Sa Opisina ni Allan, nakaupo ito sa kanyang desk, sa mesa nito ay may desk lamp katabi ang computer ni Allan, may whisky sa ibabaw ng mesa ni Allan katabi ang kanyang shot glass. Ito ang pan-tanggal niya ng stress at kung minsan nakatu-tulong ito sa kanyang pag-iisip kapag may mga kaso siya na ini-imbestigahan.
“Nakakainip, nakakainip ang waiting game na ito. Kailan ka gagalaw muli Psycho Employee! Kung hindi siya gagalaw ay mahihirapan ako hanapin siya, ngunit kung hihintayin ko naman siya gumalaw segurado na may mabibiktima na naman siya.”
Tinitignan ni Allan ang kamay niya may bandage ang kanyang kamay, may hiwa ang palad niya galing sa isang matalas na bagay. Maaring kutsilyo ang may gawa nuon.
” Masakit pa din ang kamay ko. Malakas ang Psycho na yon. Sa pakiwari ko isa siyang eksperto sa Martial Arts, mukhang may alam din siya sa hand to hand combat ng military. Di na ko magtataka na ganun niya kadali napapatay ang kanyang mga biktima, idagdag pa rito ang taglay niyang lakas, laki ng katawan at height niya. “
Naalala ni Allan ang nangyari nung gabi na yon sa Damuhan, nang tangkain niya iligtas si Mr. Ermard. Nakuha niya ang sugat sa kamay sa kutsilyo ng salarin.
” Patawad Mr Ermard hindi kita nailigtas, hindi ko kasi alam ang pasikot-sikot sa lugar na iyon. Madilim man sa lugar na iyon alam ko na kung sino ka PSYCHO EMPLOYEE.” “Ngunit sa ngayon ay hindi sapat ang ebidensiya na kilala ko lang siya, hindi pwede na basta ko lang sabihin sa korte na kilala ko siya, kailangan mahuli ko siya sa akto, mailigtas ang bi-biktimahin niya upang ito ang tatayong testigo, at makuha ko din ang kutsilyo niya bilang solid evidence. Tapos ay sasapat na ang mga dokumento na hawak ko sa aking kamay laban sa Salarin.”
Nanunuod si Allan ng TV bago siya matulog pampaantok niya sa gabi, minsan nabuksan niya ang TV sa isang Dokumentaryo na palabas. Interesting ang topic nito. Isang female Psychologist ang ini-interview ng isang male reporter.
”Doc paano po ba nakukuha ang psychosis? May tao po ba na ipina-nganak na Psycho?” ” Well, may ipinanganak na may diperensya sa pag-iisip pero hindi ito isang uri ng Psychosis, Meron din naman na sinasabi nila na nama-mana ito sa mga magulang or maari din sa mga ancestors nila like lolo or lola, some says it’s genetics.” “But for me Psycho became a Psycho as a result of our Society, because of their experiences. They are the production of the people around them. Lahat ng tao maari maging Psycho.” ” Wow Doc totoo po ba iyon? Ibig sabihin kahit ako or kayo po maari maging Psycho?” ” Well, Yes. We people produce our own Psycho. Because nakukuha ng isang Psycho ang ganitong sakit or pag-uugali dahil sa experiences nila or mga pinagdaanan sa buhay. Example mga tao na pinagmalupitan ng nanay or tatay nila nuong bata pa sila maari silang maging Psycho sa kanilang pagiging adult. Mga tao na nagugutom na pinagdamutan bigyan ng pagkain. Mga tao sa paligid natin na hindi natin alam na ‘Naapi na pala natin sila ng hindi natin alam’.”
”Wow nama-mangha ako sa mga narinig ko sa inyo Doctora, ngunit sa tingin ko ay tama po kayo.” ” Let’s put it this way walang pinanganak na masama. Sumasama ang tao dahil sa kinalakihan niya, sa pag-mamadamot ng kapwa tao, sa experiences niya sa kanyang paglaki, sa
28
mga tao na nasa paligid niya, sa mga tao na akala mo perpekto kung manlait ng kapwa tao, but still it is by choice, tayong mga tao ay may free will may choice tayo na maging mabuti or masama so it means… If they became Psycho, it is their choice just like we can choose to be good or bad…or we choose heaven or hell. Like Lucifer ng likhain siya ng Diyos ‘Larawan ng Kasakdalan, Puspos ng kaalaman. Ganda niya ay walang kapintasan. Hanggang sa mamuhay siya sa kasalanan.” ” Kung gayon kapag ang tao ay naging Psycho ninais niya ito, or pinili niya ito.” ” Yes. Maaring para maghiganti sa mga tao na nasa paligid niya, mga tao na umapi sa kanya, mga tao na nagdamot sa kanya, or maaring dahil nagalit siya sa Diyos dahil akala niya pinabayaan siya nito di tulad ng ibang tao na pinag-papala ng Diyos. And as I’ve said kanina sa mga past experiences nga niya.” ” Kung gayon paano natin maiiwasan na magkaroon ng mga kasama na Psycho, or may gamot ba sa mga tao na Psycho?” ” Madali lang naman maiwasan na magkaroon ng Psycho sa paligid natin. Maging mabuti tayo sa kapwa tao natin, kung marunong lamang tayo umunawa, magpahalaga sa kapwa tao, magbigay ng tulong sa mga na-ngangailangan, kung hindi lamang tayo mapag-mataas na kung minsan tingin natin sa sarili ay hindi nagkakamali at walang kapintasan, kung hindi natin iniisip na mas mataas tayo sa iba na akala natin ay diyos na tayo, kung di tayo maramot sa kapwa tao na nagugutom, at kung kaya natin magmahal ng kapwa tao na walang hinihintay na kapalit tulad ni Jesus. Wala na magiging Psycho sa mundo, and magiging mapayapa sa buong mundo.” ” Nako Doc napaka-hirap pala maiwasan magkaron ng Psycho sa paligid natin…haha! Kung ganon kung may Psychosis na ang isang tao maari pa po ba ito magamot?” ” OO naman. If may pamilya na nagmamahal sa kanya, kakausapin siya, not para husgahan siya bilang Psycho but to show care and love. Iparamdam sa kanila na mahalaga sila, iparamdam sa kanila na mahal sila, give them time or spent time with them daily, bigyan sila ng oras araw-araw na kausapin sila. Ganoon din kung may kaibigan sila na totoong kaibigan nga nila at gayon din ang gagawin, maari silang gumaling and siyempre makakatulong din kami na mga Psychologist giving them proper na gamot and mga payo.” ”Maraming salamat Doc sa oras ninyo po marami ako natutunan sa inyo, and I’m sure pati na po ang mga nanonood satin.”
Si Allan nakahiga na sa kama niya, katabi ang table na may lamp, isang whisky at shot glass sa ibabaw ng table, uminom si Allan ng kaunti. Kausap ang sarili nito.
”Maraming tama sa sinabi mo Doctora, ngunit may mga Psycho na Malala na at hindi na maari gamutin pa, mga Psycho na kailangan na mawala sa mundo para iligtas ang ibang tao at ang nakararami.”
Pagkatapos ng palabas ay pinatay na ni Allan ang TV at natulog na. Kinabukasan, umaga, nakaugalian na din ni Allan manuod ng TV kapag umaga. Habang nagkakape ay nanonood siya ng balita. Isang Babaeng Reporter ang nasa TV, sa isang sikat na sinehan sa Maynila.
” Isang Bakla na Manager po sa isang sikat na Sinehan sa Mall sa Maynila ang natagpuang patay sa loob mismo ng sinehan na kanyang pinapasukan. “
Si Allan halos mabitawan ang tasa ng kape, nanlaki ang mga mata sa pina-panood na balita. Tapos ay naging seryoso na ang mukha nito, nagliliyab ang mga mata niya sa napanood.
38galaw, kung ano ang nakasanayan na nito. Si doctora naman ay naka Blouse lamang at black Mini-Skirt at sapatos na may takong, nakapatong sa kanyang black blouse ang kanyang White Doctor’s Coat. “Kumusta ka na Fred?” –Tanong ni Doctora kay Fred. “Mabuti naman po Doctora.” –Tugon ni Fred. Nasa ganoon sitwasyon ng bigla may pumasok na lalaki. May dala itong Patalim sinugod si Doctora. “Dapat nakakulong ang tao na yan! Dahil sayo na Doctor ka dito lang siya nanatili sa Mental Hospital! Ilang buwan ako nakulong dahil sa kanya! At pinatay pa niya ang kasintahan ko sa Parke noon!” “EEEEEEEHHHH!!!” –Sigaw ni Doctora.Masa-saksak na sana si Doctora ng Kutsilyo ng humarang si Fred, nahawakan niya ang kamay ng lalaki at nag-agawan sila sa Patalim. “Mamatay ka na Fred! Hayop ka!” –Sigaw ng lalaki. Nakilala ni Fred ang lalak
34 Minsan pauwe na si Fred sa kanila galing sa simbahan, palabas na siya ng simbahan noon. May isang mata na nakatingin sa kanya sa may poste katapat ng simbahan sa Sta.Cruz Church. Hindi niya alintana ito, payapa na siya ng mga panahon na iyon. Kahit paano ang bigat sa puso niya ay nabawasan simula magtrabaho siya sa simbahan. Madilim na noon, malapit ang Simbahan sa isang Parke sa Maynila sa Rizal Park. Naisipan ni Fred na magpunta muna sa parke para magpahangin sandali, isang sakay lang naman ito mula sa simbahan ng Sta.Cruz mga 10 min. lamang ang biyahe dito. Naupo si Fred sa isang upuan sa Parke sa ilalim ng puno. Nakatingala siya sa langit, dinadama ang hangin na may dalang kapayapaan sa kanyang puso at isipan. Minamasdan niya ang mga puno at halaman, ang mga ibon na nakahapo na nuon sa mga puno, mga tao na isa-isa nang umuuwe dahil gabi na. Isang anino ang lumabas sa likod ng puno na nasa tabi ng
29 “Sa wakas nagpakita ka na din sakin muli Psycho Employee. Ngunit ang masamang balita, may isa na namang nasakripisyo na buhay at may nabiktima ka na naman. Ano pa man ang dahilan mo, nakaraan, or past experiences mo tulad ng sinasabi nung Psychologist sa TV kagabi ay wala na ko pakialam don at wala ka pa din karapatan na Pumatay at bumawi ng buhay pagkat hindi ka Diyos! At sa oras na magtagpo tayo muli seseguruhin ko mapupunta ka sa likod ng rehas o kaya ay sa ilalim ng lupa Satanas!”Pinuntahan ni Allan ang sinehan. Hindi upang imbestigahan ang nangyari, alam na niya ang kuwento sa likod ng krimen, bumili siya ng ticket at nanood ng isa sa pelikulang palabas. Maya-maya pa ay may umikot na isang lalaki may flash light at nag check sa loob ng sinehan. Madilim sa loob ng sine ngunit banaag niya ang mukha nito. “Siya na Iyon. Tiyak ko siya yon!” Iniis
Sa Opisina ni Allan, nakaupo ito sa kanyang desk, sa mesa nito ay may desk lamp katabi ang computer ni Allan, may whisky sa ibabaw ng mesa ni Allan katabi ang kanyang shot glass. Ito ang pan-tanggal niya ng stress at kung minsan nakatu-tulong ito sa kanyang pag-iisip kapag may mga kaso siya na ini-imbestigahan. “Nakakainip, nakakainip ang waiting game na ito. Kailan ka gagalaw muli Psycho Employee! Kung hindi siya gagalaw ay mahihirapan ako hanapin siya, ngunit kung hihintayin ko naman siya gumalaw segurado na may mabibiktima na naman siya.”Tinitignan ni Allan ang kamay niya may bandage ang kanyang kamay, may hiwa ang palad niya galing sa isang matalas na bagay. Maaring kutsilyo ang may gawa nuon. ” Masakit pa din ang kamay ko. Malakas ang Psycho na yon. Sa pakiwari ko isa siyang eksperto sa Martial Arts, mukhang may alam din siya sa hand to hand combat ng military. Di na ko magtataka na ganun niya kadali napapatay ang kanyang mga biktima, idagdag pa rito ang taglay ni
24 Nakita ni Allan si Fred. Bakas sa mga mata ni Allan ang gulat at pagtataka, tila hindi niya alam kung matutuwa siya pero maraming kuwestiyon sa isip niya. Minasdan lamang niya si Fred, hindi niya ito nilapitan. Umalis na si Fred at tinignan lamang ito ni Allan. Pagkatapos lumabas ni Fred ay lumabas na din si Allan. Tila hindi siya nakita ni Fred, marahil ay nagmamadali itong umuwe at baka marami pa siya dadalhan ng Barbecue. Si Allan naglalakad, nag-iisip, sa labas ng Call Center ay nakita niya na sumakay na ng motor niya si Fred at umalis. Marami pa katanungan sa isip niya at parang gusto niya na sundan si Fred ay nakaalis na ito. “Ang mga bagay na aking nakita at nasaksihan ay maaring tugma at maaring hindi dahil may isang parte na sumisira sa aking Theory at may isang parte na tumutugma din dito.” –Kausap ni Allan ang sarili niya. “Wala sa Empleyado nila ang taong hinahanap ko, ngunit, subalit…datapuwat…sapagkat…ahhh…masisiraan na ata ako ng ulo sa kasong ito, o kaso k
Natawa si Eugene ngunit hindi si Allan, bakas sa mukha nito ang pag-alala. Tiim-bagang itong lumakad palayo kay Eugene. “Mahirap na sitwasyon ito, saan ako magsisimula upang mahanap ko at mahuli na ang Psycho, alam ko kung sino ka, ngunit segurado ako tulad ka ng isang Tigre sa Gubat, nakatago sa mga puno at halaman, aatake lang kung kailangan, at maninila ng biktima kung may pag-kakataon.”“Kawawa ang mga tao na nakakulong ngayon dahil sa mga kagagawan mo, ikaw ang dapat nasa bilangguan hindi sila. Matatapos din ang kasamaan mo Hari ng Tiro. Mahuhuli din kita diyos ng Babilonia.”Si Fred lumipat na sila ng kanyang pamilya sa isang lugar sa Fairview. Tulad ng sinabi ng kaibigan na si Eugene, nagtinda na lamang ito ng Barbecue at Lugaw. Masaya nuon ang mga tao, Disyembre na at malapit na ang pasko. Malakas ang lugawan ni Fred, gayon din ang mga tinda niyang Barbecue. “Mas mabuti na ang ganito, wala na ako Boss at ako na lamang ang Boss ng aking sarili.” – Sabi ni Fred sa sari