Rekindling Hope: Lea's Return

“Ang tagal kong hinintay ito.”Isang ngiti ang iginawad ni Leandra sa kaniyang sarili sa harap ng salamin habang pinagmamasdan ang suot niyang damit. Isang puting bestida na regalo sa kaniya ng kaniyang asawang si Reiwon. Hindi mapawi ang ngiti sa kaniyang mukha nang makarinig ito ng katok.“Ma‘am, nariyan na po si Sir Rei!” galak na salubong ng kanilang mayordoma. “Salubungin niyo na po siya sa baba.”Isang tango ang kaniyang iginawad at dahan-dahang binagtas ang marmol na hagdanan. Bawat hakbang ay parang tumatagos sa katahimikan ng malaking mansyon. Mula sa itaas ay tanaw na ni Leandra ang isang katulong na naghihintay sa kaniya sa ibaba. Tila gumuhit ang sakit sa kaniyang puso nang makita ang kaba sa mga mata nito. Ang kaninang ngiti ay onti-unting napawi at ang kaniyang mga yapak ay tila naging tunog ng kalungkutan.“Ma‘am Leandra, hinihintay ka po ni Sir Rei sa opisina niya.”Hindi pa man tuluyang nakakababa sa hagdan ay sinalubong na siya ng kanilang katulong. Tila isang mabig

“What?!”Halos napatakip ng tainga si Leandra nang sumigaw si Kara. Kasalukuyan pa rin silang nasa loob ng sasakyan at halos treinta minuto na ang nakakalipas ay naikwento na ni Leandra ang lahat kay Kara.“Hindi mo sinabi sa akin na umalis siya! Ano, all this past months, mag-isa ka sa inyo?!”Tanging tango na lamang ang naisagot ni Leandra sa tanong ng kaniyang kaibigan. Ang galit sa mukha ni Kara ay sapat na upang tumahimik si Leandra at hindi na dagdagan pa ang kuwento.“You should've told me! Sana pinasundan ko siya!”Napabuntonghininga na lamang si Leandra sa kaniyang kaibiga. Si Kara ay mula sa pamilyang Cruz, isa sa kilalang pamilya sa bansa. Halos lahat ata ng gustuhin ni Kara ay kaya niyang makuha. Mula sa pera, gamit o ari-arian. Ngunit isa sa pinaka nagustuhan ni Leandra dito ay hindi lahat ng tao ay alam ang antas nito sa buhay.“Grabe! Hindi naman ganoon ka-gwapo si Reiwon para gawin ‘yan! ‘Tsaka, ano bang nakita nun kay Anastasia?”Hindi niya mapigilan ang mapaisip. Kun

O ayun ang akala niya.Pagkapasok na pagkapasok pa lamang ni Leandra sa loob ay hindi na niya napigilan pa ang mapahagulgol sa kamay ng kaniyang kaibigan.“Hush, Leandra. I'm so proud of you. You handled it without crying in front of them.” Hindi mapigilan ni Kara ang magalit sa kalunos-lunos na itsura ng kaniyang kaibigan.“Tama ba ang desisyon ko na itigil lahat para sa kaniya?” mahina at basag na tanong ni Leandra habang titig na titig sa magarang paligid ng bahay ni Kara.Kasalukuyan silang nasa back patio at tanging puno at malawak na syudad lamang ang kita.Hindi sumagot ang kaibigan. Sa halip, marahan itong lumapit kay Leandra, iniabot ang isang baso ng mainit na tsaa, at umupo sa tabi niya. Ilang segundo silang walang imikan, tila iniintay ang bawat isa na magsalita. Hanggang sa maramdaman ni Kara ang marahang panginginig ng balikat ni Leandra. Ipinatong niya ang kamay sa balikat ng kaibigan, bahagyang niyugyog ito at binasag ang katahimikan.“Wala kang kasalanan, Lea. Wala ka

Ilang beses na kinurap ni Leandra ang kaniyang mga mata upang siguraduhin kung tama nga ba ang nababasa niya. Ang papel na hawak niya ang dokumentong naglalaman ng titulo ng lupa, bnahay at iilang ari-arian na nakapangalan sa kaniya. Bahagya niyang itinaas ang kaniyang paningin at mabilis na nasalubong ang matalim na tingin ng dating kasintahan. Ang tapang na nararamdaman ni Leandra kanina ay tila ba napalitan ng kagulumihanan at hiya. "Ayan ang magsisilbing pahiwatig na nagtapos ang pamilya natin sa maayos na sitwasyon, Leandra. Okay?”Hindi na kailangan pang lumingon ni Leandra. Kahit mahinahon ang boses ng matanda ay alam niyang pagbabanta ito. Palibhasa, malaking kasiraan sa kanila kung malaman ng masa ang kalokohan ng kaniyang apo.Isang malakas na buntonghininga ang pinakawalan ni Leandra at taas noong nilingon ang buong pamilya ni Reiwon. Hindi niya mapigilang mapangisi nang sarkastiko matapos makita ang nanlilisik na mata ng kaniyang biyenan.Nginitian niya ito. “Maraming s

Pinanatili ni Leandra ang titig kay Draven. Ang mga mata nito’y malalim, tila ba binabasa ang bawat iniisip niya. Sa bawat segundo ng katahimikan ay parang lalo lamang bumibigat ang hangin sa paligid. Ano kaya ang nais nitong iparating? At bakit tila may kakaiba sa intensyon nito? Kahit sina Kara at ang propesor ay tahimik na naghihintay. Nagtama ang mga mata ni Leandra at ni Draven, at sa mga titig nito ay may halong kabigatan at sinseridad. Tumikhim si Draven, binasag ang katahimikan. “Do you really want to go back to school, Leandra?” tanong niya sa malamig na tinig. Ang paraan ng pagsasalita niya ay parang palaging may nakatagong hamon. “Oo naman,” sagot ni Leandra nang hindi nag-aalinlangan. “Kaya nga kami nandito, hindi ba?” Tumango si Draven, ngunit ang ekspresyon nito’y nanatiling seryoso. “I can help you get into the university despite the semester already starting. I have connections. Pero...” saglit itong tumigil at bahagyang inilapit ang katawan, “… may kondisyon.”