Plenitude of the Soul

“Hey, babe,” bungad ko. Muli akong sumandal sa couch at pumikit.

“Hey, what’s up? Nakauwi ka na ba? Hindi ka sumasagot kanina,” his voice was deep and cold as usual.

“Hmm. I just got home. I’m sorry. Pagod lang. Where are you?”

“Papunta ako sainyo. I bought you tteokbokki and gimbap. Syempre hindi ko pwedeng kalimutan ang persian pavlova.” Ramdam ko ang ngiti niya sakaniyang tono.

I can’t help but smile. God, he’s really the best.

“Really?” Malambing kong sinabi.

“Of course. Wait for me, babe. Malapit na ako. I think ten minutes?”

“Okay.”

“Alright. I love you,” marahan niyang sinabi.

“I love you too.”

Pagkatapos ng tawag ay nanatili lamang ako sa couch hanggang sa dumating siya. Wearing a black polo shirt and dark denim jeans, he looked really handsome.

His hair is the colour of sun-bleached wood. Davien De Loughrey is the man of my dreams. Sa loob ng isang taon naming relasyon, wala siyang pinaramdam sa akin kundi pagmamahal. I’m sure that he’s the one that I’m gonna marry someday.

Our families is in the same industry of business. Real estate company. They own the De Luxrey. While we own the La Domus. Our core businesses are in strategic landbank management, residential development, shopping centers, corporate businesses, and hotels & resorts. It also focusing on high-rise and mid-rise residential condominium and mixed-use developments.

“I can talk to Tito Lavino if you want. I’ll try to convince him. Baka mapakiusapan ko. Hell! I won’t let you stay in that place. Paano na tayo niyon, Talianna? We won’t see each other that much. Hindi ako papayag sa ganoon!” Dinig ko ang frustration sakaniyang tono.

Kinagat ko ang labi ko at binaba ang chopstick.

“Davien.”

Tumayo siya at agresibong hinaplos ang kaniyang buhok.

“Talianna, please. Huwag kang papayag sa gusto ng daddy mo. Promise me.” Muli siyang umupo at hinawakan ang kamay ko. Kitang-kita ko ang pagkislap ng kaniyang mga mata.

“Ayaw ko ng ganoon. Ang layo ng Belleza Eterna sa Manila!”

Pinisil ko ang kaniyang kamay at sinubukang ngumiti. Kinukurot ang puso kong makita siyang ganito.

“Don’t worry. I’ll talk to him. Ako nang bahala. Ayoko rin naman tumira roon. I hate that place, Davien. Alam mo iyon.” I sighed. “Hindi naman ako matitiis ni Dad. Sigurado ako na lalambot din iyon sa akin.”

Ngumiti ako nang matanaw ko si Daddy sa kabisera ng dining area. I kissed his cheek and greeted him.

“Good morning, Dad,” I said cheerfully bago maupo.

“Good morning, princess,” he greeted back and smiled at me.

Tinantsa ko muna kung maganda ba ang kaniyang gising. He sipped from his coffee while reading some documents. Ngumuso ako. Pasimple ko siyang pinapanood habang naglalagay ng cream cheese sa bagel. Graduation na namin sa susunod na linggo. I wonder if he already bought the gift for me? Noon ko pa hinihiling sakaniya iyon.

“Graduation ko na po next week, Dad. You’re coming, right?” Masigla kong sinabi bago kumagat sa bagel.

Binaba niya ang binabasang dokumento at kunot-noo akong tinignan. He fixed his eyeglasses before nodding his head.

“Yeah. Of course. Eat your breakfast now. I’m reading some important documents. There’s something wrong that I cannot identify,” aniya habang pinapasadahan ng tingin ang mga papel. Ngumiti lamang ako dahil hindi ko naman naiintindihan ang mga bagay tungkol sa kompanya.

“Okay.” Nagkibit-balikat ako at nagpatuloy na lamang sa pagkain.

Naging tahimik na ang mahabang mesa. Kunot ang noo ng aking ama habang tutok sa mga binabasa. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang sariling magtanong sa kung ano ang nangyayari sa kompanya. I’m just a kid. Siguradong hindi ko naman iyon maiintindihan.

“Dad.” Subok ko pagkalipas ng ilang minutong katahimikan.

“Hmmm?” Tugon niya nang hindi ako nililingon.

“What’s your gift for me?” Wika ko habang malapad na nakangiti.

“Gift?” Aniya at mukhang lutang pa rin ang utak sa dokumento.

“Yes. Gift. Ano, Dad? Do I have to learn how to drive na ba?” I giggled.

Isang beses niya akong sinulyapan. “I’m not gonna buy that Acura, Talianna. Hindi mo naman iyon magagamit sa Belleza Eterna. Ano? Imamaneho mo sa karagatan? And you’re not 18 yet.” Mariin at malamig niyang sinabi.

“Dad!” Nalaglag ang panga ko. Umasa ako! How could he be this so cruel! Siya mismo ang nagsabi na kapag nag-graduate na ako ng senior high, he will buy anything that I want! Hindi importante kung nasa honor o wala! At talagang dinidiin niya sa akin na titira nga ako sa islang iyon!

“Talianna, can you stop it? Huwag ka munang sumabay. Stop being so childish.”

“But, Dad! You just broke my heart! Umasa akong bibilhin mo iyon for me! Don’t you love me anymore?”

Pumikit siya nang mariin at hinilot ang kaniyang sentido. Uminit ang sulok ng mga mata ko. I really hate it when he does that! Na para bang isa lang akong malaking problema para sakaniya. Na para bang hirap na hirap siya sa akin.

“My goodness, Talianna! Diyan ka lang ba talaga magaling? Sa paglulustay ng pera? Do you think palalagpasin ko ang ginawa mo kahapon? Nagsunog ka ng isang daang libo para sa mga damit at sapatos! Hindi ba’t noong nakaraang araw lang ay nag-shopping ka na naman?! Ano bang gusto mong gawin sa buhay, anak?” Dinig ko ang pagtitimpi niya sakaniyang tono.

I swallowed hard. Humapdi ang lalamunan ko. Kitang-kita ko ang pagkakatigil ng ilang mga kasambahay na nasa dining area dahil sa nangyayari.

“Hindi ka talaga kailanman matututo. Pagkatapos ng graduation mo, tutulak ka na patungong Belleza Eterna.” His voice was filled with finality. I remained silent when he stood up, leaving me in the dining area.

Dinurog ko ang bagel gamit ang tinidor at bread knife. Doon ko binuhos ang lahat ng sama ng loob ko.

“Talianna, kumain ka na riyan. Hayaan mo muna ang daddy mo. Ikaw naman kasi.” Madramang sinabi ni Manang Fely sa gilid.

“What?” I said lazily.

“Gastadora ka masyado kay bata bata mo. Hindi mo pa alam ang halaga ng pera ngayon dahil hindi ka pa nagtra-trabaho. Sa oras na ikaw na ang namamahala sa kompanya niyo, maiintindihan mo si Sir Lavino kung bakit madalas ka niyang pagsabihan pagdating sa pag-gasta. Pinaghihirapan ng ama mo ang pera, Talianna.”

Binatawan ko ang kubyertos at nagbuga ng hangin.

“Of course, I know that! But I’m his only daughter, Manang Fely! Sino pa ba ang dapat makinabang sa pera kung hindi ako lang din naman? Hindi ko naman ginagastos ang pera sa pagdro-droga. O sa kung anumang bisyo. Shopping lang iyon! You can even consider it as an investment kaya.” I rolled my eyes.

“Sus! Iyang mga mata mo, Talianna. Hugutin ko iyang mga iyan,” she threatened but I just rolled my eyes again at her.

I can’t believe my dad was serious when he said that after my graduation, we’re going straight to Belleza Eterna. Sakay ang aming chopper, dalawang oras ang lipad namin at tiyak na aabutin ng walong oras kung by land ang naging biyahe.

And here I am now! Tinatanaw ang loob ng mansyon namin sa Belleza Eterna. It’s been two years already since the last time I went here. Our mansion is located on top of a hill. Dito lumaki si Daddy at pinagpapasalamat ko na hindi ako lumaki rito. I can’t just imagine what kind of childhood I could have possibly made in here. Surely, napaka boring at walang kwenta ang childhood ko kung nagkataon.

Hinayaan kong i-akyat ng mga kasambahay ang dalawang maleta ko. Hindi ko naman pwedeng dalhin ang buong walk-in closet ko dahil aabutin kami ng ilang araw bago ko maimpake ang lahat. Pero kung dito nga ako titira, na talaga namang kumpirmado na ng aking ama, tingin ko ay kailangan kong ilipat lahat ang gamit ko rito.

Alas singko ng hapon kami nakarating. Papalubog na ang araw at malamig ang haplos ng hangin sa aking balat. Inaatake ang ilong ko ng amoy ng tubig-alat. Naglakad-lakad ako sa dalampasigan habang pinapanood ang ilang mga batang naghahabulan. May ilang mga mangingisda ang abala sakani-kanilang mga batsa at timba.

I wonder how they fish? Mukhang mahirap iyon.

Tinatangay ng mabining hangin ang suot kong asul na maxi dress maging ang aking mahabang buhok. Inipon ko sa kabilang balikat ang buhok ko upang mapigilan ito sa pagsabog. Pinanood ko ang aking mga paa na lumubog sa mapinong buhangin. It felt so soft against my feet. I felt the seaside sand scratching under my feet and the water touching me tenderly. Binitbit ko na lang ang aking sapatos dahil hindi ako naging kumportable sa paglalakad habang suot ang mga iyon kanina.

Nahagip ng tingin ko ang isang lalaking nag-aayos ng kaniyang bangka sa hindi kalayuan. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya pero nakikita kong may batsa siyang nilalapag sa buhangin. Binilisan ko ang mga hakbang ko patungo sakaniya.

Habang palapit ako, mas lalo kong nakikita kung gaano siya katangkad. He was well-built but not like a bodybuilder’s body. His skin was tanned, probably because of fishing. O ganito talaga ang kaniyang kulay. He was wearing a white shirt and black jersey shorts. Bawat hibla ng kaniyang buhok ay sinasayaw ng hangin. Abala pa rin siya sa ginagawa at mukhang hindi napapansin ang tangka kong paglapit.

Isang beses siyang lumingon sa akin nang ilang dipa na lamang ang layo ko sakaniya. Mabilis lang ang naging pagsulyap niya bago muling bumalik sa ginagawa.

“Hi! Do you mind if I look at your fish?” I smiled at him kahit hindi niya pa ako tinitignan.

“Sige lang,” his voice was cold.

I bit my lower lip.

“Araw-araw ba kayo nangingisda? I would love to try it. Pwede ba akong sumama kahit isang beses lang?” Wika ko kaya napabaling siya sa akin.

Nagsalubong ang kaniyang kilay. His tight jaw was an angular shape. I was taken aback for a moment when I saw his eyes. They were… green.

“Maaga kaming pumapalaot, miss. At hindi ka pwedeng basta sumama na lang sa amin,” he replied as if I was crazy to say that.

“I will pay you naman. Isang beses lang. I’m just curious kung paano niyo ginagawa.” I shrugged. Tinanaw ko ang mga isda sa batsa at timba bago muli siyang binalingan. Kitang-kita ko ang pagbaba ng kaniyang tingin sa hawak ko.

“Hindi pwede, miss. Pasensiya na. Siguradong hindi ka matutuwa sa pangingisda. Tsaka pwedeng pakisuot ang sapatos mo,” mariin at malamig ang kaniyang boses.

Nag-angat ako ng tingin sakaniya. Nagpatuloy siya sa pagbaba ng mga batsa.

“Nahihirapan akong maglakad kapag suot ko ito.”

Hindi niya ako pinansin kaya nagkibit-balikat na lamang ako.

“Okay. Kung ayaw mo, sa iba nalang ako sasama na mangisda.” I rolled my eyes before I turned my back on him.

I looked at him again over my shoulder. Nahuli kong nakakunot ang noo niya habang pinapanood akong papalayo. I rolled my eyes again.