LOGINShare
ตอนที่ 11
Last Updated:
2025-08-31 18:50:1820 : 45 น.
Demon Club ผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งชั่วโมงที่ใบข้าวเล่นเกมส์ดื่มเหล้ากับลูกค้าเสี่ยใหญ่และพรรคพวกของเขา เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้เมา เพราะดื่มไปแค่หกแก้วเท่านั้น ปริมาณแอลกอฮอล์ก็น้อยมาก ไม่มีทางทำให้เธอเมาได้แน่ แต่ทำไมรู้สึกว่าร่างกายมันไม่ปกติ รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว สัมผัสแหยงๆเวลาที่เสี่ยแก่สัมผัสโดนเนื้อตัวในตอนแรก เริ่มแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ “เหล้ายังเหลือเยอะอยู่เลยนะหนูข้าว นิ่งทำไม? เมาแล้วเหรอ?” เสี่ยวินัยถูกใจเด็กใหม่ตั้งแต่แรกเห็น วางแผนล่อลวงเด็กสาว ตอนนี้แผนการของเขามันกำลังจะสัมฤทธิ์ผล เนื้อตัวนุ่มนิ่มขาวนวลของเด็กสาวกำลังขึ้นสีแดงระเรื่อ อุณหภูมิร้อนผ่าวที่ส่งผ่านมาจากร่างกายของเธอ ทำเอาแก่นเนื้อฝังมุกใต้ร่มผ้า ร่ำร้องอยากสอดแทรกตัวเข้าไปในความอ่อนนุ่มของเธอ ที่ดูผ่านตาปราดเดียวก็รู้ ว่าผ่านมือผู้ชายมาไม่มากเหมือนผู้หญิงคนอื่น “คงจะเป็นอย่างนั้นมั้งคะเสี่ย หนูขอไปล้างหน้าหน่อยนะคะ แล้วค่อยกลับมาเล่นกับเสี่ยต่อ” ใบข้าวพยายามเก็บซ่อนอาการหวาดกลัวไว้ เธอมั่นใจว่ามันต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ๆ บางทีในเหล้าพวกนั้นมันอาจจะไม่ได้มีเพียงแค่เหล้า เธอประมาทพวกเขา ตอนนี้ต้องรีบหนีออกไปจากตรงนี้ “อ่า” เสี่ยวินัยลังเลด้วยกลัวว่าเหยื่อสาวสวยหุ่นเย้ายวนจะหลุดมือไป ใบข้าวที่กำลังคิดหนี รีบปั้นยิ้มเสแสร้งแกล้งเป็นเด็กสาวใสซื่อบริสุทธิ์ “หนูปวดฉี่ค่ะเสี่ย สงสัยดื่มเยอะไปหน่อย เดี๋ยวหนูมานะคะ” ใบข้าวขยับเข้าไปใกล้คนที่ตัวเองรังเกียจตั้งแต่แรก เพราะถูกเขาลวนลามอยู่ตลอด ซบใบหน้าสวยหวานลงไปบนอกแล้วยกขึ้นเร็วๆ ยิ้มกว้างขึ้นส่งไพ่ใบสุดท้ายออกไปเอาใจ เสี่ยแก่ยอมแพ้ให้รอยยิ้มนั้น แต่ไม่ยอมปล่อยให้เด็กสาวไปคนเดียว “มึงไปเป็นเพื่อนหนูข้าวหน่อย ห้องน้ำที่นี่หลงง่าย” ใบข้าวซ่อนความผิดหวังไว้ด้วยรอยยิ้ม เธอสำรวจสถานที่คราวๆแล้ว ตอนที่เข้าไปเปลี่ยนชุดกับพนักงานสักคนของที่นี่ มันค่อนข้างมืดและซับซ้อน เธอหนีไปได้แน่ๆถ้าหากได้ออกมาแค่คนเดียว จะสลัดคนตัวโตกล้ามยักษ์ที่มาด้วยกันยังไงดี ร่างกายและสมองของเธอตอนนี้ ใช้งานได้ไม่ค่อยดีซะด้วย “พี่! นั่นอะไรอะ!” คนถูกหลอกหันไปมองและรีบหันกลับมาเมื่อไม่เจอกับอะไรเลยสักอย่าง ใบข้าวที่หาโอกาสน้อยนิดให้ตัวเองได้ วิ่งฝ่าความมืดสลัวออกไป ใบหน้าผุดพรายไปด้วยเหงื่อ ทั้งที่มาจากการใช้แรง และมาจากฤทธิ์ของยาบางอย่างที่ไหลเวียนอยู่ในเลือด ตึก! ตึก! “เกิดอะไรขึ้นครับ?” พนักงานคนหนึ่งถามขึ้น เมื่อมองเห็นคนของเสี่ยวินัยวิ่งตามใครสักคนอยู่ “เด็กร้านมึงหนีไปนะสิ ดันเป็นคนที่เสี่ยถูกใจซะด้วย” “เดี๋ยวผมให้คนช่วยตามกลับมานะครับ เห้ย! พวกมึง! ไปลากตัวเด็กใหม่กลับมาให้เสี่ยดิ!” ใบข้าวแอบหลบอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้น โดยอาศัยความมืดสลัวอำพรางตัวเองไว้ แต่เมื่อมีคนมาช่วยหาเพิ่ม เธอก็เริ่มหลบซ่อนตัวเองได้ลำบาก ครั้นจะวิ่งสุดแรงเกิดฝ่าออกไปทางด้านหน้า ก็จำได้ว่าทางนั้นแหละคนของร้านยิ่งเยอะและอันตราย เธอค่อยๆซ่อนกายในความมืด มองหาทางออกด้านหลังที่น่าจะมีคนอยู่น้อยกว่าทางเข้าด้านหน้า “นั่นไง มันอยู่นั่น!” ใบข้าวออกวิ่งอีกครั้งเมื่อโดนใครสักคนชี้จุดที่อยู่ เส้นทางคดเคี้ยว ซับซ้อน และเต็มไปด้วยห้องหับต่างๆ เธอพยายามไม่เปิดประตูเข้าไปซ่อนตัวในห้องเหล่านั้น ด้วยมั่นใจว่ามันต้องเป็นห้องตาย ที่สุดท้ายคนพวกนั้นก็จะหาเธอเจอ “ไปทางนั้นแล้ว รีบจับไว้ มันกำลังไปทางหลังร้าน!” แสงสว่างที่ค่อยๆริบหรี่ลง สว่างจ้าขึ้น เมื่อใครสักคนตะโกนบอกว่าทางที่ใบข้าวกำลังวิ่งไป คือทางออกไปหลังร้าน ความหวังน้อยนิดมาพร้อมกับความหวาดหวั่น คนที่วิ่งตามเธอมีจำนวนมากขึ้น และเขาเหล่านั้นก็ใกล้ตัวเธอเข้ามาทุกที หมับ! “ชู่! ใบข้าว!” น้ำเสียงแหบพร่าไม่ต่างจากเสียงลมหายใจของเธอเลย ราวกับว่าคนที่จับตัวเธออยู่ และกำลังใช้มือปิดปากเธอไว้ ผ่านการวิ่งมายาวนานเหมือนกัน ทว่าเสียงแหบพร่านั้นกลับทำให้ใบข้าวหยุดนิ่งลงทันที อยากจะหมุนตัวกลับไปมอง ก็หวาดกลัวว่านี่จะเป็นเพียงความเข้าใจผิด กลัวว่าเขาจะเป็นเพียงเขตครามในจินตนาการสิ้นหวังของเธอ “คราม?” “อือ” ใบข้าวใช้ช่องว่างน้อยนิดระหว่างริมฝีปากกับฝ่ามือเรียกชื่อเขาออกไป รู้สึกได้ถึงแผ่นอกที่ทั้งแน่นทั้งแข็ง ไม่นานเธอก็เป็นฝ่ายเบียดตัวไปด้านหลังซะเอง ให้แผ่นหลังของตัวเองแนบชิดกับแผ่นอกของเขา ให้ความร้อนที่กำลังแผดเผาอยู่ในตัว ถูกความแข็งแน่นทำให้มันเบาบางลง “ตามมาเงียบๆ ถ้าไม่อยากถูกพวกมันจับกลับไป” เขตครามพยายามไม่เข้าไปแทรกแซงชีวิตใหม่ของเธอ เขารู้ว่าอนาคตแรกนั้น มันมีเรื่องผิดพลาดอยู่หลายอย่าง เขาเองก็อยากแก้ไขปรับเปลี่ยนมัน เข้าใจในความต้องการของเธอ แต่ก็อดที่จะรู้โมโหเธอไม่ได้ ยิ่งตอนที่เขาได้เห็นเธอหนีหัวซุกหัวซุนเขายิ่งโกรธ แต่เอาไว้ไปทำโทษเธอทีหลัง ตอนนี้ต้องพาเธอหนีออกไปจากคนเหล่านั้นให้ได้ก่อน “อย่านะ … อย่าให้คนพวกนั้นจับฉันกลับไปนะคราม” ใบข้าวขอร้อง ตอนนี้เธอไม่มีแรงเหลืออยู่แล้ว สติก็เริ่มพล่าเลือนลงไปทุกที ความร้อนในตัวก็ขยันแผดเผาซะเหลือเกิน ยิ่งโดนความร้อนจากร่างกายของเขาปะทะกลับมา ยิ่งรู้สึกยากที่จะต้านทานมัน “อือ! รู้แล้วน่า อยู่นิ่งๆสิ” เขตครามดุคนในอ้อมกอดที่ไม่ยอมอยู่เฉย เขารู้สึกได้ว่า ใบข้าวพยายามเบียดร่างกายเข้าหาเขามากผิดปกติ เมื่อเธอไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่ง เขาจึงหมุนตัวเธอกลับมาอีกด้าน ตั้งใจว่าจะดุหนักๆ กลับพบว่าคนที่จะดุนั้น หมดสติไปเรียบร้อยแล้ว “ข้าว! ใบข้าว!” ไร้เสียงตอบรับจากคนที่ตัวเองห่วงใย เขตครามมองฝ่าความมืดสลัวลงไปเพื่อสำรวจอาการ กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆที่คลุ้งออกมาจากลมหายใจ ทำให้เขาเข้าใจทุกอย่างได้ชัดเจน ยัยข้าวแม่งเมาจนภาพตัด! “เหอะ! ให้ตายเถอะข้าว มึงนี่แม่งน่าตีชิบหายเลย!” ถึงจะสบทออกไปแบบนั้น แต่ตอนที่เขาอุ้มเธอขึ้นแนบอก ก็ทำด้วยความระมัดระวัง ผิวตัวร้อนผ่าวของคนในอ้อมกอด ทำให้เขตครามก้าวเดินเร็วขึ้น คนของร้านเข้ามาขวางทางไว้ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นทายาทของผู้ทรงอิทธิพลอย่างคุณเขตขันธ์ คนเหล่านั้นก็รีบหลีกทางให้เขาเดินผ่านไป “แม่งเอ้ยใบข้าว!” เขตครามสบทลั่นเมื่อเดินออกมาถึงด้านนอกอาคาร แสงไฟส่องสว่างเพียงพอให้เขาได้เห็นชุดที่คนในอ้อมกอดใส่ มันสั้นจนแทบจะปิดท่อนขาของเธอไม่ได้ ด้านบนก็รัดรูปมาก แถมยังเว้าเสียจนมองเห็นร่องอก บราปีกนกที่โอบอุ้มสองเต้าไว้ แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย “ฉันควรทำยังไงกับเธอดี” เขตครามเบาเสียงลงเมื่อคนตัวเล็กเหมือนจะขยับ ก้าวไปยังสปอร์ตคาร์สุดหรูที่จอดไว้อย่างลวกๆ จับคนเมานั่งลงบนฝากระโปรงเพื่อล้วงมือเข้าไปหยิบกุญแจรถในกระเป๋ากางเกง เมื่อปลดล็อครถเสร็จ ก็เปิดประตูยัดร่างคนเมาเข้าไปนั่งข้างใน
Latest chapter
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 7
ติ๊ง! เสียงเตือนการมาถึงของลิฟต์โดยสารดังขึ้น เจ้าของเรือนกายสูงใหญ่ก้าวนำเข้าไปก่อน ดึงคนสติหลุดลอยตามเข้าไป ดันร่างเย้ายวนให้ชิดกับผนัง เพื่อปิดกั้นสายตาคนอื่นในลิฟต์ไม่ให้มองเธอ “คุณนี่ เผลอไม่ได้เลยนะ” “ก็ใส่ชุดแบบนี้ ตั้งใจใส่มาให้คนอื่นมอง หรือตั้งใจใส่มาเพื่อ … ยั่วใคร“ กระซิบเสียงพร่าข้างใบหูเล็ก คนได้ยินเชิ่ดหน้าเล็กน้อย “ฉันใส่มาหาผู้ชายคนใหม่ ไม่ได้ใส่มาเพื่อยั่วใครแถวนี้” “อ้อเหรอ ดูเธอจะชอบเกาะติดมะนาวมากเลยนะ ทำไม เพราะมะนาวเป็นเพื่อนฉันเหรอ เข้าหาเธอเพราะต้องการข้อมูลฉัน?“ แกล้งรวนคนในอ้อมกอด ชอบใจใบหน้าตอนโกรธของเธอ ดวงตาหวานคู่นั้นแวววับเต็มไปด้วยความรู้สึก “เลิกหลงตัวเองสักที ฉันเกลียดคุณจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว จะเอาข้อมูลคุณมาให้รกสมองทำไม” “ยังไม่เห็นบ้าเลย สมองก็ดูว่างเปล่า” “นี่! / ชู่ว! คนมองแล้วเห็นไหม เงียบซะ ก่อนที่พี่จะปิดปากเล็กๆของเธอไว้” ‘ด้วยปากของพี่’ คนตัวโตผละออกห่างอย่างรวดเร็ว ยกมือปิดริมฝีปากตัวเองไว้ หวาดกลัวความคิดที่รุนแรงนั่นเหลือเกิน เกือบเผลอตัวทำลงไปจริงๆ เกือบบดริมฝีปากลิ้มลองรสชาติหอมหวานในปากของเธอ
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย
สองวันต่อมา @ M Club รู้ทั้งรู้ว่าไร้ประโยชน์สุดท้ายก็มาจบที่ผับเหมือนอย่างเคย มินตราถูกสาวรุ่นพี่ในที่ทำงานลากมาด้วย กลับรู้สึกผ่อนขึ้นคลายมาก ตอนที่แอลกอฮอล์ไหลผ่านลำคอเข้าไปในร่าง ริมฝีปากหยักสวยแย้มยิ้มตลอดการพูดคุย “คนนั้นก็ดูดีนะมิน เหมือนเขากำลังมองมินอยู่ด้วย” รุ่นพี่ที่บังคับลากมาแนะนำพลางชี้มือให้ดู “เลิกจับคู่ให้คนอื่นได้แล้ว เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม” “ชิ!” “มินอยากอยู่คนเดียวค่ะพี่ รู้สึกสบายใจกับตอนนี้มากค่ะ” เพราะไม่อยากให้รุ่นพี่ต้องเป็นห่วง จึงพูดออกไปแบบนั้น เธอลองเปิดใจให้ใครแล้วหลายคน แต่ผลลัพธ์มันมีแต่สร้างบาดแผลให้ตัวเองและคนอื่น อยู่แบบนี้อาจจะดีกว่า เหงาหน่อย แต่เดี๋ยวก็คงชิน “อ่า งั้นมาดื่มให้คนโสด” “ฮ่าๆ” มือเรียวสวยหยิบแก้วเหล้าขึ้นไปชนกับแก้วของรุ่นพี่ต่างแผนก กลืนของเหลวสีอ่อนลงคอไปอย่างรวดเร็ว แต่ยังดื่มได้ไม่หมดแก้วดี ของเหลวที่กำลังไหล่ผ่านลำคอกลับพุ่งออกมาจากริมฝีปาก เพราะภาพของใครบางคน พรวด! มือเล็กยกขึ้นปิดปากไม่ทัน โชคดีที่รีบหันหน้าไปทางอื่น ผู้ชายหุ่นดีและสูงกว่ามาตรฐาน ไหนจะรูปหน้าดูดีเพราะสายเลือดที่ไหวเวียนอยู่ใน
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 5
อีกด้านหนึ่งของอาคาร หมอหนุ่มยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ลูบนิ้ววนบนริมฝีปากตั้งแต่อดีตคนรักเดินจากไป เป็นความสัมพันธ์ที่ตัวเองเป็นคนกำหนดจุดจบไว้แท้ๆ ไม่ได้คบด้วยเพราะรักชอบเธอด้วยซ้ำ คบกับเธอเพราะผลประโยชน์ล้วนๆ พอหมดประโยชน์ก็เขี่ยทิ้ง แต่ทำไมตอนนี้มานึกเสียดาย ทำไมถึงวุ่นวายกับเธอไม่เลิก “พี่คริส!” เสียงเรียกคุ้นหูดึงสติกลับมาสู่ปัจจุบัน หมอหนุ่มมีสีหน้าตกใจตอนมองเห็นหญิงคนรัก “ขนมผิง มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” “ทำไมพี่หมอต้องลนลานขนาดนั้นด้วยคะ อ้อ! เป็นเพราะแอบมากินของเก่าหรือเปล่า” หญิงสาวหน้าตาสวยเด่นเหยียดริมฝีปากใส่คนรัก ศัลยแพทย์หนุ่มเดินเข้าไปใกล้ อธิบายให้คนรักฟังอย่างใจเย็น “ไม่ใช่อย่างนั้น พี่กับมิน เราไม่เคยทำอะไรแบบนั้น” “กับเด็กนั่นไม่มี แต่กับผู้หญิงคนอื่นมีสินะ ช่างเถอะค่ะ ผิงไม่ได้คาดหวังอะไรจากพี่อยู่แล้ว” ริมฝีปากหยักเม้มแน่น คนที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลาไม่ได้มีแค่เด็กที่ชื่อมินตรา ผู้หญิงที่เขาคบหามายาวนานเกือบสองปีอย่างขนมผิงก็เปลี่ยนไปไม่น้อยเลย คนที่เคยอ่อนหวาน และพร่ำบอกว่าเขาสำคัญกว่าสิ่งใด เปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม ไม่สิ! บางทีเธออาจจะ
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 4
“เราค่อยคุยกันนะคะ มินเวียนหัว คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก” “เดี๋ยวสิมิน!”รั้งเป้าหมายของตัวเองไว้แต่ทำไม่สำเร็จ ครั้นจะก้าวตามไป ก็มีร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาขวาง “อย่าตามเธอไป!” “หมอมาเสือกอะไรด้วยเนี่ย ผมจริงจังกับเธอ ได้ยินไหมว่าคนนี้ผมจริงจัง” ตะโกนใส่หน้าหล่อๆของหมอด้วยความโกรธ วิ่งตามร่างเพรียวระหงออกไป สอดส่ายสายตามองหา แต่ไม่เจอแม้แต่เงา รีบวิ่งไปยังทางออกด้านหลังหวังว่าจะเจอ แต่ผลก็เป็นเหมือนเดิม เธอไปแล้ว เมื่อมั่นใจว่าชายเจ้าของผับไม่อยู่บริเวณนั้นแล้ว มินตราก็ก้าวออกมาจากจุดที่ซ่อนตัว พาร่างกายซวนเซเดินไปหาพนักงานที่ทำหน้าที่ในส่วนของห้องพัก แจ้งความประสงค์ขอเปิดห้องพักด้านบน คนที่กำลังจะเดินออกไปจากผับดังหยุดชะงัก มินตรามองอดีตชายที่ตัวเองรักนิ่งๆ “จะค้างที่นี่เหรอ?” หมอหนุ่มถามด้วยใบหน้าเครียด “อย่ามายุ่งได้ไหม” มินตราตอบกลับ สีหน้าไม่ต่างกับคนถามเลยสักนิด เธอไม่อยากให้ใครรู้โดยเฉพาะเจ้าของสถานที่ แต่เธอเมาขนาดนี้ จะให้ลากสังขารกลับบ้านยังไง “เลิกอวดเก่งสักที เห็นไหมว่าเมื่อกี้เกือบเอาตัวไม่รอด” “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ฉันจะเป็นตายร้ายดียั
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 3
00 : 45 น. “เห้ยหมอ! ไม่คิดจะไปดูหน่อยเหรอ” ธนาสะกิดไหล่หมอหนุ่มวัยเดียวกัน ที่กำลังคลอเคลียอยู่กับผู้หญิงสวยซึ่งเจ้าตัวหิ้วมาด้วย ดวงตามีสเน่ห์หันกลับมาทิศทางเดิมทันที หลังจากมองไปตามทิศทางนิ้วมือของเพื่อน แล้วพบว่าคนที่เพื่อนเอ่ยถึงคือมินตรา เขาไม่อยากเข้าไป เพราะรู้ดีว่าสุดท้ายก็หนีไม่พ้นโดนไล่ออกมา “เห้ยหมอจะไม่ช่วยหน่อยเหรอ คลับใกล้จะปิดแล้วนะ ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนั้น เดี๋ยวหมาป่าแถวนั้นก็ลากไปกินหรอก” คนพูดแสดงสีหน้าห่วงใยออกมา อยากเป็นฝ่ายเข้าไปให้ความช่วยเหลือเสียเอง แต่ติดตรงที่ว่า ผู้หญิงคนนั้นเคยเป็นคนรักของเพื่อน ถึงมันจะคบกับเธอแบบไม่เต็มใจ แต่เขารู้ว่าไอ้ตัวดีมันต้องรู้สึกอะไรอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นมันคงไม่เข้าไปวุ่นวายกับเธอหรอก ตัวเองเป็นฝ่ายบอกเลิกด้วยซ้ำ เป็นเขา เขาไม่ทำแบบที่มันทำแน่ “ลืมไปแล้วหรือไง ว่าฉันกับเธอเลิกกันไปตั้งนานแล้ว” “เออลืม! ก็นะ เห็นเข้าไปเสือกเรื่องเธอทุกครั้ง สรุปว่าเลิกกันแล้วนะ” ธนาพูดประชดเพื่อนเสียงดัง หวังเตือนสติคนฟังนั่นแหละ มีแฟนใหม่ไปแล้วแท้ๆ ยังมานั่งทำตัวแบบนี้อยู่ได้ แฟนเก่าเอย เที่ยวผู้หญิงเอย มันจะเสียชื่
Reverse กลับมาอีกครั้งก็ยังร้าย เล่ห์รักร้าย 2
กึ่ด! “โอ้ย! ปากแตกแล้วมั้ง!” มินตราโวยวายกลบเกลื่อนพลางสะบัดตัวแรงขึ้น หัวใจเต้นโครมครามเสียงดัง รู้สึกกลัวเหลือเกินว่าหมอเฉพาะทางอย่างเขาจะรับรู้และได้ยิน เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอยังอาลัยอาวรณ์เขาอยู่ เธอยังลืมเขาไม่ได้ เขาเป็นผู้ชายคนแรก และยังเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรัก “ไม่เห็นแตกเลย” หมอหนุ่มทายาทเจ้าของโรงพยาบาลโน้มใบหน้าลงไปดู “จะโน้มตัวลงมาทำไม ออกไป ถอยออกไปเลยนะ ปล่อยฉันด้วย” เสียงโวยวายของเธอทำให้เกิดเหล่าไทยมุง เสียงซุบซิบนินทาเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกหัวข้อสนธนาเป็นเรื่องของเธอกับเพื่อน ตอนนี้มันเปลี่ยนมาเป็นเรื่องของเขากับเธอ ความใกล้ชิดตอนนี้ ทำให้ใครๆต่างก็คาดเดา ว่าถ่านไฟเก่าอาจจะคุขึ้นมาไม่มีวันหรอก หมอหนุ่มทายาทเจ้าของโรงพยาบาลคนนี้ ไม่มีทางกลับมาคบเธออีกแน่ เพราะอะไรน่ะเหรอ เธอไม่ใกล้เคียงกับสเปกของเขาเลย ที่เขาคบด้วยก็เพราะสงสาร ไม่เคยรัก “สัญญามาก่อนว่าจะไม่พุ่งไปตบคนอื่น” “ตบใคร? อีจินมันเดินไปนู้นแล้ว ทีนี้ปล่อยได้หรือยัง” พรึ่บ! ร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแลก ก้าวถอยห่างออกไปหลายก้าว ปล่อยให้ความนุ่มน
You may also like
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า154.3K viewsแรงรักสยบแรงแค้น
นครแสงจันทร์45.0K viewsบังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น27.6K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_42.6K viewsเมียแต่งที่ (ไม่) รัก
สามินี16.9K viewsเรื่องสั้นลับๆฉบับรักๆ
Lucky rich68 viewsกับดักรักCEOสายหื่น
จินต์พิชา4.2K viewsแรกแย้ม
กาแฟหอมกรุ่น9.8K views
