KABANATA 4

UMUULAN nang umagang iyon habang magkatabi sa sofa si Kila at Zane. Simula kasi nang iminungkahi ni Kila ang planong naisip niya upang maging kapani-paniwala ang pagiging mag-asawa nila, halos araw-araw na nilang ginagawa ang magtabi upang masanay sa presensya ng isa’t isa. But unbeknownst to Kila, even without her suggestion, Zane would still love her the same as a real husband.

“Gusto mo bang sumama sa art exhibition this weekend?” tanong ni Zane habang pinupunasan ang kanyang salamin.

“Exhibition? Sounds fun!” ngumiti si Kila, sabay sandal sa sofa, “Saan 'yan?”

“Sa gallery ng College of Fine Arts. I co-curated some of the works. Actually, I'll be more than happy if you join me. Mas may alam ka sa art pieces kumpara sa akin," tugon ni Zane at nagpakawala ng maliit na ngiti sa labi.

“Then I’ll be there,” sagot ni Kila nang walang pagaalinlangan, “Supportive wife role, diba?”

But deep inside, Kila was surprised. Akala niya ay may kung anong ibig-sabihin na rito ang lalaki. There was a warmth growing in her chest she couldn’t explain. 

"Then, it's final."

Mabilis lang na dumating ang Sabado para sa takdang araw ng art exhibition sa university. Punong-puno ito ng mga estudyante, guro, at art enthusiasts na siyang ikinatuwa ni Kila.

And since it was her first time attending such an event, Kila chose to wear a simple navy dress with her hair loosely tied. Yet, despite the simplicity of her look, she still carried an elegant charm in her own quiet way.

“You look…” Zane paused, clearing his throat, “…perfect for an art night.”

Kila chuckled, “Trying to sound poetic, Professor?”

Zane simply responded with a smile to Kila’s teasing remark, shaking his head slightly in amusement. Saka niya inilahad ang kanyang braso, senyales na aalalayan niya ang babae papasok sa convention hall na maagap namang tinanggap ni Kila. 

As they stepped into the hall, Kila couldn't help but let her eyes roam, captivated by the abstract paintings and expressive sculptures surrounding them. Kila was honestly impressed, “You really belong here, Zane.”

“You mean, nerdy and surrounded by paint fumes?”

“Exactly,” biro niya, sabay tawa.

Tila ba sila na lamang ang naroroon sa loob ng hall dahil sa palitan nila ng mapang-asar na biruan. Hanggang sa may isang grupo ng estudyanteng tumatawa ang dumaan at hindi sinasadyang mabangga si Kila. Sa hindi inaasahang pangyayari, biglang nawalan ng balanse ang babae ngunit mabuti na lamang at mabilis siyang nasambot ni Zane. Mahigpit na nakapalupot ang braso nito sa bewang niya habang halos isang sentimetro na lang ang layo ng kanilang mga mukha. 

“Careful,” bulong ni Zane, malapit sa kanyang tainga.

Mabilis na nakabawi si Kila at lumayo sa lalaki. Kapansin-pansin ang pamumula ng pisngi niya habang pilit ipinapaypay ang brochure na hawak sa kamay, “S-salamat…”

Meanwhile, Zane turned his face away, hiding the small smile that escaped his lips. 

Tila nabalot naman ng katahimikan ang dalawa dahil sa nangyari. But Zane wouldn't just give up the opportunity in front of him—without a word, he gently reached for her hand.

Nagulat si Kila sa ginawa ni Zane. Pero imbes na iatras ang kamay, ibinuka niya pa ang kaniyang palad upang tuluyan iyong mahawakan ng lalaki. Tahimik lang silang naglakad papunta sa designated seat nila, pero sa loob-loob ni Kila, may kung anong ritmo na ang namumuo sa puso niya. 

"Isn't this dangerous?" bulong ng babae sa sarili. 

Hindi rin naman nagtagal ang Art Exhibition at natapos din agad sa loob lang ng dalawang oras. Ngunit kahit sa maikling panahon ay kitang-kita naman sa reaksyon ni Kila ang kasiyahan. Zane noticed this too which made him smile; seeing the woman he loves made his heart full.

Napabalik lang sa wisyo si Zane nang lumapit sa kanila ang isang co-teacher niya, “Dinner with the faculty? Join us!”

Ngunit bago pa makasagot si Kila, tumanggi na agad si Zane, “Thanks Sir. But, I promised my wife here a date.”

Napatawa na lang ang kausap ni Zane at bahagya silang inasar nito ng kaniyang makahulugang tingin. 

Nagpaalam lang din si Zane sa kaniyang mga kasamahan at nag-aatubiling hinila niya si Kila palabas ng gallery, habang hawak pa rin ang kamay nito.

“You’re a liar. Wala ka naman sakin pinangako, mister!” nakanguso at nakakunot ang noong pagpuna ni Kila. 

Tumawa si Zane sa inasal ng babae, “I thought you want us to look like a real married couple?”

Napairap na lang ang babae sa sinagot ng lalaki.

“So where are we going?” tanong ni Kila, medyo nagtataka pero hindi na inalis pa ang kamay niyang nakahawak pa rin kay Zane. 

“You’ll see.”

Pagdating nila sa isang maliit na Italian restaurant, mabilis silang inassist ng staff sa isang reserved table. Katabi lang ito ng bintana kung kaya mapapansin agad ang  mabituin na kalangitan.

While Kila’s appreciating the view, Zane on the other hand remembered their conversation a month before the accident. Tila naririnig niya ang sinasabi ng dating nobya na siyang nagpapanumbalik sa pait na nararamdaman niya. 

“Babe, I reserved a seat in the new restaurant near your university. Let’s go there once I’m back!” 

“I miss you so much,” mahinang usal ni Zane, bakas ang pangungulila sa mukha habang pinagmamasdan niya si Kila. 

“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Kila nang mapansin ang pamumula ng mata ng lalaki. 

Ngunit imbis na sagutin ito ni Zane, dahan-dahan niya lang ipinatong ang kamay niya sa mesa at ibinuka iyon sa harapan ni Kila. Tila sinasabi nitong hawakan niya ang kamay ng lalaki kahit walang dahilan. Ngunit imbis na tanggihan, parang natural na lang na hinanap iyon ng kaniyang sistema at walang pagdadalawang isip na ipinagsalikop niya ang kanilang mga kamay. 

Kila felt an instant connection. Pero may kakaibang kirot din ang bumabalot sa kaniyang dibdib. 

“Zane…” bulong niya, hindi sigurado kung ano ang sasabihin.

Ngunit hindi na kailangang sumagot pa si Zane. Nakita niya ang pagbabago sa mga mata ni Kila. The way she looked at him—hindi man tulad ng dati, pero may init, may pagdadalawang-isip… at higit sa lahat, may posibilidad.

And for Zane, that was more than enough to hope.