Nagmatigas si Honey at tumaas ang kanyang kilay. "Jarred, why did you defend her? Ako na nga ang naagrabyado dito!" galit niyang sabi, ang boses niya ay nanginginig sa tindi ng galit. "Nagsorry na nga si Miss Smith, pero bakit kailangan mo siyang pilitin magbayad? Ako na lang magbabayad, magkano ba yang dress mo?"Nagbulung-bulungan ang mga tao sa paligid. Ang bawat isa ay nag-aalangan, may mga mata na naglalaban-laban sa takot at pagnanasa, may mga mata ng pag-usisa at may mga mata ng pangungutya. Ang buong pantry ay napuno ng tension. Walang magawang tunog ang hangin kundi ang patagilid na alingawngaw ng mga saloobin ng bawat isa.Ang mga katrabaho ni Veronica ay hindi alam kung paano tumugon. Ang ilan ay nakatingin kay Jarred, naghihintay ng anong magiging reaksyon niya. Ang iba naman ay tumingin kay Honey, nag-iisip kung anong mangyayari sa kanila kapag hindi na kayang pigilan ang gulong ito.Si Veronica, na nakaluhod pa rin sa sahig, ay nagsimulang magdahan-dahan ng tumayo. Ang k
Tahimik lang si Veronica, nagkunwaring abala sa laptop. Mabilis ang pagpindot ng kanyang mga daliri sa keyboard, ngunit ang dibdib niya ay kumakabog. Pinipilit niyang maging invisible, pero hindi iyon madali. Ang paligid ay tila isang entablado, at siya ang hindi sinasadyang ekstra na nasa gitna ng ilaw.Hindi na siya nakatiis. Tumayo siya mula sa desk at dahan-dahang naglakad patungo sa pantry. Kailangan niya ng kape, kailangan niya ng kahit anong distraction para humupa ang kirot sa dibdib.Sa gilid ng dispenser, dahan-dahan niyang nilalagyan ng kape ang baso nang biglang bumukas ang pinto. At doon, pumasok si Honey Dee. Maganda, naka-puting bestida na halatang mamahalin. Agad kumalat ang matapang na pabango nito, sadyang nagpaparamdam ng presensya.Nagtagpo ang kanilang mga mata. Nanahimik si Veronica, ngunit ngumisi si Honey, isang ngiting may halong pangungutya.Bago pa makalayo si Veronica, may biglang bumulong mula sa likuran.“Uy Veronica, grabe, nakita mo ba sila kanina? Ang
"Nagtsismisan na naman kayo, hindi kayo pumunta dito makipagtsismisan, sinuswelduhan kayo ng kompanya, magsibalik na kayo, yung deadline tapusin niyo, need ko yan mamaya!" galit na sabi ni Mr. Santiago, ang kanilang supervisor.Si Liza ay mabilis na tumugon, "Yes, yes sir!" habang si Veronica ay nanatiling tahimik, ang mga mata ay nakatutok sa laptop, abala sa paggawa ng website para sa proposal na nakatoka sa kanya. Ang kanyang mga daliri ay mabilis na gumagalaw sa keyboard, ngunit ang isipan niya ay nagsisilbing ilaw na hindi kayang patayin."Hay, buti naman natigil na ang pag-uusap nila," napasabi na lamang ni Veronica sa sarili habang iniwasan ang mga tingin ng mga katrabaho. Ang takot ng kanilang mga mata, ang mga usapang hindi maiwasang makarating sa kanya, ay tila naging isang mabigat na presyon sa kanyang dibdib. Ngunit kahit na nakatago ang kanyang nararamdaman, hindi na ito kayang itago sa sarili. Patuloy na gumugol ng oras sa laptop, ang isang bahagi ng isipan niya ay nagla
"Si Sir Jarred at Ma'am Honey Dee, grabe! Perfect na power couple!" Isa sa mga katrabaho ni Veronica, si Liza, ang nagpasimuno ng usapan. "Oo nga! Walang makakapantay sa love story nila." "Kasi, grabe, ang daming dumaan na pagsubok sa kanila, pero ang lakas pa rin ng love nila." Tahimik lang si Veronica, ang mata nakatutok sa laptop, ngunit ramdam niya ang bawat salitang umaabot sa kanya, kahit na hindi siya ang pinagsasabihan. Ang mga boses ng mga katrabaho ay parang mga ulap na bumabalot sa kanyang isipan, ang bawat tanong nila tumatagos sa kanya, kahit hindi siya sinasadyang makialam. "Kailan kaya sila mag-aanounce? Kailangan na nila, di ba?""Siguro malapit na, eh. Perfect timing para sa engagement nila." "Grabe, kung ako lang, maghihintay pa ba ako? Kung si Jarred, ‘di ba? Minsan lang yung ganung lalaki." Si Veronica ay nanatiling tahimik, pilit na tinatago ang nararamdaman. Wala siyang magawa kundi magpanggap na hindi apektado. Pero bakit may nararamdaman siyang sakit, ang sakit
Sa elevator, nang magsimula itong bumaba, mas lalo nilang naramdaman ang pag-igting ng tensyon sa kanilang pagitan. Nakasabay nila ang ibang staff, at ang elevator ay punong-puno. Si Jarred ay halos nahirapan nang magsiksikan."Mauna na kayo," sabi ni Jarred, ang tinig niya matigas at walang bakas ng emosyon nang makita niyang nagsisiksikan ang mga tao sa elevator. "Good morning, sir," bati ng mga empleyado, at nang hindi alintana ang mga mata ng iba, nakisabay si Veronica sa pagbati, kahit na ang bawat salitang lumabas mula sa kanyang bibig ay may kasamang hindi kayang aminin na kaba. Sekreto ang kanilang relasyon, at bawat sulyap ni Jarred sa kanya ay tila isang lihim na isinusumpa, ngunit ang bawat saglit na magkasama sila ay tila isang patagilid na alon, dumadaan ngunit malupit.Bago pa man siya makapasok, dumating si Honey Dee, ang senior manager ng Marketing, at agad na nag-abrisyete ng coat na may kasamang mabilis na pag-aayos ng buhok. Naitagilid niya ang kanyang mukha habang
Napangiti si Veronica sa pabirong tono ni Jarred, ngunit sa kabila ng biro, hindi niya maiwasang maramdaman ang pagkakaroon ng isang pader na unti-unting itinatayo sa pagitan nila. Alam niyang may mga hindi pa nasasabi, mga tanong na nakatago sa ilalim ng kanilang mga salita. Sa loob niya, unti-unti niyang nararamdaman na hindi na sila tulad ng dati na ang lahat ng ito ay hindi sapat. Ngunit para sa ngayon, mas pinili niyang magpatawa na lamang at magpanggap na walang problema."Okay, boss," sagot niya, sabay tawa na medyo pilit. "Salamat sa card na 'yan. Gagamitin ko 'to ng maayos, huwag kang mag-alala." Mahinang tawa na parang nais niyang magaanin ang sitwasyon, ngunit sa ilalim ng bawat salitang binanggit, may ilang bigat na nararamdaman. Tila ba ang bawat pangako at biro ni Jarred ay may kasamang hindi sinabi isang bagay na wala siya sa posisyon para itanong.Si Jarred ay tumango ng bahagya, na para bang walang pakialam, ngunit may mga tanong din sa kanyang isipan. Binaling niya a