Chapter 1: Pakasalan mo ako!

"Bragggg!--" isang mahinang tunog na bumagsak sa lupa.

Nagulat si Queenilyn Sanchez. Mabilis niyang ibinaba ang kanyang vacuum cleaner at umakyat sa itaas.

Si Lexber Griffin ay bumagsak sa lupa, ang kanyang katawan ay nabaluktot, ang kanyang mga ugat sa noo ay nakalantad, at ang pamilyar na wheelchair ay gumulong sa hindi kalayuan sa kanyang likuran.

"Hayaan mo akong makatulong sa iyo." Naglakad siya nang hindi malay.

"Tumigil ka." Malamig na wika ng lalaki, at natakot si Queenilyn sa kanya. Tumigil siya sa paglalakad at tumayo sa gilid ng hagdan.

Hindi pinansin ng lalaki ang malamig at mabagsik na mga mata ni Queenilyn, itinukod ng kanyang mga kamay ang sahig, at gustong maupo sa wheelchair.

Hindi niya gusto ang mga taong humahawak sa kanya. Ngunit tila nasobrahan niya ang kanyang lakas, at nang medyo malayo pa siya sa kanyang wheelchair, biglang nawalan ng lakas ang kanyang mga paa, at hindi napigilang bumagsak sa sahig.

Napakunot ang noo ng lalaki, hindi sinasadyang tinapik ang kanyang mga binti, at puno ng poot ang kanyang mga mata.

Tumingin sa kanya si Queenilyn na may malungkot na ekspresyon. Hindi niya pinansin ang utos ng lalaki at tinulungan siyang bumalik sa wheelchair.

Isang pagsabog ng halimuyak ang pumasok sa kanyang ilong, si Lexber Griffin ay sumimangot, ang galit ay hindi pa ganap na tumataas sa kanya, at isang malambot na maliit na kamay ang ipinatong sa kanyang balikat upang hayaan siyang huminga.

"Sir, umupo ka muna!" Nahirapan siyang tinulungan ni Queenilyn. Agad siyang tumingala at pinunasan ang noo niya. Isang purong ngiti ang ipinakita nito sa kanya.

Mainit at nakakahawa ang ngiti, dahilan para unti-unting nawala muli ang galit ni Lexber.

"Sir, nasaktan ka ba?" Nag-aalalang tanong ni Queenilyn.

Iniwas ni Lexber ang kanyang mga mata at orihinal na gustong tumalikod, ngunit hindi niya maiwasang sumagot.

"Hindi."

Ang lalaki, ang ganda ng boses niya!

"Sir, ang ganda po ng boses niyo. Bakit hindi kayo madalas magsalita?"

Magandang boses?

"Ako ba ang tinutukoy mo?" Nagtaas ng tingin si Lexber, tiningnan ang immature at simpleng munting mukha ng dalaga sa harapan niya, at nagtanong sa mabigat na boses.

"Oo!" Tumango si Queenilyn.

"Hindi ko gusto."

Malamig at mabangis pa rin ang boses niya, ngunit sa mga mata ni Queenilyn ay bumulong ang gilid ng labi niya. Medyo may lambing din ang mga mata niya.

Ang larawan ay nahulog sa mga mata ni Zoe Foster habang siya ay bumaba mula sa itaas na palapag, at hindi niya maiwasang mataranta.

"Mr. Griffin, natatawa ka ba?"

Nakita ni Queenilyn si Zoe sa isang sulyap. Natakot siya na isipin ni Zoe na siya ay tamad, kaya't mabilis siyang nagpatuloy sa gawaing bahay.

Nang sumapit ang gabi. Umalis ang bisita. Tahimik na lumapit si Queenilyn sa study room ni Lexber sa labas at kumatok sa pinto, pagkatapos ay nagsalita ang mahinang boses ng isang lalaki mula sa loob, "Ano yun?"

Tumayo si Queenilyn sa labas ng pinto, at maya-maya, bahagyang binuksan niya ang pinto.

"Mr. Griffin, pwede ba akong humiram ng pera sa iyo?" Nasa labas pa rin ng kwarto si Queenilyn na nahihiya. Kung mayroon siyang pagpipilian, hindi niya hihilingin sa isang estranghero na humiram ng pera.Matagal na walang tugon sa kwarto.

Mahinang yumuko si Queenilyn, alam niyang tila tinanggihan siya, nakaramdam siya ng kalungkutan.

Saktong pagtalikod niya ay muling nagsalita ang mahinang boses ng isang lalaki, "Come in."

Pumayag ba siya?

Tuwang-tuwa si Queenilyn kaya agad siyang pumasok. "Salamat, Mr. Griffin!"

Medyo excited ang boses ni Queenilyn.

Ang pag-aaral ay may malakas na amoy ng tinta, at sa ilalim ng mainit na liwanag, ang balangkas ng lalaki ay angular. Tahimik na sinulyapan ito ni Queenilyn at saka mabilis na yumuko.

"Huwag kang masyadong excited. Hindi pa ako nangako na tutulungan ka." Sumandal ang lalaki sa leather sofa, at ang mabigat na mga mata ay tumingin sa payat na dalaga sa kanyang harapan. Ang kanyang tono ay pabaya.

Wala siyang dahilan para tulungan ang dalagang nasa harapan niya, ngunit medyo naiinip siya sa mga sandaling iyon, kaya binalak niyang pahirapan ito. "Sabihin mo sa akin, bakit kita tutulungan?"

"Dahil ako ay masipag, positibo, nagmamalasakit sa mahihina, may sakit, at may kapansanan..."

Sa huling salita, lumubog ang mga mata ni Lexber, at kahit na ang temperatura sa silid ay bumaba ng ilang degree!

"Labas." Wika niya sa malamig na boses.

Inis na inis ni Queenilyn kay Lexber, hindi lang talaga niya mapigilan ang bibig niya. Hindi na siya naglakas-loob na magtagal pa sa ekspresyon ng malamig na galit ni Lexber, kaya ibinaba niya ang kanyang ulo at gustong lumabas nang magmadali.

Maya maya lang ay bumukas ang pinto. Lumakad si Zoe sa harap ni Lexber at magalang na yumuko, "Mr. Griffin, si Miss Claribel Bailey ay nakarating na sana sa Germany. Please rest early and stop thinking about her."

Si Miss Claribel Bailey ay nobya ni Lexber. Hindi na siya nagpakita sa villa matapos malaman ang aksidente ni Lexber. Noong panahong iyon, petsa ng kanilang kasal, ngunit nag-abroad si Claribel para mag-aral. Dahil dito, napabalitang hindi nagustuhan ni Miss Claribel si Mr. Griffin dahil sa kanyang kapansanan na mga binti, kaya tumakas ito.

Kaya simula noon ayaw na ayaw niyang pinag-uusapan ang taksil na babaeng minsan niyang minahal ngunit iniwan siya sa ere.Malulungkot si Lexber kung babanggitin ang bagay na iyon, at maingat lamang siyang matingnan ni Zoe. Sino ang nakakaalam, pagkatapos tumingin kay Lexber, ang kanyang ekspresyon ay hindi kasing kilabot na inaakala ni Zoe.

Bumagsak ang mga mata ni Lexber sa payat na pigura na lalabasan na. "Teka, hindi mo ba kailangan ng pera?" Bigla siyang nagsalita sa hindi tiyak na tono.

Biglang lumingon si Queenilyn at hindi makapaniwalang tumalikod, "Ako? Papahiramin mo ba ako ng pera? Salamat, Mr. Griffin. Mabuting tao ka talaga.Huwag kang mag-alala pag tatrabahoan ko at maghahanap pa ako ng ibang paraan para mabalik ko sa'iyo agad."

"Pero may isang kondisyon ako." Sinabi niya

"Anong kondisyon?"

"Pakasalan mo ako."

Pakasalan mo siya? Akala niya mali ang narinig niya, kaya naghintay siya ng ilang sandali para tanungin si Lexber, "What are you talking about?"