Kabanata 1

NAGISING si Lovi sa isang kuwartong hindi pamilyar sa kanya. Tulala niyang inilibot ang kanyang paningin sa buong paligid.

Biglang sumagi sa kanyang isip ang mga nangyari kagabi. May dinner yung department nila kagabi at naparami ang inom niya. Maya-maya lang ay biglang nanginig ang kanyang mga kamay.

His heavy groan still lingered in her ears na parang isang huling kahilingan ng kamatayan. She cut off her imagination and just wanted to leave this place as soon as possible. Dinampot niya ang puting punit na t-shirt sa may sahig.

“Mukhang hindi ko na ito maisusuot.” aniya.

Kahit nanginginig pa ang kanyang mga kamay ay nagawa pa rin niyang itapon ang damit sa gilid.

Napangiti siya nang makakita siya ng isang ternong damit, at hindi na siya magtataka pa kung kanino ang mga damit na ito, kundi roon sa lalaking nakasiping niya kagabi. Walang pag-aalinlangan na sinuot niya kaagad ito kahit alam niyang hindi siya mahilig magsuot ng professional suit, at isa pa, wala rin naman siyang choice.

Pumasok siya sa banyo at tinitigan ang kanyang sarili sa salamin. Sinuri rin niya ang kanyang leeg at wala namang kahit isang pulang bakas maliban na lamang sa kanyang dibdib na puno ng mga mapupulang marka.

Should I still praise this man for being a gentleman?

Hindi rin kasi niya gugustuhin na malaman pa ng ibang tao na may nakasiping siya kagabi. Napabuntong-hininga na lamang si Lovi at pagkatapos lumabas na siya ng banyo.

Inilibot niya ang kanyang paningin sa buong paligid.

This is a large suit. It looks like no one lives here dahil walang kabuhay-buhay ang paligid at mukhang hindi rin ito isang hotel na mukha pa rin namang hotel.

Kinuha na niya ang kanyang bag sa gilid ng kama at lumabas na ng tuluyan.

Sure enough, this is not a hotel.

Pagkalabas niya, bumungad sa kanya ang isang napakalaking sala.

Dumapo ang kanyang tingin sa isang lalaking pamilyar sa kanya. He was sitting on a sofa with headphones on, a pillow on his legs and a laptop on top. He’s wearing a simple black clothes, looking lazy. Nang marinig nito ang mga yabag niya ay napatingin ito sa kanya.

Ngayon niya lang napagtanto na ito pala ang kanyang boss na si Easton Dela Vega.

Isn't he known as the abstinence boss?

Base sa kalagayan niya kagabi, hindi siya mukhang nagpapigil sa pagnanasa niya, kundi parang isang gutom na lobo na ilang dekada nang hindi kumakain.

Natulala siya at magsasalita na sana siya nang biglang magsalita si Easton.

“I'm in a meeting.” He said in a deep voice.

Dali-dali naman na in-off ni Lovi ang mikropono, dahil alam na niya kung ano ang ibig sabihin nito.

“Come here and have breakfast.” Bahagya siyang yumuko, at gamit ang kanyang mahahabang daliri ay itinulak nito ang isang basong gatas sa harapan niya, palapit sa isa pang almusal sa mesa.

He didn't even notice that the hickeys on his neck hit the camera when he leaned over, and were clearly seen by the executives in the meeting. Biglang kinabahan si Lovi. Nanginginig siyang umupo, her eyes wandering, not daring to look at him. Sinunod din niya ang sinabi nito, kinain niya ang kanyang sandwich sa lamesa at pagkatapos ininom niya ang kanyang gatas. Parehas lang din sila ni Easton ng almusal, maliban lang sa gatas dahil kape ang mas gusto nitong inumin.

Easton Dela Vega is famous for being cold. He has a cold personality, a cold temper, at cold din ang buong pagkatao nito. So, Lovi Sy probably hit a wall. Baka nga nagkamali lang siya ng bus na sinakyan kagabi.

Does he still want to keep his reputation after sleeping with his employee? Paano na lamang kung malaman ito ng ibang tao? Sigurado akong masisira ang iniingatan niyang reputasyon.

Pagkalipas ng labinlimang minuto, tinapos na niya ang meeting at in-off na rin nito ang kanyang laptop bago ito kumain ng almusal.

“I'm sorry, I was a little aggressive last night. I didn't know that it was your first time.” He was still as cold as ever kagaya sa meeting niya kanina, walang ekspresyon sa tuwing siya’y nagsasalita.

Napatikhim naman si Lovi. Namumula na rin ang kanyang mga pisngi.

Kailangan pa ba talagang ipaalala ‘yon? Nangyari na ang nangyari kagabi, wala na akong magagawa pa, kaya sana kalimutan na lang din niya iyon!

“Papunta na rito ang family doctor namin, please wait bago ka umalis.”

Good guy, he killed the hostages as soon as he got in the car. Is he afraid that I will get pregnant with his dragon seed and inherit his throne?

Inubos na lamang ni Lovi ang kanyang gatas dahil hindi pa rin niya alam kung ano ang itutugon niya sa lalaki. Napatingin naman si Lovi kay Easton nang makita niyang nagmamadali itong inubos ang kanyang pagkain.

“Wait here. I have to go to the company today. Si Ren na ang maghahatid sa’yo.”

Dali-dali naman na sinundan ni Lovi ang kanyang boss at hinarangan niya ito. “Boss, huwag n’yo na po akong ipahatid. Salamat na lang po, kaya ko naman pong bumalik nang mag-isa.” aniya.

“Are you blaming me for my poor performance last night?” He raised his eyes slightly na parang siya pa ang naagrabyado.

Eh? Saan naman nanggaling ‘yon? Wala naman akong komento tungkol sa performance niya kagabi. Kung hindi ko lang talaga siya boss ay baka pinunit ko na ‘yang bibig niya.

“Sir Easton, nandito na po si Dra. Belinda.” biglang sabi ng isang matandang maid na bigla na lamang sumulpot sa likuran ni Easton.

Hindi kumibo si Easton, nanatili lang siyang tahimik na nakatitig kay Lovi.

Si Lovi ay isang napakagandang babae na may makinis na kutis at natural na blonde ang buhok. Isa siyang mestiza at talaga namang kahanga-hanga ang kanyang ganda. Namumukod-tangi rin si Lovi kaya’t maraming nahuhumaling sa kanya.

Hindi naging komportable si Lovi sa mga titig sa kanya ni Easton. Nararamdaman na rin niyang umiinit na ang kanyang katawan, lalo na ang kanyang mukha.

“F-follow me.” Utal na saad ni Easton at nag-iwas ito ng tingin kay Lovi.

Nakasunod lang si Lovi sa kanyang boss hanggang sa makapasok sila sa kuwarto kung saan nangyari ang mapusok na digmaan kagabi. Biglang nakaramdam ng takot, kaba, at hiya si Lovi ng mga oras na ‘yon at pinagpapawisan na rin ang kanyang mga palad habang nakatingin siya sa may kama. Mabuti na lamang at nalinis na pala ng maid yung buong kuwarto pati na ang kama, kaya medyo nakahinga na siya nang maluwag.

Pagkapasok ni doktora lumabas na kaagad ng kuwarto si Easton at isinarado na rin nito ang pinto.

Akala ni Lovi na bibigyan siya ni doktora ng pills o di kaya’y tuturukan siya ng injection, ngunit nagkamali siya ng inakala. Sinuri nito ang kanyang gitna at nilagyan ito ng ointment for pain reliever. Nakatulong naman ito sa kanya dahil nababawasan nga ang sakit pero ang kahihiyan naman niya ang pumalit. Tinakpan niya ang kanyang buong mukha kanina dahil sa sobrang hiya.

Paglabas ni Lovi wala na si Easton, si Ren na ang naghihintay sa kanya sa labas. Si Ren ay ang assistant ni Easton. Magkasing edad lang sila ni Ren, parehas na silang 22 years old, at nagtapos din silang dalawa sa parehong unibersidad. Nagkatrabaho rin sila kaagad, iyon nga lang sa magkaibang posisyon. Siya lang ang tumagal na assistant ni Easton, talagang loyal at maaasahan si Ren.

Nakatayo si Lovi sa tabi ng kotse habang nakatingin siya kay Ren na nakaupo sa may driver's seat na ngayon ay nakangisi. Paniguradong aasarin siya nito.

Wala siyang choice kun’di ang sumakay na lamang sa kotse ng kanyang boss. Tumingin siya sa bintana at nagsalita. “Did I get on the wrong bus last night?”

“Yes, the future Mrs. Dela Vega,” Ren teased her. Hindi pa ito nakuntento dahil talagang balak pa nitong ikuwento lahat sa kanya. “Matagal na kitang kilala, Lovi, alam mo ‘yan. Pero ‘yon talaga ang unang pagkakataon na nakita kitang sobrang lasing. Nagulat nga kami nang bigla kang pumasok sa loob ng kotse at niyakap mo si boss. Bigla mo rin siyang hinalikan. You know, the boss is a mysophobe but he didn't even dare to move. Pinunit mo rin ang kanyang suot, kaya natanggal ang mga butones.” mahabang dugtong nito.

Nakatulala lang si Lovi habang pinapakinggan at ini-imagine niya ang mga sinasabi ni Ren tungkol sa mga ginawa niyang kahihiyan kagabi.