CHAPTER 2: GUILDESTERN

HISTORIA'S POINT OF VIEW,

Natagpuan ko na lamang ang sarili ko na nakahandusay sa damuhan. Hindi ako makatayo dahil sa hilong nararamdaman. Agad rin akong napabalikwas nang may maramdaman akong basa sa mukha ko.

"Ahh!" sigaw ko at dali-daling tumakbo papalayo sa bagay na pinanggalin ng basa sa mukha ko.

"Aray!" Napaupo ako sa lakas ng impact nang pagkabunggo ko sa isang bagay. Nakapikit ako habang hinihilot ang noo ko na mas napuruhan.

"Ayos ka lang Historia? Bakit ka sumisigaw?" nag-aalalang tanong ng isang boses- boses ni Kinaro.

Minulat ko ang aking mga mata at inaninag kung si Kinaro nga ang nasa harapan ko. Nang mapagtanto, agad akong tumayo at dinamba ito ng yakap.

"Buti dumating ka," naiiyak kong saad. Natawa ito na nakapagpakunot sa noo ko.

"Kanina pa kami nandirito. Kanina ka pa namin hinihintay." Napakalas ako ng yakap sa kaniya at napalingon sa mga pinsan namin na na sa likod niya pala kanina pa.

Napataas ang kilay ko dahil sa itsura ni Havoc, tila natatae ang mukha dahil sa pagpipigil ng tawa.

"Anong nakatatawa?" Pagtataray ko.

"Kung nakita mo 'yong itsura mo kanina? Priceless!" Humalakhak ito na parang wala ng bukas. 'Masamid ka sana.'

Ako naman ang napatawa ng malakas nang masamid siya. "Ang bilis ng karma," saad ko. Sinamaan lang ako nito ng tingin.

Napatigil ako nang mapagtanto na wala sa amin ni Havoc ang atensyon ng mga pinsan namin. Tagos ang tingin nila sa akin, nakatingin sila sa kung anong bagay sa likuran ko. Dala ng kuryusidad, tumalikod ako sa kanila tinanaw ang tinitignan nila.

Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto na ang tinitignan nila ay ang nilalang na nagbasa ng mukha ko.

"I-Isang dragon?!" bulalas ko. Napaurong ako dahil sa titig na ibinibigay nito sa akin. Nakadirekta ang titig niya sa aking mga mata. Lalo akong napaatras nang magsimula na itong lumapit sa amin.

"A-Anong balak niya?" halata ang kaba sa tono ng pananalita ni Aliyana.

"N-Nasaan ba tayo?" kinakabahan kong tanong. Nilibot ko ang paningin ko sa buong lugar, isa itong malawak na lugar na puro damo lamang ang makikita. Walang puno at kung ano pa man. Kahit mga hayop wala, maliban na lang sa nilalang sa harapan namin.

Palapit ito nang palapit sa amin ngunit sa akin lamang ito nakatitig. Hindi ako makagalaw sa paraan ng pagtitig niya. Kahit gustuhin ng mga paa ko ay hindi ko sila mapasunod.

"H-Historia! Umalis ka na d'yan!" sigaw ni Ate Felicia.

"Hindi ako makagalaw!" sigaw ko pabalik. Binalak nila akong lapitan ngunit parang may bumubulong sa akin na pigilan sila.

"Huwag kayong lumapit. Baka pare-pareho tayong mapahamak!" muli kong sigaw. Kitang-kita ko ang pagkabahala sa kanilang mga mata.

Nanlaki ang mga mata ko nang paglingon ko sa aking harapan ay ilang metro na lang ang layo ng dragon sa akin.

"What is your name, my lady?" Lalong nanlaki ang mga mata ko. 'Nakakapagsalitang dragon?!' tanong ko sa sarili ko. Kinalma ko ang sarili ko kahit gulong gulo na ako.

"H-Historia," utal kong sagot.

Naisalag ko ang aking mga braso sa tapat ng aking mukha dahil nakakasilaw ang biglang pagliwanag ng dragon sa harapan ko.

Nang makabawi sa liwanag, nanlaki na naman ang mga mata ko sa aking nakita. Isang napakagwapong binata na nakasuot ng puting balabal ang ngayo'y na sa aking harapan. Unti-unti ko na ring naigalaw ang aking mga paa.

"Historia! Ayos ka lang?" nag-aalalang tanong ni Ate Felicia. Tumango naman ako. Hindi ko napansin na nakalapit na pala sila.

"Sino ka?" tanong ni Havoc sa binata.

"I'm Guildestern- the guardian of White Gate. Kanina ko pa kayo hinihintay. My pleasure to finally meet you, Historia." Nagulat ako nang halikan nito ang likod ng palad ko.

Ang White Gate ay ang portal patungong Avanguard City, ayon kay daddy.

"O-Oy! Tsansing ka sa pinsan ko," saad ni Havoc. Napairap na lang ako sa hangin.

"By the way, bantay ka ng White Gate? Then, why are you here?" tanong ni Herecie.

Kumunot ang noo ng binata na tila naguguluhan sa tanong ni Herecie. "Dahil nandirito ang White Gate," inosente nitong sagot.

Ako naman ang kumunot ang noo. "Niloloko mo ba kami?" irita kong tanong.

"Nakahithit ka ba? Walang gate rito, see? Napakalawak! Puro damo, wala namang puno o mga bato." Lumalabas ang kasungitan ni Ate Felicia.

Napabuntong-hininga ang binatang nagngangalang Guildestern.

"Na sa'kin ang portal ng White Gate." May kinuha itong bagay sa bulsa ng kaniyang balabal- isang square na kulay puti.

"White crystal- heart of the Schwert," saad ni Kinaro.

Napalingon ako sa kaniya ngunit nakapagtataka na hindi man lang nagulat ang mga pinsan namin sa sinabi ni Kinaro.

"Quit staring Historia, hindi mo ba binasa ang librong binigay ni tito?" hindi ako nakasagot sa tanong ni Kinaro. Napaiwas ako ng tingin dahil sa hiya.

'Bakit ba kasi hindi ko binasa? Grr.' sumbat ko sa sarili ko.

"Bubuksan ko na," saad ni Guildestern. Nagkumpas ito ng hugis bilog at lumabas ang portal.

"Maaari na kayong pumasok." Gumilid siya upang bigyan kami ng daan. Walang alinlangan na pumasok ang mga pinsan ko kaya sumunod na rin ako. Bago pa man ako makapasok ay huminto ako sa harapan ni Guildestern.

"Salamat!" sinsero kong saad. Nagulat ako nang hawakan nito ang kamay ko at may kung anong inilagay sa palad ko.

"A dragon without a master will remain free while he has not found his master. But when he finds his guardian, their hearts will be one. Accept my heart and whisper my name to summon me." Sinara nito ang palad ko at iginayak ako patungo sa portal.

Hindi na ako nakasagot pa dahil nilamon na ako ng portal. Nagpaikot-ikot ako na animo'y tinatangay ng buhawi. Pinipilit ko mang labanan ang hilo ngunit dahan-dahan na akong nilamon ng dilim.

"Aray!" sigaw ko nang bigla na lang akong nahulog sa lupa. Tumayo ako at hinilot ang pwetan ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang mapatingin sa harapan ko.

Ang haba ng tulay! Para akong hihimatayin sa nakikita ko. Nakapapagod lakarin ang tulay na ito.

Nilibot ko ang aking tingin sa paligid ko, ngunit hindi ko makita ang mga pinsan ko.

Napabuntong-hininga ako.

"Mukhang kailangan kong lakarin ito ng mag-isa," saad ko sa sarili ko. Hinablot ko ang maleta ko sa gilid ko at nagsimula nang maglakad.

'Bakit ba hindi ko binasa ang libro na binigay ni Daddy? Nagmumukha tuloy akong timang.'