KABANATA 2

PANGATLONG beses na ang kapeng hawak ni Kila ngayong gabi pero hindi pa rin siya makapagfocus sa kaniyang ipinipinta. Sa hindi kasi niya malamang dahilan, mukha ng lalaking nag-alok sa kaniya ng kontrata noong isang araw ang kanina pa pumapasok sa isip niya. 

Hindi niya nga alam man lang ang pangalan nito maliban sa mukha nitong nuknukan ng kagwapuhan at katawan nitong mala-adonis. 

“Tanggapin ko na lang kaya?” bulong niya sa sarili, nakapatong pa ang dalawang kamay sa ulo na para bang napakadelikadong desisyon ang kailangan niyang pag-isipan. 

Paano ba naman kasing hindi niya ikokonsidera ito gayong ilang beses na silang nag-away ng kaniyang ama. Pilit kasi nitong ipinagduduldulan kay Kila na wala siyang mapapala sa kaniyang pagpipinta at mas mabuti kung matrabaho na lang siya sa kumpanya nito. 

“Wala naman sigurong mawawala? Isa pa, bukod sa magagawa ko ang gusto ko, kawalan ang ganoong klase ng itsura. Perfect dream, perfect man!” dagdag niya pa habang hawak ang mug ng kape niya. 

Ilang segundo pang pumikit si Kila at nang idilat niyang muli ang kaniyang mga mata, isang malaking ngiti ang pumaskil sa kaniyang labi. 

“Let’s do it!”

Iyon agad ang bungad ni Kila kay Zane nang maabutan niya ang lalaki na nakasandal sa sasakyan nito. 

Bakas ang pagkagulat sa mukha ni Zane sa biglaang pagdating ni Kila. Sa totoo lang ay hindi niya talaga inaasahan na pupunta ito at papayag sa inalok niyang kontrata kaya ganoon na lamang ang pagkabigla niya sa pagsulpot ng babae. 

“Kila, are you sure about that?” tanong ni Zane. 

Bagamat nagtaka si Kila kung paano nito nalaman ang kaniyang pangalan, hindi na niya ito napagtuunan ng pansin. Tila kasi hindi siya pinagkakatiwalaan ng lalaki dahil sa naging reaksyon nito, “Pinagdududahan mo ‘ko? Ito na nga ako sa harapan mo oh!” 

“No… Hindi lang ako makapaniwala - I mean, you were so against about it just a few days ago,” sagot ng lalaki.

May point siya. Pagkatapos ng pagmamaldita ni Kila sa lalaki, malamang sa malamang at hindi ito agad maniniwalang pumapayag siya sa gusto nito. 

But then, I guess he’s still hoping that I would? Ngumisi si Kila sa naisip. Bakit hindi kung nasa harapan niya ngayon itong lalaki.

“Ha…” nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Zane nang hindi na sumagot si Kila at imbis ay tumitig na lang sa kaniya habang nakapaskil ang malawak na ngiti sa labi. Natutukso siyang higitin ang babae at halikan sa mapupula nitong mga labi ngunit pinipigilan niya ang sarili.

“Okay. Okay. But let’s go to the nearest Café first,” pagsuko ni Zane at mabilis na umiwas ng tingin upang pigilan ang matawa nang makita si Kila na napasuntok sa ere at tila ba nakatama sa lotto. 

Nang makarating sa Café malapit sa Art Gallery, hindi na nagpaligoy-ligoy pa si Zane at mabilis na ipinaliwanag ang nilalaman ng kontrata.

“Kailangan ba talaga natin magpakasal?” singkit ang matang tanong ni Kila nang matapos ipaliwanag ni Zane ang lahat.

“Yes. Like what I’ve said, hindi ko matatakasan ang arrange marriage ng family ko kung hindi ko itatali ang sarili ko sa kasal. That’s what they wanted from the start,” labas sa ilong na pagsisinungaling ni Zane sa babae. 

Napatango-tango si Kila sa isinagot sa kaniya ni Zane, “Well, I’ll have my freedom too once I marry you. Not bad.”

Bahagyang napangiti si Zane sa narinig mula kay Kila. Lahat ng plano niya ay paunti-unti nang natutupad. He’ll definitely be the best husband so Kila wouldn’t think of leaving him. 

“Pero ano nga ang pangalan mo? Thinking about it, we never introduce ourselves. But I guess you knew mine,” wika ni Kila sa naeengganyong tono. 

Zane’s heart suddenly reacted to the way Kila acted. Parang nagningning ang babae sa paningin niya at hindi inaasahang nabanggit ang salitang madalas niyang itawag sa dating nobya, “Baby…”

Nang marinig iyon ni Kila, mabilis niyang tinakpan ang kaniyang bibig upang pigilan ang kaniyang tawa, “Oh… hahaha…. mpp… sorry!” 

Ngunit sa huli ay hindi niya na rin ito napigilan. Dito lang bumalik sa wisyo ang lalaki nang mapagtanto kung ano ang sinabi. Mabilis na umakyat ang dugo ni Zane sa ulo sa kahihiyan na naranasan sa harap ni Kila.

“N-no! I just mean we should start by pretending to use c-callsign! And my name is Zane, not b-baby,” nauutal na paliwanag ni Zane, pinipilit isalba ang imahe na gumuho sa harapan ng babae. 

Kahit hindi pa rin makamove-on sa pagkakamali ni Zane, pinilit na lamang ni Kila na kalmahin ang sarili. Sa lagay kasi ng lalaki ngayon ay baka bigla na lamang nito bawiin ang napagkasunduan nilang dalawa. 

“Ahem. Yes. I understand. So, what’s next?” pagbabago ni Kila sa usapan. 

“Our wedding.”

Sa sobrang bilis ng pangyayari, hindi na naproseso ni Kila ang lahat. Natagpuan na lamang niya ang sarili sa harap ng altar matapos ang naging pag-uusap nila ni Zane ilang araw lang ang nakalilipas. 

“H-hey! Hindi ba sobrang bilis ng lahat ng ito? And how did you manage to make my parents accept all of this?” naguguluhang bulong ni Kila kay Zane na siyang katabi niya habang nanenermon ang Pari. 

“Skills,” maikli at nakangising tugon ni Zane. 

Halos lumitaw ang litid ng ugat sa leeg ni Kila sa sagot ng lalaki. Pigil na pigil niya ang inis sa sobrang kalmado ng naging tugon nito sa kaniya habang siya itong walang kaalam-alam sa kung paano nagkasundo ang dalawang pamilya. 

“You may now kiss the bride,” pag-anunsyo  ng Pari kasabay ng malakas na palakpakan ng mga guest sa kanilang kasal.

“Ihanda mo ang explanation mo pagkatapos talaga ng kasal na ‘to,” pagbabanta ni Kila kay Zane na tinugunan lang ng lalaki ng isang malaking ngiti bago siya nito halikan sa kaniyang labi.