyan ka mag-isip dahil ginagawa mo rin! Ang kapal ng mukha mong sabihin iyan pero ikaw itong lantarang may iba! Two weeks! Two fucking weeks, Nabrel... paano mo ako natiis nang ganoon katagal?""Hindi mo alam ang sinasabi mong tiniis kita..." nanginig ang boses ko."Bakit ka ba nakipag-usap sa akin kung ganito lang din naman? Sana ay hindi ka na nagreply! Sana tuluyan ka nalang hindi nagpakita! I hate you, Nabrel! I hate for accusing me! I hate you for being with Lily! I hate you for hurting me!""I hate you too..." bulong ko ngunit ang tanging gusto ko nalang gawin ay ang hilahin siya at halikan.
Ramdam ko ang kaniyang panginginig. Nang masilayan ko ang mga mata niya, doon ako tuluyang nawala.In that moment, I felt that our souls were connected with each other. Her name was already marked on my soul. My whole life was full of shortcomings as I've been chastised by the cruelty of the world but when she came, my soul suddenly boasted a plenitude of tranquility.Buong akala ko ay sa kalmadong karagatan ko lamang makukuha ang ganitong klaseng kapayapaan. Ngunit mayroon palang mas higit pa roon..."Sana madali lang 'to, Talianna. Sana maintindihan mo..."Umiling siya at hinang-hina nang itulak ako."Because you love someone else. Masama ba ako, Nabrel? Naiinggit ako kay Blair. Inggit na inggit ako sakaniya."Pumikit ako ng mariin at tumingala.Bakit hindi niya magawang maintindihan? Akala ba niya ay madali para
Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman matapos marinig mula sakaniya ang mga salitang 'yon.Hindi, Nabrel. Masyadong mababaw ang nararamdaman niya sa'yo. Like nga lang, 'di ba? Masyadong pambata kaya bakit ka nagkakaganyan na para bang pagmamahal ang inamin niya?"Talianna, hindi pwede. May... may girlfriend ako."Dahil sa gulo ng isip ko, dahil sa mga bagay na gumugulo sa akin tungkol sa aming dalawa, iyon lang ang tanging naging sagot ko.Inakala ko na iyon ang mas mainam sa aming dalawa. Ano bang mangyayari kung sakaling malaman niya ang nararamdaman ko? Ayaw ko nang malaman. Ayaw ko nang saktan ang sarili ko.Hindi kami pwede at ayaw ko nang kalabanin ang tadhana.Ngumiti siya ngunit alam kong hindi iyon ang ngiti na gusto niyang ipakita sa akin.Hinampas ang puso ko nang makitang namuo ang kaniyang mga luha.
"Blair, marami akong responsibilidad sa buhay. Marami akong gustong gawin. At ang pakikipag-relasyon ay hindi kasama roon. Pasensya na pero..." umiling lamang ako. Humiwalay ako sakaniyang pagkakahawak."Hindi! Alam kong hindi 'yan ang dahilan mo, Nabrel. May iba kang nagugustuhan! Alam ko! Nakikita ko! Kitang-kita ko!" sigaw niya na ikinagulat ko. Ngunit hindi ko magawang pabulaanan ang kaniyang sinabi dahil alam ko na bistado na ako.Hindi na dapat ako nagpunta pa rito sa mansyon ng mga Monselorette. Hindi ko inakala na ito pala ang gusto niyang pag-usapan.Tumitingin ako sa paligid dahil baka bigla siyang sumulpot at makita kaming dalawa rito sa hardin. Ayaw kong may iba siyang iniisip sa aming dalawa ni Blair.Tamang hinala pa naman ang isang iyon.Pero ako... malakas lang ang tama pagdating sakaniya."Blair, tsaka na tayo mag-usap kapag kumal