ตอนที่ 3 : แผนลวงกลางแสงเทียน และการแสดงความเป็นเจ้าของ

ตอนที่ 3 : แผนลวงกลางแสงเทียน และการแสดงความเป็นเจ้าของ

ค่ำคืนนี้คือช่วงเวลาสำคัญที่ไบร์ทจะใช้สถานะ 'พี่สโมสร' เข้ามาใกล้ชิดกับแพรไหมมากที่สุด กิจกรรมสานสัมพันธ์ที่จัดขึ้นบริเวณสนามหญ้าใหญ่ ถูกตกแต่งด้วยโคมไฟและเทียนหอม บรรยากาศโรแมนติกเป็นใจต่อการเริ่ม 'Project Love' อย่างยิ่ง

เวลา 19:30 น. นักศึกษาปี 1 ทุกคนถูกจัดให้นั่งเป็นกลุ่ม ส่วนรุ่นพี่ปี 3 และปี 2 จะทำหน้าที่ดูแลและเข้าร่วมกิจกรรมด้วย แพรไหมถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มที่ไบร์ทต้องดูแลเป็นพิเศษ

ไบร์ท : "สวัสดีครับน้องๆ ทุกคน! ยินดีต้อนรับเข้าสู่กิจกรรมสร้างความผูกพันนะครับ" (สายตาจงใจสบกับแพรไหมเป็นพิเศษ)

มิน : "พี่ไบร์ทมาดูแลกลุ่มเราเองเลยเหรอคะเนี่ย!"

ไบร์ท : "ครับ! พอดีพี่ได้รับมอบหมายให้ดูแลกลุ่มน้องบริหารฯ โดยเฉพาะ... เพราะเป็นน้องใหม่ที่พี่เจอเป็นคนแรกๆ พี่เลยเป็นห่วงเป็นพิเศษ" (คำว่า 'เป็นห่วงเป็นพิเศษ' ถูกเน้นเฉพาะกับแพรไหม)

กิจกรรมเริ่มขึ้นด้วยการละลายพฤติกรรมและการจับคู่ทำภารกิจ แพรไหมพยายามหลีกเลี่ยงการสบตาไบร์ท เพราะเธอยังรู้สึกเขินอายกับเหตุการณ์ที่โรงอาหาร

ฟ้า : (กระซิบกับแพรไหม) "แก! พี่ไบร์ทจ้องแกไม่หยุดเลยนะ!"

แพรไหม : "บ้า! พี่เขาก็ดูแลทุกคนนั่นแหละ"

ไบร์ทประกาศเสียงดัง

ไบร์ท : "กิจกรรมต่อไป! คือการหาคู่บัดดี้ต่างคณะ เพื่อทำภารกิจแลกของที่ระลึกที่สื่อถึงความเป็นตัวเอง! รุ่นพี่สามารถเข้าร่วมได้!"

ทันทีที่สิ้นเสียงประกาศ หนุ่มๆ ทั้งปี 1 และปี 2 หลายคนเริ่มเดินตรงเข้ามาหาแพรไหม แต่ก่อนที่ใครจะถึงตัวเธอ ไบร์ทก็ชิงจังหวะก่อน

ไบร์ท : "น้องแพรไหมครับ... พี่ว่าเราจับคู่กันดีกว่านะ"

แพรไหม : "อ๊ะ! คะ... แต่หนูกลัวว่าพี่ไบร์ทจะไม่มีเวลาค่ะ"

ไบร์ทโน้มตัวลงมาเล็กน้อย ทำให้เธอได้กลิ่นหอมสะอาดๆ จากตัวเขา

ไบร์ท : "พี่จัดการเวลาได้เสมอ... ถ้าเป็นเรื่องของน้องแพรไหม"

คำพูดของไบร์ททำให้หนุ่มคนอื่นๆ ที่กำลังเดินเข้ามาหาต้องหยุดชะงักและถอยกลับไปอย่างเสียดาย เพราะคงไม่มีใครกล้าสู้กับรุ่นพี่ปี 3 ดีกรีหัวหน้าฝ่ายสวัสดิการอย่างเขา

ไบร์ทกับแพรไหมเดินแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อทำภารกิจแลกของที่ระลึก

ไบร์ท : "ของที่ระลึกของพี่คือ... สร้อยคอเกียร์วิศวะครับ" (หยิบสร้อยคอเกียร์สีเงินเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋า)

ไบร์ท :  "มันมีความสำคัญมากสำหรับพี่นะ"

แพรไหม: "โอ้โห! เกียร์! พี่ไบร์ทกล้าให้หนูเลยเหรอคะ?"

ไบร์ท : "ให้สิครับ... ถ้าเป็นน้องแพรไหม" (มองสบตาเธออย่างจริงจัง)

ไบร์ท  :  "แล้วของน้องแพรไหมล่ะครับ? อะไรที่สื่อถึงความเป็นน้องที่สุด?"

แพรไหมยื่นยางรัดผมลายสตรอว์เบอร์รีสีแดงอันเล็กๆ ให้

แพรไหม :  "ของหนูคืออันนี้ค่ะ! ยางรัดผมลายสตรอว์เบอร์รี... หนูชอบสตรอว์เบอร์รีมาก แล้วหนูเป็นคนที่ไม่ชอบรวบผม... ถ้าหนูรวบผมแสดงว่าหนูกำลังตั้งใจจริงจังกับบางอย่างอยู่ค่ะ"

ไบร์ทรับยางรัดผมมามองอย่างพิจารณา

ไบร์ท  :  "งั้นพี่ขอรัดผมให้น้องเลยได้ไหมครับ? พี่อยากเห็นน้องแพรไหมตั้งใจจริงจัง..."

แพรไหม : (ใจเต้นแรง) "เอ่อ... ได้ค่ะ"

ไบร์ทค่อยๆ รวบผมของแพรไหมขึ้นอย่างแผ่วเบา สัมผัสจากปลายนิ้วของเขาสร้างความรู้สึกวาบหวิวไปทั่วร่างของเธอ

ไบร์ท : (กระซิบเบาๆ ข้างหู) "ต่อจากนี้ไป... ทุกครั้งที่น้องแพรไหมใช้ยางรัดผมอันนี้... ขอให้รู้ไว้ว่าพี่คนนี้กำลังมองดูน้องอยู่ทุกที่นะครับ"

แพรไหมรีบถอยห่างออกมาเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว

แพรไหม :  "พี่ไบร์ท... พูดแบบนี้... หนูก็ขะเขินเป็นนะคะ"

ไบร์ทหัวเราะอย่างพอใจ

ไบร์ท : "พี่ไม่ได้พูดให้เขินเล่นๆ นะครับ... พี่กำลังจริงจังกับน้องมากๆ"

ในขณะที่ทั้งคู่นั่งพักและดื่มน้ำอัดลมอยู่บริเวณขอบสนาม จู่ๆ ก็มีลูกฟุตบอลจากกลุ่มนิเทศฯ ที่เล่นอยู่ใกล้ๆ ลอยมาชนที่ไหล่ของแพรไหมอย่างแรง

แพรไหม : "โอ๊ย!"

ไบร์ท : "น้องแพรไหมเป็นอะไรไหมครับ? เจ็บมากรึเปล่า?" (จับไหล่เธออย่างเป็นห่วง)

นักเรียนนิเทศฯ ปี 1 (จิม) : "ขอโทษครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจครับ!"

ไบร์ทเงยหน้าขึ้นมองจิมด้วยสายตาเย็นยะเยือกที่ทำให้จิมถึงกับกลืนน้ำลาย

ไบร์ท: "คราวหลังระวังหน่อยนะครับน้อง... น้องที่ยืนอยู่ข้างหน้าพี่คนนี้... พี่หวงมาก"

จิม : "ขอโทษจริงๆ ครับพี่ไบร์ท! ผมจะระวังให้มากกว่านี้ครับ!" (รีบวิ่งหนีกลับไปที่กลุ่มอย่างรวดเร็ว)

แพรไหม : "พี่ไบร์ท... ทำไมต้องพูดเสียงดุขนาดนั้นด้วยคะ?"

ไบร์ท : "ก็เพราะพี่ห่วงน้องจริงๆ น่ะสิครับ... พี่ไม่อยากให้น้องแพรไหมต้องเจ็บตัว" (ลูบผมเธอเบาๆ)

ไบร์ท : "น้องแพรไหม... พี่ไม่รู้ว่าคนอื่นจีบน้องว่ายังไงบ้างนะ... แต่พี่ไม่อยากเป็นแค่พี่ที่แวะมาคุยด้วยตอนบังเอิญเจอ"

แพรไหม : "คะ?"

ไบร์ท : "พี่อยากให้น้องแพรไหมให้โอกาสพี่ได้ดูแลน้องอย่างเป็นทางการได้ไหมครับ?"

แพรไหมหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอประทับใจในความตรงไปตรงมาและความกล้าแสดงออกของไบร์ท แต่ก็กังวลถึงข่าวลือที่ว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้

แพรไหม : "พี่ไบร์ท... เรื่องมันเร็วเกินไปนะคะ"

ไบร์ท : "พี่เข้าใจครับ... งั้นพี่จะยังไม่ขอเป็นแฟนนะครับ" (โน้มหน้าเข้ามาใกล้ จนแพรไหมได้กลิ่นลมหายใจของเขา)

ไบร์ท : "แต่พี่ขออนุญาต... เป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์จีบน้องแพรไหมอย่างเปิดเผยได้ไหมครับ?"

คำพูดที่รุกหนักและสายตาที่สื่อถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้าของไบร์ท ทำให้แพรไหมไม่มีทางปฏิเสธได้

แพรไหม : "ก็ได้ค่ะ... แต่พี่ไบร์ทต้องไม่ทำให้หนูเสียใจนะคะ" (ตอบเสียงแผ่วเบา)

ไบร์ท : "สัญญาครับ!" (ยกมือขึ้นมาแตะหน้าผากแพรไหมเบาๆ)