ตอนที่ 1 : เฟรชชี่แรกพบ กับรักแรกปิ๊งของว่าที่วิศวะ

ตอนที่ 1: เฟรชชี่แรกพบ กับรักแรกปิ๊งของว่าที่วิศวะ

เสียงประกาศของฝ่ายจัดงานดังขึ้นต่อเนื่อง ขณะที่ไบร์ทกำลังก้มหน้าตรวจสอบรายชื่อน้องใหม่ที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงแรงปะทะเบาๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายลูกอมสตรอว์เบอร์รี

ไบร์ทเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว

ไบร์ท : "อ๊ะ! ขอโทษครับ/ค่ะ"

เบื้องหน้าของเขาคือหญิงสาวตัวเล็กในชุดนักศึกษาปี 1 ผมยาวประบ่า หน้าตาจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโตเป็นประกายกำลังมองเขาอย่างตกใจ บนพื้นมีเอกสารรับน้องของเธอร่วงอยู่เกลื่อน

แพร : "เอ่อ... หนูเองค่ะที่ต้องขอโทษ พอดีหนูรีบหาป้ายชื่อกลุ่มน่ะค่ะ แล้วมองไม่เห็นพี่เลย"

ไบร์ท : "ไม่เป็นไรครับ... ให้พี่ช่วย" (หัวใจเต้นผิดจังหวะตั้งแต่แรกเห็น)

ทั้งคู่มือช่วยเก็บเอกสารที่แพรทำตกลงพื้นมือของทั้งคู่แตะกันเพียงแผ่วเบาตอนที่หยิบแผ่นพับรับน้อง แพรชักมือกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อ

ไบร์ท : "น้องชื่ออะไรครับเนี่ย? ทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้?" (พยายามเก็บอาการเจ้าชู้ แต่รอยยิ้มของเขาเผยความอบอุ่นออกมา)

แพร : "หนูชื่อ แพร ค่ะ... แพรไหม ปัญญานุกูล คณะบริหารธุรกิจ ปี 1 ค่ะ" (ยื่นป้ายชื่อที่กำลังจะหลุดจากกระเป๋าเสื้อให้ไบร์ทดู) "หนูหาชื่อกลุ่มของตัวเองไม่เจอเลยค่ะ"

ไบร์ท : "บริหารฯ งั้นเหรอ? น้องอยู่กลุ่ม 3 นี่ครับ... พี่อยู่ตรงจุดลงทะเบียนกลางนี่นา ถึงว่าหาไม่เจอ  พี่ชื่อไบร์ทครับ... ภูริชญ์ วิศวะ ปี 3 เป็นคนดูแลน้องๆ เฟรชชี่ทุกคนในวันนี้"

แพร : "ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู"

ไบร์ท : "ด้วยความยินดีครับ... ไปได้แล้วครับกลุ่ม 3 กำลังจะเข้าหอประชุมแล้ว อย่าให้เพื่อนๆ รอนานนะครับ"

แพร : "ค่ะ! งั้นหนูไปก่อนนะคะ... สวัสดีค่ะพี่ไบร์ท"

ไบร์ทยืนมองแผ่นหลังของแพรไหมจนลับตา เขายกมือขึ้นทาบอกซ้ายของตัวเอง

ไบร์ท: บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงได้ปิ๊งเร็วขนาดนี้วะ? แพ้รอยยิ้มสดใสๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกเจอเลยเหรอวะไบร์ท! วิศวะอย่างเราไม่เคยมีโมเมนต์แบบนี้มาก่อนเลยนะ!

เริ่มต้นแผนการ

เวลา 15:00 น. หลังเสร็จสิ้นพิธีการต้อนรับน้องใหม่ ไบร์ทเดินมาที่โต๊ะของกลุ่มเพื่อนสนิทในสโมสรฯ ที่กำลังนั่งดื่มน้ำและพักผ่อน

กันต์ : (เพื่อนสนิทวิศวะ ปี 3) "เป็นอะไรวะไบร์ท? เหม่อตั้งแต่บ่ายแล้ว ปกติมึงไม่เคยเป็นแบบนี้"

ไบร์ท : "กูเจอคนที่ใช่แล้วว่ะไอ้กันต์"

พีท : (เพื่อนสนิทวิศวะ ปี 3 อีกคน) "โอ้โห! ไอ้ไบร์ทคาสโนว่าเย็นชา ปิ๊งใครวะเนี่ย? สาวๆ วิศวะปี 1 ที่มาลงทะเบียนเพียบ กูไม่เห็นมึงไม่เห็นสนใจเลย"

ไบร์ท : "ไม่ใช่สาววิศวะโว้ย... เป็นน้องบริหาร ปี 1 ชื่อ แพรไหม ตัวเล็กๆ น่ารักโคตรๆ ยิ้มทีโลกสว่างวาบ"

กันต์ : "บริหารฯ ปี 1? มึงไปรู้จักชื่อน้องเขาง่ายจังวะ"

ไบร์ท : "ก็กูทำเอกสารหล่นทับน้องเขาตอนแรกเจอนี่หว่า"

พีท : "แล้วไงต่อ? จีบดิ! อย่าให้เสียชื่อ King of Campus"

ไบร์ทยิ้มเจ้าเล่ห์

ไบร์ท : "แน่นอน! แต่กูจะจีบแบบธรรมดาได้ไงวะ? ต้องใช้ Project หน่อย"

กันต์ : "Project ร้ายเหี้ยอะไรของมึงอีกวะไอ้สัส?"

ไบร์ท : "ก็ Project นี้จะเป็นการผสมผสานระหว่าง... Project ร้าย ที่จะกันหนุ่มๆ คนอื่นออกไปให้หมด กับ Project Love ที่จะทำให้น้องแพรไหมตกหลุมรักแค่กูคนเดียว!"

พีท : "ร้ายกาจเหี้ยๆ! แล้วมึงจะเริ่มยังไง?"

ไบร์ท : "น้องแพรไหมนี่... น่าจะยังไม่มีคนรู้จักเยอะ" (ไบร์ทใช้อำนาจที่มีในการเข้าถึงข้อมูลการติดต่อของนักศึกษาใหม่ได้อย่างง่ายดาย)

ไบร์ท : "อย่างแรกเลย... พรุ่งนี้น้องมีเรียนตึกไหน? กี่โมง? กูต้องรู้ตารางเรียนน้องให้หมด!"

กันต์ : "แกจะทำอะไรวะ?"

ไบร์ท : "กูก็จะไปทำความรู้จักกับน้องให้มากกว่านี้ไงวะ! อ้อ! แล้วไอ้พวกกิจกรรมสานสัมพันธ์เฟรชชี่สัปดาห์หน้า... พวกแกจัดการให้กูได้อยู่ใกล้ชิดกับน้องแพรไหมให้มากที่สุดนะ!"

พีท: "สบายมากเพื่อน! เพื่อรักแรกของมึง... พวกกูจะช่วยทำ Project ร้าย Project Love นี้ให้สำเร็จ!"

ไบร์ท : "ดีมาก! ถ้ากูได้น้องแพรไหมมาเป็นแฟนเมื่อไหร่... กูเลี้ยงเหล้าพวกมึงไม่อั้นเลย!"

💬 บทสนทนาในไลน์กลุ่มบริหารฯ (คืนวันนั้น)

แพรไหม : "ทุกคนน! วันนี้เราเจอรุ่นพี่คนนึง... หล่อมากกกก อบอุ่นมากด้วยอะ"

มิน : "ใครวะแก? พี่คนไหน? คณะไหน?"

แพรไหม : "พี่ไบร์ท! วิศวะ ปี 3 เป็นคนดูแลตอนรับน้องอะ"

ฟ้า : "อ๋อ! พี่ไบร์ท นี่เอง! ตัวท็อปของมอเลยนะแก! หล่อ รวย เก่ง แถมยังเป็นหัวหน้าฝ่ายสวัสดิการอีก!"

แพรไหม : "โห... เป็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?"

มิน : "ใช่! แต่ก็เจ้าชู้นะ ได้ข่าวว่าสาวๆ ตามจีบเยอะมาก"

แพรไหม : "เหรอ... แต่ตอนที่คุยกับเราพี่เขาดูใจดีมากๆ เลยนะ"

ฟ้า : "ระวังโดนพี่เขาหว่านเสน่ห์นะแก! พวกหนุ่มวิศวะปากหวานนี่ตัวร้ายเลย"

แพรไหม : "ไม่เป็นไรหรอก! เราแค่ปลื้มเฉยๆ! วันนี้เราไปดูตารางเรียนก่อนนะ... พรุ่งนี้เรียนเช้า!"

แพรไหมวางโทรศัพท์ลง แต่ภาพรอยยิ้มของไบร์ทก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ