Chapter 02: Divorce Agreement

“Ha?”

Halos umusok ang utak ni Jack nang marinig ‘yon. Hindi niya in-expect na si Zoe, ‘yung tahimik, laging composed, ‘yung tipong hindi sumisigaw kahit nasasaktan ay makakapagsabi ng gano’n.

Pero mas nakakagulat pa ‘yung ginawa ni Elijah Alcantara. Ang kapal. Paano nagagawa ng isang lalaki na gan’to kababa, gan’to kaharsh sa taong pinakasalan niya?

“Bwisit talaga ‘yang si Elijah, gagong lalaki ‘yan,” bulong ni Jack habang hawak ang phone. “Wag ka nang magpa-deliver, Zoe. Ako na pupunta d’yan. Kaya kong unahan ‘yung courier gamit kotse ko.”

Pagbaba ng tawag, nakatitig lang si Zoe sa kawalan. Hindi rin siya makapaniwala na nasabi niya ‘yon — ‘yung gusto niyang sabihin matagal na, pero lagi niyang nilulunok.

Siguro kasi, ilang taon na rin niya ng pinipigilan ang bigat sa dibdib niya. Parang may nakadagan sa kanya araw-araw. Hindi siya makahinga. Hindi siya makagalaw. Hindi siya makasigaw.

Kahit kasi anong pilit niya maging okay, laging may bara sa lalamunan niya. Laging may kirot na parang hindi niya mailabas.

Naalala niya bigla ‘yung sinabi ni Elijah nung gabi sa clubhouse — “Hindi ko pa rin siya nagagalaw.”

Totoo. Tatlong taon na silang kasal, pero ni minsan… hindi siya tinrato ni Elijah bilang asawa.

Una, akala niya may problema lang si Elijah. Na baka may trauma, o baka may pinagdadaanan. Pero isang gabi, nagising siya, bumaba sa study room at doon niya nakita si Elijah.

Hawak ‘yung photo album. Nakapikit. Humihinga ng malalim. At ginagawa ‘yung bagay na hindi niya makakalimutan.

Habang pinapanood niya, parang sinampal siya.

At nung mahuli siya ni Elijah, hindi ito nagalit, niyakap pa siya nito mula sa likod, at marahang bumulong sa leeg niya.

“Zoe, I’m sorry… natatakot lang akong saktan ka. Kaya sa halip na… gawin ‘yon, tinitingnan ko na lang ‘yung picture mo.”

Ang tanga-tanga niya. Ang tangang naniwala pa siya.

Pati siya, namula pa sa hiya.

Pero nung gabing umuwi siya sa Manila, may lagnat siya, nanginginig, pero pinilit niyang tumayo. Dahan-dahan niyang binuksan ‘yung cabinet ni Elijah sa study room.

At doon niya nakita ang photo album.

Pero hindi siya ang laman.

Hindi si Zoe.

Si Athena. Ang asawa ng kuya ni Elijah na si Miguel.

Lahat ng pahina, mukha ni Athena. Lahat ng ngiti, lahat ng kilos na parang diyosang tinitingala niya si Athena.

At doon niya naramdaman, para siyang ginawang katatawanan ng tadhana.

Naalala niya tuloy dati, nung mga bata pa sila. Lagi siyang nakasunod kay Elijah. Hindi naman talaga siya clingy, lagi lang kasing kasama ng kuya niya si Elijah, kaya natural na napapalapit siya.

Mabait kasi si Elijah noon. Gentle, polite, and patient. Laging may dalang pasalubong. Laging may ngiti.

Akala niya noon, “Ito na siguro ‘yung lalaking para sa’kin.”

Hindi niya alam, ito rin pala ‘yung lalaking sisira sa kanya.

Pagkalipas ng ilang araw, dumating si Jack, dala ‘yung mga papeles. At parang sinabayan ng timing ang lahat, kasi bago pa man siya makababa para salubungin si Jack, biglang narinig niya ‘yung tunog ng nabasag na salamin sa itaas.

“Ma’am…,” hingal ni Manang Wena, ang matagal na nilang kasambahay. “Na… nabasag po ‘yung family picture n’yo sa kwarto. Binagsak po ni Lukas.”

Napasinghap si Zoe.

“Ha? Yung family picture?”

Inabot sa kanya ni Manang Wena ang ilang piraso ng basag na frame. Pero nung nakita niya ‘yung punit na litrato, nanlamig siya.

‘Yun lang kasi ang natitira sa kanya, ang litrato nilang tatlo. Magulang niya, at siya.

Namatay kasi ang mga ito nung bata pa siya.

At ngayong punit na ‘yon… parang punit na rin ‘yung natitira sa puso niya.

Agad siyang umakyat, hawak ‘yung punit na larawan.

Paglabas niya sa hallway, bumungad sa kanya si Athena, karga si Lukas.

Tumaas ang kilay ni Zoe. “Pumasok ka sa kwarto ko?!”

Kalma lang si Athena, pero ‘yung tono, parang siya pa ‘yung tama. “Sabi ni Elijah, this house will be more open from now on. Dapat lahat welcome.”

Napangiwi si Zoe. Pero bago pa siya makasagot, si Lukas na ‘yung sumabat, matapang pa, “Sabi rin ni Uncle Elijah, aalagaan niya kami ni Mama gaya ni Papa dati!”

Napangiti si Zoe, pero ‘yung ngiti, malamig.

Lumapit siya sa bata, yumuko, at marahang nagsalita. “Alam mo ba kung anong ginagawa ni Santa sa mga batang sumisira ng gamit ng iba?”

Tumango si Lukas, excited pa. “Bibigyan niya ako ng candy!”

Umiling si Zoe. “Hindi. Pinuputol niya ‘yung kamay ng batang ‘yon at niluluto sa oven para ipakain sa monster.”

Biglang umiyak si Lukas, yakap si Athena.

“Zoe! He’s just a kid!” sigaw ni Athena, halatang naiinis.

“At ikaw? Hindi mo rin tinuruan ang anak mo ng respeto. Baka kasi puro extreme sports lang alam mo, no?” sabay talikod ni Zoe at pumasok sa kwarto niya.

Gabi na nang dumating si Elijah. Itim na Maybach ang huminto sa driveway.

Mula sa bintana, nakita ni Zoe kung paano tumakbo si Athena at si Lukas palapit sa kanya. Parang eksena ng “perfect family” na nakikita mo lang sa pelikula, pero hindi sa kanya iyon.

Pagkalipas ng ilang minuto, bumukas ang pinto ng kwarto niya.

“Zoe,” malamig ang tono ni Elijah. “Tinakot mo ba si Lukas?”

Tumingin lang si Zoe, diretso sa mga mata niya. “Oo. Tinakot ko siya. Sinira kasi niya ‘yung family picture ko.”

Natahimik si Elijah. Parang ngayon lang niya na-realize kung gaano kabigat ‘yon.

“Okay, kasalanan ko. I’ll make it up to you,” sabi niya, mahinahon na. “Ano bang gusto mo? Gagawin ko.”

Ngumiti si Zoe — ‘yung ngiting walang emosyon. “Anything?”

Tumango si Elijah. “Anything.”

Inabot niya ang dalawang envelope. “Ito gusto ko.”

Binuksan ni Elijah, at mabilis pumirma. Real estate contract. Bank transfer. Hindi na nagtanong. Sanay siyang bayaran ang lahat ng problema gamit pera.

Pagkatapos pumirma, lumapit siya kay Zoe at niyakap ito sa bewang. “Zoe, ang bait mo pa rin.” Pero bago pa man makasagot si Zoe, may kumatok sa pinto.

“Ah, Elijah…” si Athena. “Umiiyak si Lukas. Gusto niyang katabi ka matulog.”

Agad siyang tumayo. “Sige, susunod ako.”

Tumingin pa siya kay Zoe, “Hindi ka galit?”

“Hindi ako galit.”

Ngumiti si Zoe, pero sa loob niya, parang may nag-crack.

Paglabas ni Elijah, kinuha niya ang pangalawang envelope at inilabas ang divorce papers.

Ngayon, handa na siya.