Nasa isa akong Spa kasama si Mariane, girl-bestfriend ko. Nakilala ko siya noon sa college, laging binubully dahil sa pagiging scholar ng school. She was smart and kind, ngayon lang kami ulit after a year dahil busy ito sa business niyang café. Nagkatampuhan din kami dahil ayaw na ayaw niya noon kay Calvin, dahil nga bulag ako sa pag ibig mas pinili ko si Calvin kaysa sa kaibigan mo.
Naisipan ko siyang kausapin ulit at sa wakas naging okay na kami. Nakakamiss ang kulitan namin. Medyo okay nadin ang mga sugat at ang paa ko. Naghihilom na ng lubusan, ang puso ko nalang ang hindi pa. Nakakalakad na rin naman ako ng maayos. Nakakagala na din. “Sabi ko naman kasi sayo noon na wag mo nang ituloy ang kasal.” Tumawa ito. “Akala ko kasi pagtapos naming ikasal matutunan niya akong mahalin.” I sigh. “Akala mo lang yun besh, siyaka mabuti naman at hiniwalayan mo na para naman makahanap kapa ng kapalit, nako sayang kaya lahi mo.” Tiningnan ko siya ng masama kaya tumawa ito. Maganda si Mariane dahil marunong na syang mag ayos, hindi katulad noon na literal na nerd at weirdo. Hindi ko nga alam kung bakit tumagal ang pag kakaibigan namin, baka dahil pareho siguro kami ng ugali? Well mas masama nga lang ang ugali niya dahil kapag nagalit nagiging demonya literal. “Wala pa akong planong maghanap ulit, siyaka kapag naka fully move on nako. . . gusto kong bigyan ng chance si Stev. He's a good man Mari, you know that.” Bumuntong hininga ito at mukang hindi kumbinsido sa sinabi ko. “Yeah, I know.” “Bakit? Mabait naman si Stev e’, siyaka he grown so much.” “Sinabi mo din yan noon, tsk may nangyari ba? Wala! Siyaka ewan ko ba, naiirita ako kapag nakikita ko si Stev katulad din kay Calvin.” I laugh. Lagi kasi silang mag kaaway noon ni Stev. “Kailan kaba hindi nairita ka sa kaniya? It's because allergy ka sa mga lalaki dahil sa nang yaring heart break mo noon. Am I right?” Ngumisi ako para ma asar siya at mukang nagtagumpay naman ako. “Past is past. Wag mo nang hukayin ang nakabaon na sa lupa.” Tumawa ako at napa iling nalang. She's still affected, mukang may feelings pa rin sa ex niya. “Anyway, nagyayayang gumala sa theme park si Stev, you want to come?” Anyaya ko sa kaniya. Reunion na din naming tatlo, gusto ko silang maging okay ni Steven. Makita na rin ang pagaaway nila. Kapag kamasa ko sila nagiging makulit ako, I miss being me. I miss myself. “Really? Syempre sasama ako, nakakamiss pumunta don! Kailan ba? Para naman maka handa ako.” She sounds excited at niyugyog pa ako. “Aray! Wag kanga magulo baka masira ang kuko ko sa paa.” Suway ko pero muli itong tumili kaya napatingin sa amin ang naglilinis ng mga kuko namin, naiingayan na yata sa amin. Nag papalinis kami ng kuko sa paa. Medyo madumi na din ang paa ko dahil ilang araw may bandage at betadine. Nakakahiya naman baka isipin ng mga tao bulok na ang mga kuko ko. “Sornaman! Excited lang ako, nakakamiss din kasing bumalik sa pag ka bata. Can't wait talaga!” Nang matapos kaming mag pa salon ay siyaka naman kami gumala sa mall. Bumili na ako ng iilang mga damit, gusto ko na ulit rumampa at ipakita ang babaeng sinayang ng halimaw ‘kong ex-husband. Na eenjoy ko ang pag shoshopping namin ni Mariane, as in lahat ng nagugustuhan ko binibili ko kaagad. Hindi kasi ako nakakapag shopping simula nang mag asawa ako, well akala ko kapag naging matipid ako magiging mabuting may bahay ako pero hindi pala. Tsk! Sayang lahat ng effort ko! Bwesit! Ayoko na isipin! “Grave ka talaga girl, lahat bagay sayo. Nakakaingit ka! Napaka perfect mo tapos sinayang ka lang, haha bulag siguro ang asawa mo.” Humagikhik pa siya. “Tama na ang topic tungkol sa kanya, I want to forget him and start a new life. No more Calvin, just myself and me.” Napahinga ako ng malalim. “Gora!! Well speaking of the devil—diba siya yun?” Argh! Sabing no more Calvin muna. Ayoko munang siyang makita, baka maging marupok ako tapos sabihin ko sa kaniya na nagpapanggap lang ako. Tamad ko siyang tiningnan at may itinuro ito sa isang mamahaling restaurant. Napasunod naman ako sa tinuturo ng nguso nito at doon ko nga nakita ang lalaking punyetang sumira ng buhay ko. He was sitting comfortably at mukang masaya ito sa kausap. Nang tumingin ako sa kausap niya ay siyaka ko lang napagtanto kung sino. It was Hailey, of course sinong hindi sasaya kung kausap niya ang first love niya slash kabet! “Gosh besh, si Hailey. Oh no, tuluyan kanang ipinagpalit. Takte talaga yang si Calvin! Kahit naman siguro nawalan ka ng alaala at maghiwalay kayo e wala siyang pakialam.” Galit na bulyaw ni Mariane. Hindi ko pinansin ang sinabi ni Mariane at maimtim na nakatingin lamang sa ex-husband ‘kong tumatawa habang kausap ang kabet niya. He looked so happy. Why he's so unfair? Pag dating sakin parang sinasakluban siya ng langin at lupa ni halos hindi ko siya nakitang ngumiti man lang kapag kausap ako. Pinigilan ‘kong umiyak. “So, ahmmm anong plano mo?” Alam din ni Mariane ang tungkol sa pag papanggap ko. Umismid ako at may naisip. I have a plan. I really good plan. “Follow me, papasok tayo. Ihanda mo ang pagiging artista mo besh.” Ani ko kay Mariane. Tumango ito at mukang excited pa. Hinila ko siya papasok at sabay kaming naglakad papunta sa kabilang table na kung saan sila Calvin. VIP table. “Kunwari tumatawa tayo.” Bulong ko. “Noted besh, ako bahala.” Kumindat pa ito at siyaka kami umupo. “HAHAHA” maarteng tawa ni Mariane. “Grave ka talaga besh, hindi ka na nagbago attractive ka parin. Akalain mo yun hiningi number mo, tapos isa pa siyang CEO ng malaking kompanya, my gosh it's a catch besh.” Hindi ko alam kung anong pinagsasabi ni Mariane at mukang nilalakasan pa niya ang boses niya. Natawa nalang ako at siyaka siya sinabayan. Alam ko na kung anong minimean niya. “Right? And he's body, gosh so damn hot!” Umakto akong kinikilig. Tangina bakit ba namin to’ ginagawa? “Good afternoon beautiful ladies.” May lumapit na waiter. “Do you have a reservation ma'am?” Shocks! Kailangan pa pala ng reservation. Ipinalapit ko ang waiter at binulungan ko ito. “I'll pay it double, just give us this table.” Siyaka ako ngumiti sa kaniya. “Sure ma'am. So, what is your order?” Tanong nito sa amin. Ngumiti ako at tumingin sa menu na nasa mesa. “Hmnnn. . . can I get a vegetable salad with crab bits and caviar sauce, orange juice for my drink.” Tumingin naman ako kay Mariane na pumipili narin ng oorderin. “Mine is. . . ahmmm I should try your best selling medium rare beef steak with buttered mushrooms and for my drink. . . just lemonade.” Nilista na nang waiter ang order namin. “That’s all ma'am?” “Yes,” Sagot ko at siyaka ako tumingin kay Mariane. Actually busog pa talaga ako, si Mariane lang naman ang kanina pa nagugutom. “Okay ma'am your order will be serve at 10 minutes. Excuse me,” Umalis na ang waiter at nilakihan ko nanaman ng mata si Mariane para Ipagpatuloy ang ang naudlot na pagpaparinig niya. “I bet he's good in bed too. Mukang type na type ka niya Claire, kakaingit.” Nilakasan pa niyang lalo. Naka rinig kami sa kabilang table ng pag-ubo. Mukang narinig naman nila ang pinaguusapan namin. Hindi ko makita ang nasa kabilang table dahil naka talikod ako sa kanila. Ngumiti ng nakakaloko si Mariane at siyaka muling nagsalita. “Akin nalang kaya yun? May date naman na kayo ni Steven mamaya diba? Ipaubaya mo na sakin yung handsome sugar daddy kanina.” Niliitan pa niya ang boses niya. Grave talaga tong si Mariane, sobrang lala kung maka parinig. Wala naman akong naaalala na may date kami ni Stev. Pero ang gaga kinacareer ang pagpaparinig at pag aakting. Pwede na siyang pang FAMAS. “Sure, I'm contented na kay Steven, he's so perfect and so kind.” Totoo naman, perfect na kaya ni Stev. “I know, swerte mo nga sa kaniya, I wish I have Steven too.” Lumaki ang mata niya at alam kung nandidiri na ito sa mga pinagsasasabi. Gusto kong tumawa pero pinigilan ko ang sarili ko. “Baka sunduin na ako ni Stev maya-maya, alam mo naman yun—parang asawa kung maka asta.” “Malay mo mamaya na siya mag propose sayo—” Nagulat kami ng biglang naka rinig kami ng pag suntok sa mesa. Napatingin kami ni Mariane sa kabilang table. Calvin is looking at the table madly while may hawak na tinidor. Any time parang masisira ang hawak nitong tinidor. Success! Mukang rinig na rinig nila. Napatingin ako kay Mariane na may malapad na ngiti sa mga labi. “Anyway I was just saying na baka naman ma resume niyo yung love story niyo.” “Of course, hindi ko nga alam kung bakit pinatagal ko pa. Pero wala kasi akong matandaan kung bakit? Besides aalis na rin naman ako, susunod ako ng U.S with Steven at hinihintay ko nalang ang prinoprocess niya, ayaw niya namang sabihin sakin kung ano, but I trust him anyway.” “Narinig ko nga gusto mo nang mag ka roon ng baby, kailan ba ang honeymoon?” Nakita ko ang mapang asar na ngiti ni Mariane. Gaga talaga, bakit umabot sa honeymoon? Mababatok talaga sakin to mamaya. “Mamaya?” Tumawa ako at ganun din siya. Gaga talaga! Sinabayan ko na ang kabaliwan niya. “Suppor—” Napa hinto ito nang napatingin sa likuran ko at tumaas ang kilay niya. Anong tinitingnan niya? Bigla tuloy akong kinabahan. Nakarinig nalang ako ng yapak sa likuran ko at bigla itong dumungaw sa gilid ko at tiningnan ako ng masama.Nasa isa akong Spa kasama si Mariane, girl-bestfriend ko. Nakilala ko siya noon sa college, laging binubully dahil sa pagiging scholar ng school. She was smart and kind, ngayon lang kami ulit after a year dahil busy ito sa business niyang café. Nagkatampuhan din kami dahil ayaw na ayaw niya noon kay Calvin, dahil nga bulag ako sa pag ibig mas pinili ko si Calvin kaysa sa kaibigan mo.Naisipan ko siyang kausapin ulit at sa wakas naging okay na kami. Nakakamiss ang kulitan namin.Medyo okay nadin ang mga sugat at ang paa ko. Naghihilom na ng lubusan, ang puso ko nalang ang hindi pa. Nakakalakad na rin naman ako ng maayos. Nakakagala na din.“Sabi ko naman kasi sayo noon na wag mo nang ituloy ang kasal.” Tumawa ito.“Akala ko kasi pagtapos naming ikasal matutunan niya akong mahalin.” I sigh.“Akala mo lang yun besh, siyaka mabuti naman at hiniwalayan mo na para naman makahanap kapa ng kapalit, nako sayang kaya lahi mo.”Tiningnan ko siya ng masama kaya tumawa ito. Maganda si Mariane dahi
[ Claire POV ]Humigpit ang yakap ko kay Stev. Please sana gumana. Ayoko na siyang makausap, ayoko na siyang makita. Gusto ko na siyang mawala sa buhay ko. Bumabalik lang sa isip ko ang mga ginawa niya sakin. Tanging pagkamuhi na lamang ang nararamdaman ko para sa kaniya.“Hindi mo ba siya talaga nakikilala?” Muling tanong ni Stev, umiling nanaman ako at umaktong natatakot.“Ahhh! My head hurts!” Pagkukunwari ko.“Please call the doctor!” Ani mama sa nurse. Nagmadali naman ang nurse lumabas at naiwan kami.Ilang minuto din ang pagtitig sakin ni Calvin at hindi ko ito binigyan ng tingin dahil umaakto akong natatakot sa kaniya, ramdam ko ang talim ng pagtitig niya. Para siyang sasabog anytime. Gusto ko siyang pagmumurahin at palabasin dahil sa pag hulog ko sa hagdan, siya ang may kasalanan kung bakit ako na laglag. Kung hinayaan lang niya akong umalis, wala sana ako nandito sa ospital.At bakit ba siya nandito? Natutuwa siguro siyang makita akong naka tihaya dito sa ospital, yun naman t
“Baka naman po pwede pang ayusin ma'am."Napahinto ako sa pag lalagay ng damit at napa upo sa kama. Pwede pa nga ba? Kasi kahit anong gawin ko parang hangin lang ako para sa kaniya. Isang hamak na asawa. My tears flow down to my cheeks again. Ilang beses na ba akong umiyak ngayong linggo? Hindi ko na mabilang.“Naiintindihan ko po kahit wala siyang oras para sakin, naiintindihan ko yung pananakit niya sakin. . . p-pero yung pambababae niya manang.. . hindi ko kaya.” Humahulgol nako ng iyak. Lahat tiniis ko para sa lintik na pagmamahal.Lumapit si manang Eva at hinagod ang likod ko upang patahanin.“Parang tinapakan ang pag ka babae ko manang, ano bang wala sakin na meron sila? Ano bang kulang sakin? Ginawa ko naman l-lahat manang e’. . . naging mabuti akong asawa kay Calvin, kulang nalang sambahin ko siya, kulang nalang ialay ko ang kaluluwa ko sa kaniya pero siya ang may ayaw sakin. . . ang s-sakit manang.” Sobrang sakit na talaga ang ginagawa sakin ni Calvin, hindi naman ako robo
Nang iminulat ko ang mga mata ay isang nakakasilaw na liwanag agad ang bumungad sa'kin, nasa langit na ba ako? Makikita ko na ba ang mga ancestors ko? Makikita ko na si Lola."Nurse! Nurse gising na siya!" Isang pa milyar na boses ang aking narinig.“Thank god your awake Claire, you scared the hell out of me.” Sabi nito at naramdaman ko ang kamay nito sa kamay ko. Nang bigyan ko siya ng tingin siyaka ko lang siya nakilala—it was Steven, my best friend.“Stev?""Yes Claire, it's me." He cares my face at napa-igik ako.“Oh.. I'm sorry, I just can't help it, I miss you." Naluluhang sabi nito. Naguguluhan ako, nasaan ako? At paanong nandito siya?“Nasaan ako?" Tanong ko at muling inilibot ang paningin sa paligid.“You're in a hospital, wala kabang naaalala?”My brows farrowed. Ano nga ba ang nangyari?"Ang natatandaan ko. . . I was driving and then. . oh my god! Naaksidente bako?” Natatarantang tanong ko. I check my body at medyo may mga band aid ako sa kamay at paa at sa muka.“Hey, cal
Sunod-sunod na tanong niya. Wala akong maisagot kaya sinubukan ‘kong ngumiti.“I know busy ang asawa mo sa mga business niya, pero kailangan niyo nang bumuo ng pamilya anak...”Ganiyan din naman ang gusto ko pero ayaw ni Calvin. Ni hindi niya nga ako magawang hawakan o halikan man lang, para siyang nandidiri sakin.“Darating din tayo jan mom, sa ngayon kasi marami pang ginagawa si Calvin and I respect that.”Tumango ito at ngumiti.“I understand anak, but I already booked a vacation for the both of you. Here,”Inabot nito ang dalawang ticket.“Hawaii? But mom–”“No buts, sabihan mo na agad si Calvin mamaya okay? Kung maka buo man kayo sana ay kambal nalang para dalawa ang aalagaan ko.” Humagikhik pa ito.Napangiti nalamang ako sa effort ni mommy.“Thank you mom,” Niyakap ko siya at niyakap niya ako pabalik.“Anything for my princess.” Mom is the best. Nakuha ko ang pagiging maintindihin at maalaga ni mommy. Sobrang swerte ko dahil mayroon akong mommy na kagaya niya. Why dad didn't see
Ang pangarap ko noon ay maging masayang may bahay, yung tipong aalagaan mo ang mga anak at asawa mo, mag kakaroon ng mga masasayang memories kasama sila. Pero bakit iba ang pangarap ko sa nangyayari sa buhay ko ngayon?Simula ng ikasal kami ni Calvin three years ago ay para akong sinampal ng katotohanan, na hindi lahat ng pangarap natutupad. Na isang kasinungalingan ang mag-karoon ng isang masayang pamilya.“Maam okay lang po ba kayo?” Nagising ako sa pag iisip. Napatingin ako sa kasambahay namin na ngayo’y nasa harapan ko na. Hindi ko ito napansin na lumapit.“Ah, oo.” “Sure po kayo ma'am? ” Tumango ako.“Sige po ma'am.” Nagpatuloy ako sa pag-pupunas ng mesa. Mag gagabi na at maya-maya ay darating na si Calvin. Nagluto ako nang hapunan, kahit maraming katulong ay mas gusto ko paring lutuan ang asawa ko.“Manang okay napo ba lahat?” “Opo ma'am, nailagay ko napo lahat.”“Sige po, thank you po.”Nang matapos ako ay siyaka ako pumunta ng kusina at kinuha ang mga iniluto ko at inilaga