บทที่ 13 เจ้าสาวซาตาน (1)

(มีภาพประกอบ)

ลิเดียยืนอยู่หน้ากระจกในชุดเจ้าสาวแบรนด์หรูหราสีขาวบริสุทธิ์ แต่ภายในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ดวงตาที่เคยสดใสเต็มไปด้วยหยดน้ำตา

ใบหน้าที่เคยสดใส ดูหม่นหมอง แก้มยุ้ยของเธอในตอนนี้ผอมตอบลง เพราะเครียดจนกินอะไรไม่ค่อยลงมาหลายวัน

ทุกคำพูดเหยียดหยามของไลออนยังคงดังก้องในหัวของเธอ ราวกับมีดปลายแหลมที่ทิ่มแทงใจซ้ำ ๆ ที่ไม่สามารถหยุดคิดถึงมันได้เลย

“ต่อให้เธอใส่ชุดเจ้าสาวราคาแพงแค่ไหน...สุดท้ายเธอก็แค่ของฟรี ไร้ค่า! แม้แต่กะหรี่ยังมีค่ามากกว่าเธอ!”

หญิงสาวปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วมองดูตัวเองในกระจก มือเล็ก ๆ สั่นเทา เธอรีบเอื้อมไปลบรอยลิปสติกสีแดงที่ถูกเขียนคำว่า “FREE” บนหน้าผากออกอย่างรีบ ๆ

“อีกไม่นาน คนของเลโอนาร์ดก็คงจะตามหาพี่ลีอองจนเจอ” เธอภาวนาในใจ ขณะพยายามปลอบตัวเอง

“แล้วเราสองคนพี่น้อง ก็จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเหมือนเดิมแล้วนะ” ลิเดียสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง ทุกครั้งที่เธอหวาดกลัวและท้อ เธอจะนึกถึงใบหน้าของพี่ชายเธอเสมอ

“เดียอยากจะเข้มแข็งและกล้าหาญ ให้ได้สักครึ่งหนึ่งของพี่ลีอองจังเลยค่ะ” เธอหยิบทิชชูขึ้นมาซับน้ำตาแบบลวก ๆ

“พี่ลีอองรู้ไหม