Chapter 04: Advance Gift

Nanigas ang mukha ni Athena nang makita ang itim na sasakyang pumarada sa labas. Pamilyar ‘yung plate number. Pamilyar ‘yung kotse.

At lalo siyang nataranta nang maramdaman niya kung sino ang paparating.

Tumingin siya kay Zoe, galit na galit, halos nanginginig ang boses. “Ginawa mo ‘to nang sadya, ‘di ba?!”

Tahimik lang si Zoe, pero malinaw ang sakit sa mukha niya—‘yung tipong inosenteng nasasaktan pero hindi papatol. “Ate Athena, ano pong sinasabi n’yo? Nasa taas lang ako kanina, nag-aayos ng regalo para kay Elijah. Bakit mo po ako sisisihin?”

Malambing ang tono, pero ramdam mong may laman. May sugat.

Bago pa man makasagot si Athena, bumukas ang pinto.

Si Mang Ben, ang butler mula sa old house, pumasok na may malamig na ekspresyon. Halata sa mukha niyang hindi siya natutuwa sa gulo ng bahay—parang dinaanan ng lindol.

Tiningnan niya si Athena nang diretso. “Madam, pinapasabi po ng matanda sa old house, na dahil hindi mo kayang turuan ang anak mo, siya na muna ang magtuturo sa ‘yo.”

Napamulagat si Athena. “Ha? Anong ibig mong sabihin?”

Tumikhim si Mang Ben, at mahinahong nagpakita ng please gesture. “Pumunta ka raw sa labas. Lumuhod ka sa courtyard. Tatlong oras.”

“W-what?! Mang Ben, hindi ba—”

Pero bago pa siya makiusap, pinutol na siya nito. “Wag ka nang magsalita, ma’am. Si Ma’am Zoe, napagod din sa burol ni Kuya Miguel noon. Mas maigi sigurong magpahinga siya.”

Tahimik lang si Zoe. Hindi para ipagtanggol si Athena, kundi dahil gusto niyang itanong kung kumusta na si Lola Alcantara. Gusto niyang pumunta sa old house, doon niya balak pag-usapan ang tungkol sa divorce.

Alam naman niyang si Elijah ang may hawak ng negosyo ng Alcantara, pero lahat ng desisyon sa pamilya—dumadaan pa rin kay Lola.

Wala nang nagawa si Athena. Lumabas siya sa courtyard, dala ang galit at hiya. Nakasalubong pa ni Zoe ang lamig ng hangin mula sa pinto—at sa isip niya, ayan, tama lang.

Hindi niya na ito tiningnan. Umakyat na lang siya ulit sa taas.

“Ma’am Zoe,” sabi ni Manang Wena, “ano’ng gagawin natin sa painting?”

“Wag ka mag-alala,” sagot ni Zoe. “May kukuha niyan mamaya. Ipaparestore lang.”

Simple lang ang tono, pero kung alam lang ni Manang Wena, fake lang pala ‘yung painting na nabasag.

‘Yung totoo, nasa gallery ng kaibigan niya. Ligtas.

Ginawa talaga ‘yon ni Zoe para hindi maulit ang gulo.

Kasi alam niyang kung buhay pa si Lolo Elmer Alcantara, gugustuhin nitong maipakita sa publiko ang mga obra niya, hindi nakakulong sa dingding ng bahay.

“Bad woman!” sigaw bigla ni Lukas, habang pababa si Zoe sa hagdan. “Sinabihan ko na si Uncle Elijah! Pag-uwi niya, lagot ka!”

Napalingon si Zoe, kalmado lang. “Ah, ganun ba? Sige, hihintayin ko.”

“Ididivorce ka niya! Wala nang tatanggap sa ‘yo! Wala nang magmamahal sa ‘yo!”

Ngumiti lang si Zoe, pero may halong pait. “Hindi niya ‘ko papakinggan, Lukas.”

Kasi alam niyang kailangan pa ni Elijah ng dahilan.

Kailangan niyang panatilihin ang kasal nila, kahit peke, para lang protektahan ang pangalan ni Athena.

Kung maghiwalay sila, at malaman ng lahat na magkasama sa iisang bahay ang “balo” at ang brother-in-law—siguradong sisira ‘yon sa pangalan ni Athena.

At si Elijah… hindi niya hahayaang mangyari ‘yon.

Pagkalipas lang ng dalawampung minuto, dumating na si Elijah.

Hindi pa nga nakalipas ang kalahating oras, andoon na siya. Suot ang itim na cashmere coat, mukhang businessman na galing sa meeting, pero halata sa mata niya ang pag-aalala.

Pagbaba ng sasakyan, halos tumakbo siya papunta kay Athena na nakaluhod sa niyebe, at agad niya itong inalalayan. “Bakit mo hinayaan ‘to?!”

Niyakap niya si Athena, at sabay silang pumasok sa bahay. Pinaupo niya ito sa sofa, nilagyan ng ointment ang tuhod nitong namumula.

“Bakit mo pinabayaan? Kung sinabihan ka man ni Lola, dapat tumawag ka sa akin.”

Namumugto ang mata ni Athena, nanginginig ang boses. “Sabi ni Lola, ako raw ang dapat turuan kasi hindi ko raw kayang disiplinaan si Lukas. Elijah, pwede ba? Pwede bang tapusin na natin ‘to? Divorcean mo na siya. Nakakatakot siya.”

Napatigil si Elijah. “Si Zoe?”

“Oo!” halos isigaw ni Athena. “Alam mo bang siya ang nagturo kay Lukas para sirain ang painting ni Lolo? Sinabi pa niyang may halimaw sa loob nun para takutin ang anak ko!”

Biglang sumabat si Lukas, umiiyak pero pilit nagsusumbong. “Totoo ‘yun, Uncle! Sinabi ni Auntie Zoe na puputulin daw ni Santa Claus ang kamay ko tapos kakainin ng monster!”

Tahimik lang si Elijah. Tumitig siya sa bata.

“Lukas,” sabi niya, mahinahon pero matatag, “baka nagkamali ka lang ng dinig. Alam mo namang mabait si Auntie Zoe. Siya ang pinaka-mahinahon sa pamilya natin. Kahapon lang, sabi niya hindi na siya magagalit sa ‘yo.”

Lumingon siya kay Athena. “At si Lolo, mahal na mahal si Zoe. Alam kong hindi niya kailanman gagamitin ang paintings ni Lolo para takutin ang bata.”

Namilog ang mata ni Athena, hindi makapaniwala. “So sinasabi mo, nagsisinungaling kami? Kami pa ni Lukas?”

“Elijah Alcantara! Hindi na kita kilala!”

Taas-kilay, nanginginig sa galit. Pero si Elijah, pinipigilan ang sarili.

“Athena,” sabi niya sa mababang boses, “mula umpisa hanggang ngayon, wala akong binago.”

“Talaga?” balik ni Athena. “Kaya mo bang sabihin ngayon—wala kang naramdaman kahit kaunti kay Zoe? Wala kang kahit konting desire na hawakan siya?”

Tahimik si Elijah.

Ang mga daliri niya, bahagyang nanigas. Hindi siya makasagot.

“Wala,” sabi niya sa huli. “Hindi ko siya hinawakan kailanman.”

Pero kahit anong tigas ng boses niya, alam niyang hindi ‘yon totoo.

At sa mismong sandaling ‘yon—Narinig siya ni Zoe. Bumaba si Zoe, hawak ang gift box.

Narinig niya nang malinaw ang sinabi ni Elijah: “Hindi ko siya hinawakan kailanman.”

Napangiti siya, pero ‘yung ngiti, may pait. Parang nilunok niya ang sarili niyang pride.

Lumapit siya, kalmado. “Elijah,” mahinahon niyang sabi. “Si Lola tinatanong kung pwede kang pumunta bukas sa merchant’s banquet. Magkikita raw kayo ni Madam Shaina Gutierrez.”

Alam ni Elijah kung gaano kalapit si Zoe sa mga Gutierrez. Bago pa siya maging Alcantara, si Shaina na ang tumuturing sa kanya bilang anak matapos mamatay ang mga magulang niya.

Tumango si Elijah. “Oo. Susunduin kita bukas ng gabi. Pupunta tayo nang magkasama.”

Ngumiti lang si Zoe. “Okay.”

Tiningnan niya si Athena, si Lukas, at saka ang gift box sa kamay niya.

Tahimik siyang lumingon para umalis. Pero tinawag siya ni Elijah. “Zoe, ano ‘yang dala mo?”

Humarap siya, at ngumiti. “Regalo.”

“Regalo? Kanino?”

“Sa’yo.”

Napakunot-noo si Elijah. “Bakit? May okasyon ba ngayon?”

“Ito sana ang gift ko sa third wedding anniversary natin.”

Sandaling natahimik.

“Zoe… sorry. Nakalimutan ko—”

Ngumiti siya. “Okay lang. Busy ka naman, ‘di ba? Normal lang na makalimot.”

Nilapit niya ang kahon, maayos at may ribbon

“Half a month from now, birthday mo rin naman. Consider this as my advance gift.”

Tumitig siya sa kanya, ngumiti nang magaan. “Happy birthday in advance, Elijah.”

At sa isip niya— Happy divorce to me.