Seven

"Yeah. They supported me in everything kaya hindi ko makuha kung bakit nila ginagawa sayo ito." Napatitig ako sa kawalan dahil sa sinabi niya. I know what's the answer to that question, bata palang ako. Alam ko na hindi ako tunay ng anak nila Mommy at Daddy that I am a daughter of Daddy's first love who happen to die early, walang mapag-iwanan kaya sa kanila napunta. Maybe that's explain why Mom is so harsh to me...because I was a fruit of her husband's first love. 

"Because I am not really their biological daughter." wala sa sariling sambit ko. Kitang-kita ko ang panlalaki ng mata ni Kylie sa rebelasyon ko.

"You were adopted?"hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. Parang bigla niyang napagtugma-tugma ang lahat sa way ng pagtingin niya sa akin.

"That explains it... the way they treat you." suminghap ako at nilaro na lamang ang alak sa harap ko. I look at my face in the glasses in front of me. Kitang kita ang pamumula ng porcelana ko'ng mukha at halatang-halata din ang sugat sa gilid ng aking labi at pasa rito. Inilugay ko ang aking mahabang buhok upang kahit papaano ay matabunan ang nakakahiyang mukha sa mga tao. Ang dami pa namang umu-order at hindi nila maiwasang hindi mapasulyap sa gawi ko.

"And  they kick me out in their house. Kaya hindi ko na kailangang umalis." Laglag panga na naman siyang nakatingin sa akin.

"Pinalayas ka? Kailan lang? Ngayon lang?" tanong niya sa nanlalaking mata. Dahan-dahan akong tumango.

"Yeah, para daw malaman noong nire-reto nila na independent woman ako. Ayaw ata noong lalaking 'yun na umaasa padin sa magulang ang magiging future wife niya." I said sarcastically at her. Hindi na siya makatingin sa akin at halatang awang-awa na sa akin.

I smiled at her just to tell her I'm fine. "Come-on with the age I am right now, I'm a CPA passer, accountant. Do I look like a spoiled brat Mama's girl to him?" Dinaan ko sa pagtawa ang pait sa boses ko. 

"They why you still here? Bakit pinagbibigyan mo padin sila sa kapritso nila sayo?" Si Kylie. Napatitig ako sa kanya at unti-unting nawala ang mga ngiti. Napaisip din ako, bakit nga ba ako nagse-settle sa ganito? Sa kanila? Kung pwede nga naman akong umalis na lang bigla..

Hinawi ko ang aking buhok at tinitigan siya ng maigi. Malungkot na malungkot ang mga mata kong tumingin sa kanya. "Because they're my family. Sila nalang ang meron ako." simpleng sagot ko sa tanong niya. Kahit siya ay natigilan dahil sa sinabi ko at mariing pumikit at awang-awa ang mga matang tumingin sa akin.

"I hope one day, you will find your own happiness  that you wouldn't hesitate to leave everything behind...even your family." malungkot niyang sambit na tipid na nagpangiti sa akin. 

I have no friends or companion, the only person I have is this girl bartender. I didn't even consider her as a friend, napapagaan niya lang talaga ang loob ko. 

"So where are you going if they already kick you out in your mansion?" tanong niya.

I order another drink again. "Uhm, they prepared a condo for me. Baka doon na muna ako." sabi ko.

"Good for you, atleast magiging hindi na madalas ang pagtatalo niyo. At alam mo kung ako sayo, mag-save ka para if ever na mag-decide ka ng umalis. Hindi ka mahihirapan." I saw how her eyes sparks sa mga planong naiisip niya. Why would I save up? I have saving in my bank account. 

"I have savings, no need to save up." sabi ko.

"I mean, cash pala. You know para if umalis ka, hindi ka nila kaagad makikita. Might as well plan your escape now than be late, diba?" Hindi ko makuha ang gusto niyang gawin ko pero napaisip ako sa gusto niyang sabihin. Kung aalis nga ako, mas mabuting malayo sa kanila at hinding hindi nila ako makikita. May punto siya!

"Or maybe I can open an account that has your name on it, ikaw nalang ang magpadala sa akin ng pera." sabi ko para maidamay naman siya sa pina-plano niya.

"Well  that's a good idea huh. Tapos ako lang ang nakaka-alam kung nasaan ka. I feel like a  spy in our own imaginary film. Pinagtatanungan kung asan ka, kunware hindi alam pero ako pala ang nagtatago sayo." Sabi niya, tuwang-tuwa sa imagination. I sighed and drink another liquor again. 

Umiikot na ang paningin ko nang may mapansin akong pamilyar na pabango sa aking tabi. Someone order...

"One bottle of whisky please." malalim ang boses at pamilyar. Unti-unti kong nilingon ang lalaking nasa kanan ko, he's busy chatting with a very sexy girl. Mukhang hindi niya pa ako napapansin.

"Here sir." anang Kylie. Kinuha naman kaagad 'yun noong alam kong si Augustus. Nandito na naman siya? Pairap kong tiningnan ang likod niya at binalik sa atensyon sa inumin.

"Do you want an Ice for that?" tanong ni Kylie sa namamaga ko'ng pisngi, nakanguso pa nga siya habang tinitingnan ito.

"No thanks. I can-" hindi ko na matapos ang sasabihin ko nang may padabog na humaklit ng kamay ko at tuluyan akong hinarap sa kanya. Nanlaki ang mata ko ng makita ang mariing titig ni Augustus sa akin, bumaba ang tingin niya sa aking panga patungong aking labi. Kahit si Kylie ay nawindang sa tinuran nito.

"What happen to that? May sumuntok sayo?" dire-diretsong tanong niya na animoy nag-aalala. Hinawi ko ang mga kamay niya na ngayon ay nasa aking leeg.

"None of your business." sagot ko at tingin ulit sa pwesto ni Kylie.