Sa mga sandaling iyon, parang wala nang ibang importanteng bagay pa sa paligid nila. Nablanko na ang isip ni Kila habang pigil-pigil niya ang hininga sa bawat paggalaw ng labi ng lalaki. Naguguluhan siya kung bakit hinahayaan niya si Zane na angkinin ang kaniyang mga labi. Tila siya ang lasing sa mga oras na iyon at hindi na maproseso ang mga nangyayari. "Baby..." mahinang sambit ni Zane nang sa wakas ay maghiwalay na ang kanilang mga labi. Nakakulong sa palad nito ang magkabilang pisngi ni Kila at nakahilig ang noo niya sa noo ng babae. Para bang ayaw na nitong ilayo ang sarili sa dating nobya. Samantala, habol ang hiningang nakatitig si Kila kay Zane na parang hindi ito makapaniwala sa mainit na kaganapan sa pagitan nila. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Hindi niya mahanap ang mga tamang salita upang kausapin ang lalaki. "I'm not that woman..." tanging namutawi na lang sa mga bibig ni Kila. Sa pagkakataong ito, lumandas ang takas na luha sa mata ni Kila. A
“I’ve spent my life chasing knowledge, ideas, and answers. But loving you, that’s the only thing I’ve ever been absolutely sure of. And I’m sure that I want to grow old with you. So, Kila Lorenze, will you make this official—forever, just us two?” Kila felt warmth bloom in her chest, the words wrapping around her like a comforting embrace. But just as she was about to respond, the world around her began to blur—colors dissolving, the man’s presence slipping away like sand through her fingers. Then, suddenly, Kila woke up with tears streaming down her face, her heartbeat thundered in her ears as reality crashed back in. Habol-habol niya ang kaniyang hininga habang hawak-hawak ang dibdib. Her heart aching for something she couldn’t quite understand. Sa panaginip niya, may lalaking yakap siya nang mahigpit—his voice soft, full of love—but his face was blurred. Hindi niya alam kung sino ito. "Are you okay?" tanong ni Zane, bakas ang boses na may halong pag-aalala. Kila sniffled an
UMUULAN nang umagang iyon habang magkatabi sa sofa si Kila at Zane. Simula kasi nang iminungkahi ni Kila ang planong naisip niya upang maging kapani-paniwala ang pagiging mag-asawa nila, halos araw-araw na nilang ginagawa ang magtabi upang masanay sa presensya ng isa’t isa. But unbeknownst to Kila, even without her suggestion, Zane would still love her the same as a real husband.“Gusto mo bang sumama sa art exhibition this weekend?” tanong ni Zane habang pinupunasan ang kanyang salamin.“Exhibition? Sounds fun!” ngumiti si Kila, sabay sandal sa sofa, “Saan 'yan?”“Sa gallery ng College of Fine Arts. I co-curated some of the works. Actually, I'll be more than happy if you join me. Mas may alam ka sa art pieces kumpara sa akin," tugon ni Zane at nagpakawala ng maliit na ngiti sa labi.“Then I’ll be there,” sagot ni Kila nang walang pagaalinlangan, “Supportive wife role, diba?”But deep inside, Kila was surprised. Akala niya ay may kung anong ibig-sabihin na rito ang lalaki. There was a
“That was exhausting,” bulaslas ni Kila nang sa wakas ay makarating sila sa kanilang bahay bilang ganap na mag-asawa. Napaupo na lang ang babae sa malambot na sofa sa kanilang living room dahil sa sobrang pagod matapos ang buong araw na pangyayari sa kanilang kasal.“And where’s your explanation, my dear husband?” nakataas ang kilay na pamumulis ni Kila kay Zane. Tila natuod naman sa kinatatayuan niya ang lalaki sa biglaang pagkompronta sa kaniya ni Kila. Hindi niya inasahan na matatandaan niya pa ito. Ang buong akala niya ay makakalimutan na ito ng babae kung kaya hindi na siya nag-abalang mag-isip pa ng idadahilan. “I guess I still have things I didn’t knew about you,” bulong ni Zane sa sarili. Nagpakawala pa ng malalim na buntong hininga si Zane bago siya tuluyang humarap kay Kila na ngayon ay nakapangalumbabang nakadapa sa sofa. “Didn’t you know that our family are friends?” panimula ng lalaki. Kung titignan ay parang minamanipula lamang ni Zane ang lahat upang hindi na mapa
PANGATLONG beses na ang kapeng hawak ni Kila ngayong gabi pero hindi pa rin siya makapagfocus sa kaniyang ipinipinta. Sa hindi kasi niya malamang dahilan, mukha ng lalaking nag-alok sa kaniya ng kontrata noong isang araw ang kanina pa pumapasok sa isip niya. Hindi niya nga alam man lang ang pangalan nito maliban sa mukha nitong nuknukan ng kagwapuhan at katawan nitong mala-adonis. “Tanggapin ko na lang kaya?” bulong niya sa sarili, nakapatong pa ang dalawang kamay sa ulo na para bang napakadelikadong desisyon ang kailangan niyang pag-isipan. Paano ba naman kasing hindi niya ikokonsidera ito gayong ilang beses na silang nag-away ng kaniyang ama. Pilit kasi nitong ipinagduduldulan kay Kila na wala siyang mapapala sa kaniyang pagpipinta at mas mabuti kung matrabaho na lang siya sa kumpanya nito. “Wala naman sigurong mawawala? Isa pa, bukod sa magagawa ko ang gusto ko, kawalan ang ganoong klase ng itsura. Perfect dream, perfect man!” dagdag niya pa habang hawak ang mug ng kape niya.
“Sir, clock out lang nang maaga,” paalam ni Zane sa kaniyang co-professor mula sa pinapasukang University habang bitbit ang isang bouquet ng bulaklak.Isang buwan na rin ang nakalilipas simula nang mangyari ang aksidenteng nagpabago sa kanilang buhay ni Kila. It was the most painful experience for them… but it was the worst for Zane. Because the woman he loves lost all her memories of him. Yet, it wasn’t enough reason for Zane to just give up so easily. Tulad ngayon, pagkatapos lang ng isang lecture class niya sa Unibersidad, dumiretso na agad siya sa Art Gallery. Naabutan niya roon si Kila na tumitingin-tingin sa bawat painting na nakadisplay sa loob. Ito na ang pang labing isang Art Gallery na binibisita ng babae, ngunit kahit na anong gawin niya ay hindi talaga niya malaman ang dahilan kung bakit ayaw ng mga itong tanggapin ang kaniyang mga pinta. When in fact, they were all singing praises of her works. “Haist,” malalim na pagbuntong hininga ni Kila. Napansin ito ni Zane na b