CHAPTER 4

“Baka naman po pwede pang ayusin ma'am."

Napahinto ako sa pag lalagay ng damit at napa upo sa kama. Pwede pa nga ba? Kasi kahit anong gawin ko parang hangin lang ako para sa kaniya. Isang hamak na asawa. My tears flow down to my cheeks again. Ilang beses na ba akong umiyak ngayong linggo? Hindi ko na mabilang.

“Naiintindihan ko po kahit wala siyang oras para sakin, naiintindihan ko yung pananakit niya sakin. . . p-pero yung pambababae niya manang.. . hindi ko kaya.” Humahulgol nako ng iyak. Lahat tiniis ko para sa lintik na pagmamahal.

Lumapit si manang Eva at hinagod ang likod ko upang patahanin.

“Parang tinapakan ang pag ka babae ko manang, ano bang wala sakin na meron sila? Ano bang kulang sakin? Ginawa ko naman l-lahat manang e’. . . naging mabuti akong asawa kay Calvin, kulang nalang sambahin ko siya, kulang nalang ialay ko ang kaluluwa ko sa kaniya pero siya ang may ayaw sakin. . . ang s-sakit manang.”

Sobrang sakit na talaga ang ginagawa sakin ni Calvin, hindi naman ako robot na hindi nakakaramdam ng sakit at pagod. Tao lang din ako, napapagod at nasasaktan.

“Tahan na po ma'am, mayroong plano ang diyos."

Tinulungan niya akong mag impake. Makulit din pala si Manang Eva, binigyan ko din siya ng iilang damit para sa anak nitong babae, dalaga na din ito at mag sesenior highschool na. Namimiss ko tuloy si mommy, alam ko magagalit siya kapag sinabi ko sa kaniya ang mga nangyari, ayaw na ayaw niya sa mga cheater dahi sa ginawa ni daddy sa amin.

“Mag iingat kapo ma'am.” Sabi ni manang habang pababa kami ng hagdan.

“Ikaw din manang, mag iingat din po kayo—”

“Where do you think you're going?” Isang baritonong boses ang nagsalita mula sa taas na kung saan kami galing. Nasa gitna na kami ng hagdan ni manang Eva.

Ano nanaman bang kailangan niya? Hindi niya ba nakikitang aalis na nga ako. Dapat nga masaya siya dahil maibabahay niya na ang babae niya.

He looked at me angirly. Galit pa siya? Siya pa may ganang magalit! Unbelievable!

“You're not going anywhere. Hindi ka aalis!" Lumapit ito at hinawakan ako sa braso. Napa atras naman si manang Eva.

“Ano ba bitawan muko!” Pag pupumiglas ko dahil masakit ang pag hawak nito sa braso ko, pinipilit niya akong umakyat muli ng hagdan.

“Sir dahan-dahan lang po, hindi pa po magaling si ma'am.” Rinig kong sabi ni Manang Eva. But Calvin didn't listen.

“Shut up and grab her things ang bring it back to her room!” Sigaw nito.

“Ano ba Calvin! Hindi na ako babalik! Aalis ako! Sa ayaw at gusto mo!” Patuloy lang ako sa pag waksi sa pag hawak nito sa akin pero masyado siyang malakas.

“No one leaves. Don't fucking move or else!” Pag babanta nito.

“Or else what? I'm done with your threat, I'm not scared of you, cheater!” Tiningnan niya lang ako ng masama, his jaw tightend. Wala na akong pakialam kung saktan niya ako, gusto ko nang umalis at ayoko nang makita siya!

“Sabing bitawan muko!" I'm so done with him! Hindi ko na kaya ang ginagawa niya! Hinarap ko siya at malakas siyang sinampal. Napa bitaw ito sa akin kaya agad akong humakbang pababa pero nahawakan niya akong muli.

“How dare you!" Nagulat ako nang sampalin niya ako, napa hawak ako sa kaliwang pisngi ko dahil ramdam ko ang pag kirot, malakas ang pag sampal niya sakin. Para akong matutumba sa lakas ‘non. Muli niya akong kinaladkad paakyat pero muli akong nag pumiglas ng matauhan.

“Pag sinabi kong walang aalis. .walang aalis—Ahh!”

Hindi ko na ito pinatapos at kinagat ang kamay niya kaya nabitawan niya ako. Nawalan ako ng balanse dahil sa pag sakit ng paa ko.

Shit, mahuhulog ako.

“Claire!”

“Ma'am!"

Parang nag slow mo ang nangyari. Gulat na gulat si Calvin habang sinubukan akong abutin, but its too late. Nalaglag ako sa hagdan at ramdam ko ang sakit sa pag gulong ko pababa at pag tama ng ulo ko. Nakatihaya ako habang naka tingin sa mataas na kisame na puno ng magagandang ilaw.

Baka ito na nga ang magiging katapusan ko? Maybe hanggang dito nalang talaga ang buhay ko. Sana sinulit ko nalang ang buhay na meron ako. Sana hindi nalang ako pumayag na ikasal sa kaniya. Sana ngayon natupad ko na ang mga pangarap ko. Sana hindi nasayang ang mga taon na meron ako, sana si Stev nalang ang pinili ko. Sana ngayon hindi ganito ang kinahantungan ko. Andami kong sana, nakakatawa dahil hanggang sana nalang lahat.

“Call an ambulance! Claire! Don't close your eyes! Fuck!” he curse. Napaka tanga ko, bakit ako nahulog sa kagaya niya.

Naramdaman ko ang pag buhat nito sakin, ayoko na sayo Calvin, nakakapagod kang mahalin.

Dumidilim na ang buong paligid ko.

“No, don't close your eyes. Claire!”

Huling rinig ko bago ako tuluyang nawalan ng malay.

Tama nga sila, kapag hindi balance ang isang relasyon ay madaling masisira, nabubuwag at nakamamatay.

Sana in my next life, gusto kong gawin ang mga hindi ko nagawa. Gusto ‘kong maging malaya. Gusto kong maging ako, uunahin ko ang sarili ko kaysa sa ibang tao. At higit sa lahat, sana mag karoon ako ng matigas na puso para sa mga taong nanakit sa’kin.

Ang hirap pala kapag ikaw lang ang nagbibigay ng pagmamahal, nauubos ka at napapagod. Parang isang kandila, na nagbibigay ng liwanag pero unti-unting natutunaw at nauubos.

[Third person POV]

Naka upo ako sa kanang gilid ni Claire, kakagaling niya lang sa hospital at nandito nanaman siya. Nabagok ang ulo at na fractured ang buto niya, buti nalamang at hindi masyadong malala. Ang sabi ng kasambahay ay nalaglag si Claire sa hagdan but it didn't buy on me. Alam kung kagagawan ‘to ni Calvin.

Hindi ko mapapatawad si Calvin sa ginawa niya kay Claire. Pinapangako ‘kong hinding-hindi niya na masasaktan pa si Claire—napaka gago niya para gawin yun! Kung hindi lang ako naka pag timpi ay masusuntok ko talaga siya. Gusto ko siyang bugbugin hanggang sa ma lumpo ang gagong kagaya niya!

Si Tita Clara ay tahimik lang sa couch habang nananalangin na gumising na si Claire. Fuck this! Claire is my weakness, nanlulumo akong makita siyang ganito.

“Isa kang gago alam mo yun? Wala kang kwentang asawa.” Pag sisimula ko. Calvin is sitting besides Tita at parang wala lang sa kaniya ang nangyari.

“Steven!” Saway ni tita. Napa-iling ako habang kagat ang labi dahil sa galit na gustong kumawala.

“Can you just shut the fuck up? Sino kaba ha? Kaibigan kalang naman. And how dare you to say that I am useless, didn't you know who I am?!” Tumayo ito at akmang susugod pero pinigilan siya ni Tita.

“Calvin huminahon ka, hindi ito ang tamang oras para mag away kayo. Please.” Parang maiiyak na si Tita kaya natahimik nalang ako.

Muling napa upo silang dalawa habang ako ay grave ang kaba dahil hindi parin nagigising si Claire. Sabi ng doctor anytime now magigising na siya pero bakit hanggang ngayon wala pa? This is too much. Hindi ko siya pinaraya para sa ganito. Hinawakan ko ang kamay nito ay nanalangin.

Nakaramdam ako ng pag galaw ng daliri nito. Agad akong napatayo. Unti-unting iminulat ni Claire ang mga mata nito.

“Claire? Tita gising na siya!”

Nag-madaling lumapit si Tita at tumabi sa akin.

“Anak! Pinag-alala mo ako, mabuti gising kana. Claire? Claire anak.” Umiyak na si Tita.

“M-mommy.”

“Ako nga anak, may masakit ba sayo? Andito si mommy.”

“N-nasaan po ako?” Malambing boses ni Claire. God I really miss her. I'm scared to lose her again.

“Nasa ospital ka anak, n-nalaglag ka daw sa hagdan. Natatandaan mo ba?”

Inosenteng napa tingin sa akin si Claire.

“Stev,”

Napangiti ako. Her voice makes my knees weak.

“Its me. You okay? Is your head hurts? Tell me..”

Inalalayan ko siyang umupo. Naka tingin lamang ito sa amin ni Tita, siyaka ito ngumiti.

“Thank god you're awake.” Biglang nagsalita si Calvin kaya napatingin kami sa kaniya. Lumapit ito at tumayo sa kabilang banda ng kama. When I looked at Claire parang iba ang tingin nito kay Calvin.

“Bakit kasi hindi ka nag iingat, yan tuloy na hulog ka. Pinag-alala mo ako sweetheart.” Akmang lalapit na ito kay Claire.

Nagulat ako dahil biglang yumakap sa’kin si Claire at parang takot na takot.

“Stev, who is he?” May bahid ng takot sa boses nito.

Nagtinginan kami ni Tita.

“A-anak hindi mo ba siya nakikilala?”

Umiling ito at mas lalong sumiksik sa pag yakap sa akin. Hindi kaya nawalan siya ng alaala? At nakalimutan niya kung sino si Calvin?