Rekindling Hope: Lea's Return

“Ang tagal kong hinintay ito.”

Isang ngiti ang iginawad ni Leandra sa kaniyang sarili sa harap ng salamin habang pinagmamasdan ang suot niyang damit. Isang puting bestida na regalo sa kaniya ng kaniyang asawang si Reiwon. Hindi mapawi ang ngiti sa kaniyang mukha nang makarinig ito ng katok.

“Ma‘am, nariyan na po si Sir Rei!” galak na salubong ng kanilang mayordoma. “Salubungin niyo na po siya sa baba.”

Isang tango ang kaniyang iginawad at dahan-dahang binagtas ang marmol na hagdanan. Bawat hakbang ay parang tumatagos sa katahimikan ng malaking mansyon. Mula sa itaas ay tanaw na ni Leandra ang isang katulong na naghihintay sa kaniya sa ibaba.

Tila gumuhit ang sakit sa kaniyang puso nang makita ang kaba sa mga mata nito. Ang kaninang ngiti ay onti-unting napawi at ang kaniyang mga yapak ay tila naging tunog ng kalungkutan.

“Ma‘am Leandra, hinihintay ka po ni Sir Rei sa opisina niya.”

Hindi pa man tuluyang nakakababa sa hagdan ay sinalubong na siya ng kanilang katulong. Tila isang mabigat na suntok ang iginawad sa dibdib ni Lira nang makatunog kung anong mangyayari.

“Halos ilang buwan siyang wala at pag-uwi ay pinapatawag agad ako sa opisina?”

Isang ngiting sarkastiko ang kaniyang ginawad at matamlay na tinahak ang opisina ng kaniyang asawa. Habang papalapit ay pakiramdam niyang mas bumibigat ang kaniyang dibdib.

Isang malalim na buntonghininga ang kaniyang ginawa bago dahan-dahang binuksan ang pintuan ng opisina nito. Sa pag-angat ng kaniyang tingin ay tila ba natulala si Leandra. Sa ilang nakalipas ay ngayon na lamang niya nakita ang kaniyang asawa.

Napakagwapo nito sa suot nitong itim na suit. Nakataas ang buhok at tila ba pormadong pormado.

“Reiwon . . .”

Hindi napigilang anas ni Leandra. Isang malamig na tingin ang iginawad ng lalaki sa kaniya at buntonghiningang dinampot ang kaharap na papel at inabot kay Leandra.

“Sign it.”

Tila nanginig ang kamay ni Leandra nang tanggapin ang papel. Dahan-dahan niyang tinignan ang asawa ngunit mabilis itong umiwas ng tingin. Mabilis niyang binasa ang dokumento at tila ba bumuhos sa kaniyang utak ang katotohanan.

Tatlong taon ang nakakalipas nang magpakasal si Leandra at Reiwon. Mula noon ay alam na ni Leandra sa kaniyang sarili na kasal lamang sila sa papel. Ilang bwan pa lamang niyang nakikilala si Reiwon noon ngunit kinasal agad sila dahil sa kagustuhan ng Lolo nito. Ito rin lamang ang tanging pwedeng gawin ni Reiwon upang siya ang maging tagapagmana ng kanilang kumpanya.

“Hindi ako magtatagal rito, Leandra. Pirmahan mo na ‘yan.”

Halo-halong emosyon ang kaniyang naramdaman. Galit, lungkot at pagkadismaya. Sa tatlong taon nilang pagsasama ay ginawa lahat ni Leandra, iniwan ang nakagawiang buhay upang magustuhan siya nito ngunit talagang iisa lamang ang laman ng puso ni Reiwon.

“Si Anastasia . . . nandito na ulit siya, ‘no?” Pilit mang pasiglahin ni Leandra ang kaniyang boses ay kusa itong nababasag. Marahan siyang tinignan ni Reiwon at dahan-dahang tumango.

“Yes, she just got back here last month.”

Hindi napigilan ni Leandra ang mapangiti ng sarkastiko nang marinig ito. Kung nakaraang bwan pa nakauwi ang babae ay hindi imposibleng ayun ang dahilan kung bakit umalis si Reiwon sa kanila.

Si Anastasia ang kauna-unahang babaeng minahal ni Reiwon. Kung hindi lamang ito umalis upang mag-aral sa ibang bansa ay sana‘y hindi nito makikilala si Leandra.

“Pirmahan mo na, Leandra. Naghihintay sa akin si Anastasia, may lakad pa kami.”

Tila libo-libong karayum ang tumarak sa kaniyang dibdib nang marinig ito sa asawa. Sa nanginginig na kamay ay pinirmahan niya ang dokumento at inabot ito sa kaniya.

Tinitigan ni Leandra sa mata ang asawa. Nagbabakasakaling may makitang pagdadalawang isip o kahit awa man lang ngunit tila ba pagod at nagmamadali ang mga mata nito.

“You‘ve always been good to me, Leandra. I'll give you something to compensate but yeah, I thank you for this.”

Tila isang nakaka-insultong ngiti ang iginawad nito habang winagayway pa ang papel sa harapan ni Leandra. Mabilis itong tumalikod at walang pasabing nilisan ang opisina at iniwan ang luhaang si Leandra. Tila ba isa lamang siyang bagay na walang silbi para kay Reiwon.

Sa natitirang lakas ay patakbong sumunod ito sa kaniyang asawa ngunit sa kaniyang gulat ay natanaw niya ang ina at kapatid nito sa salas na tila ba naghihintay.

“Reiwon! Pinapirma mo na?”

Mukhang hindi nito napansin na sumunod si Leandra dahil ang kaniyang mga mata ay nakatutok lamang sa dokumentong hawak-hawak ng kaniyang anak. Ang bungisngis kaniyang biyenan nang tumango si Reiwon ay tila ba sugat sa tainga ni Leandra.

“Sinabi ko naman sa‘yo, sa daming babae ayan pa napili mong pakasalan! Dapat ay naghanap ka na lang ng bayaran para wala kang responsibilidad! Tignan mo ‘yong babaeng ‘yon! Napakaarte!”

Hindi mapigilan ni Leandra ang mapaluha dahil sa sunod-sunod na anas ng kaniyang biyenan. Ngayon lamang niya napagtanto na ganito pala ang tingin nito sa kaniya.

Hinintay niyang sumagot si Reiwon ngunit tanging halakhak lamang ang sinagot nito at hinarap ang kapatid. Ang kapatid nito ay si Reymond, masipag at talagang napakagalang sa tapat ni Leandra ngunit nang mga oras na ‘yon at tila ba lumabas ang tunay nitong budhi nang makipag-apir ito sa kaniyang kapatid.

“Sa wakas, kuya! Makakalaya ka na rin sa babaeng ‘yon! Mas gusto ko talaga si ate Anastasia! Usap-usapan sa school namin na alumni pala si ate doon at cum laude pa! Eh si Leandra, ‘di ba hindi naka-graduate ‘yon?”

Tila ba nanghina ang tuhod ni Leandra at kamuntikan na siyang matumba dahilan upang matamaan ang paso na disenyo sa pintuan. Mabilis na napatingin ang pamilya sa kaniya at kung noon ay masayang tingin ang ginagawad sa kaniya ngayon ay puno ng galit.

“Ano ba ‘yan! Napakalampa mo naman? Magsisira ka pa ng gamit dito!”

Mabilis na lumapit ang ina ni Reiwon sa kaniya at hinablot ang kaniyang braso, ang mga mata nito ay tila ba umaapoy sa galit. Padarag siya nitong hinila patungo sa labas ng mansion habang sinisigawan.

“Hiwalay naman na kayo, ‘di ba?! Eh ‘di umalis ka na rito! Bukas na bukas— O kaya mamaya mismo, ipapaalis ko na ang mga gamit mo rito, mahiya ka naman!”