Chapter 54: Coming Back

Hingal na hingal si Amos nang magising siya nang umagang iyon. Palagi na lang ganoon ang paraan ng paggising niya. Palagi na lang bumibisita sa bangungot niya si Zein simula nang mawala ito.

Mabilis siyang tumayo at kinuha ang gamot sa bed side table. Nang makainom, unti-unti siyang kumalma. Huminga siya nang malalim at tumingin sa oras. Three thirty pa lang ng umaga. Gusto niya man ulit matulog, alam niyang hindi niya na magagawa iyon.

Dalawang taon na ang lumipas pero ganoon na ang naging daloy ng buhay niya. Hindi siya kasama sa pagkasunog at paglubog ng barko pero parang laging humihingi ng sakloko si Zein. Galit siguro sa kaniya ang babaeng minamahal niya dahil wala siyang nagawa para iligtas ito. Hindi niya namalayang tumulo ang mga luha niya.

“Z-zein…”

Dalawang taon nang patay si Zein pero hindi niya pa rin matanggap. Ayaw niyang maniwala kahit araw-araw siyang pumupunta sa puntod ng dalaga. Parang laging pilit na binubuo ng imahinasyon niyang nagbakasyon lang ito gaya ng h