Chapter 36 - Maniniwala Na Ba?

Painom pa lang sana ng tsaa si Denver pero nang marinig ang sinabing iyon ni Vicento ay nalaglag ang tasa mula sa kanyang kamay na. Bumagsak iyon sa carpet at dahan-dahang sumipsip ang tsaa sa mamahaling tela.

Kita sa mukha ni Denver ang pagkabigla. "Anong sinasabi mo?"

Ngunit sa halip na sagutin siya nang diretso ay isang mapanuyang ngiti ang gumuhit sa labi ni Vicento.

"Ang tanga-tanga ng babaeng iyon. Sumakay sa barko para hanapin ka. Pero nasalubong nila ang isang malakas na alon. Lumubog ang barkong sinasakyan niya at natangay siya ng alon. Dalawang araw siyang palutang-lutang sa dagat at kumakapit lamang sa isang kahoy na tabla. Kung hindi ko siya nasagip, patay na siya ngayon."

Para akong natulos sa kinatatayuan.

Sa mga salitang iyon ay biglang bumalik sa akin ang lahat— ang nakapapasong init ng araw na tila sinusunog ang bawat hibla ng aking balat, ang alat ng tubig-dagat na paulit-ulit kong nalulunok at ang kakila-kilabot na pakiramdam ng kawalan sa gitna ng isang walang kata